Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Τότε που όλα ήταν απλά...

Σήμερα είναι μια "βαριά" μέρα... Είναι που έχω αυτό το κάκιστο ελάττωμα αν ειπωθεί μια τόση δα λάθος κουβέντα ή ακόμα και μια κουβέντα σε λάθος τόνο, να αρχίσω να ξεθάβω από μέσα μου αυτό τον αρνητισμό και την μελαγχολία που όλοι έχουμε μα που εγώ πολύ επιμελώς φροντίζω να χαλιναγωγώ... 

Σήμερα λοιπόν κατάφερα μέσα σε όλη αυτή την κακή διάθεση να κάνω ένα ντουζ χωρίς χρονικά πλαίσια, χωρίς το άγχος ενός μαιμουδιού και τις παραισθήσεις πως τον ακούω να κλαίει και να με ζητάει. Και έτσι όπως μπήκα κάτω από το νερό, αυτό το νερό που μπορεί να είναι τόσο χαλαρωτικό και αναζωογονητικό, σαν δια μαγείας  βρέθηκα άλλου... 

Σε εκείνα τα καλοκαιρινά μεσημέρια των παιδικών μου χρόνων, μετά από ατελείωτες ώρες στην θάλασσα και ακόμα με το μαγιό, να μπαίνω κάτω από το ντουζ στην παραλία για να ξεπλύνω "τα αλάτια από πάνω μου", σύμφωνα πάντα με τις "προσταγές" της μητέρας μου- αν ήταν στο χέρι μου θα έμενα με την αλμύρα μέχρι το βράδυ... Και εκεί κάτω από το νερό που έτρεχε απάνω μου, δεν είχα έννοια στον κόσμο καμιά. Δεν σκεφτόμουν απολύτως τίποτα παρά μονάχα ένοιωθα το νερό, το δροσερό αυτό νερό, να κυλάει πάνω μου, να κλείνω τα μάτια και να παίρνω βαθιά αναπνοή για να μείνω όλη κάτω από αυτό, για να ξεπλύνω την αλμύρα, μα δεν καταλάβαινα πως στην ουσία ξέπλενα τις σκέψεις μου, καθάριζα το μυαλό μου από κάθε τι περιττό, αφουγκραζόμουν μόνο την αναπνοή μου... 

Τότε που η μόνη μου έννοια ήταν να μετράω πόσα μπάνια έκανα, να τρέξω στο τροχόσπιτο για να φάω με λαχτάρα τα λατρεμένα τηγανητά αυγά με πατάτες των διακοπών, να σκεφτώ πιο κόμιξ θα διαβάσω το μεσημέρι κρυφά όταν θα έκανα πως κοιμόμουν και τι παγωτό θα διάλεγα να φάω το απόγευμα πριν την επόμενη βόλτα στην παραλία... Στην παραλία που πάντα μα πάντα με το ηλιοβασίλεμα έκοβα βόλτες στην αμμουδιά μαζεύοντας κοχύλια και πέτρες, προσπαθώντας με τον δικό μου παιδιάστικο τρόπο να κλείσω όλη αυτή την ξεγνοιασιά, όλη αυτή την μαγεία των διακοπών δίπλα στην θάλασσα, παρέα με τους μόνους ανθρώπους που μου πρόσφεραν την απόλυτη ασφάλεια, που μου πρόσφεραν το προνόμιο να βιώνω αυτή ακριβώς τη μαγεία... 

Είμαι σίγουρη πως για τους γονείς μου οι διακοπές με το τροχόσπιτο δεν ήταν πιθανώς οι πιο ξεκούραστες. Οι ευθύνες μαγειρέματος, καθαρίσματος για την μαμά και συντήρησης για τον μπαμπά, (των οχημάτων, της βιοχημικής τουαλέτας κλτ), δεν σταματούσαν... Όμως για μας ήταν σκέτη απόλαυση... Καθαρός ποιοτικός χρόνος με τους γονείς μας αλλά και μεταξύ μας και απόλυτη εναρμόνιση με την φύση... 

Σε όλες αυτές τις αναμνήσεις ταξίδεψα όταν μπήκα να κάνω σήμερα αυτό το ντουζ... και δεν διήρκεσαν παρά μονάχα μερικά δευτερόλεπτα... Μα ήταν αρκετά για να ξεσπάσω σε δάκρυα... Και δεν είμαι καν από τα άτομα που νοσταλγούν τα παιδικά τους χρόνια. Όχι. Μα ίσως νοσταλγώ λίγο αυτή την αίσθηση να ανησυχεί άλλος για σένα και εσύ για τίποτα. Ίσως είμαι απλά πολύ κουρασμένη. Ίσως μου στοίχισε που δεν πήγαμε φέτος διακοπές... Ίσως επηρεάστηκα περισσότερο από όσο νόμιζα από μια μανούλα που καλείται να πάρει την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής της- ακριβώς όπως έκανα εγώ πριν 5 χρόνια... Ίσως επειδή κοντοζυγώνει απειλητικά και αυτό το ραντεβού με τον γυναικολόγο... Ίσως απλά δεν θέλω να μου μιλάνε απότομα το πρωί, που παρά την νύστα μου και την κούραση μου, πάντα φροντίζω να είμαι θετική και χαμογελαστή... Ίσως να χρειάζομαι απλά λίγο ύπνο και ένα καφεδάκι με την κολλητή μου... 

Αλλά... πόσο μοναδική αίσθηση να αφήνεσαι στις αισθήσεις σου και όπου αυτές σε οδηγήσουν... 


10 σχόλια:

  1. Υπέροχη ανάρτηση!!! Με έκανες να θυμηθώ τις διακοπές με τα αδέρφια μου και τους γονείς μου, τι ομορφα και ξέγνοιαστα που ήταν...Αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω να κάνω μια τέτοια οικογένεια αν θα καταφέρω να δημιουργήσω τέτοιες τόσο δυνατές αναμνήσεις γενικά αν θα τα τα καταφέρω... Πόσο στεναχωριέμαι οταν ακουω οτι άλλη μια μανούλα πρέπει να πάρει μια τόσο σημαντική και δύδκολη απόφαση...
    Όλα θα πάνε καλά Γιάννα μου ♥!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις... Και θα είμαστε εδώ για να τα λέμε.. Και εγώ το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου.. Σε φιλώ γλυκά Ηρώ μου...

      Διαγραφή
  2. Καλή μου Γιάννα...

    θα συμφωνήσω με την Ελίνα στα σχετικά με την κούραση
    ("ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή")
    και θα προσθέσω και κάτι που εκείνη που μου είπε πριν λίγες μέρες:
    "δεν στεναχωριέμαι για πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω".

    Εντάξει, εγώ είμαι υπερευαίσθητη, δεν μπορώ να το εφαρμόσω εντελώς
    αλλά προσπαθώ να το κάνω κάπως αλλιώς:
    να παίρνω τα προβλήματα των άλλων ή και τα δικά μου, που δεν μπορώ να τα λύσω, και να τα καταθέτω στα πόδια του Χριστού ( αυτό μου έχει μείνει, από ένα βιβλίο.).

    Εύχομαι ολόψυχα να αισθάνεσαι ήδη πολύ καλύτερα
    και να μην ξεχνάς να προσέχεις την Γιάννα- γιατί προσέχοντάς την, θα συνεχίσεις να προσφέρεις για περισσότερο και σε περισσότερους.

    Ώρες ώρες και εγώ δεν έχω σταματημό- μέχρι που ο άντρας μου και η καλή μου η φίλη με μαλώνουν- και καλά με κάνουν...

    συγγνώμη αν σε κούρασα, αλλά ξέρεις πόσο σε αγαπώ

    πολλά φιλιά- και στο μαϊμουδάκι


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα μιλάς στην καρδιά μου... Σε ευχαριστώ για αυτό. Έλαβα την αγάπη σου, έδωσα τα φιλιά σου και στέλνω και εγώ άφθονη αγάπη και πολλά φιλάκια σε όοοολα τα παιδάκια...

      Διαγραφή
  3. Η ζωή είναι γεμάτη δύσκολες αποφάσεις...
    Απ'όταν έγινα μαμά το βιώνω περισσότερο γιατί πλέον οι αποφάσεις μου "βαραίνουν" και κάποιον άλλο. Πολλές φορές πελαγώνω και αγχώνομαι. Δεν ήμουν έτσι κάποτε εγώ...
    Μα δεν μετανιώνω γιατί κάθε επιλογή "σωστή" ή "λάθος" είναι δική μου και με πάει παρακάτω... Με κάνει να μαθαίνω "τι είναι η ζωή" και δημιουργώ έτσι νέες "περιπέτειες" για να διηγούμαι στο γιο μου, που τόσο πολύ του αρέσει.
    Σε φιλώ και σου στέλνω τις θερμότερες ευχές μου για ότι καλύτερο!

    Υ.Γ. Μην ξεχάσεις σβουριχτό φιλί στο μαϊμουδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό βρε Μερσίνη μου, αυτό... Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου... Και εσύ μην ξεχάσεις σφιχτή σφιχτή αγκαλιά στο αντράκι σου!

      Διαγραφή
  4. Γιάννα μου πιστεύω πως χρειάζεσαι λίγη ξεκούραση, δεν θα σου πω να μην αγχώνεσαι, ξέρω πως είναι ανέφικτο,αλλά πρέπει να κάνεις προσπάθειες να ξεκουράσεις το μυαλό σου, να ξέρεις πως είσαι από τους τυχερούς ανθρώπους, εκείνους που έχουν να ταξιδέψουν κάπου σε τέτοιες φάσεις, κάπου όμορφα! Αυτές τις άτιμες στιγμές που έρχονται όλα στο κεφάλι μας μαζεμένα,λες και δεν υπάρχει το μετά να τα σκεφτούμε.

    Η κάθε σου ανάρτηση είναι απόλαυση για μένα και για να κάνω λίγο το χειλάκι σου να γελάσει, σου απονέμω με όλη μου την καρδιά το βραβείο LIEBSTER μπες εδώ να δεις το πως, τι και γιατί http://lolmomsworld.blogspot.gr/2015/09/vraveio-liebster-me-mini-synenteuksh.html
    Μην ξεχάσεις να μου φιλήσεις τον μαγκάκο, το μαιμουδι σου το γλυκό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Τούλα.... σε ευχαριστώ για όλα και για το βραβείο και για τα γλυκά σου λόγια... Τρέχω να δω... Να μου φιλήσεις και εσύ σβουριχτά την κινεζούλα...

      Διαγραφή
  5. Πω πω με ταξίδεψες τώρα σε άλλα μέρη.Πολλή ζωντανές εικόνες.Πολύ με άγγιξε όμως αυτό που είπες νοστάλγησα να ανησυχεί άλλος για σένα και εσύ για τίποτα,ένας κόμπος ήρθε στο λαιμό....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι.. είναι το μόνο που νοσταλγώ... Πραγματικά. Πολλά φιλιά..

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...