Homeschοoling ή δημιουργική απασχόληση; Ιδού η απορία...

Έχω εδώ και καιρό υποσχεθεί μια ακόμα ανάρτηση σχετικά με το homeschooling του μαιμουδιού. Άργησα διότι καθώς περνούσε ο καιρός και οι μέρες μας που απασχολούμαστε δημιουργικά, άρχισα να βλέπω με άλλο μάτι τον όρο homeschooling και το κυριότερο τον αντίκτυπο που είχε στον περίγυρο και πως το αντιλαμβάνονταν. Ταυτόχρονα, πρόσεξα πως ο όρος "παιχνιδοσχολείο" που χρησιμοποιούσα προς το μαιμούδι, στην πορεία άρχισε να έχει αρνητική χροιά και θα εξηγήσω γιατί. 

Σε γενικές γραμμές, δεν μου αρέσει να αυτοαναιρούμαι, όμως νομίζω πως σήμερα θα το κάνω εντυπωσιακά και δεν το μετανιώνω. 

Ο όρος λοιπόν homeschooling στο εξωτερικό αποτελεί ολόκληρη φιλοσοφία την οποία οι γονείς συνεχίζουν καθ' όλη την διάρκεια των "σχολικών" χρόνων. Γίνονται δηλαδή οι ίδιοι διδάσκαλοι μέσα στο σπίτι ή προσλαμβάνουν δάσκαλο για να διδάξει στο σπίτι, κάτι που εγώ δεν σκοπεύω να κάνω. Όχι μόνο διότι δεν έχω την ικανότητα να το κάνω, όχι μόνο επειδή δεν θέλω να το κάνω, κυρίως όμως διότι δεν θέλω να έχω και αυτόν τον ρόλο στην ζωή του παιδιού μου. Ήδη είμαι ο "αυστηρός" γονιός αφού είμαι τις περισσότερες ώρες μαζί του και συνήθως ο γονιός που θα "φωνάξει" και θα απαιτήσει κάποια πράγματα να γίνουν- δεν θέλω να έχω και ένα επιπλέον ρόλο. 

Διαπίστωσα λοιπόν, πως αυτή μου η στάση "ξένισε" τον Δημήτρη, (του δασκάλου, κυρίως στην προσπάθεια μου να τηρήσω ένα πρόγραμμα), με αποτέλεσμα να αρχίσει να είναι αρνητικός προς κάθε μου προσπάθεια για πιο "στοχευμένη" εκπαίδευση. Μπορεί απλά να το έκανα λάθος, δεν γνωρίζω. Σημασία έχει το αποτέλεσμα και μόλις αποφάσισα να βγάλω αυτόν τον "όρο" από το μυαλό μου και απλά να απασχολώ δημιουργικά το νηπιάκι μου- όπως έκανα άλλωστε από την πρώτη στιγμή- όλα μπήκαν και πάλι σε μια σειρά ως δια μαγείας. 

Κάτι ακόμα που έκανε την διαφορά για μένα και είδα όλη μου αυτή την προσπάθεια αλλιώς, είναι το μάθημα μουσικής έκφρασης που ξεκινήσαμε μαζί με το μαιμουδάκι. Σχετικά με αυτό θα κάνω κάποια στιγμή ολοκληρωμένη ανάρτηση διότι έχω πολλά να μοιραστώ, όμως η ουσία είναι πως σε αυτό το μάθημα είδα τρία πράγματα. Πρώτον: την απόλυτη πειθαρχεία του Δημήτρη στην ροή του μαθήματος παρότι στην ουσία τα παιδιά είναι ελεύθερα να κάνουν ότι θέλουν, όμως καταλήγουν από μόνα τους να ακολουθούν τους "κανόνες"- οι οποίοι όμως απευθύνονται σε μας τις μαμάδες.  Δεύτερον, την δική μου ικανότητα να επικοινωνώ σε ένα άλλο επίπεδο με το παιδί μου, μη λεκτικό και πολύ διασκεδαστικό. Τρίτον, πως όταν παρουσιάζω κάτι καινούργιο στο παιδί μου, προσπαθώντας να του διδάξω κάτι, υπάρχει μια φυσική πορεία την οποία δεν πρέπει να "διαταράξω" διότι έρχομαι στην πρώτη ουσιαστικά αντιπαράθεση μαζί του. Η φυσική αυτή πορεία είναι αρχικά να αφήσω το παιδί μόνο του να επεξεργαστεί το νέο ερέθισμα, χωρίς να επέμβω καθόλου. Αφού γίνει αυτό στον χρόνο που θέλει ο ίδιος, τότε δείχνω τι θα έκανα εγώ ελπίζοντας πως παρακολουθεί και θα ακολουθήσει το παράδειγμα μου. Και το κυριότερο να το διασκεδάζω, διότι αν δεν το διασκεδάζω εγώ, πως να το διασκεδάσει και αυτός; 

Τέλος μόλις πρόσφατα, διαβάζαμε ένα καινούργιο παραμύθι σχετικά με τις μέρες τις εβδομάδας, το οποίο αναφερόταν στο σχολείο. Και ο Δημήτρης έκανε αναφορά στο "παιχνιδοσχολείο" μας, τονίζοντας πως και αυτός πάει σχολείο. Αυτός ήταν και ο τελευταίος λόγος για το οποίον ακύρωσα αυτή την έννοια στο μυαλό μου μιας και δεν θέλω να πάθει σύγχυση σχετικά με το τι είναι σχολείο. 

Εννοείται πως δεν μετανιώνω στιγμή για την επιλογή μας να μην πάει ο Δημήτρης παιδικό σταθμό από την στιγμή που δεν είναι απαραίτητο, Εννοείται πως ακόμα ψάχνω ιδέες στο διαδίκτυο, εννοείται πως ακόμα συμβουλεύομαι εκπαιδευτικούς σχετικά με το πως μπορώ να εμπλουτίσω τις μέρες μας, όμως ξέφυγα από τα κλειστά πλαίσια- για μένα- του homeschooling. 

Ας δούμε λοιπόν, με τι δραστηριότητες γεμίσαμε δημιουργικά τις μέρες μας τους τελευταίους δυο μήνες. 

Ζωγραφική και πάλι ζωγραφική, κατασκευές πάντα σύμφωνα με την εποχή ή συγκεκριμένες επετείους. Γενικά το μαιμούδι μισεί να ζωγραφίζει σε πλαίσια, αγαπάει όμως το λευκό καμβά, τον οποίον ζωγραφίζει με όποιον τρόπο μπορείτε να σκεφτείτε. Με πινέλο, με μπατονέτα. με τα χέρια του, ακόμα και με αυτοκίνητα, ιδέες που πήρα από την Ελπίδα φυσικά! 

Την 28η Οκτωβρίου ζωγραφίσαμε και την δική μας σημαία και μιλήσαμε λίγο, όσο μπορεί φυσικά να μιλήσεις σε ένα δίχρονο, σχετικά με την ημέρα. Πήγαμε και στην παρέλαση και μάθαμε και τον Εθνικό μας Ύμνο. Στο τέλος είχαμε ένα μαιμούδι να περιφέρει περήφανα και με βήμα την σημαία στο σαλόνι μας, φωνάζοντας με στόμφο "Έ-λλας, Έ-λλας, Έ-λλας!" 

Τον Οκτώβρη είχαμε και το μάζεμα της ελιάς. Ο πεθερός  μου μαζεύει ελιές κάθε χρόνο και ήταν τρομερή ευκαιρία να πάμε και να μάθουμε για την ελιά το δέντρο, τον καρπό της, τι παράγουμε από αυτόν- λάδι και ελιές- και πως αυτό γίνεται. Ήταν μια μέρα με άφθονο παιχνίδι που συνεχίστηκε για πολύ ακόμα με τις δυο ελιές που έχω στο μπαλκόνι. 

Από τα μέσα περίπου Νοεμβρίου ξεκίνησα διστακτικά και τις Χριστουγεννιάτικες κατασκευές οι οποίες θα συνεχίζουν φυσικά μέχρι την Πρωτοχρονιά. Κάτι επίσης πολύ σημαντικό που έμαθα σε αυτή την πορεία, είναι πως όταν θέλω να δείξω στον Δημήτρη πως να φτιάξει μια κατασκευή, δεν έχω παρά να του δώσω τα υλικά, να κάτσω απέναντι του και να φτιάξω και εγώ μια. Αφήνοντας όμως τον ίδιο να φτιάξει την δική του όπως ακριβώς θέλει, χωρίς να επεμβαίνω. Όταν το κάνω αυτό, μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι "τέλειο" αντικειμενικά στα δικά του όμως μάτια είναι παραπάνω από τέλειο. Γιατί το έφτιαξε εντελώς "μόνος του". Χωρίς να το πάρει μετά η μαμά και να το "σουλουπώσει". 

Λόγου χάρη σε αυτόν τον τάρανδο αν τον είχα αφήσει να τον κάνει εντελώς μόνος του, τα ξυλάκια δεν θα ήταν φυσικά τόσο καλά ενωμένα, όπως και στο δέντρο από κουμπιά που φτιάξαμε, θα τα είχε βάλει όπως του ερχόταν και όχι από το μεγαλύτερο στο μικρότερο. Επιλέγω λοιπόν μερικά που θα τον καθοδηγήσω πιο πολύ για να μάθει και κάτι επιπλέον, ενώ σε άλλα τον αφήνω εντελώς ελεύθερο. 

Στολίδια από πηλό... 

Ενώ κάθε μέρα παίζει και με το ολοδικό του Χριστουγεννιάτικο δέντρο... 

Πάντα κάνω και πιο στοχευμένες δραστηριότητες, όπως να γράφει κάποιες λέξεις με μαγνητικά γράμματα, (μέσω της επανάληψης πάνω στην λέξη που το γράφω, ευελπιστώ πως θα μπορέσει κάποια στιγμή να το κάνει μόνος του- άλλωστε το "Μίμης" το γράφει έτσι, σχεδόν και με στυλό πια)...

να χρησιμοποιεί το μαχαίρι... 

να ξεχωρίζει τα φρούτα από τα λαχανικά...

να πιάνει αντικείμενα με μια μικρή λαβίδα, ή με τα δάχτυλα του πολύ μικρά αντικείμενα... 

να μαθαίνουμε τα αντίθετα, (πχ, μικρό- μεγάλο)...

 να ενώνουμε τις τελείες ακολουθώντας ταυτόχρονα την σωστή σειρά των αριθμών, (ιδέα πάλι από Ελπίδα)...

να μαθαίνουμε τι είναι η Γη, ποιες οι χώρες και το κυριότερο που είναι η Ελλάδα μας... (και όμως μπορούνε να μάθουνε και από αυτή την ηλικία)... 

να αναπτύξουμε την δεξιότητα μας να μεταφέρουμε αντικείμενα με κάποιο βοήθημα, (πχ, κουτάλι, κούπα), από το ένα μπολ στο άλλο... (πάντα από αριστερά προς τα δεξιά που θα τον βοηθήσει αργότερα και στην γραφή)...

Ενώ τώρα πια όταν λέμε τα γράμματα, λέμε πάντα και μια λέξη που να αρχίζει από αυτό το γράμμα....

Ποτέ δεν υποτιμώ τα εκπαιδευτικά παιχνίδια του εμπορίου για τις ώρες που έχω να ασχοληθώ με άλλες δουλειές...

Οι βόλτες σε παιδικές χαρές και στην θάλασσα είναι σχεδόν καθημερινές... 

Τα παζλ τα θεωρώ μια από τις καλύτερες δραστηριότητες που μπορούμε να προσφέρουμε στα νηπιάκι μας, ο Δημήτρης μπορεί να φτιάξει με λίγη καθοδήγηση παζλ μέχρι και 12 τεμάχια. 

 Η πλαστελίνη πλέον αποκτά άλλο νόημα αφού μπορεί να στήσουμε μια ολόκληρη πόλη ή ένα ολόκληρο παραμύθι με αυτήν.... 

Και ποτέ δεν χάνουμε την ευκαιρία για παντός είδους ερεθίσματα... 

Και εννοείται πως διαβάζουμε ατελείωτα παραμύθια... Οι καινούργιες προσθήκες στην βιβλιοθήκη μας είναι οι εξής και τις λατρεύει όλες...  (Για ακόμα περισσότερες και αναλυτικότερες προτάσεις βιβλίων περάστε οπωσδήποτε μια βόλτα από το Βιβλιοσκούλικο Γεωργία εδώ!) 

Για ακόμα περισσότερες δημιουργικές δραστηριότητες δείτε οπωσδήποτε αυτή την ανάρτηση,  η οποία ολοκληρώνει όλη την ιδέα του πως να απασχολούμε εποικοδομητικά και διασκεδαστικά ένα νηπιάκι σπίτι μας. 

Εννοείται πως οποιαδήποτε συμβουλή ή ιδέα είναι πάντα ευπρόσδεκτη!