Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Φοβάμαι... ψέμματα να πω;

Σήμερα είχα σκοπό να μοιραστώ μαζί σας την συνταγή για τα δικά μου μπαμπάτσικα burger που έχω υποσχεθεί. Καμιά φορά όμως ανοίγει αυτό το παραθυράκι μέσα στο μυαλό σου που απλά δεν μπορείς να κλείσεις. Και που θες απεγνωσμένα να μιλήσεις για αυτό μπας και κοιτώντας το να "υπάρχει" έξω από το μυαλό σου, να μπορέσεις τελικά να το διαχειριστείς καλύτερα και ίσως να μετριάσεις την σημασία που του δίνεις όταν το κρατάς ερμητικά κλειστό μέσα σε αυτό... 

Για τα σπάνια σύνδρομα μου που με κάνουν να νιώθω τόσο μα τόσο μοναδική έχω ξαναμιλήσει. Ωστόσο από όταν έμαθα πως πάσχω από Συριγγομυελία, και παρότι ενημέρωσα αμέσως τον γυναικολόγο μου για να το ψάξει και να μου πει πως αυτό μπορεί να επηρεάσει μια πιθανή επόμενη εγκυμοσύνη μου, η αλήθεια είναι πως αποφεύγω με πάθος αυτή τη συνάντηση. Ο καιρός όμως περνάει και κάποια στιγμή θα πρέπει να κοιτάξω την αλήθεια μου κατάματα.. Έτσι πριν λίγες μέρες έκλεισα το "απαγορευμένο" ραντεβού. 

Τώρα λοιπόν, το έχω εκεί προκλητικά να με κοιτάει κάθε μέρα στην ατζέντα μου... 24 Σεπτέμβρη, ημέρα Πέμπτη. Και έρχονται στο μυαλό μου όλα όσα έχω διαβάσει επί του θέματος, όλα όσα μου είπε διστακτικά και με επιφύλαξη ο παιδίατρος... 

Και έρχομαι αντιμέτωπη με μια και μόνο αλήθεια. Την αλήθεια πως είναι πολύ πιθανόν να μην μπορώ να ξαναγίνω μητέρα. Να μην επιτρέπεται. Να μην με αναλάβουν. Να είναι πολύ ριψοκίνδυνο. Ήδη ήταν στο μαιμουδάκι χωρίς την Συριγγομυελία να κοιτά και αυτή προκλητικά με την σειρά της... 

Και ξέρετε πιο είναι το πιο μελανό σημείο αυτής της αλήθειας; Το πιο επικίνδυνο; Πως έχω αρχίσει μέσα μου να την δουλεύω... Να την αποδέχομαι... Σχεδόν να υποκύπτω σε αυτήν. Και ξέρετε γιατί είναι επικίνδυνο; 

Διότι χάνω πάλι την πίστη μου. Την εσωτερική μου δύναμη. 

Τον τσαμπουκά μου. 

Αυτόν, που όσο και αν μου έλεγαν όλοι οι γιατροί να σταματήσω αυτή την παράλογη μάχη, εγώ τόσο πείσμωνα και ριχνόμουν σε αυτήν. Αυτόν, που όσο οι γιατροί μου παρουσίαζαν μόνο δυσοίωνους αριθμούς και προβλέψεις, εγώ χαμογελούσα και έλεγα "θα είμαι η εξαίρεση". Αυτόν, που με έκανε να λέω σε όλους όταν γέννησα το μαιμουδάκι "Τα κατάφερα". 

Και τα είχα καταφέρει... Μα τώρα... Τώρα όλα είναι διαφορετικά. Τώρα υπάρχει ήδη ένα παιδί που με χρειάζεται. Και η αλήθεια είναι πως είμαι τόσο μα τόσο κουρασμένη. Δεν έχω τον ίδιο τσαμπουκά. Τα μάτια μου βουρκώνουν μόνο που το παραδέχομαι- μα δεν τον έχω. Φοβάμαι, ψέμματα να πω; 

Χωρίς αυτόν όμως πως θα γίνει η διαφορά; Πως θα ξεχωρίσω για μια ακόμη φορά από όλα τα νούμερα; Πως θα νιώσω και πάλι το μεγαλείο της μητρότητας; Πως θα χαρίσω ένα αδελφάκι στο μαιμουδάκι; Πως θα πάρω ακόμα μια φορά το πιο αδύναμο κομμάτι μου για να δημιουργήσω το πιο δυνατό; 

Πως; 


15 σχόλια:

  1. αχ Γιαννα μου... ποσο νιωθω τους φοβους σου.. και ποσο πραγματικα σε καταλαβαινω γιατι εγω σχεδον το ξερω οτι δεν θα μπορεσω να κανω αδερφακι στο Νικολα.. Και το αποδεχομαι σιγα σιγα.. Και ξερεις κατι.. δεν με πειραζει.. γιατι εχω εκεινον και αυτο μου φτανει.. Και θα κανω τα παντα γι αυτον και μαζι του.. Μη στεναχωριεσαι.. Να εχεις θαρρος και πιστη!! Οπως και να εχει υπαρχει ενα μαιμουδακι στο σπιτι που σε χρειαζεται!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίδα μου το ξέρω πως με καταλαβαίνεις... Όπως εγώ εσένα... Σε ευχαριστώ πολύ για όσα γράφεις... Σε φιλώ γλυκά γλυκά...

      Διαγραφή
  2. Κι εγώ θα συμφωνήσω με την Ελπίδα, να έχεις θάρρος και πίστη στο Θεό! Μόνον Εκείνος ξέρει και αποφασίζει για τη μοίρα μας! Κοίτα εσύ να είσαι καλά, να χαίρεσαι την οικογένειά σου και το αγοράκι σου κι ότι είναι να 'ρθει, ίσως και να έρθει! φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πραγματικά στεναχωρήθηκα πάρα πολύ κυρίως γιατί χάνεις την πίστη σου...Είναι φυσιολογικό να φοβάσαι μα πρέπει να βρείς ξανά το θάρρος σου και έχε εμπιστοσύνη σε Εκείνον, Αυτός ξέρει δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσει μια γυναίκα σαν εσένα που έχει τόση αγάπη και τρυφερότητα ακόμα να δώσει χωρίς άλλο ένα (τουλάχιστον) παιδάκι...Όμως ακόμα και έτσι να είναι ακόμα και αν δεν κάνεις άλλο μωράκι εσύ να είσαι καλά για να φροντίζεις αυτό το μαιμουδάκι που έχεις σπίτι και πρέπρι να του μεταφέρεις όλον αυτό τον τσαμπουκά και την πίστη που έχεις ώστε να είναι όσο πιο δυνατός μπορεί στα χρόνια που ακολουθούν, όπως η μαμά του που αντιμετώπισε τόσες δυσκολίες!!! Μακάρι να σου έδωσα λίγο κουράγιο όπως έδωσες εσύ σε εμένα και με έκανες να έχω περισσίτερη πίστη... Εύχομαι μέσα απο τα βάθη της καρδιάς μου να πάνε όλα καλά!!!
    Σε φιλώ και προσεύχομαι για 'σένα!!!

    (Υ.Γ Περιμένω την συνταγή για τα μπέργερ-χαχαχαχα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννα μου,δεν ξέρω αν το σχόλιο μου θα σε βοηθίσει, ίσως δεν είναι τόσο ενθαρρυντικό...Ειλικρινά όμως ότι λεω το λεω καλοπροαίρετα και ελπίζω και εσύ να το πάρεις έτσι.

      Διαγραφή
    2. Κοριτσάκι μου, μου φτάνει που προσεύχεσαι για μένα, αυτή είναι η καλύτερη βοήθεια που θα μπορούσες να μου δώσεις... (αύριο με το καλό η μπαμπάτσικη συνταγή...!!) Σε φιλώ γλυκά γλυκά. όμορφη μανούλα αγγέλου <3 <3 <3

      Διαγραφή
  4. Γιάννα μου, πόσο ανθρώπινος ο φόβος!...
    Τέτοιες στιγμές στρέφουμε το βλέμμα Ψηλά και από εκεί περιμένουμε την απάντηση...αλλά και την δύναμη.
    Και η απάντηση στις προσευχές μας είναι, όπως λέει ο αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
    "Ναι, Όχι, ή Περίμενε"...

    Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες, είναι πολύ δύσκολο και για εμένα να το δεχτώ το "Όχι" ή το "Περίμενε"σε άλλα θέματα, αλλά το παλεύω.Πέφτω συχνά στην θλίψη, στα ερωτηματικά, στα παράπονα, αλλά προσπαθώ να σηκωθώ και να συνεχίσω...

    Είμαι σίγουρη για εσένα ότι θα συνεχίσεις να παλεύεις και να πιστεύεις στην απέραντη αγκαλιά Του και στην δική Του πρόνοια για ό,τι καλύτερο.

    την αγάπη μου πάντα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου έλειψες από εδώ κάτω.. Καλώς όρισες... Με βοηθάς πάντα με τον δικό σου μοναδικό τρόπο... Μια ζεστή αγκαλιά...

      Διαγραφή
  5. Γιάννα μου, θα στα πώ όπως τα σκέφτομαι και ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις.. Για εμένα δεν χάνεις καμία πίστη σου! Για εμένα είναι απόλυτα λογικό και μην σου πώ και αναγκαίο να έχεις αυτό τον φόβο. Η άγνοια κινδύνου είναι επικίνδυνη, όχι ο φόβος.
    Θεωρώ πώς δεν θα έπρεπε να σκέφτεσαι ότι θα φανείς δυνατή. Ή πότε θα χαρίσεις στον γιό σου ένα αδερφάκι.
    Για εμένα καλά κάνεις και το αποδέχεσαι. Και δεν είναι "παράδοση". Αντιθέτως πιστεύω ότι είναι η πιο δυνατή μάχη που έχεις να δώσεις. Γιατί ο εαυτός μας είναι ο χειρότερος εχθρός μας.

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα σχόλια σου πάντα μιλούν απευθείας στην καρδιά μου... Σε ευχαριστώ, αυτό μόνο...

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα!Σε διαβάζω και σε συγχαίρω για την ειλικρίνειά σου...Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο για την υγεία σου...και προσπάθησε -αν μου επιτρέπεις μια φιλική μητρική προτροπή- να βρεις τους κατάλληλους γιατρούς να σε κατευθύνουν...πάντα φιλικά Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαράκι μου, το παλεύω... Απλά κάποια στιγμή κουράζεσαι και να πηγαίνεις από γιατρό σε γιατρό... Είμαι μαχήτρια όμως- δεν το βάζω κάτω.. Ότι και αν σημαίνει τελικά αυτό... Χαίρομαι πολύ που σε βρίσκω στα σχόλια μου <3

      Διαγραφή
  7. Gianna mou de boreis na fantasteis poso se katalavainw. Perysi tetoio kairo pantreytikame me ton antra mou kai eipame tha kanoume kat eytheian oikogeneia. Irthan files mou apo ti sxoli apo oli tin Ellada. Imoun i prwti pou pantreyontan. Otan tous elega k sta dika sas fantazomoun oti sto diko tous gamo tha pigainame treis.... Poso eksw epesa...apofasisame me ton antra mou na perimenoume ena xrono k ystera na to psaksoume mias k eimaste mikroi akomi. To maio stous sxedon 8 mines prospatheias mas dwthike i eykairia na dolepsoume se ena nisi sta Dwdekanisa mexri to Noemvri, eipame k ti egine, ti Septemvri ti Noemvri. Tis perissoteres fores exw pisti. Alla simera ena xrono sxedon meta me pire til mia fili mou apo aytes m eipe pws pantreyetai to Noemvrio gt einai egkyos. Boreis na fantasteis pws eniwsa? Simera lew pame na fygoume na pame na to psaksoume. Apo ti mia me agxwnei i oli diadikasia ap otin alli thelw na kserw. Na dw pws tha to antimetwpisoume. Gi ayto pigaine prwta sto giatro, psakse to k ystera pare tis apofaseis sou.To na xaneis tin pisti sou einai logiko. Exeis panta omws ena ouranio tokso mesa sto spiti sou. Kai de thes ena akomi paidi gia na exei parea to paidi sou. To thes gt eisai genimeni manoula,eisai ayti pou panta itheles paidia.Polla paidia.K vlepeis me posi eykolia ta apoktoun alloi otan elegan oti de theloun akomi i oti de theloun katholou paidia.Nai einaai adiko,nai boreis na thymwneis kai na apogoiteyesai, akomi kai na xaneis tin pisti sou.Alla kserw poso eygnwmwn eisai idi gia ayta pou exeis. Ara min se apasxolei!Kanenas de tha se katigorisei.Sygnwmi an se kourasa. Maria

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Μαρία, ποτέ ποτέ δεν με κουράζεις... έχω βιώσει τα ίδια συναισθήματα και σε καταλαβαίνω... Να πας ώστε να έχεις και εσύ γεγονότα πλέον να αντιμετωπίσεις και όχι εικασίες που πολλές φορές τις μεγενθύνουμε υπέ του δέοντος στο μυαλό μας... Να πας και ότι παραπάνω χρειαστείς εγώ είμαι εδώ.. Σε φιλώ γλυκά, γλυκά....

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...