Η εμπειρία μου με τη τούρτα ουράνιο τόξο...

Όπως έχω ξαναπεί, δεν το "έχω" τόσο με τη ζαχαροπλαστική, το παλεύω όμως και θέλω να μάθω. Η τούρτα ουράνιο τόξο ήταν η δεύτερη συνταγή τούρτας που επεχείρησα να φτιάξω και για να είμαι ειλικρινής αν δεν είχε ανεβάσει η Ολίβια από το  eimai mama μια τόσο λεπτομερής και αναλυτική συνταγή, δεν ξέρω αν θα το τολμούσα. 

Η συνταγή λοιπόν που ακολούθησα για τη τούρτα του πρώτου πάρτι του Δημήτρη- Γεράσιμου είναι η αυτή.

Τη διάβασα πολύ προσεκτικά και φρόντισα να αγοράσω ότι ακριβώς  πρότεινε η Ολίβια.  Πήρα τα χρώματα πάστας μιας και ήθελα τα χρώματα να είναι έντονα και όχι παλ. Πήρα την βανίλια που προτείνει όπως και την σωστή κουβερτούρα, τη σωστή κρέμα. Ταψάκια βρήκα λίγο μεγαλύτερα από 24εκ αλλά τόσο τα ήθελα και είχα ούτως ή άλλως σκοπό να φτιάξω δυο τούρτες άρα και δυο δόσεις από τη συνταγή, με 5 παντεσπάνια. Κόκκινο, πράσινο, μπλε, πορτοκαλί και κίτρινο. Τελικά μαζί με το "τουρτάκι" οι δοσολογίες με έφτασαν στο παρά τσακ! 

Επειδή το δικό μας πάρτι ήταν νωρίς, και είχα αρκετές ετοιμασίες της τελευταίας στιγμής, έφτιαξα τα παντεσπάνια 2 μέρες πριν και τα τύλιξα με μεμβράνη- αφού κρύωσαν πολύ καλά- και τα έβαλα στο ψυγείο. Δεν έπαθαν απολύτως τίποτα, ούτε και σκλήρυναν, όλα καλά. Η συνταγή για τα παντεσπάνια ήταν όντως πανεύκολη απλά είναι λίγο βαβούρα να χρωματίσεις το μείγμα. Αν οργανωθείς όμως σωστά- όλα γίνονται! Αφού έφτιαξα το μείγμα, το ζύγισα, το διαίρεσα επί 5 και έπειτα σε 5 ίδια βαθιά πιάτα άδειασα την ανάλογη ποσότητα. 5 διαφορετικά κουτάλια, έτοιμα και τα ταψάκια βουτυρωμένα και αλευρωμένα πολύ καλά, (σημαντικό, μην ξεχάσετε το αλεύρωμα), και αρχίζει η διασκέδαση! Σταγόνες, σταγόνες ανακάτευα μέχρι να έχει το μείγμα το χρώμα που ήθελα. Στο ταψάκι πρέπει όντως να βάλετε τόσο όσο, λίγη ποσότητα γιατί παραδόξως φουσκώνουν αρκετά και δεν τα θέλουμε πολύ χοντρά- όπως ακριβώς λέει και η Ολίβια.  Το εγχείρημα πέτυχε και δεν μπορώ να περιγράψω πόσο ενθουσιασμένη ήμουν- το πρώτο σκαλοπάτι το είχα ανέβει! 

Εγώ επειδή ήθελα να φτιάξω και ένα μικρό τουρτάκι για τον Δημήτρη να το σβήσουμε μόνο οι τρεις μας, άφησα ελάχιστο μείγμα από κάθε χρώμα και σε ένα τόσο δα φορμάκι που αγόρασα από τα Jumbo, έκανα τη άλλη τεχνική που βρήκα σε αμερικάνικα site, μια πιο απλή, όπου ρίχνεις την μια στρώση πάνω από την άλλη, το κάτω χρώμα σε μεγαλύτερη ποσότητα και "ανεβαίνοντας" όλο και μικρότερη ποσότητα από τα άλλα χρώματα. Για να είμαι ειλικρινής- δεν πολυέδωσα σημασία το έκανα όπως να' ναι- και το αποτέλεσμα ήταν άκρως εντυπωσιακό... (απλώς άργησε αρκετά να μου ψηθεί και φούσκωσε ανομοιόμορφα αναγκάζοντας με να το κόψω για να σταθεί ίσια.) 

Την προηγούμενη του πάρτι, νωρίς νωρίς ξεκίνησα να φτιάξω τη ganache λευκής σοκολάτας ώστε να έχει χρόνο να κρυώσει όπως τονίζει η Ολίβια. Ακολούθησα ευλαβικά τη συνταγή μα ganache δεν πέτυχα. Δεν ξέρω τι λάθος έκανα, πραγματικά, μα όσο και να περίμενα, όσο και να την χτυπούσα στο μίξερ, δεν έπηζε με τίποτα... (Προφανώς και δεν φταίει η συνταγή αλλά η ασχετοσύνη μου!!!) 

Στεναχώρια... Να κλαίω τα 2 κιλά λευκής σοκολάτας που χαράμισα... Να μην θέλω να φτιάξω πλέον τη βουτυρόκρεμα από άγχος μην δεν μου πετύχει και αυτή. Παίρνω πανικόβλητη τη πεθερά μου- εξπέρ στα γλυκά- και μου προτείνει να αγοράσω έτοιμη κρέμα σαντιγί από το ζαχαροπλαστείο και με αυτή να κάνω τις ενδιάμεσες στρώσεις από τα παντεσπάνια και με αυτή να τη καλύψω και εξωτερικά.. Και έτσι και έγινε. 2 κιλά έτοιμη σαντιγί με έβγαλαν από τη δύσκολη θέση και με ξεκούρασαν από επιπλέον φασαρία και επιπλέον "λάντζα"! 

Έβαλα ενδιάμεσα λοιπόν την έτοιμη κρέμα και όπως λέει η Ολίβια, έβαλα δυο καλαμάκια και την άφησα να σταθεί στο ψυγείο. Επειδή όπως είπα έκανα δυο τούρτες και ήθελα να έχουν διαφορετική διακόσμηση, τις κάλυψα εξωτερικά από το βράδυ. Την μια τη στόλισα με κορνέ ζαχαροπλαστικής έχοντας  σκοπό να την στολίσω με τα κεράκια που ήταν ένα πολύχρωμο happy birthday! Την άλλη την "επίσημη" τούρτα, αυτή που θα στόλιζε και το μπουφέ των γλυκών, απλώς την επικάλυψα όσο πιο ίσια μπορούσα και μετά με την πολύτιμη βοήθεια του Παναγιώτη που την κρατούσε πάνω από το νεροχύτη, "πετούσα" στο πλάι χούφτες- χούφτες την τρούφα. (η οποία τρούφα ήταν στρογγυλή τρούφα που μου άρεσε πολύ περισσότερο και βρήκα όλα τα χρώματα στο αγαπημένο Πάστα Φλώρα  , όπως και τα υπέροχα χρώματα πάστας με τα οποία έβαψα τα παντεσπάνια- 

Το αποτέλεσμα εμένα τουλάχιστον με δικαίωσε... Όσο για γεύση ήταν άπαιχτη και η βανίλια που προτείνει η Ολίβια κάνει πραγματικά τη διαφορά. 

Ήμασταν περίπου 4ο άτομα, και παρόλο που τα έκοψα αρκετά λεπτά τα κομμάτια, χρειάστηκαν σχεδόν και οι δυο τούρτες! Χάρηκα πάρα πολύ που επέλεξα αυτή τη τούρτα γιατί είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακή, και ακόμα περισσότερο χάρηκα που βρήκα αυτή την υπέροχη συνταγή από την Ολίβια που με ενέπνευσε και μου έδωσε το κουράγιο να την επιχειρήσω! 

Αυτή ήταν λοιπόν η ταπεινή μου προσπάθεια για τη πρώτη μου τούρτα ουράνιο τόξο και θέλω να πιστεύω ότι ήταν επιτυχημένη και ας μην ήταν 100% χειροποίητη! Την προτείνω ανεπιφύλακτα!

Αν δεν έχετε ήδη διαβάσει για το πρώτο πάρτι γενεθλίων μας, ώρα να το κάνετε!!