Όταν πρωτογνώρισα τον Παναγιώτη ήμουν μόλις είκοσι χρονών και αυτός δεκαοχτώ. Δεν δώσαμε και τόση σημασία ο ένας στον άλλον, μόνο τόσο ώστε εγώ να σκεφτώ "Τι μουρτζούφλης είναι αυτός" και ο ίδιος να σκεφτεί "Τι κακομαθημένο μπαμπόθρεφτο είναι αυτό"
Και εκεί μείναμε.
Στα επόμενα δυο χρόνια που δουλεύαμε μαζί δεν άλλαξε και κάτι. Μέχρι που έπρεπε να πάει φαντάρος. Και ξαφνικά θα χωριζόμασταν. Και ξαφνικά λες και δεν ξέραμε πως να υπάρχουμε ο ένας χωρίς τον άλλον.
Αυτό ήταν. Έκτοτε ήμαστε μαζί. Εγώ στα 22, αυτός στα 20.
Με τον Παναγιώτη λοιπόν ταιριάξαμε σε όλα μας. Τουλάχιστον σε αυτά που έχουν σημασία.
Ναι, οκ. Αυτός ακούει Τερζή και Καρρά στο τέρμα και εγώ Μαχαιρίτσα και Παπακωνσταντίνου. Αυτός λατρεύει τις σοκολάτες, εγώ τα πατατάκια. Αυτός δεν φοράει ποτέ κάλτσες μέσα στο σπίτι, εγώ δεν τις βγάζω ούτε μέσα Ιουλίου. Αυτός τρώει πάντα μπούτι κοτόπουλο, εγώ πάντα το στήθος. Εν τέλει, αυτός είναι Παναθηναικός, εγώ είμαι Ολυμπιακός.
Όμως. Όταν μου έβαλε ένα βράδυ να ακούσω το "Ρώτησα τα μάτια μου" του Τερζή, το ορκίζομαι πως η καρδιά μου σταμάτησε για μερικά δευτερόλεπτα και τον ερωτεύτηκα ακαριαία, εκείνη την στιγμή. Στο σινεμά δεν τσακωνόμαστε ποτέ γιατί αυτός τρώει τα maltesers του και εγώ το λύσσα pop corn μου. Τον χειμώνα ακόμα και αν φοράω δυο ζευγάρια κάλτσες γιατί κρυώνω, πάλι θα βάλω τα πόδια μου στα "θερμοφόρα" πόδια του για να ζεσταθούν. Το κοτόπουλο που μαγειρεύω τρώγεται ολόκληρο- χωρίς γκρίνιες. Ακόμα και αν είναι Παναθηναϊκός κάνω την καρδιά μου πέτρα και του το συγχωρώ! (Αυτός όχι, μα θα το παραβλέψω... γκουχ γκουχ) Και εν τέλει, το τραγούδι του Μαχαιρίτσα "Το άλλο μου εγώ" που του το αφιερώνω ξανά και ξανά και ξανά, μπορεί να μην το παραδέχεται, μα ξέρω- του αρέσει τρελά!
Είμαστε όμως και οι δυο σπιτόγατοι. Και στις δικές μου αυθόρμητες τρέλες δεν θα πει όχι ποτέ. Πιστεύουμε και οι δυο βαθιά στην ίδια θρησκεία, η οποία είναι σημαντική στην ζωή μας. Λατρεύουμε το σινεμά, να βλέπουμε τις ίδιες ταινίες ξανά και ξανά. Δεν κουραζόμαστε ποτέ να βλέπουμε χρόνια τώρα τα "Φιλαράκια" και να γελάμε ξανά και ξανά και ξανά χρησιμοποιώντας ατάκες τους στην ζωή μας. Αγαπάμε πολύ τα μπουζούκια και ας μην πηγαίνουμε συχνά. Όταν πάμε, κανείς μας δεν θέλει να χορέψει. Κανείς μας δεν ξέρει. Καθόμαστε αγκαλιά και απολαμβάνουμε τα τραγούδια. Εγώ ξελαρυγγιάζομαι να τραγουδάω- παράφωνα- αυτός με ανέχεται να ξελαρυγγιάζομαι- παράφωνα- ακριβώς δίπλα στο αυτί του. Αγαπάμε την θάλασσα, να αράζουμε για extra πρωινό καφέ και να λιαζόμαστε στον ήλιο. Θέλαμε(θέλουμε) και οι δυο τεράστια οικογένεια. Μπορεί να μην την κάναμε και μάλλον δεν θα την κάνουμε ποτέ, όμως προσπαθήσαμε, πόσο προσπαθήσαμε. Αυτή την στιγμή που γράφω, εγώ γελάω και κλαίω ταυτόχρονα, όταν θα διαβάσει τι γράφω σε λίγο θα γελάει και θα κλαίει ταυτόχρονα.
Σήμερα λοιπόν, με αυτό το τρελό σιωπηλό αγόρι κλείνουμε 14, (πόοοοοσα;;;) χρόνια σχέσης. Και ενώ δεν είμαστε και πολύ των επετείων, φέτος που ισοβάθμησαν η σχέση με τον γάμο, (7 και 7), πολύ θέλω να το γιορτάσω. Και το άλλο μου εγώ- αυτό που γουργουρίζει- δεν μου το αρνήθηκε. Ξεκινώντας από σήμερα κιόλας που παρότι δούλευε όλη μέρα, πήρα το μαιμούδι παραμάσχαλα και του μπαστακωθήκαμε στην δουλειά του. Και τα ελάχιστα τρίλεπτα διαλείμματα που είχε, του ζήτησα και φωτογραφία και δεν μου την αρνήθηκε το αγόρι μου.
Και κάπως έτσι φτάνεις στα 14 χρόνια σχέσης, με κυρίαρχες τις υπέροχες αναμνήσεις. Για τον γάμο είναι άλλη ανάρτηση- η συνέχεια σε 25 μέρες που κλείνουμε τα εφτά χρόνια έγγαμης φαγούρας! (απαπά...)
Να σε χαίρομαι καθαρματάκι κου, στο είπα;; Και το κυριότερο, να με χαίρεσαι και εσύ!
Και εκεί μείναμε.
Στα επόμενα δυο χρόνια που δουλεύαμε μαζί δεν άλλαξε και κάτι. Μέχρι που έπρεπε να πάει φαντάρος. Και ξαφνικά θα χωριζόμασταν. Και ξαφνικά λες και δεν ξέραμε πως να υπάρχουμε ο ένας χωρίς τον άλλον.
Αυτό ήταν. Έκτοτε ήμαστε μαζί. Εγώ στα 22, αυτός στα 20.
Με τον Παναγιώτη λοιπόν ταιριάξαμε σε όλα μας. Τουλάχιστον σε αυτά που έχουν σημασία.
Ναι, οκ. Αυτός ακούει Τερζή και Καρρά στο τέρμα και εγώ Μαχαιρίτσα και Παπακωνσταντίνου. Αυτός λατρεύει τις σοκολάτες, εγώ τα πατατάκια. Αυτός δεν φοράει ποτέ κάλτσες μέσα στο σπίτι, εγώ δεν τις βγάζω ούτε μέσα Ιουλίου. Αυτός τρώει πάντα μπούτι κοτόπουλο, εγώ πάντα το στήθος. Εν τέλει, αυτός είναι Παναθηναικός, εγώ είμαι Ολυμπιακός.
Όμως. Όταν μου έβαλε ένα βράδυ να ακούσω το "Ρώτησα τα μάτια μου" του Τερζή, το ορκίζομαι πως η καρδιά μου σταμάτησε για μερικά δευτερόλεπτα και τον ερωτεύτηκα ακαριαία, εκείνη την στιγμή. Στο σινεμά δεν τσακωνόμαστε ποτέ γιατί αυτός τρώει τα maltesers του και εγώ το λύσσα pop corn μου. Τον χειμώνα ακόμα και αν φοράω δυο ζευγάρια κάλτσες γιατί κρυώνω, πάλι θα βάλω τα πόδια μου στα "θερμοφόρα" πόδια του για να ζεσταθούν. Το κοτόπουλο που μαγειρεύω τρώγεται ολόκληρο- χωρίς γκρίνιες. Ακόμα και αν είναι Παναθηναϊκός κάνω την καρδιά μου πέτρα και του το συγχωρώ! (Αυτός όχι, μα θα το παραβλέψω... γκουχ γκουχ) Και εν τέλει, το τραγούδι του Μαχαιρίτσα "Το άλλο μου εγώ" που του το αφιερώνω ξανά και ξανά και ξανά, μπορεί να μην το παραδέχεται, μα ξέρω- του αρέσει τρελά!
Είμαστε όμως και οι δυο σπιτόγατοι. Και στις δικές μου αυθόρμητες τρέλες δεν θα πει όχι ποτέ. Πιστεύουμε και οι δυο βαθιά στην ίδια θρησκεία, η οποία είναι σημαντική στην ζωή μας. Λατρεύουμε το σινεμά, να βλέπουμε τις ίδιες ταινίες ξανά και ξανά. Δεν κουραζόμαστε ποτέ να βλέπουμε χρόνια τώρα τα "Φιλαράκια" και να γελάμε ξανά και ξανά και ξανά χρησιμοποιώντας ατάκες τους στην ζωή μας. Αγαπάμε πολύ τα μπουζούκια και ας μην πηγαίνουμε συχνά. Όταν πάμε, κανείς μας δεν θέλει να χορέψει. Κανείς μας δεν ξέρει. Καθόμαστε αγκαλιά και απολαμβάνουμε τα τραγούδια. Εγώ ξελαρυγγιάζομαι να τραγουδάω- παράφωνα- αυτός με ανέχεται να ξελαρυγγιάζομαι- παράφωνα- ακριβώς δίπλα στο αυτί του. Αγαπάμε την θάλασσα, να αράζουμε για extra πρωινό καφέ και να λιαζόμαστε στον ήλιο. Θέλαμε(θέλουμε) και οι δυο τεράστια οικογένεια. Μπορεί να μην την κάναμε και μάλλον δεν θα την κάνουμε ποτέ, όμως προσπαθήσαμε, πόσο προσπαθήσαμε. Αυτή την στιγμή που γράφω, εγώ γελάω και κλαίω ταυτόχρονα, όταν θα διαβάσει τι γράφω σε λίγο θα γελάει και θα κλαίει ταυτόχρονα.
Σήμερα λοιπόν, με αυτό το τρελό σιωπηλό αγόρι κλείνουμε 14, (πόοοοοσα;;;) χρόνια σχέσης. Και ενώ δεν είμαστε και πολύ των επετείων, φέτος που ισοβάθμησαν η σχέση με τον γάμο, (7 και 7), πολύ θέλω να το γιορτάσω. Και το άλλο μου εγώ- αυτό που γουργουρίζει- δεν μου το αρνήθηκε. Ξεκινώντας από σήμερα κιόλας που παρότι δούλευε όλη μέρα, πήρα το μαιμούδι παραμάσχαλα και του μπαστακωθήκαμε στην δουλειά του. Και τα ελάχιστα τρίλεπτα διαλείμματα που είχε, του ζήτησα και φωτογραφία και δεν μου την αρνήθηκε το αγόρι μου.
Και κάπως έτσι φτάνεις στα 14 χρόνια σχέσης, με κυρίαρχες τις υπέροχες αναμνήσεις. Για τον γάμο είναι άλλη ανάρτηση- η συνέχεια σε 25 μέρες που κλείνουμε τα εφτά χρόνια έγγαμης φαγούρας! (απαπά...)
Να σε χαίρομαι καθαρματάκι κου, στο είπα;; Και το κυριότερο, να με χαίρεσαι και εσύ!
Να χαίρεται ο ένας τον άλλον. Α γεμίζεται ο ένας τον άλλον. καί νά είστε ευτυχισμένοι ως τα βαθιά σας γεράματα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστούμε πολύ Ρεγγίνα μου!
ΔιαγραφήΕυχομαι μεσα απο την καρδια μου να εισαστε παντα μαζι κι ευτυχισμενοι!Να αγαπατε ο ενας τον αλλο πιο δυνατα καθε χρονο που περναει και να γινει το ονειρο πρσγματικοτητα αποκτωντας ενα ακομα μαϊμουδακι!Σε φιλω γλυκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πιο ουσιαστική ευχή.... Σε ευχαριστώ πολύ Βάσω μου!!
ΔιαγραφήΓιάννα μου να ζησετε ευτυχισμένοι για την υπόλοιπη ζώη σας! Να ειστε γεροι δυνατοί κ ενωμένοι οπως ακριβως τωρα κοριτσι μου γλυκό! Να σας χαίρεται κ να σας απολαμβάνει το μαιμουδακι σας! Χρονια πολλα κ ευτυχισμένα λοιπόν! Τα φιλια μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά μου Ειρήνη, σε ευχαριστούμε πολύ πολύ πολύ!!
ΔιαγραφήΧρονια σας πολλα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντώνια
Topaiziko.blogspot.gr
Σε ευχαριστούμε Αντωνία μου!!
ΔιαγραφήΕνταξει τι να πω. Σημερα έσω χάσει τον ύπνο μου για πολλούς λόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ο ένας εισαι εσυ. Γιατι περίμενα να ανεβάσεις την ανάρτηση και τωρα εχω μπλέξει στις δικές μου σκέψεις. Ουφ!
Εγω θα σου ευχηθώ να έχετε φωτεινά χρονια και να ειστε παντα ενωμένοι σαν γροθιά. Τίποτα να μην λυγίσει την αγκαλιά σας ποτε!
Σας αγαπω!
Υπέροχες οι ευχές σου, με άγγιξαν βαθιά... Σε ευχαριστώ πολύ και μην χάνεις τον πολύτιμο ύπνο σου αυτή την εποχή, για κανέναν άλλον παρά για τα παιδάκια σου!! Φιλιά πολλά πολλά πολλά!!!
ΔιαγραφήΜα τι γλυκό κειμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ζησετε και να χαιρόσαστε πάντα την αγάπη σας!!
Μα τι γλυκό κειμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ζησετε και να χαιρόσαστε πάντα την αγάπη σας!!
Σε ευχαριστούμε πολύ πολύ Ειρήνη μου!
ΔιαγραφήΚ γω γέλασα κ έκλαψα ταυτόχρονα διαβάζοντας την ανάρτηση σου Γιάννα μου!Μα πόσο γλυκεια είσαι! Είναι πολύ τυχερός ο αντρουλης σου που σε έχει τόσα χρόνια πλάι του, όπως βέβαια κ συ!Σας εύχομαι ολόψυχα να τα εκατοστησετε κ να χαίρεστε την οικογένεια σας! (Γιατί ξέρεις οτι έχουμε μεγάλη οικογένεια ανεξάρτητα από την υπόσταση της...)Σε φιλω γλυκά γλυκά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ.
Η τελευταία σου πρόταση με συγκίνησε βαθιά... Τυχερός δεν ξέρω αν είναι, εγώ πάντως νιώθω πολύ τυχερή και ευλογημένη που με ανέχεται! Σε ευχαριστώ τόοοοσο πολύ για τα τόσο όμορφα σου λόγια- πάντα!Μια ζεστή αγκαλιά από εμένα!
ΔιαγραφήΝα χαίρεστε την αγάπη σας και να είστε πάντα ευτυχισμένοι !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστούμε πολύ Μαρία μου!!
ΔιαγραφήΈνα κείμενο απ' όπου ξεχειλίζει αγάπη και τρυφερότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε πάντα μαζί και να φτιάξετε εκείνη την τεράστια οικογένεια που ονειρευτήκατε.. σε φιλώ!
Τζίνα μου, σε ευχαριστώ τόοοοοσο πολύ....
ΔιαγραφήΩραίοι που είστε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια πάντα μαζί!!!
Φιλάκια πολλά
Σε ευχαριστούμε γλυκιά μανούλα!!! Φιλιά πολλά πολλά!!
ΔιαγραφήΝα ζήσετε να αγαπιέστε και να απολαμβάνετε κάθε στιγμή της ζωής σας Γιάννα μου! Συγκινήθηκα γιατί κάτι μου θύμησε ο τρόπος που αγαπάτε ο ένας τις διαφορετικές επιλογές του άλλου. Εν τέλει καθόλου δεν χρειάζεται να μοιάζεις με τον άλλο για να τον λατρεύεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι. Μόνο στα βασικά, και αυτά αν υπάρχει αγάπη παραβλέπονται! Σε ευχαριστώ πολύ Χριστίνα μου για τις όμορφες ευχές! Φιλιά πολλά!
Διαγραφήνα ειστε παντα αγαπημενοι και χαρουμενοι...κ του χρονου!!!φιλικα Μαρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου!
ΔιαγραφήΜε συγκίνησες ίσως γιατί δεν έχω αυτό που έχεις με τον σύντροφό σου, σας εύχομαι υγεία,αγάπη αγάπη πολλή.....
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ολα να συνεχίζουν όμορφα στην ζωή σας.. ..
Σου εύχομαι λοιπόν, μέσα από την καρδιά μου, να βρεις αυτή την αγάπη που θα σε συμπληρώσει με έναν τρόπο ολοκληρωτικό... Σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τις όμορφες ευχές σου...
ΔιαγραφήΕτρωγα τοστ οσο το διαβαζα και έφαγα και την χαρτοπετσέτα, τόσο με συγκηνησες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή14 χρόνια εε;;; Να τα εκατοστήσετε και πάντα ερωτευμένοι!!!
Αχχχ πόσο με συγκινησεςςς!!!! Λεω να παω να κάνω γλυκίτσες τώρα στον Γιάννη γιατί μου θύμισες τα δικά μας, 10 χρόνια (και κάτι συν το φλερτ στο λύκειο) είμαστε μαζί, 2 μόνο παντρεμενοι (έχουμε και επετειο σε 3 νέρες)και τον ξέρω απο τα έξι μου δηλαδή 24 χρόνια!!!
Ααααα Γιάννα σε όλα ταιριάζουμε και συμφωνούμε εμείς οι δυο,αλλά εδώ θα τα χαλάσουμε... Μα ολυμπιακός βρε γλυκιά μου... Γιατί;!!! Μην θυμηθώ τώρα το μπάσκετ τις προάλλες και τρελαθώ-χαχχααχαχα οχι ντάξει δεν ειμαι φανατική..
Πάλι εκτός θέματος βγήκα αλλά τι να κάνω...
Όσο για την μεγάλη οικογένεια το ξέρω πόσο δύσκολο είναι αλλά αν το θέλτε εσείς άλλο ένα θαυματάκι γίνεται, είμαι σίγουρη είστε και οι δύο τόσο δυνατοί που θα τα καταφέρετε!!!
Να είστε πάντα μαζί και να χαίρεστε τον υπέροχο γιο σας!!!
Υ.Γ.Πες στον Παναγιώτη συγχαρητήρια που αντέχει έναν Ολυμπιακό δίπλα του...χαχαχαχα
Λοιπόν. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι! Εγώ δεν είμαι φανατική γιατί δεν ξέρω καν για ποιο αγώνα μιλάς! Εσύ είσαι κρυφοφανατική- το χειρότερο δηλαδή είδος, χεχεχε!!! Άρα τώρα που απαντάω, η επέτειος πέρασε, συνεπώς χρόνια πολλά και καλά και σε σας, πάντα ενωμένοι σαν μια γροθια... Του Παναγιώτη του μετέφερα τα συγχαρητήρια και κρυφογέλασε ο βαζελάκος μου!! Σε ευχαριστώ Ηρώ μου για τα όμορφα λόγια μα κυρίως για την συνεχή παρουσία σπυ εδώ κάτω... Πολλά φιλιά στην πανέμορφη κοιλίτσα...
ΔιαγραφήΈπεσα τυχαία πάνω στο blog σου και διαβάζοντας αυτή την ανάρτηση συγκινήθηκα.Εύχομαι να ζήσετε μαζί ευτυχισμένη,θα ρίξω μια πιο μεγάλη ματιά στο blog,γιατί μου φάνηκε ενδιαφέρον!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρίσκω λοιπόν Παναγιώτα μου! Ελπίζω να σε άγγιξαν εξίσου και άλλες σκέψεις μου και να τα λέμε πιο συχνά! Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
ΔιαγραφήΓιάννα μου να ζησετε και να χαιρεστε ο ενας τον άλλο, το υπεροχο μαϊμουδακι σας και την οικογένειά σας! Με συγκινουν τοσο οι αναρτήσεις σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ!
Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου Δέσποινα, και μένα τα σχόλια σου... Φιλιά πολλά!!!
ΔιαγραφήΌχι μωρέ μην σταματήσεις, και οι φίλες μου έτσι μου λένε... Σε ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας για τις όμορφες και γεμάτες αγάπη ευχές σου!! Σε φιλώ γλυκά!!
ΑπάντησηΔιαγραφή