Είχα μπει η γυναίκα όμορφα και ωραία σε απόλυτο πνεύμα Χριστουγέννων και ήρθε η, κατά τα άλλα γλυκύτατη, Ασπασία από το My lovable baby...girls με την ανάρτηση της Happy moments: 288.000 λέξεις να με αποτρελάνει και να με κάνει να αναπολώ τις δικές μας διακοπές, καλοκαιρινές και μη, με παρέα ή όχι...
Τι να πρωτοθυμηθώ;... Το λατρεμένο μας ταξίδι του μέλιτος, δώρο από την αδελφούλα μου το οποίο ακόμα πληρώνει η δόλια; Για το επεισοδιακό αυτό ταξίδι, στις υπέροχες και εξωτικές Σευχέλλες; Με τη πεντάστερη ξενοδοχειάρα μας που μας κατέστρεψε οποιαδήποτε επιλογή μας έκτοτε- αφού δεν ξεπερνιέται με τίποτα; Τα περίεργα γκουρμέ και άκρως καυτερά φαγητά που έπρεπε να φας 5-6 για να χορτάσεις, (είμαστε και καλοφαγάδες!), το φέριμποτ στο οποίο σε έλουζε κυριολεκτικά ο ωκεανός, και τις σακούλες εμετών να συσσωρεύονται; Το αεροπλάνο που πήγε να πέσει και που ακόμα είμαι πεπεισμένη πως εγώ έσωσα με το "Πάτερ ημών.." που έλεγα ασταμάτητα καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης; Τις τεράστιες και αιωνόβιες χελώνες, τα 5λεπτα μπουρίνια κάθε μισή ώρα; Τι να πρωτοπώ; Οι Σευχέλλες απαιτούν μια ανάρτηση όλη δική τους...
Να θυμηθώ τις δικές μας διακοπές; Αυτές που ήμασταν τα δυο μας; Γιάννενα, Σαντορίνη, Αθήνα, Σούνιο, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Γιάννενα, Κεφαλλονιά, Κύπρο, Νότιο Πελοπόννησο, Σπέτσες, Καλάβρυτα, Αράχοβα, τα Γιάννενα αλήθεια τα είπα;; Γέλια, ατέλειωτες βόλτες, φαγητό, καφεδάκι χωρίς το άγχος να πρέπει να επιστρέψεις κάπου, άφθονο ύπνο, αγκαλιές, και κουβέντα- πολύ κουβέντα, αναμνήσεις και στιγμές να έχουμε να μας δένουν.
Ή αυτές με το αγαπημένο μας παρεάκι; Τα ξαδέλφια από την Κύπρο; Λευκάδα, Ζάκυνθο, Σκόπελο, Σκιάθο, Κύπρο, Κέρκυρα. Κουβέντες, γέλια, διαφωνίες, γέλια, δέσιμο, μπάνια, χιόνια, βροχές, φαγητό, παγωτά, άφθονες μπύρες, γέλια, γάμοι, βαφτίσεις, εγκυμοσύνες, χαρές, στενοχώριες, σε όλα μαζί. Στιγμές μοναδικές και αξέχαστες. Πόσο δύσκολο είναι να βρεις 4 ακόμη άτομα, 2 ζευγάρια, που να ταιριάζετε απόλυτα στο στυλ διακοπών, στις ιδιοσυγκρασίες, στα θέλω;Κοντά στις ηλικίες, (καλά, καλά- εμείς είμαστε τα γεροντάκια σε αυτή τη περίπτωση!), να είναι πάντα κοντά σου, να σε αγαπούν και να σε σκέφτονται και ας σε χωρίζουν χιλιόμετρα; Και αυτό το παρεάκι να είναι και οικογένεια; Πόσο ιερό και ευλογημένο να το έχεις;
Ή το κρητικό μουρλοκομείο- το σόι μου- και το γεγονός πως έχουμε κάνει το Κρήτη- Πάτρα και Πάτρα- Κρήτη, σαλόνι- τραπεζαρία, τραπεζαρία- σαλόνι; (καλά, καλά ρε Κώστο εντάξει- σε άκουσα, μόνο το Κρήτη - Πάτρα, εγώ "μ*ν*ρ*" όπως λες και εσύ!) Γέλια, φαγητό, ξανά γέλια, γάμοι, βαφτίσεις, εγκυμοσύνες, χάρες, στενοχώριες, Χριστούγεννα, Πάσχα, σε όλα μαζί, μπινελίκια ατελείωτα και η τσικουδιά να ρέει άφθονη. Και ένας πρωτοξάδελφος, περισσότερο και από αδελφός, να μπαίνει στο πλοίο χωρίς δεύτερη σκέψη όταν τον χρειαζόμαστε- να σε παίρνει τηλέφωνο από καθαρό ένστικτο στη κρίση σου και να σε ρωτάει "Ιντά' παθες;" Να έχεις μια γυναίκα του ξαδέλφου σου, σκέτο μάλαμα. πλέον αίμα και η ίδια, που να ανέχεται όλες τις τρέλες και τα απανωτά σούρτα φέρτα του Κωστάκου μου. Που να σε καταλαβαίνει, να σε ακούει, να γελάει με την χαρά σου και να κλαίει με την λύπη σου. Πόση ευλογία είναι και αυτό;
Μπορεί η γλυκιά Ασπασία και το υπέροχο κείμενο της να ήταν η αφορμή, αλλού όμως είναι η αιτία. Μας έχουν λείψει τα παρεάκια μας, η οικογένεια μας. Αυτή είναι η αιτία για αυτή τη παραφροσύνη απόψε! Μπορεί να βλεπόμαστε κλεφτά σε οικογενειακές "έκτακτες" περιστάσεις, μα δεν είναι αρκετό. Και ναι- μπορεί οι στιγμές που περιγράφω να ακούγονται ίδιες, μα δεν είναι. Γιατί τα πρόσωπα, οι χημείες και οι καταστάσεις αλλάζουν. Και κάθε φορά είναι και μοναδική. Και τώρα που έχουμε όλοι τις οικογένειες μας και τα παιδάκια μας, (καλά ο Κωστής και η Νατάσα έκαναν τόσο μικροί οικογένεια που κοντεύουν να αποκτήσουν εγγόνι, χιχι! Τ' ακούς Κώστο, μισό κρητικό, μισό θεσσαλονικιώτικο, χεχε!), τώρα που οι δουλειές τρέχουν και οι οικονομικές καταστάσεις δυσχεραίνουν, πόσο εύκολο είναι να εκμηδενίσεις τις αποστάσεις; Δεν είναι. Υπάρχει όμως θέληση και αυτό είναι αρκετό.
Κρήτη, Κύπρος, Πάτρα λοιπόν και οι διαδρομές συνεχίζονται και θα συνεχίζονται.
Παρεάκι τ' ακούς;
Το ημερολόγιο μιας μαμάς
Τι να πρωτοθυμηθώ;... Το λατρεμένο μας ταξίδι του μέλιτος, δώρο από την αδελφούλα μου το οποίο ακόμα πληρώνει η δόλια; Για το επεισοδιακό αυτό ταξίδι, στις υπέροχες και εξωτικές Σευχέλλες; Με τη πεντάστερη ξενοδοχειάρα μας που μας κατέστρεψε οποιαδήποτε επιλογή μας έκτοτε- αφού δεν ξεπερνιέται με τίποτα; Τα περίεργα γκουρμέ και άκρως καυτερά φαγητά που έπρεπε να φας 5-6 για να χορτάσεις, (είμαστε και καλοφαγάδες!), το φέριμποτ στο οποίο σε έλουζε κυριολεκτικά ο ωκεανός, και τις σακούλες εμετών να συσσωρεύονται; Το αεροπλάνο που πήγε να πέσει και που ακόμα είμαι πεπεισμένη πως εγώ έσωσα με το "Πάτερ ημών.." που έλεγα ασταμάτητα καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης; Τις τεράστιες και αιωνόβιες χελώνες, τα 5λεπτα μπουρίνια κάθε μισή ώρα; Τι να πρωτοπώ; Οι Σευχέλλες απαιτούν μια ανάρτηση όλη δική τους...
Να θυμηθώ τις δικές μας διακοπές; Αυτές που ήμασταν τα δυο μας; Γιάννενα, Σαντορίνη, Αθήνα, Σούνιο, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Γιάννενα, Κεφαλλονιά, Κύπρο, Νότιο Πελοπόννησο, Σπέτσες, Καλάβρυτα, Αράχοβα, τα Γιάννενα αλήθεια τα είπα;; Γέλια, ατέλειωτες βόλτες, φαγητό, καφεδάκι χωρίς το άγχος να πρέπει να επιστρέψεις κάπου, άφθονο ύπνο, αγκαλιές, και κουβέντα- πολύ κουβέντα, αναμνήσεις και στιγμές να έχουμε να μας δένουν.
Ή αυτές με το αγαπημένο μας παρεάκι; Τα ξαδέλφια από την Κύπρο; Λευκάδα, Ζάκυνθο, Σκόπελο, Σκιάθο, Κύπρο, Κέρκυρα. Κουβέντες, γέλια, διαφωνίες, γέλια, δέσιμο, μπάνια, χιόνια, βροχές, φαγητό, παγωτά, άφθονες μπύρες, γέλια, γάμοι, βαφτίσεις, εγκυμοσύνες, χαρές, στενοχώριες, σε όλα μαζί. Στιγμές μοναδικές και αξέχαστες. Πόσο δύσκολο είναι να βρεις 4 ακόμη άτομα, 2 ζευγάρια, που να ταιριάζετε απόλυτα στο στυλ διακοπών, στις ιδιοσυγκρασίες, στα θέλω;Κοντά στις ηλικίες, (καλά, καλά- εμείς είμαστε τα γεροντάκια σε αυτή τη περίπτωση!), να είναι πάντα κοντά σου, να σε αγαπούν και να σε σκέφτονται και ας σε χωρίζουν χιλιόμετρα; Και αυτό το παρεάκι να είναι και οικογένεια; Πόσο ιερό και ευλογημένο να το έχεις;
Ή το κρητικό μουρλοκομείο- το σόι μου- και το γεγονός πως έχουμε κάνει το Κρήτη- Πάτρα και Πάτρα- Κρήτη, σαλόνι- τραπεζαρία, τραπεζαρία- σαλόνι; (καλά, καλά ρε Κώστο εντάξει- σε άκουσα, μόνο το Κρήτη - Πάτρα, εγώ "μ*ν*ρ*" όπως λες και εσύ!) Γέλια, φαγητό, ξανά γέλια, γάμοι, βαφτίσεις, εγκυμοσύνες, χάρες, στενοχώριες, Χριστούγεννα, Πάσχα, σε όλα μαζί, μπινελίκια ατελείωτα και η τσικουδιά να ρέει άφθονη. Και ένας πρωτοξάδελφος, περισσότερο και από αδελφός, να μπαίνει στο πλοίο χωρίς δεύτερη σκέψη όταν τον χρειαζόμαστε- να σε παίρνει τηλέφωνο από καθαρό ένστικτο στη κρίση σου και να σε ρωτάει "Ιντά' παθες;" Να έχεις μια γυναίκα του ξαδέλφου σου, σκέτο μάλαμα. πλέον αίμα και η ίδια, που να ανέχεται όλες τις τρέλες και τα απανωτά σούρτα φέρτα του Κωστάκου μου. Που να σε καταλαβαίνει, να σε ακούει, να γελάει με την χαρά σου και να κλαίει με την λύπη σου. Πόση ευλογία είναι και αυτό;
Μπορεί η γλυκιά Ασπασία και το υπέροχο κείμενο της να ήταν η αφορμή, αλλού όμως είναι η αιτία. Μας έχουν λείψει τα παρεάκια μας, η οικογένεια μας. Αυτή είναι η αιτία για αυτή τη παραφροσύνη απόψε! Μπορεί να βλεπόμαστε κλεφτά σε οικογενειακές "έκτακτες" περιστάσεις, μα δεν είναι αρκετό. Και ναι- μπορεί οι στιγμές που περιγράφω να ακούγονται ίδιες, μα δεν είναι. Γιατί τα πρόσωπα, οι χημείες και οι καταστάσεις αλλάζουν. Και κάθε φορά είναι και μοναδική. Και τώρα που έχουμε όλοι τις οικογένειες μας και τα παιδάκια μας, (καλά ο Κωστής και η Νατάσα έκαναν τόσο μικροί οικογένεια που κοντεύουν να αποκτήσουν εγγόνι, χιχι! Τ' ακούς Κώστο, μισό κρητικό, μισό θεσσαλονικιώτικο, χεχε!), τώρα που οι δουλειές τρέχουν και οι οικονομικές καταστάσεις δυσχεραίνουν, πόσο εύκολο είναι να εκμηδενίσεις τις αποστάσεις; Δεν είναι. Υπάρχει όμως θέληση και αυτό είναι αρκετό.
Κρήτη, Κύπρος, Πάτρα λοιπόν και οι διαδρομές συνεχίζονται και θα συνεχίζονται.
Παρεάκι τ' ακούς;
Το ημερολόγιο μιας μαμάς
Μας βαζει ιδεες η Ασπασια. Και εσυ μου θυμισες οτι εχασα το CD με τις φωτο απο το Μαυρικιο. Κλαψ. Πολυ ομορφες οι αναμνησεις σου .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ τι κρίμα....Μαυρίκιος, υπέροχα θα ήταν είμαι σίγουρη! Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια <3
ΔιαγραφήΝταξει, να σου πω κάτι; Αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό! Με ξεμυαλίζεις, παθαίνω κατάθλιψη, παίρνω το μπολ με τα μελομακάρονα και τρώω 6. Ντάξει ευχαριστήθηκες τώρα;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι τέλεια που περάσατε, πόσο όμορφες εικόνες!
Εέεελα μωρέ, δεν το ήθελααα! Σε ευχαριστώ κούκλα μου για τα γλυκά σου λόγια! <3 (άσε τρέμω για όταν φτιάξω μελομακάρονα γιατί θα τα πλακώσω και εγώ και δεν χρειάζομαι και λόγο!)
ΔιαγραφήΑυτά είναι ταξίδια... έκανα το γύρο του κόσμου σε δέκα λεπτά!!! Άντε, με το καλό γρήγορα και στα επόμενα!!! Κι εμείς εδώ θα είμαστε, να περιμένουμε τις φωτογραφίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπερβολική.... Όχι δα και τον γύρο του κόσμου! χεχε! Μακάρι γιατί μας έχουν λείψει οι εξορμήσεις μας! <3
Διαγραφήετσι μαλιστα δεν ηταν η Ασπασία απο μονη της η αφορμή , ομως εγινε η αιτια να απολαυσουμε απιστευτες στιγμές , θα ξαναρθουν και αλλα και αλλα , παντα σε καποια μικρουλα γωνια θα υπάρχει μια αιτια αποδρασης
ΑπάντησηΔιαγραφήσου φυλαω ενα κερασμα περασε να το παραλαβεις , http://katitimou.blogspot.gr/2014/11/blog-post_11.html
Κούκλα μου μόλις είδα το κέρασμα σου και πραγματικά με έκανες να χαμογελάσω μέσα από την καρδιά μου. Σε ευχαριστώ για την τόοοοοσο όμορφη παρουσίαση και φυσικά για το βραβείο! Σου στέλνω μια μεγαααααάλη αγκαλιά και πολύ πολύ Χριστουγεννιάτικη χρυσόσκονη! (ναι- επανήλθα!)
ΔιαγραφήΕίδες που όλοι μας έχουμε πολλές στιγμές ευτυχίας που τις κρατάμε μέσα μας σα φυλαχτό; Χαίρομαι που η ανάρτησή μου ήταν η αφορμή να αναπολήσεις, να νοσταλγήσεις κ να μοιραστείς μαζί μας κάποιες από τις πολύτιμες στιγμές σου, Γιάννα! Σε ευχαριστώ πολύ για την αναφορά κ για τα καλά σου λόγια :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσχετο (σχετικό) αλλά οι Σευχέλλες ήταν ο αρχικός μας προορισμός για γαμήλιο ταξίδι, αλλά κυκλοφορούσε τότε το κουνούπι τίγρης κ ούσα φοβιτσιάρα εγώ, αλλάξαμε τελευταία στιγμή για Μπαλί. Όμως έσκασε η βόμβα στην Kuta beach, κ το αλλάξαμε πάλι για Ταυλάνδη αυτή τη φορά :) Και τελικά πήγαμε, αλλά είχα το νου μου μη με δαγκώσε καμία μαϊμού από κανένα φοινοκόδεντρο. Αχαχαχα
Φιλάκιααα. Σμουτς.
χαχχαχα άρα Ασπασία μου έχουμε ένα κοινό! Το ταξίδι του μέλιτος ήταν επεισοδιακό!! Μου άρεσε πολύ η ανάρτηση σου- εννοείται πως θα έκανα αναφορά αφού όντως ήταν η αφορμή! Σε φιλώ γλυκά!
ΔιαγραφήΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΓΙΑΝΝΑ ΜΟΥ!!! ΤΥΧΑΙΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!! ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ 8 ΜΗΝΕΣ ΕΧΩ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΠΑΝΕΡΘΩ ΣΙΓΑ -ΣΙΓΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρίσκω και εγώ Σοφάκι μου. Σε επισκέφτηκα και κατ' αρχάς, λυπάμαι πάρα πολύ για την απώλεια της μητέρας σου. Νομίζω πως ήρθε ο καιρός να επιστρέψεις, θα χαιρόταν και η μανούλα σωστά; Σε φιλώ γλυκά, γλυκά <3
ΔιαγραφήΚαλέ τι υπέροχες διακοπές έχετε κάνει! Σεϊχέλες για το γαμήλιο ε? Πωπω, τι είπες τώρα? Με πληγώνεις τώρα, επειδή εμείς δεν πήγαμε ποτέ..σνιφ! ΦΟΒΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Γιάννα μου, να περνάτε πάντα τέλεια και να φτιάχνετε ζουμερές αναμνήσεις, γεμάτες χρώματα και πολλή αγάπη! φιλάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Μαράκι μου! Ναι δεν έχω παράπονο το γαμήλιο- να και άκρως επεισοδιακό- θα έχουμε να το θυμόμαστε!! Σε φιλώ γλυκά γλυκά!!
ΔιαγραφήΤώρα εσύ μας ξεσηκώνεις! Και δεν είναι εποχή για διακοπές - πολύ καιρό τώρα ξεκλέβουμε απλά κάνα τριήμερο τετραήμερο, πού οι καιροί που πηγαίναμε δυο εβδομάδες σε νησάκια και κάνα δυο τριήμερα σε ξενώνες σε βουνά το χειμώνα... Τέλος πάντων, επειδή σου γράφω και είμαι δίπλα στη θάλασσα, της Αττικής μεν, θάλασσα δε, νιώθω πως θα έπρεπε να είμαι πιο ευχαριστημένη από τη ζωή μου. Αλλά, ειδικά εκείνες οι Σεϋχέλλες, δεν μπορώ να πω, ζήλεψα! Σου εύχομαι να συνεχίσεις να κάνεις όμορφα ταξίδια, κοντινά και μακρινά, με τους αγαπημένους σου συνταξιδιώτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com/
Σε ευχαριστώ πολύ Ελένη μου!! Να είσαι ευχαριστημένη γιατί εμείς φέτος μόνο καμία αυθημερόν και αυτή με δυσκολία! Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς, χεχε!! Φιλάκια πολλά απόλαυσε τα μπανάκια σου και εμείς τις όμορφες φωτογραφίες σου!! <3
Διαγραφή