Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Homeschοoling ή δημιουργική απασχόληση; Ιδού η απορία...

Έχω εδώ και καιρό υποσχεθεί μια ακόμα ανάρτηση σχετικά με το homeschooling του μαιμουδιού. Άργησα διότι καθώς περνούσε ο καιρός και οι μέρες μας που απασχολούμαστε δημιουργικά, άρχισα να βλέπω με άλλο μάτι τον όρο homeschooling και το κυριότερο τον αντίκτυπο που είχε στον περίγυρο και πως το αντιλαμβάνονταν. Ταυτόχρονα, πρόσεξα πως ο όρος "παιχνιδοσχολείο" που χρησιμοποιούσα προς το μαιμούδι, στην πορεία άρχισε να έχει αρνητική χροιά και θα εξηγήσω γιατί. 

Σε γενικές γραμμές, δεν μου αρέσει να αυτοαναιρούμαι, όμως νομίζω πως σήμερα θα το κάνω εντυπωσιακά και δεν το μετανιώνω. 

Ο όρος λοιπόν homeschooling στο εξωτερικό αποτελεί ολόκληρη φιλοσοφία την οποία οι γονείς συνεχίζουν καθ' όλη την διάρκεια των "σχολικών" χρόνων. Γίνονται δηλαδή οι ίδιοι διδάσκαλοι μέσα στο σπίτι ή προσλαμβάνουν δάσκαλο για να διδάξει στο σπίτι, κάτι που εγώ δεν σκοπεύω να κάνω. Όχι μόνο διότι δεν έχω την ικανότητα να το κάνω, όχι μόνο επειδή δεν θέλω να το κάνω, κυρίως όμως διότι δεν θέλω να έχω και αυτόν τον ρόλο στην ζωή του παιδιού μου. Ήδη είμαι ο "αυστηρός" γονιός αφού είμαι τις περισσότερες ώρες μαζί του και συνήθως ο γονιός που θα "φωνάξει" και θα απαιτήσει κάποια πράγματα να γίνουν- δεν θέλω να έχω και ένα επιπλέον ρόλο. 

Διαπίστωσα λοιπόν, πως αυτή μου η στάση "ξένισε" τον Δημήτρη, (του δασκάλου, κυρίως στην προσπάθεια μου να τηρήσω ένα πρόγραμμα), με αποτέλεσμα να αρχίσει να είναι αρνητικός προς κάθε μου προσπάθεια για πιο "στοχευμένη" εκπαίδευση. Μπορεί απλά να το έκανα λάθος, δεν γνωρίζω. Σημασία έχει το αποτέλεσμα και μόλις αποφάσισα να βγάλω αυτόν τον "όρο" από το μυαλό μου και απλά να απασχολώ δημιουργικά το νηπιάκι μου- όπως έκανα άλλωστε από την πρώτη στιγμή- όλα μπήκαν και πάλι σε μια σειρά ως δια μαγείας. 

Κάτι ακόμα που έκανε την διαφορά για μένα και είδα όλη μου αυτή την προσπάθεια αλλιώς, είναι το μάθημα μουσικής έκφρασης που ξεκινήσαμε μαζί με το μαιμουδάκι. Σχετικά με αυτό θα κάνω κάποια στιγμή ολοκληρωμένη ανάρτηση διότι έχω πολλά να μοιραστώ, όμως η ουσία είναι πως σε αυτό το μάθημα είδα τρία πράγματα. Πρώτον: την απόλυτη πειθαρχεία του Δημήτρη στην ροή του μαθήματος παρότι στην ουσία τα παιδιά είναι ελεύθερα να κάνουν ότι θέλουν, όμως καταλήγουν από μόνα τους να ακολουθούν τους "κανόνες"- οι οποίοι όμως απευθύνονται σε μας τις μαμάδες.  Δεύτερον, την δική μου ικανότητα να επικοινωνώ σε ένα άλλο επίπεδο με το παιδί μου, μη λεκτικό και πολύ διασκεδαστικό. Τρίτον, πως όταν παρουσιάζω κάτι καινούργιο στο παιδί μου, προσπαθώντας να του διδάξω κάτι, υπάρχει μια φυσική πορεία την οποία δεν πρέπει να "διαταράξω" διότι έρχομαι στην πρώτη ουσιαστικά αντιπαράθεση μαζί του. Η φυσική αυτή πορεία είναι αρχικά να αφήσω το παιδί μόνο του να επεξεργαστεί το νέο ερέθισμα, χωρίς να επέμβω καθόλου. Αφού γίνει αυτό στον χρόνο που θέλει ο ίδιος, τότε δείχνω τι θα έκανα εγώ ελπίζοντας πως παρακολουθεί και θα ακολουθήσει το παράδειγμα μου. Και το κυριότερο να το διασκεδάζω, διότι αν δεν το διασκεδάζω εγώ, πως να το διασκεδάσει και αυτός; 

Τέλος μόλις πρόσφατα, διαβάζαμε ένα καινούργιο παραμύθι σχετικά με τις μέρες τις εβδομάδας, το οποίο αναφερόταν στο σχολείο. Και ο Δημήτρης έκανε αναφορά στο "παιχνιδοσχολείο" μας, τονίζοντας πως και αυτός πάει σχολείο. Αυτός ήταν και ο τελευταίος λόγος για το οποίον ακύρωσα αυτή την έννοια στο μυαλό μου μιας και δεν θέλω να πάθει σύγχυση σχετικά με το τι είναι σχολείο. 

Εννοείται πως δεν μετανιώνω στιγμή για την επιλογή μας να μην πάει ο Δημήτρης παιδικό σταθμό από την στιγμή που δεν είναι απαραίτητο, Εννοείται πως ακόμα ψάχνω ιδέες στο διαδίκτυο, εννοείται πως ακόμα συμβουλεύομαι εκπαιδευτικούς σχετικά με το πως μπορώ να εμπλουτίσω τις μέρες μας, όμως ξέφυγα από τα κλειστά πλαίσια- για μένα- του homeschooling. 

Ας δούμε λοιπόν, με τι δραστηριότητες γεμίσαμε δημιουργικά τις μέρες μας τους τελευταίους δυο μήνες. 

Ζωγραφική και πάλι ζωγραφική, κατασκευές πάντα σύμφωνα με την εποχή ή συγκεκριμένες επετείους. Γενικά το μαιμούδι μισεί να ζωγραφίζει σε πλαίσια, αγαπάει όμως το λευκό καμβά, τον οποίον ζωγραφίζει με όποιον τρόπο μπορείτε να σκεφτείτε. Με πινέλο, με μπατονέτα. με τα χέρια του, ακόμα και με αυτοκίνητα, ιδέες που πήρα από την Ελπίδα φυσικά! 





Την 28η Οκτωβρίου ζωγραφίσαμε και την δική μας σημαία και μιλήσαμε λίγο, όσο μπορεί φυσικά να μιλήσεις σε ένα δίχρονο, σχετικά με την ημέρα. Πήγαμε και στην παρέλαση και μάθαμε και τον Εθνικό μας Ύμνο. Στο τέλος είχαμε ένα μαιμούδι να περιφέρει περήφανα και με βήμα την σημαία στο σαλόνι μας, φωνάζοντας με στόμφο "Έ-λλας, Έ-λλας, Έ-λλας!" 




Τον Οκτώβρη είχαμε και το μάζεμα της ελιάς. Ο πεθερός  μου μαζεύει ελιές κάθε χρόνο και ήταν τρομερή ευκαιρία να πάμε και να μάθουμε για την ελιά το δέντρο, τον καρπό της, τι παράγουμε από αυτόν- λάδι και ελιές- και πως αυτό γίνεται. Ήταν μια μέρα με άφθονο παιχνίδι που συνεχίστηκε για πολύ ακόμα με τις δυο ελιές που έχω στο μπαλκόνι. 








Από τα μέσα περίπου Νοεμβρίου ξεκίνησα διστακτικά και τις Χριστουγεννιάτικες κατασκευές οι οποίες θα συνεχίζουν φυσικά μέχρι την Πρωτοχρονιά. Κάτι επίσης πολύ σημαντικό που έμαθα σε αυτή την πορεία, είναι πως όταν θέλω να δείξω στον Δημήτρη πως να φτιάξει μια κατασκευή, δεν έχω παρά να του δώσω τα υλικά, να κάτσω απέναντι του και να φτιάξω και εγώ μια. Αφήνοντας όμως τον ίδιο να φτιάξει την δική του όπως ακριβώς θέλει, χωρίς να επεμβαίνω. Όταν το κάνω αυτό, μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι "τέλειο" αντικειμενικά στα δικά του όμως μάτια είναι παραπάνω από τέλειο. Γιατί το έφτιαξε εντελώς "μόνος του". Χωρίς να το πάρει μετά η μαμά και να το "σουλουπώσει". 






Λόγου χάρη σε αυτόν τον τάρανδο αν τον είχα αφήσει να τον κάνει εντελώς μόνος του, τα ξυλάκια δεν θα ήταν φυσικά τόσο καλά ενωμένα, όπως και στο δέντρο από κουμπιά που φτιάξαμε, θα τα είχε βάλει όπως του ερχόταν και όχι από το μεγαλύτερο στο μικρότερο. Επιλέγω λοιπόν μερικά που θα τον καθοδηγήσω πιο πολύ για να μάθει και κάτι επιπλέον, ενώ σε άλλα τον αφήνω εντελώς ελεύθερο. 



Στολίδια από πηλό... 


Ενώ κάθε μέρα παίζει και με το ολοδικό του Χριστουγεννιάτικο δέντρο... 




Πάντα κάνω και πιο στοχευμένες δραστηριότητες, όπως να γράφει κάποιες λέξεις με μαγνητικά γράμματα, (μέσω της επανάληψης πάνω στην λέξη που το γράφω, ευελπιστώ πως θα μπορέσει κάποια στιγμή να το κάνει μόνος του- άλλωστε το "Μίμης" το γράφει έτσι, σχεδόν και με στυλό πια)...




να χρησιμοποιεί το μαχαίρι... 



να ξεχωρίζει τα φρούτα από τα λαχανικά...



να πιάνει αντικείμενα με μια μικρή λαβίδα, ή με τα δάχτυλα του πολύ μικρά αντικείμενα... 




να μαθαίνουμε τα αντίθετα, (πχ, μικρό- μεγάλο)...



 να ενώνουμε τις τελείες ακολουθώντας ταυτόχρονα την σωστή σειρά των αριθμών, (ιδέα πάλι από Ελπίδα)...



να μαθαίνουμε τι είναι η Γη, ποιες οι χώρες και το κυριότερο που είναι η Ελλάδα μας... (και όμως μπορούνε να μάθουνε και από αυτή την ηλικία)... 


να αναπτύξουμε την δεξιότητα μας να μεταφέρουμε αντικείμενα με κάποιο βοήθημα, (πχ, κουτάλι, κούπα), από το ένα μπολ στο άλλο... (πάντα από αριστερά προς τα δεξιά που θα τον βοηθήσει αργότερα και στην γραφή)...


Ενώ τώρα πια όταν λέμε τα γράμματα, λέμε πάντα και μια λέξη που να αρχίζει από αυτό το γράμμα....


Ποτέ δεν υποτιμώ τα εκπαιδευτικά παιχνίδια του εμπορίου για τις ώρες που έχω να ασχοληθώ με άλλες δουλειές...


Οι βόλτες σε παιδικές χαρές και στην θάλασσα είναι σχεδόν καθημερινές... 




Τα παζλ τα θεωρώ μια από τις καλύτερες δραστηριότητες που μπορούμε να προσφέρουμε στα νηπιάκι μας, ο Δημήτρης μπορεί να φτιάξει με λίγη καθοδήγηση παζλ μέχρι και 12 τεμάχια. 



 Η πλαστελίνη πλέον αποκτά άλλο νόημα αφού μπορεί να στήσουμε μια ολόκληρη πόλη ή ένα ολόκληρο παραμύθι με αυτήν.... 




Και ποτέ δεν χάνουμε την ευκαιρία για παντός είδους ερεθίσματα... 








Και εννοείται πως διαβάζουμε ατελείωτα παραμύθια... Οι καινούργιες προσθήκες στην βιβλιοθήκη μας είναι οι εξής και τις λατρεύει όλες...  (Για ακόμα περισσότερες και αναλυτικότερες προτάσεις βιβλίων περάστε οπωσδήποτε μια βόλτα από το Βιβλιοσκούλικο Γεωργία εδώ!) 





Για ακόμα περισσότερες δημιουργικές δραστηριότητες δείτε οπωσδήποτε αυτή την ανάρτηση,  η οποία ολοκληρώνει όλη την ιδέα του πως να απασχολούμε εποικοδομητικά και διασκεδαστικά ένα νηπιάκι σπίτι μας. 

Εννοείται πως οποιαδήποτε συμβουλή ή ιδέα είναι πάντα ευπρόσδεκτη! 

8 σχόλια:

  1. Σημασία εχει ότι το κατάλαβες και σεβάστηκες το παιδί σου. Εμείς μαθαίνουμε την ΑΒ. Το Α το ξεκίνησα με διάφορους τρόπους, πχ κολλάζ, εκτυπωμένα αντίκειμενα από Α να τα κολλάμε γύρω από αυτό, ανακατεμένα γράμματα να χρωματίσει όλα τα Α. Τα έκανε όλα με πολύ χαρά. Στο Β ήθελε μόνο κολλάζ, δεν τον πίεσα για κάτι άλλο. Το ίδιο και στο Γ. Έχουμε φτάσει στο Π μόνο με κολλάζ κ μόνο όταν το ζητάει. Εκεί που παίζουμε λέει 'μαμά θα φτιάξουμε ένα γράμμα'? Αν δε ζητήσει απλά δεν κάνουμε.
    Για να καταλάβεις μόλις προχθές τα είδε η μικρή της κουμπάρας μου - 4 χρονών - γιατί τα κολλάω στον τοίχο με σειρά πάνω από το γραφειάκι του και δεν είχε ιδέα τι είναι και πάει και σχολείο.
    Οπότε στις ηλικίες που είναι τα δικά μας ότι κάνουμε το κάνουμε μέσω παιχνιδιού να φέρνει χαρά και όχι πίεση. Και ναι η έννοια homeschooling είναι βαριά..

    Αυτά τα λίγα, χιχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχα έτσι μου έκατσε και μένα Άντζυ μου λίγο βαριά. Μπορεί να κάνω και λάθος. Σημασία έχει πως το μαιμουδάκι τώρα είναι ευχαριστημένο, ενώ στην ουσία οι δραστηριότητες μας συνεχίζονται κανονικά απλά χωρίς το πρόγραμμα... Φιλιά πολλά πολλά

      Διαγραφή
  2. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική! από εκεί ξεκινούν όλα. Ο τρόπος που σκεφτόμαστε επίσης, καθορίζει πολλά πράγματα σχετικά με τα παιδιά μας.
    Εγώ είμαι από κείνες που δε δουλεύουν εκτός σπιτιού... οπότε και κράτησα τα παιδιά στο σπίτι μέχρι και το προνήπιο.
    Κάναμε ότι κάνεις κι εσύ με το μαιμουδάκι σου και πολλά ακόμη. Ακόμη και τώρα που μεγαλώσαμε (στη πρώτη ο μεγάλος μου) συνεχίζουμε και κάνουμε ένα σωρό πράγματα.
    Και μου αρέσει όλο αυτό. Να ζω τα παιδιά μου. Οι δυσκολίες βέβαια που έχει είναι πολύ μεγάλες και στο πρακτικό κομμάτι και στο οικονομικό... Μια τέτοια κατάσταση δηλαδή έχει θετικά και σίγουρα κάποια αρνητικά.
    Είναι κάτι όμως που το θέλω και κυρίως κάτι που στη δική μου οικογένεια είναι εφικτό! Γιατί αν δεν ήταν εφικτό όσο κι να μου άρεσε δε θα το είχα κάνει...



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι μόνο η κάθε οικογένεια αλλά και το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Δεν ξέρω αν θα κάνει διαφορά όλο αυτό στην πνευματική του εξέλιξη- και η αλήθεια είναι πως δεν με καίει και τόσο πολύ- όπως σίγουρα θα έχει διαφορά στην συναισθηματική του εξελιξη αφού θα έχει χορτάσει τους γονείς και θα έχει περάσει πολύ επικοδομιτικό χρόνο μαζί τους. Καλά κάνεις και εγώ ελπίζω να έχω την δύναμη και στο μέλλον και με ένα ακόμα παιδί- πρώτα ο Θεός να έρθει- διότι είναι όντως δύσκολο, σε καταλαβαίνω. Φιλιά πολλά και συνέχισε έτσι!

      Διαγραφή
  3. Ιωαννα μου, το homeshooling δεν εχει την αυστηρη εννοια του σχολειου στο σπιτι.. Ποτε δεν την ειχε.. Ιδιως στην ηλικια που εχει ο Δημητρης. Εχει την εννοια του" μαθαινω τα πάντα με το ρυθμο και τα ενδιαφεροντα του παιδιου" !! Αυτο που κανεις εσυ δηλαδη πλεον.. Καασκευες, ζωγραφικη, βιβλια, παιχνιδια, εμπειριες.. Και το σημαντικοτερο.. που τα κανεις μαζι του.. και οχι να τα κανεις εσυ γι'αυτον!! Χαιρομαι επισης που σας αρεσαν οι ιδεες και τα παιχνδιια μας!!! πολλα φιλια και keep playing and learning!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως να το έχω εκλάβει λάθος αρχικά. Μου αρέσει που τόνισες το να τα κάνω μαζί του και όχι εγώ για αυτόν διότι το θεωρώ πολύ σημαντικό. Ευχαριστώ πολύ Ελπίδα μου για τα καλά σου λόγια.... Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  4. Όμορφη ανάρτηση! Ένα μεγάλο μπράβο για τον χρόνο που έχεις επιλέξει να αφιερώσεις στο παιδί σου!Δεν το κάνουν όλοι ξέρεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...