Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

Monkey Talk- ή αλλιώς τι ακούει μια μαμά από το τριών χρονών και τριών μηνών μαιμουδάκι της.

Αφού έχουμε παίξει για αρκετές ώρες, του ζητάω να παίξει λίγο μόνος του για να κάνω μερικές δουλειές. Χωρίς καμία αντίρρηση παίρνει τα εργαλεία του και αρχίζει να μαστορευέι ένα καράβι που έχει. Κάποια στιγμή τον ρωτάω:
-Όλα εντάξει; Πως πάνε τα μαστορέματα;
- Εμμμ... Μια χαρά, απαντάει. Είναι όμως πολλές οι εργασίες.... Και δύσκολες.... Η αλήθεια είναι πως μάλλον χρειάζομαι έναν βοηθό...
Γελάω αρκετά διακριτικά όμως και σκέφτομαι τι απατεώνας είναι. Και συνεχίζει:
ΚΟΥΣ;; Μάλλον θα χρειάζομαι ένα βοηθό!!!


#ΑκούωΑκουω (περιττό να σας πω πως πήρα προαγωγή από νοικοκυρά σε βοηθό μαστόρου!!!!Τελικά έφτιαχνε ένα πλοίο-ενυδρείο, όντως ήταν πολλές οι εργασίες!!! )

Συζητάμε μια μέρα μαζί του διάφορα επαγγέλματα. Μετά τον ρωτάω :
-Τι θέλεις να γίνεις ματάκια μου όταν μεγαλώσεις;
-ΤΊΠΟΤΑ.
-Τίποτα;;;
-Ναι. Τίποτα. Θέλω να τρώω όλη μέρα. Και δεν θέλω να πάω σχολείο.

Παίζουμε μια μέρα με κάρτες, στην αρχή με ζώα και μετά με διάφορα αντικείμενα, ζώα, φρούτα για να μάθουμε τα χρώματα. Όποτε μιλάμε για κάποιο ζώο, πάντα κάνουμε και την σχετική συζήτηση, που ζει, τι τρώει κτλ... Είμαστε ήδη μια ώρα  που ασχολούμαστε με αυτά και ήδη τον βλέπω να κουράζεται.. Φτάνουμε στην κάρτα για το μαύρο χρώμα. Για να του κεντρίσω το ενδιαφέρον τον ξεκινάω από τον αχινό- αφού είχαμε δει το καλοκαίρι... Ρωτάω λοιπόν:
-Και που ζει ο αχινός αγάπη μου;
-Δίπλα στην αράχνη!!!




Έχω πλέον αφαιρέσει όλες τις ασφάλειες από τα ντουλάπια, όχι μόνο επειδή ο Δημήτρης Γεράσιμος μπορεί φυσικά και τις ανοίγει μα κυρίως επειδή έχει μάθει πια τι πρέπει και τι δεν πρέπει να πειράζει. (φυσικά μαχαίρια και απορρυπαντικά παραμένουν κλειδωμένα - better safe than sorry). Εκτός από το ψυγείο όπου η ασφάλεια είναι αρκετά ψηλά και συνεχίζω να την κλείνω αφού ο Δημήτρης νομίζει πως το ψυγείο αποτελεί σινεμά να κάθεται να το χαζεύει με τις ώρες... Σήμερα λοιπόν, αφού έφαγε το πρωινό του, πήγα να βάλω πλυντήριο και άκουγα πολύ...ησυχία - πράγμα ύποπτο όπως είναι παγκοσμίως γνωστό όταν έχεις νήπιο! Γυρίζω νυχοπατώντας η υποψιασμένη η μάνα στην κουζίνα και τον βλέπω να ανοίγει με σχετική άνεση την ασφάλεια του ψυγείου κρατώντας μάλιστα στο ένα του χέρι ένα άδειο πιάτο. Χώνεται μέσα και βγαίνει έχοντας βάλει ένα cake pop στο πιάτο του...
-"Επ, τι κάνεις;" του λέω με ύφος.
-"Ε, αφού έφαγα το πρωινό μου σκέφτηκα - αξίζω ένα γλυκάκι" (επί λέξη!)


Μου λέει κάτι μια μέρα αλλά δεν του δίνω σημασία γιατί παλεύω με κάτι που φτιάχνω στην κουζίνα. Υψώνει φωνή και λέει: 
-Μαμά!!!! Με ακούεις;;;;;!!!

#ΣεΑκουειςΣεΑκουεις #χιχιχι

Χθες το βράδυ ξαπλώνουμε όλοι μαζί στο κρεβάτι αφού λόγω ενός γάμου το μαϊμούδι άργησε να κοιμηθεί. Ξαφνικά τον ακούμε με τον Παναγιώτη να λέει τραγουδιστα: "Λυγαριεεεες, λυγαριεεεες!" Χωρίς να πιστεύουμε πως όντως λέει το τραγούδι τον ρωτάμε τι λέει. Και μας απαντάει:
-Λυγαριές, σημαίνει σήμερα παντρευόμαστε! Ξεσπαμε σε γέλια αφού διαπιστώνουμε ακόμα μια φορά πόσο ζει το κάθε πράγμα ο Δημήτρης ακόμα και όταν εσύ δεν το αντιλαμβάνεσαι.  Αφού ηρεμούμε μετά από λίγο τον ακούμε πάλι....
" Χαρά τα μάτια του γαμπρούουου που διάλεξαν την νυφηηηηη"

Ήθελε να στήσουμε σήμερα όλες τις πίστες του. Του λέω πως δεν γίνεται, κάποια πρέπει να μαζέψουμε από αυτές που ήδη έχει, δεν χωράνε όλες στο δωμάτιο του. "Χωράνε" μου λέει όλο σιγουριά, "βγάλε τη πολυθρόνα". "Εγώ δεν τη θέλω" Βγάλαμε λοιπόν την πολυθρόνα. Τι και αν την ήθελα εγώ; 

#ΜιλησεΤοΑφεντικο

Κάποιες μέρες ο Παναγιώτης αργεί να σχολάσει το μεσημέρι και λόγω της δίαιτας δεν μπορώ πάντα να τον περιμένω να φάμε μαζί. Ταυτόχρονα, υπάρχουν οι μέρες που ο Δημήτρης Γεράσιμος αρνείται πεισματικά να φάει μέχρι να γυρίσει ο Παναγιώτης. Περνάμε λοιπόν μια τέτοια μέρα. Και του λεω:
-Δημήτρη μου, σε πειράζει να φάω;
-Ναι.
-Δηλαδή να μην φάω. Να κάτσω να πεινάω;
-Να κάτσεις να περιμένεις τον μπαμπά όπως εγώ.


Του λέω ένα βράδυ, όπως κάθε βράδυ, να πάει να διαλέξει τα παραμύθια που θέλει να διαβάσουμε. Πράγματι πάει στο δωμάτιο του, τον ακούω να ψάχνει και μετά τον ακούω να απαγγέλλει ένα παραμύθι από μνήμης. ("Το σκοτάδι φοβάται τον Νικόλα "). Μετά από λίγο έρχεται μπροστά χωρίς παραμύθια.
-Επ, του λέω, που είναι τα παραμύθια που διάλεξες;;;
-Το διάβασα μόνος μου! Εντάξει. Είμαι έτοιμος για ύπνο!!!

Ο έρωτας με τον πατέρα του έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Του λείπει συνέχεια, σχεδόν και όταν είναι εδώ.. Ένα βράδυ λοιπόν, λίγο πριν κοιμηθούμε που τα θυμάται όλα, κλαψουριζει και πάλι πόσο του λείπει ο μπαμπάς του.
-Το ξέρω καρδούλα μου, του λέω.
-Μαμά, θα μου πεις εσύ τα νέα του μπαμπά;
-Ματάκια μου, δεν τα ξέρω τα νέα του εγώ, το μόνο που ξέρω είναι πως είναι τώρα στην δουλειά.
Κάθεται λίγο σιωπηλός και απογοητευμενος και λέει: 
-Ε, καλά. Τότε πες μου τα δικά σου νέα!!!


Βλέπω ενα ντοκιμαντέρ σχετικά με τον εθισμό των παιδιών στην ζάχαρη και πως αυτή κρύβεται σε όλα τα προϊόντα που φυσικά απευθύνονται σε αυτά, με την πρόφαση κιόλας πως είναι η πιο υγιεινή επιλογή. (οι συσκευασμένοι χυμοί πρώτοι και καλύτεροι). Με ρωτάει λοιπόν τι βλέπω και του εξηγώ καταλήγοντας πώς δεν πρέπει τα παιδιά να τρώνε πολλά γλυκά. Το σκέφτεται λίγο και μου λέει:
-Δεν μου αρέσει αυτή η εκπομπή, να την αλλάξεις!

#ΠωςΝαΤουΑρεσει #ΤονΣυμφερει#ΔενΤονΣυμφερει

Προσπαθώ να καθαρίσω την μύτη του μαιμουδιού από τα... χταποδάκια. Φυσικά δεν του αρέσει και γκρινιάζει ενώ στριφογυρνάει σαν σβούρα για να μου ξεφύγει. Του λέω:
- Κάνε λίγη υπομονή αγάπη μου, το ξέρω είναι ενοχλητικό...
-ΕΣΥ είσαι ενοχλητική! φωνάζει θυμωμένος...

Ο Δημήτρης Γεράσιμος χαζεύει τα βιβλία στην βιβλιοθήκη μου. Τον ακούω που μονολογεί: "Το μαύρο σπαθί" και "Το χρυσό τηλεσκόπιο" !! 
-"Τι είναι αυτά αγάπη μου;", ρωτάω. 
-"Οι τίτλοι των βιβλίων σου, απαντά!!  #ξέρειαυτος#απλάταπραγματα 
 (Όπως καταλαβαίνετε, ότι εξώφυλλο είχαμε ήταν και ο τίτλος! Σε ένα δε που δεν είχε εικόνα μου δήλωσε πως ο τίτλος ήταν Ιποποταμους Χιονανθρωπους!!!!) #ετσιιιι #οτιναναι Πως να μην σου φτιάξει το κέφι με τέτοιο θέατρο!!!!





Έχουμε πάει βόλτα στα jumbo και έχουν αρχίσει τα Χριστουγεννιάτικα. Καθώς προχωράμε μονολογεί: 

-Να ένας Άγιος Βασίλης! Και άλλος Άγιος Βασίλης! Και άλλος! Και άλλος!! (παύση) Ο αληθινός όμως, που είναι;;;;

Που, που;;;;; 

6 σχόλια:

  1. Αχ μωρε πόσο ανάγκη τα είχα αυτα τα λογάκια μετά από αυτό το μήνα! Σας φιλώ γλυκά κ τους δυο!
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ να δεις, ηταν μονόδρομος πως αυτή θα ήταν η πρώτη ανάρτηση του Νοέμβρη! Φιλιά πολλά και από εμάς!

      Διαγραφή
  2. Είπα σήμερα που βρήκα χρόνο να διαβάσω όλες τις αναρτήσεις που έχασα και μόλις είδα αυτή τελευταία πολύ χάρηκα!!! Απολαυστικότατος για άλλη μια φορά, όσο μεγαλώνει τα λέει τόσο ωραία.Εκεί με τους τίτλους των βιβλίων έκλαψα από τα γέλιαα!!!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα είδες το θέατρο;;; Τι θα τον κάνω πες μου;;!! Φιλιά πολλά πολλά!

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...