Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

Όταν ο πόνος είναι ζευγάρι με την ευτυχία...για πάντα. Η ιστορία της Τόνιας...

Είμαι η Τόνια... μαμά ενός ουράνιου τόξου  της Δέσποινας και ενός αγγέλου της Μυρτώς...

Μετά από  2 εξωσωματικές έμεινα έγκυος στα δίδυμα... Και την χαρά διαδέχτηκε το άγχος για την προωρότητα λόγω συσπάσεων που δεν αξιολόγησε ποτέ ο «γιατρός» που με παρακολουθούσε...  Φοβόμουν την προωρότητα , νομίζοντας οτι θα γεννήσω κοντά στις 35-36εβδομαδες ... 

Δεν μου περνούσε από το μυαλό ότι γεννιούνται μωρά και στις 26&3 εβδομάδες όπως γέννησα εγώ τα κορίτσια μου...

Με ξαφνική διαστολή ,έκτακτη εισαγωγή στο νοσοκομείο (ενώ είχα πάει για ένα απλό υπέρηχο) , χωρίς γιατρό να με παρακολουθεί,  (γιατί είχα φύγει από αυτόν που με «παρακολουθούσε» στην αρχή) , τελικά βρέθηκε γιατρός να με αναλάβει ... Μου κάνανε τις ενέσεις για τους πνεύμονες των μωρών , μου χορήγησαν ενδοφλέβια φάρμακο για να σταματήσουν τις συσπάσεις , αλλά τελικά το βράδυ της ίδιας μέρας οι πόνοι αυξήθηκαν , η διαστολή  έγινε πλήρης και γέννησα. Καισαρική , με ολική νάρκωση...

Ξύπνησα και δεν είδα κανέναν , παρά μόνο μία νοσηλεύτρια η οποία μου έβγαζε τον σωλήνα από το στόμα κ εγώ προσπαθούσα να μιλήσω για να μάθω αν ζούσαν τα μωρά μου , αν ήταν καλά , αν πήραν την πρώτη ανάσα... 

Είχαν κλάψει , αλλά ήταν δύσκολα ....οι πρώτες τρεις μέρες θα καθόριζαν πολλά....

Την Μυρτώ μου, (τον άγγελο μου),  την είδα πρώτη φορά το επόμενο βράδυ που την γέννησα γιατί είχα κατέβει στην μονάδα να δω την Δέσποινά μου, (το ουράνιο τόξο μου), που την έστελναν στο παίδων λόγω βραδυκαρδίας, (δεν είχαν εμβρυοκαρδιολόγο να εφημερεύει)....

Την δεύτερη μέρα της ζωής της ,κατέβηκα στο επισκεπτήριο με το καροτσάκι γιατί υπέφερα από τους πόνους της καισαρικής . Με πήγαν πρώτα στους γιατρούς για να με ενημερώσουν ότι η μικρή δεν είναι καλά , οι πνεύμονες δεν ανταποκρίνονταν , είχαν καταρρεύσει ήδη δύο φορές από το μεσημέρι και μετά , ενώ είχε αιμορραγίσει από παντού....

Με πήγαν στην θερμοκοιτίδα της και είδα ένα μικροσκοπικό πλασματάκι , διασωληνωμένο ,με πολλά  μηχανήματα γύρω της και ένα σωλήνα να αναρροφεί τις αιμορραγίες και να καταλήγει σε ένα μπουκάλι κάτω από την  θερμοκοιτίδα.....

Το επισκεπτήριο κράτησε ελάχιστα για τους άλλους γονείς... Εμένα με άφησαν να μείνω μαζί της γιατί ήξεραν ότι δεν θα τα καταφέρει....

Δεν θα ξεχάσω ποτέ που κλαίγοντας και χαϊδεύοντας την , την παρακαλούσα να τα καταφέρει  και ξαφνικά γυρνάει το κεφαλάκι της προς τα μένα , με κοιτάζει με τα ανοιχτά γουρλωτά ματακια της και ξαναγυρνάει από την άλλη κουρασμένη και παραδομένη... Το ίδιο βράδυ κατέληξε..... 

Το αεροβαπτίσαμε το κορίτσι μας και το κηδέψαμε...

Δεν έχω ούτε μία φωτογραφία της , δεν την πήρα ποτέ αγκαλιά .... Μόνο το φέρετρο αγκάλιασα και κουβάλησα για να με νιώσει λιγάκι....


24/9 τις γέννησα και 26/9 την έχασα οριστικά . Βλέπω το Δεσποινάκι μου που έχει μεγαλώσει , είναι ένα πανέξυπνο πλάσμα χωρίς προβλήματα από την προωρότητα, (έμεινε 163 μέρες στην θερμοκοιτίδα με πολλά σκαμπανεβάσματα τον πρώτο καιρό),  και εκεί που την θαυμάζω ταυτόχρονα πονάω και για την Μυρτώ μου που δεν είχε την ευκαιρία να μεγαλώσει μαζί μας ...μαζί με την αδερφή  της!!!

 Σε λίγες μέρες έχουμε τα γενέθλια και το μνημόσυνο....και όσο περνούν οι μέρες τόσο πιο έντονες γίνονται οι μνήμες, ο πόνος δυναμώνει και το κορμί πονάει...



10 σχόλια:

  1. Δεν έχω να πω τίποτα.... μια αγκαλιά για τη Τόνια έχω και για όλες τις μανούλες των αγγέλων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τόνια μου, η ιστορία σου είναι συγκλονιστική, διότι πένθος και ευτυχία συνυπάρχουν και ποιο συναίσθημα να υποτιμήσεις; Κανένα και αυτό είναι το θέμα... Είναι από μόνη της η νεογνική απώλεια βουνό, πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει το απόλυτο περιθώριο να πενθήσεις όπως χρειάζεσαι αφού υπάρχει ένα άλλο μωρό, υπάρχει η ανάγκη για φροντίδα, υπάρχει η ευτυχία από το γεγονός πως τα κατάφερε... Και μετά, υπάρχει πάντα η αμφιβολία πως όντας ζευγάρι στην μήτρα, όντας φτιαγμένες να "υπάρχουν" μαζί, ίσως η Δέσποινα νιώθει πάντα μισή... Όμως είμαι σίγουρη, πως η Μυρτώ πράγματι πρεσβεύει για την Δέσποινα από εκεί ψηλά. Ξέρω πως ένα κομμάτι της θα είναι πάντα μέσα της. Ξέρω πως έχεις δυο κόρες. Και είναι και οι δυο περήφανες για την μητέρα τους. Σε ευχαριστώ για αυτή την κατάθεση ψυχής. Μέσα από την καρδιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η Μυρτώ μου είμαι σίγουρη πως προστατεύει το κοριτσάκι μου... Το έχω νιώσει πολλές φορές κυρίως στις δύσκολες στιγμές που έχουμε περάσει... Αλλά η αλήθεια είναι πως πιστεύω ότι το άλλο της μισό στην γη είναι η ξαδέρφη της που ήρθε λίγους μήνες μετά κ μεγαλώνουν ουσιαστικά μαζί κ μοιάζουν απίστευτα σε πολλά πράγματα. Νομίζω πως αυτή θα της καλύψει το κενό που ίσως νιώσει όταν μάθει την ιστορία της.. Σε ευχαριστώ Γιάννα μου για όλα...μα κυρίως για τον σεβασμό που έχεις δείξει σε όλες μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΤΟΝΙΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΝΟΙΩΣΩ ΕΩΣ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ.ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ΔΙΔΥΜΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ.ΚΟΠΕΛΛΕΣ ΤΩΡΑ ΠΙΑ.ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΕΤΡΕΜΑ ΜΗΝ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΜΩΡΑ.ΠΕΡΑΣΕΣ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΟΝΙΑ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΟΜΩΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΤΟ ΕΝΑ ΣΟΥ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΝΑ ΤΟ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΗ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟΤΥΧΗ.ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΜΥΡΤΩ ΝΟΙΩΘΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΑΠΟ ΚΕΙ ΨΗΛΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ.ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΔΙΔΥΜΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΕΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό πιστεύω κ εγώ, ότι είναι πάντα στο πλευρό της... Να σου ζήσουν τα κορίτσια σου!!!!

      Διαγραφή
  5. Τονια μου γλυκιά κ αγαπημένη!κ γω για δυο μέρες εζησα την κορούλα μου,οσο πρόλαβα να τη δω στο κρύο κουτί της θερμοκοιτιδας.ουτε μια φωτογραφια,οπως λες κ συ!το Δεσποινακι σου θα στην θυμιζει παντα κ ας ποναει αυτη η περίεργη ταύτιση γενεθλίων κ μνημοσυνου όπως λες.Θα τα βλεπεις σαν δυο διαφορετικα αλλά ευλογημενα γενέθλια.Η δικια μου κορουλα δεν ειχε διδυμη αδερφή αλλα περιμένουμε τον ερχομό της μικρότερης αδερφης της ακριβώς ενα χρονο αργοτερα.ευχομαι να ειναι κ η ιδια ημερομηνία κ ας με πονάει! Με αμέριστη συμπαράσταση,
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυπάμαι γλυκιά μου για την απώλεια σας!!! Κ εγώ για κάποιο ανεξηγητο λόγο ήθελα τα γενέθλια να είναι κοντά με την βάπτιση.. Όσο πονουσα εκείνες τις μέρες τόσο ευτυχισμένη ήμουν για το λουλούδι μου!!! Με το καλό ο ερχομός του μωρού σας!!! Γερό κ ευλογημενο να είναι!!!!

      Διαγραφή
  6. Έχω πάθει σοκ..δεν έχω λόγια ...μόνο να είσαι καλά να χαίρεσαι την οικογένεια σου...κ ο άγγελος σου σε φωτίζει απο ψηλά...φιλιά Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...