Με αφορμή ένα κείμενο "καρδιάς" της γλυκιάς Μένιας από το karkinaki , προβληματίστηκα, αναρωτήθηκα, θυμήθηκα...
Η Μένια αναρωτιέται σε αυτό το κείμενο της- το οποίο πρέπει να διαβάσετε- γιατί δυσκολευόμαστε τόσο να μιλήσουμε σε άγνωστους ανθρώπους, (καμιά φορά ακόμα και σε γνωστούς θα πω εγώ), όταν διαπιστώνουμε πως περνούν μια μεγάλη δυσκολία, ίδια με αυτή που έχουμε περάσει και εμείς, ετεροχρονισμένα όμως- ενώσω εμείς βρισκόμαστε μερικά στάδια παρακάτω στην αντιμετώπιση της. Γιατί επικρατεί, αναρωτιέται, η λογική υπέρ της ανθρωπιάς;
Γιατί αναρωτιέμαι και εγώ.. Δεν μπορώ καν να διανοηθώ πόσο δύσκολο είναι να πρέπει να παλεύεις με το γεγονός πως το παιδί σου έχει διαγνωσθεί με καρκίνο... Όμως έχω ζήσει τον πόνο του να χάνεις παιδί πριν προλάβεις να το γνωρίσεις... Να είσαι έτοιμη να το βάλεις στην αγκαλιά σου και στη ζωή σου και να μένουν και τα δυο άδεια...
Σε αυτή ακριβώς τη δύσκολη φάση της ζωής μου βρέθηκαν 3 άνθρωποι που μου μίλησαν χωρίς καλά καλά να γνωρίζουν τι περνώ. Μου μίλησαν μόνο και μόνο επειδή είδαν ότι δεν ήμουν καλά... Ιδίως η πρώτη γυναίκα που μου μίλησε, μου μίλησε με τσαμπουκά- σχεδόν θράσος- ενώ της έδειχνα ξεκάθαρα πως δεν ήθελα να το συζητήσω... Απέφευγα κάθε της ερώτηση...Και όμως επέμενε...
Τελικά είχε χάσει και αυτή ένα κοριτσάκι αφού είχαν περάσει μερικούς μήνες στην ΜΕΝ. Δεν ξέρω πως "διάβασε" τα σημάδια... Ειλικρινά. Εγώ απλά μπήκα στο κατάστημα της για να παραγγείλω δυο βέρες απλές, δυο βέρες να φοράω μαζί με την βέρα του γάμου μου, μια για κάθε αγγελούδι μου.
Και βρέθηκα να καθόμαστε αγκαλιασμένες και να κλαίω... Να κλαίω από λύτρωση. να κλαίω από ανακούφιση... Να ξέρω πως δεν είμαι η μόνη. Δεν έχει σημασία τι είπαμε. Σημασία έχει πως μου είπε τα σωστά πράγματα, τη σωστή στιγμή. Εκείνη τη συγκεκριμένη φάση ήταν ένας "άγγελος" που στάλθηκε για να με κάνει να νιώσω καλύτερα. Για να μου δώσει δύναμη...
Όταν λοιπόν κάτι μέσα μας, μας "φωνάζει" να μιλήσουμε σε έναν άνθρωπο.. Έτσι ανεξήγητα και απρόσμενα... Ας το κάνουμε. Κάποιος λόγος υπάρχει. Ίσως εκείνη τη στιγμή είμαστε εμείς οι "άγγελοι" αυτού του ανθρώπου... Ας μην διστάζουμε. Ας μην αφήνουμε το φόβο και την λογική να επικρατούν.
Ίσως μεθαύριο να βρεθούμε εμείς στη θέση τους... Ίσως έχουμε βρεθεί και δεν το έχουμε καταλάβει... Άγγελοι βρίσκονται διαρκώς στο δρόμο μας... Αρκεί να είμαστε "ανοιχτοί" στο να το νιώσουμε...
(Μένια μου σε ευχαριστώ για αυτή την αφύπνιση... Για την ευκαιρία που μου έδωσες να θυμηθώ για άλλη μια φορά τους αγγέλους μου... Ίσως είσαι και εσύ ένας ακόμα άγγελος στη ζωή μου... )
.jpg)
Η Μένια αναρωτιέται σε αυτό το κείμενο της- το οποίο πρέπει να διαβάσετε- γιατί δυσκολευόμαστε τόσο να μιλήσουμε σε άγνωστους ανθρώπους, (καμιά φορά ακόμα και σε γνωστούς θα πω εγώ), όταν διαπιστώνουμε πως περνούν μια μεγάλη δυσκολία, ίδια με αυτή που έχουμε περάσει και εμείς, ετεροχρονισμένα όμως- ενώσω εμείς βρισκόμαστε μερικά στάδια παρακάτω στην αντιμετώπιση της. Γιατί επικρατεί, αναρωτιέται, η λογική υπέρ της ανθρωπιάς;
Γιατί αναρωτιέμαι και εγώ.. Δεν μπορώ καν να διανοηθώ πόσο δύσκολο είναι να πρέπει να παλεύεις με το γεγονός πως το παιδί σου έχει διαγνωσθεί με καρκίνο... Όμως έχω ζήσει τον πόνο του να χάνεις παιδί πριν προλάβεις να το γνωρίσεις... Να είσαι έτοιμη να το βάλεις στην αγκαλιά σου και στη ζωή σου και να μένουν και τα δυο άδεια...
Σε αυτή ακριβώς τη δύσκολη φάση της ζωής μου βρέθηκαν 3 άνθρωποι που μου μίλησαν χωρίς καλά καλά να γνωρίζουν τι περνώ. Μου μίλησαν μόνο και μόνο επειδή είδαν ότι δεν ήμουν καλά... Ιδίως η πρώτη γυναίκα που μου μίλησε, μου μίλησε με τσαμπουκά- σχεδόν θράσος- ενώ της έδειχνα ξεκάθαρα πως δεν ήθελα να το συζητήσω... Απέφευγα κάθε της ερώτηση...Και όμως επέμενε...
Τελικά είχε χάσει και αυτή ένα κοριτσάκι αφού είχαν περάσει μερικούς μήνες στην ΜΕΝ. Δεν ξέρω πως "διάβασε" τα σημάδια... Ειλικρινά. Εγώ απλά μπήκα στο κατάστημα της για να παραγγείλω δυο βέρες απλές, δυο βέρες να φοράω μαζί με την βέρα του γάμου μου, μια για κάθε αγγελούδι μου.
Και βρέθηκα να καθόμαστε αγκαλιασμένες και να κλαίω... Να κλαίω από λύτρωση. να κλαίω από ανακούφιση... Να ξέρω πως δεν είμαι η μόνη. Δεν έχει σημασία τι είπαμε. Σημασία έχει πως μου είπε τα σωστά πράγματα, τη σωστή στιγμή. Εκείνη τη συγκεκριμένη φάση ήταν ένας "άγγελος" που στάλθηκε για να με κάνει να νιώσω καλύτερα. Για να μου δώσει δύναμη...
Όταν λοιπόν κάτι μέσα μας, μας "φωνάζει" να μιλήσουμε σε έναν άνθρωπο.. Έτσι ανεξήγητα και απρόσμενα... Ας το κάνουμε. Κάποιος λόγος υπάρχει. Ίσως εκείνη τη στιγμή είμαστε εμείς οι "άγγελοι" αυτού του ανθρώπου... Ας μην διστάζουμε. Ας μην αφήνουμε το φόβο και την λογική να επικρατούν.
Ίσως μεθαύριο να βρεθούμε εμείς στη θέση τους... Ίσως έχουμε βρεθεί και δεν το έχουμε καταλάβει... Άγγελοι βρίσκονται διαρκώς στο δρόμο μας... Αρκεί να είμαστε "ανοιχτοί" στο να το νιώσουμε...
(Μένια μου σε ευχαριστώ για αυτή την αφύπνιση... Για την ευκαιρία που μου έδωσες να θυμηθώ για άλλη μια φορά τους αγγέλους μου... Ίσως είσαι και εσύ ένας ακόμα άγγελος στη ζωή μου... )
.jpg)
Είναι γύρω μας ,άλλα για να τους "δουμε" πρεπει να καταλάβουμε πως είναι μεσα μας. Ναι. Πιστεύω στους αγγέλους με η χωρίς εισαγωγικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ Φωτεινή μου.... <3
ΔιαγραφήΕίναι όμορφο να υπάρχουν άνθρωποι που να μας καταλαβαίνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Είναι.. Φιλιά πολλά...
ΔιαγραφήΌταν είσαι έτοιμος να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε βάθος, να παραδεχθείς τις αλήθειες σου, να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου, τότε μόνο θα είσαι έτοιμος να γνωρίσεις τον διπλανό σου και ήσουν αυτός να είναι και ο "άγγελος" σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά.
Εχεις δίκιο...
ΔιαγραφήΒρήκα και εγώ τον Αγγελό μου η μάλλον για να το θέσω πιο σωστά εκείνος με βρήκε. Ήξερε ακριβώς τι θα μου πει η καλύτερα τι θα μου δείξει. Μου άνοιξε την καρδιά του βοηθώντας με να ανοίξω και εγώ την δική μου να μπει φως και να βγω από το σκοτάδι που βρισκόμουν. Με βοήθησε να γυρίσω το κεφάλι μου και να κοιτάξω ‘δεξιά μου και αριστερά μου’ και να δω τι υπάρχει διπλά μου (πόσος πόνος θεέ μου) και πως να σταθώ στα πόδια μου, πώς να κάνω ένα βήμα παραπάνω κάθε φορά. Μου έδινε απάντηση σε κάθε μαύρη σκέψη μου χωρίς να προλάβω να κάνω καν ερώτηση. Όταν κυριολεκτικά είχα πιάσει πάτο και δεν υπήρχε ελπίδα ούτε ήθελα να βγω στην επιφάνεια ήρθε, η μανούλα μου στο σπίτι κρατώντας ένα γράμμα (ένα γράμμα από τον θεό). Είχε συναντήσει τον δικό μου Άγγελο, αυτόν που ο θεός διάλεξε για έμενα, αυτόν που διάλεξε να γίνει ο μεσολαβητής του για να μου δώσει ξανά δύναμη κουράγιο στην ζωή μου. Μέσα από μια σειρά κείμενα που ο ίδιος ο άγγελος μου είχε βιώσει και ήταν γραμμένα με τόσο πόνο μπόρεσα να έχω συναισθήματα που για πολύ καιρό μετά την απώλεια του Παναγιώτη μου δεν είχα. Άρχισα να ξυπνάω από τον λήθαργο που βρισκόμουν, άρχισα να νοιώθω πόνο, λύπη θυμό κυρίως, συμπόνιας και επιτέλους έκλαψα, έκλαψα πολύ όσο δεν έχω κλάψει ποτέ στην ζωή μου μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ήξερα τι ζούσα . Ο ίδιος μου έμαθε πως το κλάμα λυτρώνει και λυτρώθηκα, στην καρδιά μου έμεινε χώρος μόνο για τον Παναγιώτη μου. Κατάλαβα πως δεν είμαι μόνη εκτός από τους μοναδικούς γονείς μου που σε όλα δίνουν το παρών και στρώνουν πάντα ένα μαγικό χαλί στο τέλος για να είναι οι πτώσεις μας (εμένα και του αδελφού μου) πιο ομαλές κάθε φορά , τον αδελφούλη μου που είναι πάντα δίπλα μου στα καλά και στα άσχημα , τον Κώστα μου που είναι βράχος και με την βοήθεια του αγγέλου μου κατάφερα να το ελαφρώσω λίγο από το βάρος του που ήταν διπλό μέχρι εκείνη την στιγμή. Έχω λοιπόν και τον δικό μου επίγειο Άγγελο που ένα μόνο ευχαριστώ δεν φτάνει για το καλό που μου κάνει , δεν είχαμε ποτέ πολύ προσωπικές σχέσεις μα όταν την έβλεπα πάντα άνοιγε η καρδιά μου, δεν ήξερα τι ήταν αυτό που ένοιωθα για εκείνη και γιατί την είχα ξεχωρίσει από την αρχή, τώρα ξέρω ήταν το σημάδι του θεού. Μέσα από όλο αυτό που βιώνω χτίζω ξανά ένα καινούριο εαυτό, αν o θεός δεν έστελνε την Γιάννα στην ζωή μου να την ''διαβάζω'' και να νοιώθω την δύναμη που έχει η ψυχή της σίγουρα δεν θα είχα κάνει καν την αρχή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά μου μανούλα.... Κλαίω.... Δεν ξέρεις πόση γαλήνη νιώθω που σου έδωσα δύναμη... Τίποτα δεν γίνεται τυχαία το πιστεύω. Και η Φωφω που ήρθε τότε και έμαθε και με πήρε αμέσως τηλέφωνο ήταν έτσι να γίνει. Δεν μπορώ να πω πολλά, μόνο άγγελος δεν νιώθω, μα νιώθω τον πόνο σου και είμαι εδώ για οτι μα οτι χρειαστείς... Μια μεγάλη μεγάλη αγκαλιά...
ΔιαγραφήΓλυκιά μου μανούλα.... Κλαίω.... Δεν ξέρεις πόση γαλήνη νιώθω που σου έδωσα δύναμη... Τίποτα δεν γίνεται τυχαία το πιστεύω. Και η Φωφω που ήρθε τότε και έμαθε και με πήρε αμέσως τηλέφωνο ήταν έτσι να γίνει. Δεν μπορώ να πω πολλά, μόνο άγγελος δεν νιώθω, μα νιώθω τον πόνο σου και είμαι εδώ για οτι μα οτι χρειαστείς... Μια μεγάλη μεγάλη αγκαλιά...
ΔιαγραφήΗ δική μου η ψυχή έτσι σε βλέπει. Ευχαριστώ πάρα πολύ και την Φωφώ, τώρα νοιώθω ακόμα πιο δυνατή ξέροντας πως έχω δύο αγγέλους. Είστε πραγματικά ξεχωριστές..
ΔιαγραφήΠολλά πολλά γλυκα φιλιά.... Τι άλλο να πω;.....
Διαγραφή