Πυτζάμα πάρτι με νήπια;;; Φυσικά! (και ήταν υπέροχα!)

Γίνεται να κάνεις ένα πυτζάμα πάρτι με το μεγαλύτερο παιδί να είναι 41/2 χρονών και το μικρότερο 21/2; 

Γίνεται, πως δεν γίνεται... Αρκεί μόνο σου πρόγραμμα να είναι το άφθονο παιχνίδι και οι μανούλες είτε να είστε πολύ δεμένες, είτε να είστε διατεθειμένες να δεθείτε- μιας και το πυτζάμα πάρτι αφορά και εσάς! 

Τι εννοώ; Εφόσον οι ηλικίες είναι πολύ μικρές και σκοπός μας ήταν όντως να κοιμηθούν οι καλεσμένοι σπίτι μας- ο μόνος τρόπος να γίνει αυτός ευχάριστα και αναίμακτα ήταν να κοιμηθούμε και όλες οι μανούλες μαζί! Συνεπώς, το βασικό σας μέλημα είναι για αρχή να είναι τα παιδιά πολύ δεμένα μεταξύ τους- σε μας αυτό προς το παρόν συμβαίνει μόνο με τα ξαδέλφια μας- και δεύτερον να είναι οι μανούλες διατεθειμένες να φορέσουν και αυτές τις πυτζάμες τους! 

Εμείς λοιπόν καλέσαμε μόνο τα ξαδέλφια μας- τα πιο κοντινά στην ηλικία μας- κατά συνέπεια οι μανούλες ήμασταν συνολικά τρεις- εκ των οποίων μια η αδελφή μου και η άλλη η κουνιάδα μου και φυσικά εγώ! Οικογενειακή υπόθεση και δεν το μετανιώνω στιγμή. 

Τις όμορφες καλτσοπροσκλήσεις μας σας τις είχαμε δείξει εδώ. Το ραντεβού μας ήταν στις εφτά το απόγευμα με μόνη προϋπόθεση να φοράνε τα αγαπημένα τους πυτζαμάκια, τις καλτσούλες που χαρίσαμε τόσο στα παιδάκια όσο και στις μανούλες και φυσικά να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστοι. 

Για μένα, οι κύρια ετοιμασία ήταν να δημιουργήσω την πιο άνετη, τεράστια και μαγευτική στρωματσάδα ώστε να μπορούν τα μικράκια μας να χοροπηδήσουν δίχως έλεος, να ονειρευτούν κάτω από το άπειρο του ουρανού, να ζήσουν τις δικές τους ξεχωριστές περιπέτειες κάτω από το μαγικό φως των Χριστουγέννων... 

Και νομίζω πως το κατάφερα... 

Το κόλπο ήταν το εξής: 

Καταρχάς στην κρεβατοκάμαρα του μαιμουδιού έχουμε έναν καναπέ- κρεβάτι από τον οποίο έχω βγάλει τα πόδια, από όταν ο μικρός ήταν μόλις εννιά μηνών για να σκαρφαλώνει άνετα και να μην έχω φόβο. (δείτε το δωμάτιο μας και όλη την φιλοσοφία του εδώ) Κατευθείαν λοιπόν έχω ήδη ένα στρώμα. Βγάλαμε και τα δυο μονά στρώματα από την χειροποίητη- από τον παππού του- κουκέτα και τα κολλήσαμε και αυτά δίπλα, δίπλα. Τέλος, μας δάνεισε η Σουλτάνα ένα υπέροχο πουφ που έχει που γίνεται μονό κρεβάτι και το βάλαμε και αυτό. Με αυτά τα τέσσερα στρώματα, γεμίσαμε όλο το δωμάτιο. Το μικρό κενό που έμενε δίπλα στο καλοριφέρ, το γεμίσαμε με τα πιο μεγάλα και αφράτα λούτρινα μας, ώστε να είναι ασφαλές για παιδικά χοροπηδητά. 

Τοποθέτησα περιμετρικά παντού μαξιλάρια και κουκλάκια, μάζεψα κάθε σκληρό αντικείμενο ή παιχνίδι ώστε να μην έχουμε τραυματισμούς, έστρωσα φυσικά τα στρώματα με σεντόνια και σειρά είχε ο μαγευτικός ουρανός... 

Διάλεξα τα αγαπημένα σεντόνια του Δημήτρη Γεράσιμου με θέμα το διάστημα και με την βοήθεια κορδονιών- τα οποία έχουμε άφθονα σπίτι μας για ένα σωρό άλλες δραστηριότητες- τα δέσαμε με τον Παναγιώτη έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας ουρανός- δίνοντας ταυτόχρονα στην ψευδαίσθηση σκηνής ή καταφυγίου... 

Εκτός από τον κλασσικό στολισμό στο μαιμουδοδωμάτιο με το δικό του δεντράκι, είχα βάλει και στο παράθυρο, ειδικά για το πυτζάμα πάρτι, μια σειρά από πολύχρωμα φωτάκια βροχή- τα οποία έδιναν πολύ μαγική αίσθηση στο δωμάτιο μόλις πλέον σκοτείνιασε... 

Ενώ έτσι φαινόταν ο ουρανός μας όταν ήσουν ξαπλωμένος κάτω από αυτόν... 

Την κάτω κουκέτα, την έστρωσα με ένα χοντρό πάπλωμα ώστε να μπορούν να ανεβαίνουν και εκεί, όμως δεν επιτρεπόταν να ανέβουν στην πάνω κουκέτα- εκεί άλλωστε είχαμε αποθηκεύσει όλα τα "σκληρά παιχνίδια" και όλα τα σκεπάσματα που θα χρειαζόμασταν το βράδυ στον ύπνο. 

Περιττό βέβαια να πω, πως μέχρι να έρθουν οι καλεσμένοι μας, παίξαμε ατελείωτα στο αφράτο οχυρό μας- με ένα μαιμούδι που από τον ενθουσιασμό σε ελάχιστες φωτογραφίες βγήκε ακίνητος... Η ευτυχία του όμως ξεχείλιζε από κάθε κύτταρο του κορμιού του...

Το πρόγραμμα είχε ως εξής: Είχα ετοιμάσει εύκολες και "βρώμικες" λιχουδιές που αρμόζουν σε ένα πυτζάμα πάρτι- είχαμε το Polar Express σε επιφυλακή- (αν και το συγκεκριμένο βράδυ το έπαιζε και η τηλεόραση), και μοναδικός μας σκοπός ήταν να χοροπηδήσουν και να παίξουν μέχρι εξαντλήσεως στην τεράστια στρωματσάδα. Για μας τις μανούλες είχα κρασάκι και τα παρεμφερή- σε περίπτωση που δεν χρειαζόταν να είμαστε συνεχώς παρούσες- ωστόσο η αλήθεια είναι πως λίγος ενήλικος χρόνος έμεινε, αυτές οι ηλικίες απαιτούν συχνά την προσοχή και σε αρκετές περιπτώσεις και την συμμετοχή σου ώστε να επιλυθούν πιθανές διαφωνίες ή έκτακτα περιστατικά! (όπως με τον πιο βενιαμίν της παρέας που επέμενε να ανεβαίνει στην σκάλα της κουκέτας!!) 

Και αυτό το πρόγραμμα λειτούργησε μια χαρά! Λύσσαξαν χοροπηδώντας μέσα στο δωμάτιο και μόλις πείνασαν το καθυστέρησα λίγο για να συμπέσει το φαγητό με την αρχή της ταινίας, όπου τους έστρωσα στο σαλόνι για να φάνε βλέποντας το πολικό εξπρές! (κοτομπουκιές, τυροπιτάκια και hot dog είχε το μενού- ενώ μόλις έφαγαν ετοίμασα και ένα πιάτο με αλμυρές και γλυκές λιχουδιές για το καθένα- ώστε να πάρουν δυνάμεις και να συνεχίσουν το χοροπηδητό!) 

Μακάρι να μπορούσα να σας δείξω τα υπέροχα και ευτυχισμένα προσωπάκια τους στις αναμνηστικές μας φωτογραφίες στο σαλόνι, μπορώ όμως να σας τα περιγράψω... 

Τέσσερα παιδάκια με τα ίδια καλτσάκια και τα πιο όμορφα πυτζαμάκια τους, καθαρά χωρισμένα σε κλίκες- με τα δυο μεγαλύτερα ξαδέλφια να έχουν κάνει κόμμα και τα δυο μικρότερα να τα περιβάλουν, με μια βρωμούσα σοκαρισμένη στην αρχή από τα ουρλιαχτά των αγοριών αλλά να το απολαμβάνει στην πορεία και ένα βενιαμίν να βαριέται λίγο τις φωτογραφίες και να θέλει να φύγει για να καταφέρει επιτέλους να ανέβει τα σκαλιά της κουκέτας και τα δυο μεγαλύτερα αγόρια να φωνάζουν με όλη την δύναμη της ψυχής τους "ΠΥΤΖΑΜΑ ΠΑΡΤΙΙΙΙΙΙ" για να βγουν οι πιο όμορφες φωτογραφίες που θα μπορούσαν να βγουν....

Δεν είδαν φυσικά όλη την ταινία. Επέστρεψαν δριμύτεροι να παίξουν με τα παιχνίδια αυτή την φορά, αρνούμενοι αρχικά να δώσουν αυτοκινητάκια στην βρωμούσα μου που έκλαιγε απαρηγόρητη και με τον βενιαμίν να επιμένει να θέλει να ανέβει στην σκάλα! 

'Οταν διαπιστώσαμε πως η χαρά είχε αρχίσει να δίνει την θέση της στην γκρίνια, πλύναμε δοντάκια, πήγαμε τουαλέτα, ετοιμάσαμε γάλα- ο Δημήτρης Γεράσιμος διάλεξε δυο παραμύθια να τους διαβάσω- και ξαπλώσαμε μαμάδες και παιδάκια παρέα ώστε να κοιμηθούμε και να ονειρευτούμε τα πιο μαγικά όνειρά... 

Η συν κοίμηση είχε πολύ γέλιο και απρόοπτα, σε γενικές γραμμές όμως ήταν επιτυχία. Ο Δήσιμος δεν ντράπηκε τους καλεσμένους μου και έκανε την σκανταλιά του- (και μεγαλειώδη μάλιστα χρησιμοποίησε μέχρι τηγάνι για να φτιάξει μικρόσκοπικά pancakes), ενώ το πρωινό ξύπνημα συνεχίστηκε με λίγο ακόμη παιχνίδι (και συμμάζεμα!) πριν σερβιριστεί το πρωινό και αποχαιρετιστούμε μιας και όλοι λόγω ημερών είχαν υποχρεώσεις και εγώ ένα ρεβεγιον να ετοιμάσω για το ίδιο βράδυ!

Για πρωινό είχα ετοιμάσει ότι μπορούσα να σκεφτώ. Χιονισμένα cupcakes, μπισκότα φυστικοβούτυρου, τα περίφημα pancakes της Ελπίδας τα οποία έστησα σαν χιονάνθρωπο στα παιδικά πιατάκια, τοστάκια με γαλοπούλα και τυρί και ένα μωσαϊκό σκέτη κόλαση! 

Kαι τα απομεινάρια ενός πρωινού... 

Έπειτα το μαιμούδι έπαιξε και όλη την υπόλοιπη μέρα στο ονειρεμένο του δωμάτιο- μέχρι την ώρα που έπρεπε πλέον να το μαζέψουμε για το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς. (θα μπορούσα να το αφήσω, ήθελα  όμως να μείνει η αίσθηση μόνο στο προηγούμενο βράδυ και να μην αλλοιωθεί το επόμενο...) 

Για μένα, η μεγαλύτερη επιβράβευση ήταν η σφιχτή αγκαλιά του μαιμουδιού μου την επόμενη μέρα και η επιβεβαίωση του πως το πάρτι του ήταν ακριβώς όπως το είχε ονειρευτεί και παραπάνω... 

Αυτό για μένα, άξιζε και αξίζει τα πάντα...