Ένα μαιμούδι και το δικό του Πάσχα....

Η αλήθεια είναι πως όταν έμαθα ότι φέτος λόγω διαφόρων συνθηκών, δεν θα γιορτάζαμε Πάσχα στο χωριό όπως πέρσι, στεναχωρήθηκα πολύ.... Και παρότι μας κάλεσε η αδελφή μου στο χωριό του άντρα της και ήξερα πως είναι πολύ ωραία, δεν μου καθόταν καλά να μην είμαι με την γιαγιούλα μου, τις τρελοξαδέλφες μου και γενικότερα στο χωριό και στο σπίτι που αγαπώ... 

Ωστόσο περάσαμε απροσδόκητα ωραία! Και συνειδητοποίησα πως στην ουσία δεν μιλάμε πλέον για το δικό μας Πάσχα, μα για το Πάσχα του μαιμουδιού και μόνο! Πού οι φωτογραφίες με τα αρνιά και τα κοκορέτσια, πού οι φωτογραφίες με τα τραπεζώματα και με τους άλλους συγγενείς... Όοοοοχι.... Όλες οι φωτογραφίες αλλά και οι αναμνήσεις έχουν να κάνουν με ένα παλιομαιμουδάκι...

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος πήγαμε για επιτάφιο στο χωριό μου όπου ο Δημήτρης έδωσε ρεσιτάλ με το κέφι να χτυπάει κόκκινο και συμπεριφορά άκρως ανάρμοστη για επιτάφιο, απόλυτα όμως απολαυστική για ένα χωριό όπου όλοι σε γνωρίζουν από τόσο δα μικρούλα και σε καμαρώνουν με το τερατάκι σου αγκαλιά! Είδα και την γιαγιούλα μου και πήρα τη απαραίτητη δόση μου... 

Σε αντίθεση με πέρσι, φέτος η Ανάσταση ήταν μαγευτική αφού ο Δημήτρης έκατσε πολύ ήσυχος και συνεργάσιμος σε όλη τη θεία λειτουργία, ενώ με σόκαρε και το πόσο προσεκτικά κρατούσε την αναμμένη λαμπάδα του και πόσες λίγες φορές μπήκε στον πειρασμό να την σβήσει! Δεν θα φανταζόμουν ποτέ πως θα μπορούσα να κάτσω μέχρι το τέλος με ένα νήπιο 21 μηνών, κι όμως έγινε και αυτό...

Την Κυριακή του Πάσχα φτάνοντας στο χωριό του γαμπρού μου ένιωσα πολύ περήφανη για την αδελφούλα μου που παρότι φρέσκια φρέσκια μανούλα, η οποία δεν αφήνει και πολύ συχνά το ποντίκι, (που έχει μεταμορφωθεί σε τουλούμπα!!), από την αγκαλιά- είχε ετοιμάσει μια υπέροχη υποδοχή με έναν διακριτικά στολισμένο κήπο και πολλά καλούδια στο τραπέζι! (μέχρι και δικό της γιαούρτι και φέτα έφτιαξε!) 

Αρχικά κόψαμε ένα λουλουδάκι για τον καθέναν για να γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις και να νιώσει ο Δημήτρης πιο άνετα και οικεία με όλους. 

Και από εκεί και πέρα... άρχισε το ντελίριο!! Με έναν μεγάλο περιφραγμένο κήπο γεμάτο προκλήσεις και περιπέτεια, οι γονείς χαλαρώσαμε και το μαιμουδάκι δεν σταμάτησε να παίζει και να εξερευνά! Αραδιάσαμε ότι οχήματα είχαμε μαζί μας και όσα παλιά βρήκαμε από τον ξάδελφό μας στο υπόγειο και αρχίσαμε να τα σπρώχνουμε, να τα γεμίζουμε χαλίκια, μέχρι και να καθόμαστε πάνω για να μας πάνε βόλτα! 

Μετά θυμήθηκα πως είχα στο αυτοκίνητο όλα τα απαραίτητα και έτσι κουβαδάκια, φτυάρια, τσουγκράνες και ποτιστήρια επιστρατεύτηκαν για ατελείωτο παιχνίδι! 

Όταν κάτσαμε για φαγητό, ο Δημήτρης φυσικά ξεράθηκε- δεν ήθελε να φάει σχεδόν τίποτα... (και να λιώνει η μάνα....)

Μια ωρίτσα ήταν αρκετή για να θέλουμε πάλι παιχνίδι, τρέξιμο, μπάλα και κολπάκια με τον μπαμπά αλλά και αγκαλίτσες- γαργαλίτσες με την νονά...

Και μετά... μετά, ανακαλύψαμε το τρακτέρ του θείου... Και ένας έρωτας γεννήθηκε... 

Η επόμενη μέρα μας βρήκε να γιορτάζουμε με την οικογένεια του Παναγιώτη όπως κάθε χρόνο και να περνάμε και πάλι υπέροχα! Ο μόνος λόγος που δεν μοιράζομαι φωτογραφίες είναι πως περιλαμβάνουν τα άλλα μας παιδάκια και φυσικά είμαι διακριτική. Ο δε Δημήτρης έχει τώρα 3 μέρες που κοιμάται ξερός από τις 6 το απόγευμα...για βράδυ... (όνειρο ζω, μην με ξυπνάτε!!)

Όσο για σένα μαιμουδάκι μου, τι να πω; Ήρθες στην ζωή μας και γέμισες τις καρδιές μας με απέραντη αγάπη και στο πρόσωπο μας χαράχθηκε ένα μόνιμο χαμόγελο... Το Πάσχα πλέον αφορά εσένα και μόνο εσένα αφού εσύ ανέστησες εμάς και γιάτρεψες την πληγωμένη μας ψυχή... 

Και του χρόνου παλιομαιμούδι μου... Και του χρόνου!