Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Monkey Talk- ή αλλιώς τι ακούει μια μάνα από ένα μαιμουδάκι 32 μηνών...

Είμαστε στο πρωί στην στάση και περιμένουμε το λεωφορείο. Ο Δημήτρης- Γεράσιμος βαριέται λίγο αφού δεν υπάρχει καν στάση λεωφορείου- αθάνατη Ελλάδα- και ψάχνεται να δει μια στάση σαν τις μινιατούρες στα παιχνίδια του... Τον ρωτάω αν θέλει να του τραγουδήσω. Θέλει. Αρχίζω να του λέω παιδικά τραγούδια για να διαλέξει- δεν θέλει κανένα.  Ποιο θες; τον ρωτάω. 

-"Το Σε μιαν Ανάσα" μου λέει...

‪#‎ΔικοΜουΠαιδίΕίναιΛεμεεεε‬‪#‎ΑμφισβητείΚανέναςΑκόμηΤαΑκούσματαΑπόΤηνΜήτρα‬;;;‪#‎ΕίμαστεΚαιΠολυΚουλτουριάρηδες‬

Στην βόλτα μας μια μέρα, το ομολογώ, λιμπίστικα μια στολή Πειρατή για το μαϊμουδακι. Ήταν κομματάκι τσιμπημένη και τον ρωτάω: Να στην πάρω άντρα μου την στολή, θα την φορέσεις τις απόκριες να μασκαρευτείς ή τζάμπα θα στην πάρω;;

- Τζάμπα. Μου απαντάει.


Περνάνε οι μέρες, δεν πολυκάνουμε συζήτηση για το τι θα μασκαρευτεί, μέχρι που Τσικνοπέμπτη τον ρωτάω ξανά: 
- Τι μασκαρευτείς τελικά Δημήτρη;;
-Κότα!! 

#Οκ #Κότα; #Κότα!


Αφού τελικά αποφασίζουμε με τα χίλια ζόρια και μετά από ζωγραφικές απεικονίσεις των τριών επικρατέστερων στολών, πως θα ντυθεί πειρατής, με βλέπει το βράδυ να φοράω την καινούργια μου floral πυτζάμα... Ρωτάει:
-Τι ντύθηκεεες;;;
-Τι εννοείς, τι ντύθηκα; απορώ...
-Κλόοουν;;;;;;


Παίζουμε το παιχνίδι "χαμηλώνω-δυναμώνω". Εγώ δηλαδή είμαι το τραγούδι στο ραδιόφωνο και αυτός με χαμηλώνει ή με δυναμώνει κατά βούληση. Πολύ γέλιο να το δοκιμάσετε. Επηρεασμένη τελευταία από το θέμα του τρίτου πάρτι γενεθλίων μας, του τραγουδάω καλοκαιρινά τραγούδια, 3-4 συγκεκριμένα.Τον ρωτάω ποιο θέλει να του πω και μου λέει αυτό με την άμμο. Σπάω το κεφάλι μου να καταλάβω ποιο εννοεί. Του λέω κάνα δυο, 
-"Όχι μαμά δεν εννοούσα αυτά..." 
Ξαφνικά μου έρχεται αναλαμπή! "Το, Πάμε όλοι μαζιιιι, σε μια παραλίααα" λες;; Χαμογελάει πλατιά, 
-"Ναι, εννοούσα αυτό μαμά" 


Το επόμενο δεν είναι ατάκα, μα είναι ατακαδόρικη στιγμή- συνήθως μοιράζομαι και μια τέτοια...
 Κάποια στιγμή, για πρώτη φορά like ever, μάλωσε ο Παναγιώτης τον Δημήτρη. Μην φανταστείτε... Δεν έβαλε καν τις φωνές. Για έναν όμως τόσο πράο και σιωπηλό άνθρωπο όπως τον Παναγιώτη, το να υψώσει έστω και λίγο την φωνή του και να σε κοιτάξει αυστηρά, είναι άκρως ψαρωτικό... (το έχω περάσει σε καβγά που συνήθως καβγαδίζω μόνη μου και σοκαρίστηκα η γυναίκα, χεχεχε). Είδα λοιπόν έναν Δημήτρη που ενώ είχε πάθει ένα φοβερό ξέσπασμα άνευ λόγου και αιτίας, να του κόβετε ξαφνικά η μιλιά και το κλάμα μαχαίρι, να μην βγάζει άχνα και να έρχεται μουλωχτά να λουφάξει δίπλα μου κοιτώντας το πάτωμα... (Με το ζόρι κρατιόμασταν να μην βάλουμε τα γέλια..).


Έχει τέσσερις μέρες που ψήνεται στον πυρετό. Κάποια στιγμή την τρίτη ημέρα ξυπνάει το μικρακι μου απο τον συνεχόμενο σχεδόν ύπνο του πυρετού. Με κοιτάει που είμαι δίπλα του, χαμογελάει γλυκά και λέει: 
"Με προσέχεις."




Πάω να φορέσω το κολιέ μου που γράφει "Μαμά" . Ο Δημήτρης; "Μην το βάλεις, δεν θέλωωωωω"  Γελάω και το φοράω. 
-"ΒΓΑΛΤΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΆΓΜΑ" !!!! 


-Δημήτρη χαμογέλασε να σε βγάλω φωτογραφία...
-ΠΌΤΕΕΕ! Και μου κλείνει κατάμουτρα την πόρτα!! 

Παίζουμε το παιχνίδι σούπερ μάρκετ. Δηλαδή έχουμε αραδιασμένα μερικά πράγματα κοντά μας, έχω εγώ μερικά κέρματα, έχει και αυτός- εγώ είμαι η πελάτισσα, ο Δημήτρης ο ταμίας- υπάλληλος. Του ζητάω κάτι, τον ρωτάω πόσο κοστίζει, μου λέει ένα, δύο ή οχτώ, (συνήθως) κέρματα, χτυπάει το προιόν στην φανταστική μας μηχανή, (τούουτ!), με ευχαριστεί, τον ευχαριστώ και πάλι από την αρχή. Αφού έχω εξαντλήσει πολλάκις όλα όσα έχουμε δίπλα μας, σκέφτομαι out of the box και συμβαίνει ο εξής διάλογος: 

-Τι θα θέλατε; (Δημήτρης-Γεράσιμος)
-Μμμμ... Μια πιπίλα παρακαλώ! (βλέποντας με την άκρη του ματιού μου την πιπίλα του πίσω του στην πολυθρόνα) 
Γυρίζει, κοιτάει, την βλέπει που είναι, (ακριβώς δίπλα του δηλαδή). γυρίζει με ξανακοιτάει με καχυποψία, γελάει λίγο λοξά και μου λέει: 
-Μας τελείωσε, λυπάμαι... 

#ΤουΤελείωσε #Λυπάται #ΕγώΤώραΤιΝαΠω; 

Σε κάποια από τα καθημερινά ναζάκια μας, τον γαργαλάω χωρίς έλεος, τον αγκαλιάζω σφιχτά, σφιχτά, σφιχτά και του λέω: 

-Είσαι το ουράνιο τόξο μου, το ξέρεις;;;;
-Εγώ όχι το ουράνιο τόξο σου μαμά... Εγώ Δημήτ(ρ)ης Γε(ρ)ασιμός σου μαμά... 

#NoComments

Καθόμαστε στον καναπέ. Έχει λουφάξει κουρασμένος δίπλα μου μετά από ένα πολύ δραστήριο διήμερο. Ξαφνικά τον ακούω να μονολογεί: 

-Εγώ, κοιμάααμαι... Παίζω... Πάω βόοολτα...Κοιμάααμαι... Παίζω.... (Παύση).... Αυτά. 

#Αυτά #Μόνο 

Οι αναρτήσεις αυτές είναι εμπνευσμένες πρωταρχικά από την υπέροχη Ασπασία και τους ξεκαρδιστικούς δεκάλογους της κόρης της Δάειρας, αλλά και από την αγαπημένη μου Γεωργία και τις πραγματικά μοναδικές ατάκες του γιου της Παύλου.  Κορίτσια σας ευχαριστώ για την έμπνευση! 




6 σχόλια:

  1. Χαχαχαχαχαχα, υπεροχο μαιμουδάκι!!! Τα διαβάζω και λιώνω...Ασε, χθες είχαν έρθει ανύψια μου σπίτι γιατί η αδερφή μου είχε δουλειές, το τι άκουσα η γυναίκα δεν λέγεται. Η μικρή μας, γίνεται δυο σε τρεις μήνες, επειδή πρόσεξε την κοιλιά μου που έχει μεγαλώσει, με ρωταγε πράγματα γιατί δεν καταλάβαινε πως θα βγει μωράκι απο εκεί και πως εχει μπει εκει μέσα.Εγώ προσπάθησα να της εξηγήσω οτι τώρα το μωράκι μεγαλώνει εκει μέσα και οταν είναι έτοιμο (της το παρομοίωσα με κεικ γιατί μας εχει βγει γλυκατζού)θα γεννηθεί και θα παίζει μαζί της. Αλλά τι να της πω για το πως μπήκε μεσα στην κοιλιά μου...; Όταν λοιπόν ήρθε η αδερφή μου να τα πάρει της λέει "Μαμά το ήξερες οτι η θεία έφαγε το μωράκι για να μεγαλώσει και μετά να παίζω μαζί του;" . Τι γέλια κάναμε δεν λέγεται, σημερα το πρωι με παιρνει τηλέφωνο η αδερφή μου και μου λέει οτι η μικρή θέλει να μαγειρέψει η μαμά της ενα μωρό να το φάει για να της κάνει αδερφάκι...Τι λένε τα στοματάκια τους δεν περιγράφεται!!!
    Φιλιά πολλά♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ψυχές μου όμορφες.... Μόνο να μας ομορφύνουν την ζωή μπορούν...Πολλά χαδάκια στέλνω στην κοιλίτσα που μεγαλώνει... Σας φιλώ γλυκά, γλυκά...

      Διαγραφή
  2. Το μαϊμουδάκι, σου πήρε τον αέρα λέμε....Χαχαχα :) Πολύ γέλασα με τη φλοράλ πιτζάμα (στολή κλόουν) :) Ευχαριστώ για την αναφορά Γιάννα μου! Έμπνευση αντλείς από το μαϊμουδάκι σου, όχι από εμάς. Είναι απίστευτο μούτρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και που να σου πω τη συνέχεια, όπου με είδε ο άντρας μου και έβαλε τα γέλια! (σχεδόν πνίγηκε τόσο πολύ τον διασκέδασα!!!) Μεγάλη ζημιά έπαθα η δόλια με την επιλογή που εμένα πολύ με ενθουσίασε!! Δεν θα κάνω μια κόρη να εκτιμήσει κάποιες επιλογές;;;; Θα εκδικηθώ! Ασπασία μου, δεν είναι έτσι διότι δεν ξέρω αν θα σκεφτόμουν να στήσω έτσι τις αναρτήσεις αν δεν το είχα δει. Πάντα κάνω αναφορά, την προηγούμενη το ξέχασα και στεναχωρηθηκα και το συμπλήρωσα προχθές. Σε φιλώ γλυκά, γλυκά!

      Διαγραφή
  3. Μα τι ωραία που τα λέει, πεθαίνω λέμε...είναι τόσο χαριτωμένα και αθώα τα παιδάκια αυτής της ηλικίας....και ο δικός μου έχει αρχίσει και χρησιμοποιεί μικρές φρασούλες, το τι γέλιο ρίχνουμε δεν λέγεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αθηνά μου, δεν φαντάζεσαι τι έχεις να ακούσεις! Νομίζω είναι από τις πιο αξιολατρευτες ηλικίες! Σε ευχαριστώ και σε φιλώ γλυκά γλυκά

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...