Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Μανούλα που νιώθεις θυμό, άκου τι έχω να σου πω...

Σήμερα έλαβα ένα μήνυμα από μια ακόμα μανούλα αγγέλου. Μια αγαπημένη μανούλα που γνωρίζω προσωπικά. Μια μανούλα που μόλις πριν δυο μήνες έχασε το αγοράκι της. Το μωρό της. Τη ζωή της. Tον εαυτό της. 

Και είναι θυμωμένη. Είναι θυμωμένη γιατί από ιατρικό λάθος χάθηκε το παιδάκι της. Θυμωμένη γιατί δεν ζήτησε πολλά παρά μόνο να ολοκληρωθεί η ευτυχία με τον άνθρωπο της. Θυμωμένη γιατί δεν απολαμβάνει αυτό που στις περισσότερες μητέρες θεωρείται αυτονόητο. Θυμωμένη με τον Θεό που της πήρε ότι πολυτιμότερο είχε. Θυμωμένη με τον εαυτό της που είναι θυμωμένη. 

Γλυκιά μου μανούλα- γιατί είσαι μανούλα- να σου πω γιατί είσαι θυμωμένη; 

 Είσαι θυμωμένη γιατί νιώθεις μέσα σου ένα τεράστιο κενό. Είσαι θυμωμένη γιατί η αγκαλιά σου είναι τόσο άδεια- την στιγμή που θα έπρεπε να είναι γεμάτη. Είσαι θυμωμένη γιατί έκανες όνειρα που βούλιαξαν στο κενό. Είσαι θυμωμένη γιατί πονάς τόσο μα τόσο πολύ.Είσαι θυμωμένη γιατί σου λείπει το μωρό σου... Είσαι θυμωμένη διότι δεν μπορείς να καταλάβεις το γιατί... 

Και έτσι πρέπει να νιώθεις. Είναι λογικό να αδυνατείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου. Θέλει χρόνο. Είναι λογικό να νιώθεις απελπισία. Έχασες το ίδιο σου το παιδί. Ναι, τίποτα δεν θα είναι ίδιο πια. Ούτε καν εσύ. Άλλαξες ριζικά και αμετάκλητα. 

Είναι πολύ νωρίς ακόμα. Θύμωσε, ούρλιαξε, κλάψε. Μίλα όμως- μην υψώνεις τοίχους. Το κυριότερο μίλα με τον άντρα σου. Για όλα. Θυμώστε, κλάψτε, ουρλιάξτε μαζί. Προσευχήσου. Μίλα με το αγγελούδι σου. Πες του όσα ήθελες να του πεις. Σε ακούει. 

Και με τον καιρό... μάθε να αγαπάς τον καινούργιο σου εαυτό. Το αγγελούδι σου σου τον χάρισε. Το ξέρω πως δεν μπορείς να κατανοήσεις τον λόγο- και οι εξηγήσεις θα έρθουν όταν πια δεν θα χρειάζονται- όμως όπως αγαπάς το μωρό σου με όλο σου το είναι, έτσι αγάπησε και εσένα. Ξανά. 

Για να μην παγώσει η καρδιά σου. Για να είναι η ψυχή σου και το μυαλό σου ανοιχτά να νιώσουν την ζεστασιά που θα σου στέλνει. Γιατί θα σου την στέλνει. Για να αφήσεις την Παναγία να σε πάρει αγκαλιά και να σε παρηγορήσει- γιατί μόνο αυτή μπορεί- πίστεψε με. Για να βρεις ξανά την δύναμη να σταθείς στα πόδια σου. Για να αποδεχθείς πως αυτή είναι πλέον η ιστορία σου. Για να μπορέσεις μια μέρα να κοιτάξεις ψηλά στον ουρανό και να πεις: "Εγώ είμαι εδώ. Δυνατή για σένα. Για να είσαι περήφανος. Για να μπορούμε να μιλάμε. Για να μπορείς να πετάς ψηλά... Για να ανταμώσουμε ξανά". 


10 σχόλια:

  1. Τι να σχολιασω; Ο τροπος που τα λες Γιαννα μου μονο δυναμη δινει. Αν και πολυ δυσκολο για μια μανουλα να βιωνει αυτο τον πονο. Λυπαμαι πολυ αλλα οπως ειπες η Παναγια θα την βοηθησει, οπως ολες τις μανουλες! Φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα ανταμωθούμε ξανά...
    αυτό είναι σίγουρο και αυτό μας δίνει δύναμη, σε τέτοιες δύσκολες ώρες αποχωρισμού.
    Τα "γιατί" και τα ερωτήματα τόσο ανθρώπινα... όταν περάσει αυτό το στάδιο του πένθους και έρθει η αποδοχή, τότε αρχίζει η ηρεμία.
    Θέλει χρόνο, θέλει κουράγιο, θέλει δύναμη που έρχεται από Ψηλά.

    Να είσαι καλά, Γιάννα μου
    και εύχομαι καλή δύναμη στη μανούλα και σε όλες τις μανούλες που πονούν.

    με την αγάπη μου
    Αλεξία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...Δεν έχω λόγια πόσο πολυ ταυτίζομαι με αυτά που γράφεις...Ειδικα σήμερα ... ποσο πολυ καταλαβαίνω την μανούλα αυτή που πονάει.Γιατί είναι τόσες πολλές οι μανούλες που πονάνε; Ούτε στον χειρότερο άνθρωπο του κόσμου τόσος πόνος...
    Όμως θα ξανα σταθούμε στα πόδια μας με μια διαφορά οτι θα έχουμε και τα αγγελούδια μας να μας προσέχουν... Θα περάσει ομως ο τόσος πόνος που νιώθουμε αυτή τη στιγμή, έτσι;
    Πανεμορφη ανάρτηση Γιάννα μου,
    Ηρώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θα απαλυνθεί Ηρώ μου όταν με το καλό αποκτήσεις ένα άλλο μωράκι , η πληγή δεν θα κλείσει ποτέ όμως. Πάντα θα είναι εκεί στις σκέψεις σου, στην καρδιά σου, σε όποια χαρά και όποια λύπη.Όταν συνέβει και σε μένα, ήμουν αυτό ακριβώς: θυμωμένη με όλα και κυρίως με τον Θεό, αλλά με τον καιρό θα καταλάβεις ότι η δική Του κρίση είναι πιο σωστή και αφού Εκείνος έκρινε ότι έπρεπε να πάρει την κόρη μου από κοντά μου, πρέπει να τον εμπιστευθώ. Μου χάρισε όμως ένα γιό, ο οποίος ξέρει ότι έχει μια αδερφή εκεί ψηλά και κάποια στιγμή θα την συναντήσουμε όλοι ξανά. Άσε την ψυχή σου στα χέρια Του για να ηρεμήσεις, κλάψε όσο θες, θα έρθει η μέρα που θα μπορείς να μιλάς για το αγγελούδι σου χωρίς να κλαις. Αγγελική

      Διαγραφή
    2. Σε ευχαριστώ Αγγελική μου, έχεις απόλυτο δίκιο, μα είναι πολυ δύσκολο...Προσπαθώ μα κάποιοα πράγματα είναι σχεδόν πάνω απο τις δυνάμεις μας και θελει χρόνο...πολυ χρονο...

      Διαγραφή
    3. Έτσι Ηρώ μου, έτσι.. Ναι θέλει χρόνο κορίτσι μου γλυκό, μα έχεις ήδη πάρει τον σωστό τον δρόμο. Κάνε υπομονή... Αχ Αγγελική μου σε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο σου. Η κόρη σου- το αγγελούδι σου- θα είναι τόσο περήφανη. Μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά σας στέλνω...

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...