Το σικάτο bridal shower της κουμπαρούλας μου!

Η Αφροδίτη με έχει παντρέψει, μα πιο πολύ από όλα μου έχει σταθεί σαν αδελφή. Την αγαπώ πολύ και είναι από τα πιο σημαντικά άτομα της ζωής μου. Την Σουλτάνα- η οποία είναι αδελφή μου και μου έχει σταθεί και σαν μια(!)-, την έχουμε παντρέψει με τον Παναγιώτη. Όταν δε ο Μιχάλης ζήτησε της Αφροδίτης να τον παντρευτεί και η ίδια δέχτηκε, τότε και οι δυο μαζί- για να κλείσουμε όμορφα αυτόν τον κύκλο του παραλόγου- ζήτησαν από την Σουλτάνα και τον καλοπαντρεμένο, (ποιον καλοπαντρεμένο καλέ, τον γαμπρό μου!), να τους παντρέψουν!  Είμαστε όλοι λοιπόν μια αγαπημένη οικογένεια! 

Έτσι τον Οκτώβριο το παντρέψαμε το κορίτσι μας και το κάψαμε κυριολεκτικά. Γλέντι, χαρά, συγκίνηση και άφθονη αγάπη εναλλάσσονταν σχεδόν ένα μήνα πριν την μεγάλη ημέρα, με αποκορύφωση φυσικά την μέρα του γάμου καθεαυτή! 

Εννοείται πως δεν υπήρχε περίπτωση να μην της διοργανώσω το πιο ξεχωριστό bridal shower! (Εάν δεν γνωρίζετε περί τίνος πρόκειται ανατρέξετε σε αυτή μου την ανάρτηση όταν διοργάνωσα ένα και για τον γάμο της  Σουλτάνας! )

Η Αφροδίτη, όπως ακριβώς και η Σουλτάνα, και σε πλήρη αντίθεση με μένα που μετρώ τις φίλες σε δύο μόνο δάχτυλα, έχει πολλές πολλές φίλες και ήταν απόλυτα σημαντικό για μένα να επιλέξει η ίδια την λίστα των καλεσμένων της. Για καλή μου τύχη- σε αντίθεση με την Σουλτάνα- κάλεσε τις πιο καρδιακές, έτσι μαζευτήκαμε περίπου δώδεκα κοριτσούδια! (μην ακούω γελάκια!) 

Όπως λέω συνέχεια- όλα ξεκινάνε από την πρόσκληση. Η συγκεκριμένη με δυσκόλεψε πολύ,ειλικρινά δεν είχα ιδέα - περνούσα μια περίοδο μη δημιουργική. Αγοράζοντας λοιπόν μια μέρα βιβλία για το μαιμούδι και ενώ πλήρωνα στο ταμείο, είδα ένα μπλοκάκι που έμοιαζε με παλιομοδίτικο ταχυδρομικό φάκελο. Παρότι ήταν μικρό, το αγόρασα διότι ήμουν σίγουρη πως θα το χρησιμοποιούσα στην πρόσκληση. Ήξερα ότι ταίριαζε απόλυτα εφόσον η ίδια η πρόσκληση του γάμου ήταν καρτ ποστάλ και το κυρίαρχο χρώμα σε όλες τις λεπτομέρειες του γάμου το μπλε σκούρο. 

Έτσι και έγινε. Επειδή τα χαρτάκια ήταν μικρά και λεπτά, τα κόλλησα για αρχή σε χαρτόνι σκληρό- σαν αυτό που έχουν μέσα μερικές εφημερίδες για να διατηρούν το σχήμα τους. Πάντα δε, μου αρέσει οι προσκλήσεις για τέτοια- όχι τόσο επίσημα event -να είναι χειρόγραφες. Αυτή την φορά το πήγα και ένα βήμα παραπέρα. Άρχισα να το διασκεδάζω, αφού ξέρω καλά πως η Αφροδίτη, αλλά και η Σουλτάνα βεβαίως,  είναι από τα πιο εύκολα άτομα στον κόσμο, οπότε τις δικές τους προσκλήσεις τις διαφοροποίησα. Οι γενικότεροι "κανόνες"  ήταν απλοί. Έπρεπε όλες οι καλεσμένες να φοράνε λευκό τοπ, μια  στέκα στα μαλλιά και να φέρουν μια χειροποίητη λιχουδιά που θα απολάμβανε η νυφούλα μας. Επίσης, έπειτα από απαίτηση της ίδιας της νύφης δεν επιτρέπονταν συνοδοί! 

Της Σουλτάνας η πρόσκληση διαφοροποιήθηκε κάπως εφόσον, μπορεί εγώ να οργάνωνα το bridal, επειδή ωστόσο όπου γάμος και χαρά ή δική μου η Σουλτάνα πρώτη, είχε ανακατευτεί πολύ στα τεκταινόμενα και έτσι αποφάσισα να της δώσω το ελεύθερο να δημιουργήσει, με βασική διαφορά στην πρόσκληση πως η ίδια θα έπρεπε να αγοράσει την λιχουδιά της γιατί κακά τα ψέμματα, ας μην το ρισκάραμε! (χιχι) 

Η δε νυφούλα μας έπρεπε να φοράει λευκό φόρεμα και στέκα στα μαλλιά και να φέρει μόνο την θετική της διάθεση και αύρα! (εύκολο για το Αφροδιτάκι μας!)

Ο λόγος που είναι ωραίο σε τέτοιες περιστάσεις να είναι όλοι ομοιόμορφα ντυμένοι, είναι καθαρά για τις φωτογραφίες. Ειλικρινά δεν ξέρετε πόσο πολύ γράφει, ιδίως το λευκό. Όλες οι φωτογραφίες μας βγήκαν υπέροχες και ένας από τους λόγους είναι αυτός. Είναι κάτι που μου έμαθε ο Αντρέας ο φωτογράφος μας όταν μου είχε πει τότε στην newborm φωτογράφιση να φοράμε μονόχρωμα σίγουρα και κατά προτίμηση λευκά για να τονίζετε το παιδί. Το πρόσεξα όντως στο αποτέλεσμα και έκτοτε  στα γενέθλια του Δημήτρη Γεράσιμου ντυνόμαστε πάντα με λευκά τοπ και ο μικρός ξεχωρίζει με τις τιράντες του και τα custom made παπουτσάκια του από την γλυκιά μου Ματίνα. 

Εφόσον οι προσκλήσεις ετοιμάστηκαν και μοιράστηκαν, (λέμε τώρα, μερικές τις έδωσε η νύφη ανήμερα του bridal!), έπρεπε να αποφασίσω το στυλ του party. Επειδή η Αφροδίτη είναι εξαιρετικά απλός άνθρωπος, αρχικά σκέφτηκα να κινηθώ στο ίδιο στυλ με της Σουλτάνας. Μετά όμως σκέφτηκα πως η Αφροδίτη πάντα ξεχωρίζει από κάποια υπέροχα vintage κοσμήματα που φοράει της μητέρας της και αποφάσισα πως για το κορίτσι μου θα έβγαζα τις πιο φίνες πορσελάνες μου και τα πιο ξεχωριστά μου σερβίτσια. 

Κάπως έτσι καταλήξαμε σε ένα πολύ σικάτο στήσιμο μπουφέ και διακόσμησης. Ήμουν πολύ τυχερή διότι μια αγαπημένη φίλη,  μου κάνει πάντα όμορφα και πρωτότυπα διακοσμητικά που έχουν να κάνουν με την αγάπη και την οικογένεια. (ευχαριστώ Μαρίνα!). Όλα αυτά, τα χρησιμοποίησα στην διακόσμηση, συν μερικά ακόμη που αγόρασα με σκοπό να τα χαρίσω στο τέλος στην μέλλουσα νυφούλα μας. Επίσης, επειδή η λινάτσα ήταν το πρώτο υλικό που είχε επιλέξει η νυφούλα μας για μπομπονιέρα, μα άλλαξε γνώμη τελικά, αποφασίσαμε με την Σουλτάνα να το ενσωματώσουμε στο bridal, όπου και έδειξε υπέροχο. Δική μου αγαπημένη λεπτομέρεια, η κορδέλα με το λουλούδι που έχω περάσει στο μεγάλο κυλινδρικό κηροπήγιο, που ήταν και το βραχιόλι που φορούσαμε στο επεισοδιακό 

bachelorette party.

Επειδή δεν ήθελα να πιέσω τα κοριτσούδια μου, με το να ξέρω εκ των προτέρων τι θα φέρουν ώστε να διοργανώσω ανάλογα τον μπουφέ, (πχ τι θα γινόταν αν έφερναν όλες κεικ;), αποφάσισα να φτιάξω τα αγαπημένα της κουμπαρούλας μου και ότι γίνει. Έφτιαξα λοιπόν άκρως σοκολατένια cupcakes, σικάτα cake pops με επικάλυψη χρυσής ζάχαρης, τα πιο κολασμένα σιροπιαστά κρουασάν σοκολάτας, και τα κλασσικά βουτυρένια μπισκότα τα οποία επικάλυψα με κουβερτούρα και λευκό κας κας. Από αλμυρά έφτιαξα τορτίγιες με γαλοπούλα, τυρί και μαγιονέζα και έβρασα και μερικά αυγά, πάντα αρέσουν τα αυγά σε αυτού του τύπου brunch συγκεντρώσεις. Με την Σουλτάνα επίσης συμφωνήσαμε να αγοράσει μια τυρόπιτα, και διάφορα τυριά και αλλαντικά ώστε να φτιάξουμε ένα γευστικό πλατό, σε περίπτωση που κανένα κοριτσούδι, δεν φέρει κάτι αλμυρό! Η Σουλτάνα, έκανε επίσης ειδική παραγγελία μπεζέδες με πέρλες για το κορίτσι μας- γιατί κακά τα ψέμματα γάμος χωρίς μπεζέ, τι γάμος είναι...

Τελικά όλα κύλησαν ρολόι, αφού ο μπουφές μας είχε απίστευτη ποικιλία και λιχουδιές υπέροχες- όλες φτιαγμένες από τα ίδια τα κορίτσια. Η Αρετή, έφτιαξε brownies, συνταγή του Άκη λέει βεβαίως αλλά χωρίς τα καρύδια αφού δεν αρέσουν στην νυφούλα μας. Η Ισμήνη έφτιαξε λαχταριστά βραχάκια. Η Γιώτα έφτιαξε σφολιατίνια γεμιστά με πραλίνα και cookies oreo. Η Ευγενία έφτιαξε υπέροχα μπισκοτάκια μαλακά καρύδας τα οποία μάλιστα είχε τυλίξει χωριστά ένα, ένα. Η Κέλλη ένα κολασμένο μιλφέιγ που ξεχάσαμε εντελώς στο ψυγείο, μα τελικά το πήγαμε την επομένη στο σπίτι της νυφούλας μας να γλυκαθεί και πάλι! Η Κωνσταντίνα έφτιαξε σπανακόπιτα και η Βαλασία μοναδική κολοκυθόπιτα με συνταγή της μαμάς της που έχει κερδίσει μάλιστα και σε διαγωνισμό. Η Τιτίκα ένα πεντανόστιμο κεικ με γλάσο σοκολάτας και καρύδια. Ενώ η Χριστίνα απλώς χαιρόμαστε που πρόλαβε τελικά να έρθει - αυτό ήταν και το πιο σημαντικό. 

Παράλληλα, στην κουζίνα είχα στήσει έναν μπουφέ για γαλλικό καφέ με άρωμα φουντούκι και τσάι- τον οποίο απόλαυσα πολύ διότι έβγαλα τα πιο φινετσάτα μου φλυτζάνια και τα υπέροχα κουτάλακια- προίκα της μανούλας που αποφάσισε επιτέλους να μου δώσει- και ο οποίος ήταν νομίζω και ο πιο συχνά επισκεπτόμενος μπουφές εκείνη την ημέρα! Βέβαια, επειδή η νυφούλα μας δεν πίνει καφέ ούτε για δείγμα, και τσάι μόνο όταν είναι άρρωστη, είχα φυσικά και τον αγαπημένο της χυμό, (με ένα μόνο παγάκι πάντα!), και την αγαπημένη της χειροποίητη λεμονάδα! 

Τώρα, η Σουλτάνα, εκτός από το να παίζει με τα δικά μου νεύρα, είχε αναλάβει να στολίσει τις εισόδους και το ασανσέρ. Στις εισόδους έβαλε υπέροχα ξύλινα διακοσμητικά τα οποία χάρισε και στην νυφούλα μας, και στο ασανσέρ είχε φτιάξει μονά κουφέτα τα οποία είχε κρεμάσει δίπλα δίπλα. Αυτά τα κουφέτα, τα κρεμάσαμε ανήμερα του γάμου στο δέντρο έξω από το πατρικό της κουμπάρας μας και έδειξαν απλά υπέροχα! 

Ένα άλλο μεγάλο task που είχε αναλάβει η Σουλτάνα ήταν το βιβλίο των ευχών. Είχαμε σκεφτεί πως εφόσον μετά το γάμο η κουμπαρούλα θα μετακόμιζε σε άλλη πόλη,(κακούργε Μιχάλη!!!),  να ζητήσουμε από τις φίλες της να μας στείλουν από μια ή και περισσότερες φωτογραφίες με την νυφούλα μας, εμείς να τις εκτυπώσουμε και να τις κολλήσουμε στο βιβλίο όπου και δίπλα θα έγραφαν οι φίλες της, τις ευχές τους. Της τηλεφωνώ λοιπόν το αμέσως προηγούμενο βράδυ του bridal για να της ζητήσω να μου το στείλει, ώστε να το στήσω και να γράψω με την ησυχία μου τις ευχές μου. Μου λέει λοιπόν πως αν θέλω να το στήσω και να γράψω ευχές θα πρέπει να περιμένω μέχρι αύριο στην ώρα προσέλευσης στο bridal διότι ακόμα δεν έχει ετοιμάσει τίποτα! Σε πανικό το total control freak, (εγώ ντε!), σε απόλυτη χαλαρότητα το total hippie freak. (η Σουλτάνα ντε!). Να μου ζητάει να χαλαρώσω γιατί θα σπάσει το δέρμα μου και πως μια φορά βιβλίο ευχών θα έχω... 

Οφείλω να το ομολογήσω. Βιβλίο ευχών ήξερα ότι θα είχα, ήμουν όμως σίγουρη πως θα είναι τρισάθλιο. Το ομολογώ. Τι να προλάβει να κάνει μετά τις δώδεκα την νύχτα; Η Σουλτάνα όμως είναι σαν τους βρυκόλακες, η νύχτα την εμπνέει, έτσι ομολογώ και πάλι πως όταν είδα τελικά το βιβλίο απλά ενθουσιάστηκα.... Ήταν υπέροχο. 

Μακάρι να μπορούσα να σας δείξω τις σελίδες μια- μια, μα έχουν όλες προσωπικές φωτογραφίες που αφορούν και άλλους. Σε κάθε σελίδα πάντως η Σουλτάνα είχε κολλήσει και μια διαφορετική τσαχπινιά, σε άλλες είχε γράψει αποφεύγματα φιλίας, και στο τέλος κατέληγε με μια φωτογραφία όλων μας μαζί και με τον Μιχάλη, σηματοδοτώντας την δική του πλέον εισαγωγή στην οικογένεια αυτή...  Ήταν πολύ συγκινητικό όλο το βιβλίο, καλοφτιαγμένο και δεν θα το φανταζόμουν πως το έφτιαχνε όλη νύχτα την αμέσως προηγούμενη του party. 

Τέλος, τα δωράκια για τις υπέροχες καλεσμένες μας ήταν δυο. Εγώ είχα φτιάξει τα μπισκότα βουτύρου αλλά με επικάλυψη λευκής ζαχαρόπαστας και μια μικρή κόκκινη καρδιά ζαχαρόπαστας με επίσης χειροποίητες καρτούλες για το αμπαλάζ που έγραφαν "Η αγάπη νικάει πάντα..." 

Ενώ η Σουλτάνα είχε παραγγείλει υπέροχα βραχιολάκια, ίδια για όλες μας, και τα είχε αμπαλάρει σε κατακόκκινα σακουλάκια...

Τα κορίτσια μου ήρθαν όλα στην ώρα τους και υποδεχτήκαμε την μέλλουσα νυφούλα μας,  με χαμόγελα και κραυγές ενθουσιασμού ... 

Ήπιαμε λίιτρα καφέ και τσαγιού, ενώ οι επισκέψεις στον μπουφέ έδιναν και έπαιρναν. Κουβεντούλες, αστειάκια, ευχές καρδιάς από όλες στο βιβλίο των ευχών- όλα ήταν υπέροχα. Η Σουλτάνα επέμενε να φέρει cd με τραγούδια χορευτικά για γάμο και τελικά πολύ καλά έκανε, αφού το ρίξαμε στο χορό μέσα στο σαλόνι, ήταν νομίζω από τις πιο ξεχωριστές στιγμές σε αυτό το bridal... 

Τώρα. Ένα ξεχωριστό γεγονός που είχαμε διοργανώσει- και ήταν όλο ιδέα του δικού μας φωτογράφου του Αντρέα, τον οποίο επέλεξαν και τα παιδιά για τον γάμο τους- ήταν το εξής: Επειδή ο Αντρέας θα έκανε μια φωτογράφιση στο πατρικό της Αφροδίτης μερικές μέρες πριν το γάμο, χρειαζόταν κάποια πράγματα που η Αφροδίτη λόγω του άγχους που είχε τον τελευταίο καιρό, δεν ήξερε αν θα τα έχει. Οπότε επικοινώνησα εγώ με τον Αντρέα ώστε να δω τι χρειάζεται και να τα πάω στο πατρικό της. Στην κουβέντα αυτή πάνω, αναφέρθηκε ότι την ίδια μέρα που θα πήγαινε στο σπίτι της νύφης, (δεν την χρειαζόταν ωστόσο παρούσα), θα είχαμε εμείς το bridal. Με ρώτησε τι θα γίνει περίπου, του είπα, και τότε ο Αντρέας μου πρότεινε να έρθουν με τον συνάδελφο του- κρυφά όμως από την Αφροδίτη- ώστε να τραβήξουν μερικά αυθόρμητα πλάνα της νύφης όσο εμείς διασκεδάζουμε. Θυμάμαι πόσο άγχος είχε μην το καταλάβει η Αφροδίτη και τον διαβεβαίωσα, πως η Αφροδίτη δεν πρόκειται να ψιλιαστεί τίποτα απολύτως αφού είναι το πιο αθώο πλάσμα στο κόσμο! 

Όπως και έγινε! 

Ο Αντρέας και ο Αλέξανδρος ανέβηκαν πάνω, αφού μου τηλεφώνησαν για να τους ανοίξω, μπήκαν από το πλάι στο μπαλκόνι και από την πόρτα της κουζίνας που είχα αφήσει με τα κλειδιά απέξω. Θυμάμαι πως την ώρα που με κάλεσαν χορεύαμε στο σαλόνι και αφού άνοιξα αναρωτιόμουν που είναι και ξαφνικά, χωρίς να δω τίποτα από τα παράθυρα, βλέπω την πόρτα της κουζίνας να ανοίγει... μόνη της. Τα παιδιά είχαν μπει σκυφτά και τραβούσαν πλάνα πίσω από τις γωνίες και τα θολωτά παράθυρα της κουζίνας. Η Αφροδίτη φυσικά χαμπάρι... Αφού βεβαιώθηκαν πως είχαν πάρει τα αυθόρμητα πλάνα που ήθελαν, σηκώθηκαν κανονικά και συνέχισαν να τραβάνε. Πρέπει να κάναμε και πέντε γύρους ακόμα χορεύοντας πριν η Αφροδίτη τελικά τους εντοπίσει! Ήταν απλά μοναδική ιδέα και δεν ξέρετε πόσο μα πόσο ανυπομονώ να δω αυτές τις φωτογραφίες και αυτά τα πλάνα. 

Το μόνο που έχω να μοιραστώ προς το παρόν μαζί σας είναι το backstage με τους καλλιτέχνες μας επί τω έργω, την ώρα που η νυφούλα μας διάβαζε τις ευχές στο βιβλίο που της είχαμε ετοιμάσει...

Άλλη μια τσαχπινιά που είχαμε κάνει είναι πως είχα ένα κενό παλιομοδίτικο μα όμορφο κάδρο που χρησιμοποιήσαμε ως photo booth στις φωτογραφίες που βγάλαμε. Μέχρι να έχω μερικές καλλιτεχνικές του Αντρέα, θα αρκεστείτε σε μια που έχω με την Σουλτάνα η οποία δείχνει ανοχή στο να την "εκθέτω" στο blog! Ήταν όμως μια υπέροχη ιδέα και την αξιοποιήσαμε και ανήμερα του γάμου! 

Και κάπως έτσι, φτάσαμε στην υπέροχη μέρα του γάμου των παιδιών... 

Κάπως έτσι, η Αφροδίτη ΜΑΣ έγινε, η Αφροδίτη και ο Μιχάλης ΜΑΣ. Κάπως έτσι η αγαπημένη αυτή κουμπαροοικογένεια μεγάλωσε και άλλο.... 

Και το κορίτσι μας είναι ευτυχισμένο. Τι παραπάνω να ζητήσουμε; 

(Οφείλω σε αυτή την ανάρτηση να κάνω και μια ακόμα ξεχωριστή αναφορά στο άλλο κορίτσι. Την άλλη αδελφική φίλη της δικής μου αδελφικής φίλης. Στο άλλο ψαράκι. Στην άλλη κουμπάρα- αυτή που πάντρεψε η Αφροδίτη και της βάφτισε και τον γιο- την κουμπάρα που μπορεί να έρχεται δεύτερη χρονικά, (αν και διαφωνεί κάθετα σε αυτό!!), όμως ξέρω πολύ καλά πως  έρχεται πάντα πρώτη στην καρδιά της Αφροδίτης μας. Και για αυτό και μόνο, (και για πολλά άλλα της χαρίσματα!), την αγαπάμε τόσο μα τόσο πολύ! Αρετή, αυτό για σένα... δευτεροκουμπάρα! χιιχι)