10 χρόνια γάμου λοιπόν! (και 17 σχέσης αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία 😂😉😜) Και κάθε χρόνο το παίζουμε πολύ cool και άνετοι, πως εμείς καθόλου δεν τα γουστάρουμε αυτά τα επετειακά και σαχλά, αλλά πως τα καταφέρνουμε όλο και κάτι θα κάνουμε τα δύο μας, (και τα τρία μας από το 2013), για να την γιορτάσουμε αυτή την ηρωική συμβίωση τόσων ετών! (και πως να μην;; Εδώ μπορεί να γιορτάσουμε μέχρι και την πρώτη μας μπουγάδα, στις επετείους σχέσης και γάμου το θυμόμαστε να είμαστε μετριόφρονες και νορμάλ 😂😂😂 ).
Και για να μην παίρνω στο λαιμό μου και αυτό το σοβαρό λιγομίλητο αγόρι,( όχι τίποτα άλλο με διαβάζει και ο πεθερός μου σε κάτι απρόοπτες στιγμές που δεν πρέπει και μου παραπονιέται να μην εκθέτω τον υιό), θα μιλήσω για τον εαυτό μου- όπως συνήθως άλλωστε. Φέτος λοιπόν έκανα πολλά όνειρα για αυτά τα 10 χρόνια γάμου. Φανταζόμουν μεγαλεπήβολο gathering σπίτι μας, με πολλά χειροποίητα γλυκά- γιατί είπαμε είμαι δούλα και κυρά δεν πήρε καμία τυχαία το αγόρι- λουσμένα στην χρυσή ζάχαρη και στα περλέ κας κας, μέχρι και σοκολατένιες καρδούλες και γράμματα είχα προμηθεύει κάμποσους μήνες πριν για να γράψω μηνύματα αγάπης πάνω στα, χειροποίητα μην ξεχνιόμαστε, cupcakes! Όλα υπό έλεγχο, και όλα τέλεια! (γκουχ γκουχ!) Ο Παναγιώτης βέβαια, πολύ σοφά, (όπως πάντα), σκεφτόταν πως 2 εβδομάδες μετά θα είχαμε και το μαϊμούδοπάρτι, όπου μετά τον περσινό πύραυλο που βρέθηκε να φτιάχνει ο καψερός έτρεμε τι θα του λάχει να φτιάξει φέτος, και δεν τρελαινόταν παρά προτιμούσε να κάνουμε κάτι τα τρία μας ως συνήθως. "Άπαπα" διαφωνούσα με στόμφο, "10 χρόνια γάμου και δεν θα κάνουνε grande γιορτή;; Ξεχνά το, ΌΛΑ ΕΓΏ θα τα αναλάβω" διαβεβαίωνα για να μην ξεχνάει κιόλας τι δούλα και κυρά πήρε και να συνεχίσει να την εκτιμά!! 😂😜😂😉!!
Έλα όμως που κάπου εκεί στο ενδιάμεσο αποφασίσαμε να κάνουμε κάποιες ανακαινίσεις στο σπίτι. Δεκαετία μέτρα το δόλιο, το ήθελε το λίφτινγκ του. Έλα όμως που δεν υπολογίσαμε πόσο χρονοβόρες, κοστοβορες και το κυριότερο εξαντλητικές θα ήταν αυτές οι ανακαινίσεις... Όταν το συνειδητοποιήσαμε ήταν αργά. Ο χορός είχε ήδη ξεκινήσει, έπρεπε να χορέψουμε. Όσο και να ήθελε λοιπόν αυτή η δούλα και κυρά να τα κάνει όλα τέλεια- με καλεσμένους, χειροποίητα γλυκά και ανανεωμένο κιόλας σπίτι- (τρομάρα της), πολύ είχε αρχίσει να φλερτάρει με την ιδέα να το σκάσουνε τα τρία τους incognito για μονοήμερο τρελό μπανάκι. Το σοβαρό αυτό αμίλητο αγόρι, εκστασιάστηκε που επιτέλους λογικεύτηκε αυτό το τέρας οργάνωσης και ψυχεδέλειας το οποίο αποφάσισε 10 χρόνια πριν να παντρευτεί, και πολύ χάρηκε με αυτή την ιδέα. Το φλερτ λοιπόν ευόδωσε, η απόφαση πάρθηκε - θα το γιορτάζαμε για πάρτι μας. Έλα όμως που αυτή η δούλα και κυρά το παράκανε όλο αυτό το διάστημα. Γιατί επιλέγει να ξεχνάει πως είναι μια πολύ σπάνια δούλα και κυρά με σοβαρές παθήσεις που δεν ευνοούνται από τις υστερίες και την υπερκόπωση. Κάπως έτσι λοιπόν, σακάτεψε τον ήδη σακατεμένο ώμο της με αποτέλεσμα να φλερτάρει όχι με incognito τρελό μπανάκι αλλά με χειρουργείο, και να ανησυχεί πλέον για το πως θα φέρει βόλτα απλά την καθημερινότητα και όχι grande συγκεντρώσεις με χειροποίητα γλυκά!
Σε αυτά όμως τα άσχημα και τα δύσκολα φαίνεται και η μαγεία της αγάπης αυτής που μας έφτασε στα 10 χρόνια γάμου- και 17 σχέσης αλλά είπαμε, αυτό είναι μια άλλη ιστορία- και όπως από τότε τα δύο μας, έτσι τώρα τα τρία μας ενωμένοι σαν μια γροθιά, στηρίξαμε όλοι ο ένας τον άλλον, μιζεριάσαμε παρέα, κλειστήκαμε μέσα, ανησυχήσαμε-προσωπικά έκλαψα και πολύ από τον πόνο- αλλά αργά και σταθερά επανερχόμαστε τουλάχιστον στα βασικά. Μπορεί λοιπόν το σπίτι να έχει σκόνη 2 εβδομάδων στα έπιπλα, στο πάτωμα να γίνεται πάρτι από τα πεταμένα παιχνίδια και άλλα πολλά που επιλέγω να μην βλέπω, το ζεύγος να κοιμάται χωριστά αφού μπορώ να κοιμάμαι μόνο καθιστή στον καναπέ, και μπορεί για δώρο επετείου να αγόρασα μόνο μια τετράδα κουτάκια μπύρας, (για την ακρίβεια να έστειλα την αδελφή μου αφού δεν μπορώ να οδηγήσω) έτσι για την αλητεία και τη καθιερωμένη αμερικανιά που θέλει στα δέκα χρόνια το δώρο να είναι αλουμίνιο και να έφτιαξα μιλφειγ του κουτιού το έτοιμο για να γλυκάνω αυτό το σοβαρό λιγομίλητο αγόρι - όμως....
Κάθε μέση της νύχτας εκεί στο σαλόνι που παλεύω να κοιμηθώ, πλησιάζει ένα μαιμουδάκι και ξαπλώνει στον δίπλα καναπέ και κοιμάται για να μου κάνει παρέα. Κάθε ξημέρωμα που το σοβαρό αγόρι πάει στην δουλειά με ξυπνάει για να μου πιάσει τα μαλλιά και να με βοηθήσει σε ότι άλλο θέλω πριν φύγει. Η κατσαρόλα μαγειρεύεται άναλη για όλους- έτσι για συμπαράσταση- αφού δεν επιτρέπεται να φάω αλάτι, και κάνεις δεν ενδιαφέρεται αν το σπίτι είναι μακράν από τέλειο αρκεί να γίνω καλά. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο του γάμου, της οικογένειας. Αυτή είναι η ουσία.
10 χρόνια μετά, δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα.
Και για να μην παίρνω στο λαιμό μου και αυτό το σοβαρό λιγομίλητο αγόρι,( όχι τίποτα άλλο με διαβάζει και ο πεθερός μου σε κάτι απρόοπτες στιγμές που δεν πρέπει και μου παραπονιέται να μην εκθέτω τον υιό), θα μιλήσω για τον εαυτό μου- όπως συνήθως άλλωστε. Φέτος λοιπόν έκανα πολλά όνειρα για αυτά τα 10 χρόνια γάμου. Φανταζόμουν μεγαλεπήβολο gathering σπίτι μας, με πολλά χειροποίητα γλυκά- γιατί είπαμε είμαι δούλα και κυρά δεν πήρε καμία τυχαία το αγόρι- λουσμένα στην χρυσή ζάχαρη και στα περλέ κας κας, μέχρι και σοκολατένιες καρδούλες και γράμματα είχα προμηθεύει κάμποσους μήνες πριν για να γράψω μηνύματα αγάπης πάνω στα, χειροποίητα μην ξεχνιόμαστε, cupcakes! Όλα υπό έλεγχο, και όλα τέλεια! (γκουχ γκουχ!) Ο Παναγιώτης βέβαια, πολύ σοφά, (όπως πάντα), σκεφτόταν πως 2 εβδομάδες μετά θα είχαμε και το μαϊμούδοπάρτι, όπου μετά τον περσινό πύραυλο που βρέθηκε να φτιάχνει ο καψερός έτρεμε τι θα του λάχει να φτιάξει φέτος, και δεν τρελαινόταν παρά προτιμούσε να κάνουμε κάτι τα τρία μας ως συνήθως. "Άπαπα" διαφωνούσα με στόμφο, "10 χρόνια γάμου και δεν θα κάνουνε grande γιορτή;; Ξεχνά το, ΌΛΑ ΕΓΏ θα τα αναλάβω" διαβεβαίωνα για να μην ξεχνάει κιόλας τι δούλα και κυρά πήρε και να συνεχίσει να την εκτιμά!! 😂😜😂😉!!
Έλα όμως που κάπου εκεί στο ενδιάμεσο αποφασίσαμε να κάνουμε κάποιες ανακαινίσεις στο σπίτι. Δεκαετία μέτρα το δόλιο, το ήθελε το λίφτινγκ του. Έλα όμως που δεν υπολογίσαμε πόσο χρονοβόρες, κοστοβορες και το κυριότερο εξαντλητικές θα ήταν αυτές οι ανακαινίσεις... Όταν το συνειδητοποιήσαμε ήταν αργά. Ο χορός είχε ήδη ξεκινήσει, έπρεπε να χορέψουμε. Όσο και να ήθελε λοιπόν αυτή η δούλα και κυρά να τα κάνει όλα τέλεια- με καλεσμένους, χειροποίητα γλυκά και ανανεωμένο κιόλας σπίτι- (τρομάρα της), πολύ είχε αρχίσει να φλερτάρει με την ιδέα να το σκάσουνε τα τρία τους incognito για μονοήμερο τρελό μπανάκι. Το σοβαρό αυτό αμίλητο αγόρι, εκστασιάστηκε που επιτέλους λογικεύτηκε αυτό το τέρας οργάνωσης και ψυχεδέλειας το οποίο αποφάσισε 10 χρόνια πριν να παντρευτεί, και πολύ χάρηκε με αυτή την ιδέα. Το φλερτ λοιπόν ευόδωσε, η απόφαση πάρθηκε - θα το γιορτάζαμε για πάρτι μας. Έλα όμως που αυτή η δούλα και κυρά το παράκανε όλο αυτό το διάστημα. Γιατί επιλέγει να ξεχνάει πως είναι μια πολύ σπάνια δούλα και κυρά με σοβαρές παθήσεις που δεν ευνοούνται από τις υστερίες και την υπερκόπωση. Κάπως έτσι λοιπόν, σακάτεψε τον ήδη σακατεμένο ώμο της με αποτέλεσμα να φλερτάρει όχι με incognito τρελό μπανάκι αλλά με χειρουργείο, και να ανησυχεί πλέον για το πως θα φέρει βόλτα απλά την καθημερινότητα και όχι grande συγκεντρώσεις με χειροποίητα γλυκά!
Σε αυτά όμως τα άσχημα και τα δύσκολα φαίνεται και η μαγεία της αγάπης αυτής που μας έφτασε στα 10 χρόνια γάμου- και 17 σχέσης αλλά είπαμε, αυτό είναι μια άλλη ιστορία- και όπως από τότε τα δύο μας, έτσι τώρα τα τρία μας ενωμένοι σαν μια γροθιά, στηρίξαμε όλοι ο ένας τον άλλον, μιζεριάσαμε παρέα, κλειστήκαμε μέσα, ανησυχήσαμε-προσωπικά έκλαψα και πολύ από τον πόνο- αλλά αργά και σταθερά επανερχόμαστε τουλάχιστον στα βασικά. Μπορεί λοιπόν το σπίτι να έχει σκόνη 2 εβδομάδων στα έπιπλα, στο πάτωμα να γίνεται πάρτι από τα πεταμένα παιχνίδια και άλλα πολλά που επιλέγω να μην βλέπω, το ζεύγος να κοιμάται χωριστά αφού μπορώ να κοιμάμαι μόνο καθιστή στον καναπέ, και μπορεί για δώρο επετείου να αγόρασα μόνο μια τετράδα κουτάκια μπύρας, (για την ακρίβεια να έστειλα την αδελφή μου αφού δεν μπορώ να οδηγήσω) έτσι για την αλητεία και τη καθιερωμένη αμερικανιά που θέλει στα δέκα χρόνια το δώρο να είναι αλουμίνιο και να έφτιαξα μιλφειγ του κουτιού το έτοιμο για να γλυκάνω αυτό το σοβαρό λιγομίλητο αγόρι - όμως....
Κάθε μέση της νύχτας εκεί στο σαλόνι που παλεύω να κοιμηθώ, πλησιάζει ένα μαιμουδάκι και ξαπλώνει στον δίπλα καναπέ και κοιμάται για να μου κάνει παρέα. Κάθε ξημέρωμα που το σοβαρό αγόρι πάει στην δουλειά με ξυπνάει για να μου πιάσει τα μαλλιά και να με βοηθήσει σε ότι άλλο θέλω πριν φύγει. Η κατσαρόλα μαγειρεύεται άναλη για όλους- έτσι για συμπαράσταση- αφού δεν επιτρέπεται να φάω αλάτι, και κάνεις δεν ενδιαφέρεται αν το σπίτι είναι μακράν από τέλειο αρκεί να γίνω καλά. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο του γάμου, της οικογένειας. Αυτή είναι η ουσία.
10 χρόνια μετά, δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...