Μαϊμούδακι ετών.... 11. (ΕΝΤΕΚΑ. Αν είναι ποτέ δυνατόν!)

 Λίγο πριν την εκπνοή του μήνα, μια ανάρτηση για τα φετινά γενέθλια του μαϊμούδιου - στα οποία ανήμερα περάσαμε τελικά πολύ, μα πολύ πιο ξεχωριστά - παρά στο "επίσημο" πάρτι που έγινε νωρίτερα στο τέλος Ιουνίου. (Για το οποίο θα ανέβει κάποια στιγμή άλλη ανάρτηση - έχει όμως ανέβει ήδη βίντεο) 

Η γιορτή ξεκίνησε από το προηγούμενο βράδυ. Έτυχε να βρίσκεται στην πόλη μας για συναυλία ο μοναδικός Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Έτσι είχα κλείσει εισιτήρια και οι μητέρες των δύο καλύτερων του φίλων είχαν την καλοσύνη να αποδεχτούν την πρόσκληση μου για παρέα και ήρθαν και αυτές. Είχα κανονίσει να έχω μαζί μου τούρτα, κεράκια, κομφετί, οτιδήποτε μπορεί να χρειαστεί για ένα αυτοσχέδιο πάρτι. Ήλπιζα να τραγουδήσει ο Παπακωνσταντίνου το "Χρόνια πολλά" μετά τις 00:00 ώστε να ανάψουμε τότε τα κεράκια! Μέσα στο στάδιο. Αυτό δεν έγινε τελικά, διότι ούτε το τραγούδι είπε, ενώ η συναυλία τελείωσε στις 23:50. Οι τρεις φίλοι στο μεταξύ απόλαυσαν την συναυλία και με το παραπάνω! Μόλις ο Βασίλης αποχώρησε από τη σκηνή, οι φίλοι του τον καθυστέρησαν λίγο- βλέπετε ο μικρός παράξενος μου θέλει να αποχωρεί από τους πρώτους,  και εκεί μέσα στο ακόμα γεμάτο στάδιο, στις δώδεκα και ένα ακριβώς, με ένα μικρό βεγγαλικό στο χέρι, του τραγουδήσαμε το γενέθλιο τραγούδι. Εμείς μαζί και με όσους βρίσκονταν γύρω μας. Ο Δημήτρης Γεράσιμος δεν το περίμενε καθόλου και είχε μείνει άφωνος να κοιτάει μια εμάς και μια όλο τον κόσμο. Ήταν ΜΑΓΙΚΑ. 

Έπειτα προχωρήσαμε στην πλατεία έξω από το στάδιο για να κεράσω την παρέα μας σουβλάκια. Που να φανταζόταν ο Δημήτρης Γεράσιμος ότι μέσα στο backpack που κουβαλούσα στη συναυλία αντί μόνο για νερό και μπύρες, (άνευ αλλά ας μην το συζητήσουμε τώρα!), κρυβόταν και μια τούρτα μωσαϊκό - κεράκια, κομφετί, μέχρι και πιατάκια και ποτηράκια! Δεύτερο σοκ για το μικρό μου αγόρι! Του ξανατραγουδήσαμε το γενέθλιο τραγούδι, βγάλαμε όμορφες φωτογραφίες και το μαϊμούδι ήταν επίσημα ο πιο χαρούμενος 11χρονος... 

Στην επιστροφή για το σπίτι μέσα στο αυτοκίνητο, έγινε κάτι ακόμα πιο ΜΑΓΙΚΟ. Ο σταθμός που ακούγαμε έπαιξε το "Χρόνια πολλά" του Παπακωνσταντίνου, το οποίο τελικά ποτέ δεν ακούστηκε στη συναυλία. Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ γιατί είναι ένα τραγούδι που δεν το επιλέγουν συχνά... Το δυνάμωσα στο τέρμα και άρχισα να του το τραγουδάω! Με τρελή χαρά και υπερένταση, συμμετείχε και αυτός! Ήταν ΤΕΛΕΙΑ... (Μια στιγμή που κατάφερα να αιχμαλωτίσω και σε βίντεο για πάντα!!) 

Το μαϊμούδι αποκοιμήθηκε ευτυχισμένο μα τα γενέθλια του, μόλις ξημέρωναν.... Το πρωί τον περίμεναν εκατό και ένα μπαλόνια φουσκωμένα μέσα στο δωμάτιο του και έξω από αυτό. Εορταστικά banner και μερικά μικρά δωράκια. Ακολούθησαν τα τουρτόdonuts του για πρωινό, με εμένα να του τραγουδάω ακόμα μια φορά το γενέθλιο άσμα. Ακόμα ένα δώρο ήταν απεριόριστος χρόνος στο PS5 μέχρι να ανέβουν οι δικοί μου, (οι οποίοι λόγω ανωτέρας βιας δεν κατάφεραν να παραβρεθούν στο πάρτι του) και να επιστρέψει και ο Παναγιώτης από τη δουλειά για σβήσουμε ακόμα μια τούρτα! 

Όλη την υπόλοιπη ημέρα χαλάρωσαμε σπίτι και έπαιξε ατελείωτα με τη βρωμούσα του. Η ημέρα έκλεισε με το γενέθλιο μπάνιο του. Ένα αφρόλουτρο που απολαμβάνει ο εορτάζοντας κάθε χρόνο, κάτω από ιδανικές συνθήκες. Άφθονα παιχνίδια στην μπανιέρα, (αυτή τη φορά είχε αυτοκινητάκια hot wheels που άλλαζαν χρώμα), αφρώδης μπόμπες και γενικά ό,τι θέλει ο ίδιος για να το απολαύσει. (Ναι και τα αγόρια άνθρωποι είναι, εκτιμούν ένα χαλαρωτικό μπάνιο). 

Λίγες μέρες μετά που έφτασαν Ελλάδα και τα άλλα του ξαδέλφια, το γιορτάσαμε ξανά και για τελευταία φορά, πάλι με μπαλόνια παιχνίδι και τούρτα παγωτό! 

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους συμμετέχουν πάντα με χαρά στην "παράνοια" εορτασμού που με πιάνει στα γενέθλια του μικρού. Την οικογένεια μου που δεν του χαλάει ποτέ το παραμικρό χατίρι. Μα πάνω από όλα τον Παναγιώτη, τον  αφανή ήρωα, ο οποίος δουλεύοντας τόσο σκληρά, μας δίνει την πολυτέλεια να γιορτάζουμε τόσο πολύ και που πάντα ακούει με χαμόγελο όλα όσα του διηγούμαστε σε όσα λείπει, παίρνοντας όση γεύση μπορεί από βίντεο και φωτογραφίες. 

Θα ακολουθήσει και βίντεο αυτών των υπέροχων αναμνήσεων... Στο μεταξύ, εγώ να ευχηθώ σε αυτό το πλάσμα που ήρθε και γέμισε τη ζωή μου με τόσους διαφορετικούς τρόπους, να είναι πρωτίστως γερός και τυχερός. Να βρίσκεται κάτω από τη σκέπη της Παναγίας και των αστεριών που τον ακολουθούν πάντα. Να ονειρεύεται με θράσος και να χαμογελάει πλατιά. Ακόμα και στις δυσκολίες. Να μην φοβάται να πέσει κάτω γιατί πολύ απλά μπορεί να σηκωθεί ξανά. Να κρατήσει την αθωότητα του και την πίστη του κόντρα σε όλα. Να συγχωρεί,  μα να μην αφήνει να τον εκμεταλλεύονται. Να αποχωρεί όταν νιώθει ότι δεν τον σέβονται. Και να θυμάται πως το να είσαι ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ έρχεται πριν από όλα. Και να μην κάνει εκπτώσεις σε αυτό. 

Χρόνια πολλά και ευλογημένα μωρό μου. Είσαι όλη μου η ζωή. (Μην ξεχνάς. Εγώ και εσύ ΜΑΖΙ).