Monkey talk- ή αλλιώς τι ακούει μια μάνα από ένα μαιμούδι 33 μηνών...

Ο Δημήτρης πλένει τα δόντια του. Τον πειράζω και τον γαργαλάω. "Άσε με μαμά!" λέει ξανά και ξανά. Δεν σταματώ όμως και ξαφνικά ακούω: 
-"Άσε με ΓΙΆΝΝΑ!"

 ‪#‎αυταειναι‬ ‪#‎άρχισανταοργανα‬


Μια Κυριακή αποφασίζω να του δώσω για πρωινό ένα πλούσιο ποτήρι γάλα με γεύση φράουλα που του αρέσει και ένα Cake Pop της μαμάς που τρελαίνεται. Έτσι για να αποκτήσει η ημέρα μια πιο ξεχωριστή αύρα. Είναι ξετρελαμένος, δεν μπορεί να το πιστέψει. Με κοιτάει όλο έρωτα και λέει: 
-Καλή μαμά είσαι.... 

‬ ‪#‎χαμηλάτακριτηριατου‬‪#‎νταξει‬ ‪#‎τοχω‬ ‪#‎κυριακατικαπρωινα‬

Του έχω πάρει σχεδόν τα πάντα. Παιδική ομπρέλα όχι. Έχουμε πάει στην παρέλαση και ούτε που ξέρω πόσα παιδάκια είδε με τις δικές τους ομπρέλες. Ήθελε μου είπε, μόλις βρούμε θα σου πάρω, του είπα. Εντάξει, μου είπε. Το βράδυ τον κρατούσα αγκαλιά κοιμισμένο και ξαφνικά μισοανοιγει τα μάτια του και λέει: 
-"Βρήκα μαμά. Βρήκα! Παιδική ομπρέλα ντατση, βρήκα" 

‪#‎παιδακιμου‬‪#‎ονειρεύεται‬ ‪#‎δεκαομπρελεςθασουπαρω‬ ‪#‎αγοριμου‬ 

Μια μέρα ήμουν πολύ άρρωστη και  από την ώρα που σηκώθηκα μέχρι και αργά το μεσημέρι είχα ίλιγγο. Ο Παναγιώτης δεν ξύπνησε με την πρώτη και δεν κατάφερα μετά να σηκωθώ ξανά από το σαλόνι που καθόμασταν με τον Δημήτρη. Του ζητούσα να πάει να ξυπνήσει τον μπαμπά αλλά δεν ήθελε να με αφήσει.
"Σε προσέχω" μου έλεγε.
Όλο το πρωί απασχολήθηκε μόνος του δίπλα μου χωρίς να ζητήσει τίποτα. Και όταν καμιά φορά ήθελε να φέρει κάτι από το δωμάτιο του ή την κουζίνα μου έλεγε: 

" Δεν αργώ καθόλου. Ξανάρθω μαμά μου"...

‪

#‎κατισωστοεχουμεκανεισιγουρα‬ ‪#‎αυτόθαπειαγαπη‬ ‪#‎ourkindoflove‬ ‪#‎myboy‬

Μια μέρα ξυπνάω και βρήκα τον Δημήτρη να έχει ανοίξει την Καινή Διαθήκη πάνω στην κοιλιά μου και να μουρμουρίζει....

-Διαβάζω μαμά... (αφού δεν είπε "Σε διαβάζω μαμά, πάλι καλά!) 

 ‪#‎τέλεια‬ ‪#‎Ματιευχαριστοξυπνημα‬‪‬ ‪#‎αΕνταξει‬ #‎φυσιολογικαπραγματα‬

Παίζουμε ένα πρωί στο δωμάτιο του. Γελάει, τσιρίζει, γενικά δείχνει να περνάει την μέρα της ζωής του. Ξαφνικά, εμφανίζεται στην πόρτα του ο Παναγιώτης  που ξύπνησε. Τρέχει προς το μέρος μου, με αρπάζει από το χέρι και φωνάζει: 

-Σήκω μαμά! Φύγε! Στις δουλειές σου πήγαινε τώρα!!! 

#ΑυτόΉταν #IAmHisSecondChoice #ΆκουΣτιςΔουλειέςΣου

Έχει ένα παιχνίδι με διάφορα ξύλα, βίδες και παξιμάδια με τα οποία μπορείς να φτιάξεις διάφορες κατασκευές. Ένα βράδυ επιμένει να του φτιάξω και βάζω πείσμα να τα καταφέρω- όχι τίποτε άλλο μα για να κοκορευτώ στον Παναγιώτη! Μου ζήτησε να του φτιάξω την τραμπάλα. Βασανίστηκα κοντά μια ώρα και αφού τα κατάφερα τελικά, του την δίνω όλο χαρά λέγοντας του πως τα κατάφερα! Την παίρνει με χαρά, μου λέει όλο περηφάνια "Μπράβο μαμά!" και αφού την περιεργάζεται για 25 δεύτερα , σοβαρεύει, μου δίνει την τραμπάλα και λέει όλο ύφος: 

-Άλλο τώρα. Αυτό, το βαρέθηκα. 

#ΝαΣεΠιάσωΑπόΤοΑυτίΝαΣουΠωΕγω #ΤηνΒαρέθηκε #ΠόσοΠαραπάνωΝαΠαίξειςΜεΜιαΤραμπάλα;

Είναι άρρωστος με ωτίτιδα και παίρνει αντιβίωση για πρώτη φορά. Έχει ήδη πιει τις δυο πρώτες δόσεις και έρχεται η ώρα και για την τρίτη. Ξινίζει το μουτράκι του μόλις του την δίνω και μου λέει πως δεν είναι ωραία. 

-Το ξέρω καρδούλα μου, του λέω, τα φάρμακα συνήθως δεν έχουν ωραία γεύση. 

-Ναι. Το κατάλαβα, μου λέει.

#ΨυχήΜου

Έχουμε συμφωνήσει ένα βράδυ να του διαβάσω τέσσερα παραμύθια. Επειδή όμως τον βλέπω που έχει αρχίσει να νυστάζει μα οι ιστορίες τον ξαγρυπνούν, παίρνω στα μουλωχτά το ένα παραμύθι και το κρύβω στον καναπέ. Μόλις του διαβάζω τα τρία ψάχνει το άλλο. 

-Δεν έχει άλλο καρδούλα μου, τόσα διαλέξαμε, του λέω. 

Με κοιτάει καλά καλά, σηκώνει το φρύδι και μου λέει:

-Και άλλο είχαμεεεε... Το έκρυψες.... 

#ΠωςΝαΚρυφτείςΑποΤαΠαιδιά #ΈτσιΚαιΑλλιώςΤαΞέρουνΟλα

Ο Δημήτρης Γεράσιμος έχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ αδυναμία στον πατέρα του. Δεν είναι μόνο που του λείπει πολύ μιας και κάνει δύο δουλειές και τον βλέπουμε λίγο. (και στις δυο δουλεύει και Σαββατοκύριακα). Πιο πολύ είναι που τις ώρες που ο Παναγιώτης είναι σπίτι θα θυσιάσει κάθε άλλο και θα παίξει μαζί του ακούραστα. Μόνιμο άγχος λοιπόν του μικρού είναι πότε θα φύγει ο μπαμπάς και μέχρι να φύγει, δεν ξεκολλάει από πάνω του για να μην χάσει λεπτό μαζί του. Είχα προσέξει πως όσο κόντευε η ώρα που θα έφευγε για την δουλειά , τόσο πιο ιδιότροπος και γκρινιάρης γινόταν. Μια μέρα λοιπόν μόλις έφυγε ο Παναγιώτης έκανε τα γνωστά του νάζια, καθόταν δηλαδή σε μια γωνία κλαψούριζε και μονολογούσε πως τώρα θύμωσε και του λείπει ο μπαμπάς του. Τον αφήνω πάντα να ξεσπάει θυμίζοντας του πως ο μπαμπάς πρέπει να δουλέψει και να σκέφτεται πως όσο είναι μαζί μας, μας δείχνει όλη του την αγάπη. Εκείνη την ημέρα αφού ξέσπασε ήρθε και έκατσε δίπλα μου και είπε: 

-Τώρα ηρέμησα. Έφυγε, ντάξει πάει, Τώρα ηρέμησα. 

Και κουλουριάζεται δίπλα μου και συμπληρώνει:

-Εσύ μαμά μου, μην φύγεις ποτέ, ναι; 

#MyHeartJustSkippedABeat #ΕλάτεΜαζέψτεΜε

Οι αναρτήσεις αυτές είναι εμπνευσμένες πρωταρχικά από την υπέροχη Ασπασία και τους ξεκαρδιστικούς δεκάλογους της κόρης της Δάειρας, αλλά και από την αγαπημένη μου Γεωργία και τις πραγματικά μοναδικές ατάκες του γιου της Παύλου.  Κορίτσια σας ευχαριστώ για την έμπνευση!