Το άρωμα της αγάπης μας...

Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι αρκετά να επανέλθω στην φυσιολογική ψυχολογία μου από την περασμένη Τετάρτη. 

Ξέρω πως το ότι έχω καταπιέσει πολύ τα συναισθήματα μου για χάρη του μικρού, δεν βοηθάει. Δεν βοηθάει επίσης ένα άσχημο τράβηγμα στην πλάτη που έπαθα κάποια στιγμή- ούτε ξέρω πότε και πως- την περασμένη επίσης Τετάρτη, που έχει αρχίσει πλέον να με επηρεάζει και ψυχολογικά αφού δυσκολεύομαι να αντεπεξέλθω στις καθημερινές απαιτήσεις.

Σε αντίθεση με το μαιμούδι που έχει επανέλθει σε απόλυτα φυσιολογικά πλαίσια και χαίρομαι αφάνταστα για αυτό, φαίνεται πως εμένα θα μου πάρει λίγο χρόνο ακόμη. Όχι μόνο να αποβάλω αυτή την φρικτή εικόνα που παίζει ξανά και ξανά στο μυαλό μου, μα κυρίως να δουλέψω και πάλι φοβίες μου και θέματα εμπιστοσύνης που- λόγω του ιστορικού μου- είχα από την πρώτη στιγμή ως μητέρα και με τις οποίες παλεύω διαρκώς αυτά τα χρόνια να αποβάλω.  Τολμώ να πω πως έκανα ένα τεράστιο βήμα πίσω σχετικά με αυτές την περασμένη Τετάρτη. 

Θα το "συμμαζέψω"- μα θα με ταλαιπωρήσει το νιώθω. 

Παρόλα αυτά τίποτα στην καθημερινότητα μας δεν έχει αλλάξει. Τα παιχνίδια μας, οι βόλτες μας και οι δραστηριότητες μας δεν έχουν σταματήσει στιγμή- ούτε καν αυτό το διήμερο μέσα στο νοσοκομείο- και έχω πολλά να μοιραστώ μαζί σας. Νομίζω όμως πως έχω ανάγκη να "ταξιδέψω" λίγο σήμερα με το πληκτρολόγιο μου σε μνήμες αγαπημένες, έτσι αρπάζω την ευκαιρία μιας υπέροχης πρόκλησης από το τρελοτουριστάκι μου να καταγράψουμε αγαπημένες  μυρωδιές και μνήμες από αυτές... 

Έχω πολλές φορές αναφέρει πως είμαι πολύ της όσφρησης και πως είναι αυτή μου αίσθηση που μπορεί να ξυπνήσει μνήμες πολύ καλά κρυμμένες. Μπορεί να κρίνω μια κατάσταση ή ακόμα και έναν άνθρωπο από την μυρωδιά, ενώ έχω ξαναγράψει πως το πρωταρχικό πράγμα που με τράβηξε στον Παναγιώτη ήταν το άρωμα του. 

Θυμάμαι πολύ καλά πως την περίοδο που ξεκίνησε το φλερτ μας, ο ίδιος ήταν φαντάρος, έτσι πήγα και αγόρασα το άρωμα του και έβαζα λίγο από αυτό στα ρούχα μου ή στα χέρια μου ώστε να τον νιώθω κοντά μου. 

• Αγαπώ λοιπόν εκείνο το πρώτο άρωμα του αγοριού που έμελλε να μου κλέψει την καρδιά. (και το μυαλό). 
• Αγαπώ το άρωμα ενός φρεσκοψημένου προζυμένιου ψωμιού αφού αυτόματα αυτό με μεταφέρει στην αυλή των παιδικών μου χρόνων που η γιαγιούλα μου τα έψηνε πάντα αξημέρωτα. 
• Με τον ίδιο τρόπο αγαπώ τις μυρωδιές που ξεχύνονται τα πρωινά από έναν φούρνο και οι οποίες μπορούν να με κατευθύνουν- ακολουθώντας τες- ακριβώς μπροστά από την πόρτα του. Δεν ξέρω γιατί. 
• Αγαπώ την μυρωδιά του καφέ. 
• Της κανέλας. 
• Της λιωμένης κουβερτούρας. 
• Αγαπώ την μυρωδιά του φρεσκοτριμμένου πιπεριού και του μοσχοκάρυδου. 
• Η μυρωδιά του δεντρολίβανου απλά με μεθάει και οφείλεται στον πατέρα μου αυτό, αφού όταν μαγειρεύει- και μαγειρεύει συχνά- το αριζμαρί, όπως το λένε φυσικά στην Κρήτη, είναι από τα αγαπημένα του μυρωδικά. 
• Το ίδιο με μεθάει και  το άρωμα του νυχτολούλουδου που έχει η μητέρα μου στην είσοδο του σπιτιού. Χρόνια ολόκληρα με συντροφεύει όποτε επιστρέφω. 
• Αγαπώ την μυρωδιά που αναδίδει ένα ζεστό ρόφημα φασκόμηλο- αγαπημένο του πατέρα μου αιώνια και αυτό που με έβαζε πάντα να του φτιάξω. 
• Αγαπώ την μυρωδιά του οινοπνεύματος. Νομίζω πως το οινόπνευμα το αγαπώ τόσο πολύ από τις βεντούζες που μου έπαιρνε η γιαγιούλα μου όποτε αρρώσταινα. Για μένα ήταν τόσο χαλαρωτικό όλο αυτό που σχεδόν παρακαλούσα να αρρωστήσω! Δεν ξέρω αν σας έχουν πάρει ποτέ βεντούζες, μα αφού γίνει αυτό, η γιαγιά μου έβαζε λίγο οινόπνευμα στο ποτηράκι με το οποίο έπαιρνε τις βεντούζες και ήταν ακόμα καυτό- το ανακάτευε λίγο για να ζεσταθεί ώστε να μην μου παγώσει την πλάτη και μετά με έτριβε με αυτό κάνοντας μου το πιο υπέροχο μασάζ. Αλήθεια σας λέω. Τέλος, με αυστηρή εντολή έπρεπε να ξαπλώσω ανάσκελα και καλά σκεπασμένη και να μην σηκωθώ για πολύ ώρα- ιδανικά για ώρες ολόκληρες. 
• Αγαπώ την μυρωδιά του γράσου γιατί για κάποιο λόγο ο πατέρας μου μύριζε πάντα έτσι. 
• Αγαπώ την μυρωδιά που έχει το δωμάτιο του μαιμουδιού μου κάθε πρωί και την μυρωδιά από τα φρεσκολουσμένα μαλλάκια που- ίδια από τότε που γεννήθηκε αφού δεν έχω αλλάξει ακόμα το σαμπουάν του. 
• Αγαπώ την μυρωδιά που έχει όλη η φύση μετά από μια βροχή. Λατρεύω την φρεσκάδα που αναδίδει και την τόσο γήινη αυτή αίσθηση της.  

Τέλος αγαπώ την μυρωδιά που έχει το σπίτι μας. Την αγαπώ γιατί μέσα σε αυτή βρίσκω όλες τις στιγμές μας. Μυρίζω σε αυτή το καινούργιο πια άρωμα του Παναγιώτη, τις λιχουδιές που ψήσαμε, τις κουρτίνες που πλύναμε, τις πετσέτες που απλώσαμε πάνω σε βρεγμένη άμμο και ακόμα δεν έχω βάλει για πλύσιμο. Μυρίζω το μοναδικό αυτό άρωμα του παιδιού μου και της κάθε ανάσας του μέσα σε αυτό. Το σπίτι μας μυρίζει όπως εμείς μέσα στην ζωή μας και πόσο το αγαπώ αυτό. 

Αν έπρεπε λοιπόν να διαλέξω μια μυρωδιά αυτή θα ήταν μάλλον. Και νιώθω ευγνώμων για αυτό.