Δραστηριότητες εξάσκησης λεπτής κινητικότητας με μεταλλικά καπάκια!

Πάντα είμαι σε διαρκή αναζήτηση δραστηριοτήτων για το μαιμούδι. Ένα από τα καλά του διαδικτύου είναι ακριβώς αυτό. Πως σου δίνει άπειρες και υπέροχες ιδέες όχι μόνο για δημιουργική απασχόληση στο σπίτι μα κυρίως για διασκεδαστική απασχόληση στο σπίτι. 

Τις πιο πολλές από αυτές σας τις παρουσιάζω πια στο ανάλογο άλμπουμ μας στο fb αφού είναι αδύνατον να τις καταγράψω όλες σε ανάρτηση! (αν και δεσμεύομαι και σε μια συνοπτική ανάρτηση από Σεπτέμβριο). Κάποιες όμως τις αγαπάμε τόσο πολύ που θέλουμε να τις μοιραστούμε με περισσότερες λεπτομέρειες! 

Αυτό ακριβώς έγινε και με αυτές τις δυο- εξαιρετικά απλές μα σούπερ διασκεδαστικές δραστηριότητες- που αφορούν στα καπάκια αναψυκτικών! (μεταλλικά καπάκια!) 

Για εμάς είναι εύκολο να μαζέψουμε καπάκια αφού ο παππούς μας έχει μαγαζί εστίασης, συνεπώς χρειάστηκε μόλις ένα βράδυ για να τα έχουμε στα χέρια μας. Αφού παίξαμε ξεχωρίζοντας τα σύμφωνα με το σχέδιο τους, βάλαμε μπροστά τις δραστηριότητες μας. 

Η μια- που είναι και η πιο απλή στην ετοιμασία της- αφορά σε ψάρεμα καπακιών όμως με το... κεφάλι μας! Θα χρειαστούμε: 

• Ένα σχετικά βαθύ μπολ- κατά προτίμηση διάφανο. 
• Κάμποσα μεταλλικά καπάκια. 
• Μερικά σύρματα πίπας- ανάλογα το κεφάλι του παιδιού, εμείς χρειαστήκαμε τρια και μισό. 
• Έναν μαγνήτη  
• Κόλλα θερμής σιλικόνης. 

Απλά τα πράγματα. Φτιάχνουμε ένα σαν στεφάνι από τα σύρματα και στην μπροστά μεριά ενώνουμε πάλι σύρμα στου οποίου την άκρη έχουμε κολλήσει έναν μαγνήτη. Γεμίζουμε το μπολ με νερό μέχρι την μέση, ρίχνουμε τα καπάκια και εξηγούμε τους κανόνες. 

Να ψαρέψουμε δηλαδή τα καπάκια μόνο με το κεφάλι μας. Τα χέρια μας δεν επιτρέπεται να τα χρησιμοποιήσουμε παρά μόνο για να αφαιρέσουμε τα καπάκια από τον μαγνήτη αφού τα πιάσουμε! 

Ο Δημήτρης Γεράσιμος- ο οποίος είχε εξασκηθεί πολύ από δύο χρονών στο συμβατικό ψάρεμα με τα χέρια- δυσκολεύτηκε πολύ αρχικά να δώσει τον έλεγχο στον αυχένα του! Χρειάστηκε πολλές φορές να του θυμίσω πως δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει τα χέρια του! Μόλις όμως ξεκίνησε να πιάνει τα πρώτα ενθουσιάστηκε και δεν έλεγε να σταματήσει μέχρι να τα ψαρέψει όλα! (και είχα βάλει πολλά!) 

Να τονίσω πως δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται. Τα αρχικά καπάκια στην μέση πιάνονται εύκολα. Τα ακριανά όμως θέλει πολύ συγκεκριμένες κινήσεις με το κεφάλι για να τα καταφέρει! Αν ο μαγνήτης είναι μεγάλος σαν τον δικό μας, ενίοτε πιάνει και δυο με τρία καπάκια ταυτόχρονα, δίνοντας διπλή και τριπλή χαρά στον μικρό ψαρά! Είναι μια εξαιρετική δραστηριότητα συντονισμού κινήσεων. Μια που ήδη έχουμε επαναλάβει και σίγουρα θα επαναλάβουμε πολλές ακόμα φορές. 

Για την επόμενη δραστηριότητα με τα καπάκια θα χρειαστούμε: 

• Ένα παλιό cd που δεν χρειαζόμαστε
• Ένα ρολό από χαρτί κουζίνας
• Μερικά γλωσσοπίεστρα
• Μερικά καπάκια. (δεν νομίζω πως χρειάζεται να είναι μεταλλικά, μπορείτε και πλαστικά) 
• Πον Πον διάφορα μεγέθη, (να χωράνε όμως στα καπάκια)
• Θερμή κόλλα σιλικόνης. 
• Έναν καλό χαρτοκόπτη.
• Μια τσιμπίδα εκμάθησης για παιδιά.

Κολλάμε με την σιλικόνη το ρολό κουζίνας στο cd. Έπειτα με τον χαρτοκόπτη κόβουμε μικρές οπές σαν να δημιουργούμε κλαδιά δέντρου. Για μικρότερες ηλικίες αφήνουμε μεγαλύτερα κενά ανάμεσα στα ξυλάκια, δηλαδή χρησιμοποιούμε λιγότερα ξυλάκια. Μέσα στις οπές τοποθετούμε τα γλωσσοπίεστρα. Σε μας τα τοποθέτησε όλα ο ίδιος ο Δημήτρης Γεράσιμος. Μετά κολλάμε τα καπάκια στην άκρη των γλωσσοπίεστρων, ανάποδα. Αυτό ήταν. 

Έτοιμη η δραστηριότητα μας. Το μικράκι μας πρέπει να πιάσει τα πον πον με την τσιμπίδα και να τα βάλει πάνω στα καπάκια. Σκοπός μας να μην ρίξει κανένα και να βάλει πον πον διαφορετικών μεγεθών διότι έχει διαφορά στο πιάσιμο της λαβής που θα χρειαστεί να κάνει το χεράκι του. 

Δεν είναι εύκολο για τα μικρά χεράκια. Θέλει συντονισμό, λεπτό χειρισμό για να μην ρίξουν τα πον πον που έχουν ήδη τοποθετήσει, είναι καθαρά μια άσκηση δεξιοτήτων. Εγώ, αφού τοποθέτησε όλα τα πον πον, του έβαλα να τοποθετήσει και μικρά ξύλινα τουβλάκια τα οποία απαιτούν ακόμα καλύτερο χειρισμό της τσιμπίδας αφού είναι σκληρά και πρέπει να τα πιέσει με συγκεκριμένο τρόπο. Είχα δίκιο και ήταν όντως πιο απαιτητικό αφού τον κούρασε περισσότερο. 

Να τονίσω πως παρότι κάνουμε ασκήσεις με πιάσιμο αντικειμένων από 18 μηνών σχεδόν, (είτε με τσιμπίδα, είτε με κουτάλια, είτε με ειδικές λαβές σαν ψαλίδι), η συγκεκριμένη τον δυσκόλεψε αρκετά. Διότι έπρεπε να τα ακουμπήσει σε συγκεκριμένο πλαίσιο, μικρό και να προσέξει κιόλας μην ρίξει τα άλλα. Ακόμα μια εξαιρετική δραστηριότητα μέσα στην απλότητα της!