Πότε έχασα το τσαγανό μου, προσπαθώ να θυμηθώ. Πότε έγινα τόσο συγκαταβατική; Πότε άρχισα να αφήνω να με υποτιμούν χωρίς να αντιδρώ; Πότε σταμάτησα να εκφράζω την άποψη μου χωρίς φόβο για τα συναισθήματα των άλλων; Πότε άφησα την ενσυναίσθηση να πατήσει πάνω στην δική μου συναίσθηση; Προσπαθώ πραγματικά να θυμηθώ..
Πότε άρχισα να βάζω τα θέλω άλλων πάνω από τα δικά μου; Πότε έπαψα να νοιάζομαι για το τι πιστεύουν πραγματικά για μένα; Πότε έβαλα τον εγωισμό κάτω από την θλίψη μου; Πότε έγινα τόσο "ανώτερος" άνθρωπος; Πότε αποφάσισα να συνεχίσω να ασχολούμαι με άτομα που δεν μου δίνουν όσα δίνω; Πότε σταμάτησα τέλος πάντων να μιλάω; Πότε σταμάτησα να είμαι αυτό το ατρόμητο πλάσμα που ήμουν κάποτε;
Πότε μεγάλωσα απότομα;
Δεν ξέρω ειλικρινά. Αυτό που ξέρω είναι πως όταν σιωπάς, όταν κάνεις υπομονή, όταν έχεις ξεχάσει πως να φροντίζεις τον εαυτό σου κάποια στιγμή όλο αυτό θα σπάσει. Και θα σπάσει για κάτι γελοίο όπως αν η πωλήτρια δεν απαντήσει στο ερώτημα σου και απλά μειδιάσει ειρωνικά. Θα σπάσει όταν η κομμώτρια σε κουρέψει χάλια και δεν θα την νοιάξει κιόλας. Θα σπάσει και στα πιο σοβαρά και το σώμα σου θα αποκτήσει προβλήματα υγείας, προβλήματα που προέρχονται από καταπιεσμένο άγχος και στεναχώρια.
Πότε έχασα αυτό το μικρό κορίτσι που δεν φοβόταν κανέναν και τίποτα; Μπορώ να την ξαναβρώ; Θέλω; Σκοπός μας να γινόμαστε καλύτεροι σωστά; Σοφότεροι. Με περισσότερη υπομονή. Κατανόηση. Με ενσυναίσθηση- την απάντηση σε όλα. Πως να το καταφέρεις όμως όταν η πλειοψηφία γύρω σου έχει μείνει στο " εγώ;" Πως να το καταφέρεις όταν πονάς και για τους άλλους, όχι όμως οι άλλοι για σένα; Πως να μείνεις καλύτερη όταν ελάχιστοι αναγνωρίζουν την προσπάθεια;
Δεν ξέρω. Ειλικρινά. Και αυτό με τρομάζει λίγο. Απόψε τουλάχιστον. Αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα.
Θα συμφωνήσω μαζί σου απόλυτα. Είναι κάτι που το σκέφτομαι καθημερινά. Που πήγε το Εγώ μου και γιατί το έχασα? Θέλω πάρα πολύ να το ξαναβρώ και είμαι στην αναζήτηση και εγώ. Σε ποιο σημείο της ζωής μου απλά του άφησα το χέρι και συνέχισα τον δρόμο μου? Αλλάζουμε με τα χρόνια Αλλά η αλλαγή θα πρέπει να είναι προς όφελος μας και όχι για τους άλλους. Η ψυχική υγεία είναι τα πάντα! Σε φιλώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δίκιο έχεις Αθανασία μου... Θα το βρούμε, είμαι σίγουρη.. Σε φιλώ γλυκά...
ΔιαγραφήΑχ Γιάννα μου δεν ξέρω αν φταίει αυτό. Και εγω ατρόμητη είμαι, και μιλάω, και θα απαντήσω σε κακούς ανθρώπους, και θα επισημάνω το λάθος και ενσυναίσθηση έχω. Ομως το άγχος είναι εκεί και με τρώει. Και τα θέλω μου καταπιέζω και όλα. Κάτι άλλο φταίει... Αν το βρεις να μου το πεις και μένα:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ ομως να πιστέψω οτι εσυ δεν έχεις τσαγανό! Έχεις. Το πιστεύω πολύ. Απλα η μητροτητα εκτος απο λιονταρινες μας εκανε και πολυ ευαισθητες!!!!
(Προχτες κουρευτηκα και ενω ειχα πει στην κομμώτρία μου τι ακριβως θέλω παλι εκανε τα δικά της. Μαλωσαμε και της ειπα αυτα που ηθελα. Οχι οτι το παραδέχτηκε. Ομως μιλησα. Το θεμα ειναι να μην ξαναπάω. Θα το κανω;;;;;)
Ξέρεις κάτι; Εύχομαι να το έκανες. (γιατί απαντώ και ετεροχρονισμενα). Εγώ πάντως δεν ξαναπάω. Και ας μην είπα κουβέντα. Και πόσο δίκιο έχεις. Λιοντάρι ήμουν μα γλυκανα. Καταλαγιασα. Δίνω τόπο στην οργή που έλεγε και η γιαγιουλα... Ωριμαζουμε υποθέτω.. (σου έχω πει πόσο χαίρομαι να σε βλέπω εδώ κάτω;)
ΔιαγραφήΝομίζω πως για κάποιον ανεξήγητο λόγο το " εγώ" μας πεθαινει με την μητρότητα τη συντροφικοτητα, την ουσιαστική βέβαια, και την ανάγκη προσφοράς.. σαν όντα που φέρνουν ζωή θέλουμε να τη συντηρούμε και να την κάνουμε να προοδεύει..και ίσως δεν υπάρχουν εγωισμός σε αυτό το τρόπο ζωής.. ίσως δεν είναι εγκληματικό να μην ξαναβρούμε το κορίτσι των είκοσι χρόνων που γελούσε δυνατά πήγαινε σε διαδηλώσεις μαχόταν για το άδικο.. ίσως να μην είναι και τόσο κακό να μαστε ευγενικές μετριοπαθείς και χαμηλών τόνων.. όχι σεμνοτυφες, όχι αβουλες, απλά ευαίσθητα δυναμικές.. να δείχνουμε την κατευθυνση και όχι να προχωράμε μονές σε αυτή.. νομίζω από κάποια ηλικία και μετά ακόμα και να μιλήσω στην κομμώτρια για ένα λάθος της η σε κάποιον κύριο γιατί θρασύτατα πήρε τη σειρά μου στο σούπερ μάρκετ ίσως είναι ανώφελο πολλές φορές όχι γιατί δε διεκδικώ τα δικαιώματα μου αλλά γιατί με ανθρώπους ηλικιακά παράταιρος και με οικογενειακή και προσωπικη κατασταση διαφορετική δε λαμβάνουμε με τον ίδιο τρόπο τα δικαιώματα μας .. αυτή είναι η αντιδαντί μου μερικές φορές.. όχι όλες βέβαια διότι αν πραγματικά βλεπω ότι κάποιος περιφρονεί την ύπαρξη και την ουσία μου τότε θα γίνω λέαινα και θα προστατέψω εαυτό και ομήγυρη! Ίσως αυτό λοιπόν να σημαίνει μεγαλώνουμε Γιάννα μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο υπέροχη τοποθέτηση.. Νομίζω συμπλήρωσες το κείμενο μοναδικά. Σε ευχαριστώ για αυτό. Έχεις δίκιο... Μεγάλη αγκαλιά..
Διαγραφή