Ένα μαιμουδένιο Χριστουγεννιάτικο δέντρο....

Η πρώτη, στην ουσία, χειροτεχνία που έφτιαξα για το μαιμούδι- μετά το quiet book, το οποίο ακόμα λατρεύει και μπορείτε να δείτε εδώ - ήταν ένα πολύ απλό μα πανέμορφο Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο οποίο μπορούσε να βγάζει και να ξαναβάζει τα στολίδια ξανά και ξανά. Σας είχα μιλήσει αναλυτικά για αυτό εδώ. 

Ήταν μόλις δυο χρονών το μικράκι μου και όμως το έπαιξε πάρα πολύ. Το είχα κολλήσει τόσο καλά όμως στον τοίχο που όταν το έβγαλα σκίστηκε, με αποτέλεσμα να το πετάξουμε. Φέτος που έχει εξοικειωθεί πια πολύ ο ίδιος με τις χειροτεχνίες και κόβει, κολλάει και ζωγραφίζει μόνος του,  σκέφτηκα να φτιάξουμε και πάλι ένα τέτοιο δέντρο- αυτή την φορά όμως λίγο πιο περίτεχνο και διακοσμημένο αποκλειστικά από το μαιμουδάκι! 

Έτσι και έγινε! Ήταν ένα απολαυστικό απόγευμα, ενώ βρήκε πάλι τον τρόπο να με προκαλέσει και να το πάω ένα βήμα παραπέρα... 

Μαζέψαμε όλα τα υλικά μας στο γνωστό τόπο του εγκλήματος- το τραπέζι της κουζίνας- και ξεκινήσαμε... 

Όσο και να ξέρω πόσο αποτελεσματικός είναι πια με όλες αυτές τις χειροτεχνίες, εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει ευχάριστα. Πιο πολύ από όλα με συγκλόνισε το στολίδι χιονόμπαλα που σκέφτηκε να φτιάξει και παρότι του είπα- το παραδέχομαι- "Άστο, είναι δύσκολο δεν θα τα καταφέρεις" γιατί το εμπνεύστηκε προς το τέλος που είχα κουραστεί, όχι μόνο το έφτιαξε μα ήταν και υπέροχο και φυσικά μου είπε όλο καμάρι "Είδες μαμά που μπορούσα;"  Επίσης, ήταν πολύ σημαντικό για αυτόν να ζωγραφίσει φάτνη... Το ξέρω πως δεν φαίνονται πολύ τα πρόσωπα, είναι όμως όλα εκεί και με συγκινούν αφάνταστα.... 

Όταν όλα ήταν έτοιμα, κόλλησα εγώ τα velcro με σιλικόνη και αμέσως ξεκίνησε να το στολίζει... 

Αφού λοιπόν τα τοποθέτησε όλα μου λέει με ύφος χιλίων καρδιναλίων... "Φωτάκια δεν έχει... Γίνεται δέντρο χωρίς φωτάκια; " Κοιτάει τα pon pon μα δεν είχαμε αρκετά κίτρινα και δεν ήθελε πολύχρωμα.... Απογοητεύτηκε το μουτράκι μου το είδα... Τότε πήρα στροφές και τον διαβεβαίωσα πως σε λίγα λεπτά το δέντρο μας θα είχε φώτα και μάλιστα αληθινά... 

Τρύπησα  λοιπόν  με περφορατέρ στρατηγικά το δέντρο, βρήκα τα φωτάκια με μπαταρία που έχω πάντα στο συρτάρι και τα πέρασα μέσα από τις τρύπες... Το μουτράκι αυτό φωτίστηκε ακριβώς σαν τα φωτάκια του μικρού μας δέντρου... Το ίδιο και η δική μου καρδιά...

Φυσικά μετά ήταν αδύνατον να σταθεί κολλημένο με blutack, οπότε κόλλησα καλούς μαγνήτες από πίσω με σιλικόνη και το τοποθετήσαμε στο πλάι του πλυντηρίου πιάτων... Και αρχίσαμε το στόλισμα και το ξεστόλισμα... 

Η αγαπημένη μου χιονόμπαλα... 

Η μοναδική μας φάτνη... 

Τα υπόλοιπα στολίδια μας... (βλέπετε τα ματάκια ξωτικών που ξεπροβάλλουν;;;) 

Και τα δωράκια μας στα οποία έφτιαξα εγώ τους φιόγκους...

Και όταν δεν παίζουμε, απλώς το χαζεύουμε... 

Τι λέτε; Θα φτιάξετε και εσείς το δικό σας δέντρο;;;