Υπέροχα απλή γαλατόπιτα με γεύση από τα παλιά... (της Αργυρούς Μπαρμπαρίγου)

Αυτές τις μέρες, έχω στο σπίτι την γλυκιά μου γιαγιούλα. Οι κουβέντες δίνουν και παίρνουν φυσικά και όλο και αναπολούμε παλιές καλές στιγμές... 

Σε μια από αυτές τις όμορφες συζητήσεις θυμήθηκα την υπέροχη γαλατόπιτα που έφτιαχνε... Και ξαφνικά έπρεπε απλά να την φτιάξω. Εφόσον η γιαγιά μου δεν θυμόταν αναλογίες και ούτε μπορεί να με βοηθήσει πλέον, έψαξα και βρήκα μια υπέροχη συνταγή της Αργυρούς Μπαρμπαρίγου. Αυτούσια την συνταγή μπορείτε να την βρείτε εδώ.

Όλα τα υλικά τα είχα. Μέχρι και νοστιμότατα φρέσκα αυγά από το χωριό. Μόνο το σιμιγδάλι που έβαλα ήταν χοντρό αλλά δεν επηρέασε το αποτέλεσμα ενώ πρόσθεσα και μια στρώση πτι μπερ όπως έκανε η μητέρα μου. Και το αποτέλεσμα με δικαίωσε.... 

Το μισό ταψί εξαφανίστηκε μέχρι το μεσημέρι! Το μαιμουδάκι ξετρελάθηκε και βρήκε επιτέλους λίγο ενδιαφέρον και πάλι στα ενδιάμεσα γεύματα αφού μου τα έχει βαρεθεί όλα! Φυσικά η γεύση δεν συγκρίνεται με εκείνη την απίθανη πίτα της γιαγιάς μου, μιας και το γάλα που χρησιμοποιούσε ήταν ολόφρεσκο και κατσικίσιο- μια πίτα τόσο λεπτή μα με τόσο έντονη γεύση και τόσο χορταστική που σχεδόν μπορώ να την γευτώ νοερά ακόμα και τώρα... Είναι  όμως και αυτή πολύ νόστιμη, υγιεινή, εύκολη, γρήγορη και οικονομική! 

Δοκιμάστε την και θα με θυμηθείτε! Και όταν ετοιμάσετε αυτόν τον καφέ που σας προτείνω ώστε να απολαύσετε το μικράκι σας να ασχολείται με μια παραλία σε ένα κουτί, να έχετε ετοιμάσει και αυτό το ελαφρύ γλυκάκι και ξαφνικά η μέρα σας θα γίνει λίγο πιο όμορφη! 

Εύκολα και εγγυημένα πασχαλινά τσουρέκια! (Αργυρώ Μπαρμπαρίγου)

Αγαπώ τα τσουρέκια... Πολύ... 

Ίσως επειδή η μητέρα μου τα έφτιαχνε όταν ήμουν παιδί στο επαγγελματικό ζυμωτήρι στο μαγαζί και έβαζε τόσο μεγάλη δόση που γέμιζε τους πάγκους όλους, τα τύλιγε με προσοχή αφού κρύωναν σε μεμβράνη και τα μοίραζε σε όποιον μπορούσα να φανταστώ. Το μαγαζί μοσχομύριζε μαχλέπι και μαστίχα, το ίδιο και το σπίτι μας όπου περίμενα με αγωνία την Κυριακή του Πάσχα για να βουτήξω επιτέλους το πολυπόθητο τσουρέκι στο γάλα μου... 

Ίσως επειδή χρόνια τώρα το τσουρέκι είναι από τα αγαπημένα πρωινά του πατέρα μου... 

Δεν ξέρω. Πάντως τα λατρεύω και από όταν έμεινα μόνη μου ξεκίνησα τις προσπάθειες να φτιάξω τα δικά μου. Άρχισα με την συνταγή της μητέρας μου, που όσο και αν τήρησα τις οδηγίες κατά γράμμα, δεν μου πέτυχαν τόσο αφού δεν βγήκαν αφράτα. Τώρα πια ξέρω πως φταίει που δεν είχα μίξερ και τα ζύμωσα στο χέρι, (πόσο καλά να ζυμώσει μια αρχάρια στο χέρι ζύμη τσουρεκιού;), όμως πληγώθηκα τόσο πολύ που δεν ξαναδοκίμασα τη συνταγή της. 

Έπειτα δοκίμασα κάνα δυο συνταγές ακόμα, τα ίδια. Απελπίστηκα, μου έτυχαν και οι εγκυμοσύνες, τα παράτησα... Πέρσι όμως με το μαιμουδάκι να βιώνει το πρώτο του Πάσχα δεν υπήρχε περίπτωση να μην φτιάξω τσουρέκια. Ρώτησα πολλούς μέχρι που τελικά το γλυκό Κατερινάκι μου έδωσε την συνταγή της Αργυρώς και μου εγγυήθηκε επιτυχία!! Και έτσι και έγινε!! Για πρώτη φορά ζύμωσα τα τσουρεκάκια μου και ήταν απλά τέλεια! Θα τα ξανακάνω και φέτος φυσικά! Προς το παρόν απολαύστε τις φωτογραφίες από πέρσι και αποθηκεύσετε και εσείς τη συνταγή της Μπαρμπαρίγου που θα βρείτε εδώ. 

Tips δεν υπάρχουν. Ακολούθησα τη συνταγή κατά γράμμα και σταύρωνα και κάθε φορά το ζυμάρι μου! (όταν το ζύμωνα, όταν το έπλαθα, όταν το έψηνα!) Όπως πάντα-έφτιαξα διπλή δόση μιας και μου αρέσει να μοιράζω και εγώ όλα αυτά τα καλούδια! Ανυπομονώ να μυρίσει και πάλι το σπίτι Πάσχα. Μμμ... άραγε τι αμπαλάζ να κάνω φέτος;;; 

Το ημερολόγιο μιας μαμάς