Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

Και αν ακόμα δεν πιστεύεις στα θαύματα... τότε τι παραπάνω να σου πω;

Σήμερα, ανοίγοντας πριν λίγο τον υπολογιστή μου στην καθιερωμένη "δική μου ώρα" μόλις κοιμίζω το μαιμουδάκι και φτιάχνω τον αγαπημένο μου ζεστό καφέ με κανέλα, βρήκα στα εισερχόμενα μηνύματα της σελίδας "Όταν γεννήθηκα ξανά" στο fb- δυο υπέροχες φωτογραφίες που πραγματικά μου έκοψαν την ανάσα... 

Μια φίλη της σελίδας μου τις έστειλε με πολύ αγάπη και με την άδεια της, τις αναδημοσιεύω σε αυτό εδώ το κείμενο... 




Ο πύρινος αυτός ουρανός σκέπαζε σήμερα το απόγευμα την πανέμορφη Ρόδο. Με είχε ήδη αγγίξει και μόνο η κίνηση της να μου στείλει τις φωτογραφίες της αυτές... Το μήνυμα όμως που ακολουθούσε μου ζέστανε πραγματικά την καρδιά. 

Μου έγραφε πως βλέποντας αυτόν τον ουρανό σκέφτηκε αυτό που πολύ συχνά λέω στην σελίδα μου, "Και αν ακόμα δεν πιστεύεις στα θαύματα, τότε τι παραπάνω να σου πω;" Και είναι αλήθεια... Πόσο Θεό κρύβει αυτός ο ουρανός... Πόσο; Και συνέχισε, με δισταγμό, πως τα σύννεφα της θύμισαν φτερά αγγέλων... Των δικών μας αγγέλων. 

"Δεν θέλω να σε συγκινώ" είπε για αυτό και δίστασε να μοιραστεί την σκέψη της. Να μην διστάζεις γλυκό μου κορίτσι, ούτε εσύ ούτε κανείς. Για μας, δεν υπάρχει μέρα που να μην κοιτάξουμε στον ουρανό ψάχνοντας για σημάδια από τα αγγελούδια μας. Με συγκινείς ευχάριστα που με σκέφτηκες- αφού ποτέ δεν ξεχνώ. Και το γεγονός πως είδες και εσύ ένα "σημάδι" επιβεβαιώνει ακόμα περισσότερο την δική μας ανάγκη. 

Σήμερα λοιπόν, αυτή η κίνηση της γλυκιάς αυτής μανούλας, ήρθε να βρει την θέση που της αρμόζει στην αρχή αυτού του μήνα. Του Δεκέμβρη. Μήνα των Χριστουγέννων. Μήνα γιορτών και οικογενειακής θαλπωρής. Μήνα δοτικότητας και καλοσύνης που πρέπει να παλεύουμε να κρατάμε μέσα μας όλο τον χρόνο. Είναι υπέροχο, ακόμα και όταν απλά σκεφτόμαστε κάτι όμορφο για κάποιον άνθρωπο, να το μοιραζόμαστε μαζί του χωρίς δισταγμούς. Μπορεί αυτό το "μικρό και ασήμαντο" στην δική μας αντίληψη να είναι τεράστιο και πολύ σημαντικό σε αυτόν στον οποίον απευθύνεται. 

Μα πάνω από όλα, είναι ο μήνας που γεννήθηκε ο Χριστός. Αυτή είναι άλλωστε η ουσία των Χριστουγέννων. Και παρότι είναι υπέροχο να το γιορτάζουμε μεγαλοπρεπώς με δώρα, στολίδια και υπέροχα παραμύθια για τον Άγιο Βασίλη, υπάρχει πάντα η ρίζα της γιορτής- που για μένα τουλάχιστον- μόνο παραμύθι δεν είναι. 

Πιστεύω στον Χριστό και γιορτάζω την γέννηση του διότι με αυτή ήρθαμε ξανά κοντά στον Θεό. Και αν αυτός ο ουρανός δεν φωνάζει την ύπαρξη Του, τότε τι; 

Και ναι. Αν ακόμα δεν πιστεύεις στα θαύματα, τότε τι παραπάνω να σου πω; 

6 σχόλια:

  1. Είναι απλά πανέμορφο... Έχεις απόλυτο δίκιο, αν αυτό δεν είναι θαύμα τότε τι είναι...;
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλημέρα Γιαννα μου!! πραγματικα υπέροχος ο ουρανος!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιάννα μου θα στο πώ κι ας φανεί ότι απλώς λέω τα ίδια. Εχθές την ώρα αυτού του καταπληκτικού ουρανού βρισκόμουν στην Αττική Οδό και οδηγούσα. Προσπαθούσα λοιπόν να βρώ τρόπο να καταφέρω να βγάλω την φωτογραφία χωρίς να σκοτωθώ (μην σχολιάσει τώρα το γεγονός ότι έβγαζα φώτο και οδηγούσα!). Παράλληλα αναρωτιόμουν τί τίτλο να έβαζα και η πρώτη σκέψη ήταν η δική σου έκφραση για τα θαύματα (άσχετα που μετά παρέφρασα τον Ελύτη και εύχομαι να μην τρίζουν τα κόκκαλα του)

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρότι μου άρεσε η παράφραση του Ελύτη, όσο ακριβώς μου αρέσει και το original, χαίρομαι που απλά το σκέφτηκες. Πραγματικά... και εννοείται πως θα σου πω πως απαγορεύεται να ασχολείσαι με το κινητό ενώ οδηγείς. Για αυτό υπάρχουν και τα alarm... Πολλά πολλά φιλιά μικρό ποντίκι...

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...