Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Χαμένες πρώτες στιγμές....

Έχω φτιάξει ένα νες και πίνω, αγαπημένη συνήθεια μόλις πέσει το μαιμουδάκι για ύπνο. Σαν να ακούω τον Παναγιώτη να μου λέει "Είναι δυνατόν να πίνεις νες με τέτοια ζέστη;" 

Είναι. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, μα είναι. 

Όπως δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί αυτές τις μέρες μου λείπουν πιο έντονα τα αγγελούδια μου, όμως μου λείπουν. Και πέρσι, λίγο καιρό πριν τα πρώτα γενέθλια του μαιμουδιού το ίδιο ένιωθα... Φέτος είναι πιο έντονο. 

Πριν ένα μήνα ακριβώς έμαθα για ένα ακόμα αγγελούδι στον ουρανό. Ένα πανέμορφο αγοράκι... Μου στοίχισε πολύ. Τον Ιούλιο τιμώ την μνήμη ενός ακόμα αγγελουδιού, του υπέροχου Γιώργου της  γλυκιάς μαμάς Μερσίνης.... Πριν λίγες μέρες διάβασα για πρώτη φορά την ιστορία της γλυκιάς, γλυκιάς Σοφίας και απλά συγκλονίστηκα... Ένας ακόμα μικρός Πρίγκηπας ομορφαίνει τον ουρανό... Χθες έμαθα για μια ακόμα απώλεια.. Ακόμα ένα αγγελούδι... ακόμα μια μανούλα που πονά...  Και μόλις πριν λίγο, ένα ακόμα μήνυμα από μια φρέσκια μανούλα αγγέλου... Ενός κούκλου όπως μου είπε και είμαι σίγουρη. Ένας ακόμα πρεσβευτής εκεί ψηλά... Άλλη μια μανούλα που βιώνει το αδύνατο... 

Νιώθω πως όσα κείμενα και να γράψω δεν θα είναι ποτέ αρκετά... Αλήθεια. Εγώ που το έχω ζήσει και μόλις μαθαίνω κάτι τέτοιο, βουλιάζω, μαυρίζει η ψυχή μου, σχεδόν μου κόβεται η αναπνοή... 

Αυτή η γλυκιά μανούλα που μόλις σήμερα με εμπιστεύτηκε για να μοιραστεί αυτή την τόσο σημαντική και επώδυνη στιγμή της ζωής της μαζί μου, (και την ευχαριστώ για αυτό- όπως σας ευχαριστώ όλες που το έχετε κάνει..), με ρώτησε πότε η πληγή θα σταματήσει να αιμορραγεί.  Πότε θα ξεπεραστεί το σοκ και θα μπορέσει να επιχειρήσει μια πιθανή επόμενη εγκυμοσύνη... 

Και της απάντησα..."ποτέ".  Η πληγή μπορεί να πάψει να αιμορραγεί, μα θα μείνει πάντα ανοιχτή. Το σοκ δεν θα ξεπεραστεί, μα θα αντιμετωπιστεί. Η τεράστια αυτή απώλεια που βίωσε θα την συντροφεύει πλέον παντού και πάντα, θα μάθει όμως να λειτουργεί με αυτή. Έχασε το ίδιο της το παιδί, θέλει χρόνο... προσευχή... πίστη... 

Και θα ξημερώσει κάποια μέρα που θα νιώσει την ζεστασιά του δικού της αγγέλου και θα μπορέσει να ξαναβρεί τον νέο της πλέον εαυτό. Θα νιώσει δυνατή και έτοιμη να αντιμετωπίσει τα πάντα. Θα δει να ξεπροβάλει μετά την καταιγίδα το ουράνιο τόξο... (το παίρνω πάνω μου εγώ κουκλίτσα μου...) Και όπως πολύ σοφά μου είπε ήδη: "Νιώθω πως το μωρό μου είναι καλά" Εκείνη την ημέρα θα ξέρει πως το μωρό της είναι καλά γιατί θα έχει αποδεχθεί πλήρως το γεγονός πως είναι πλέον στην αγκαλιά της Παναγίας. Και ποια πιο αρμόδια να προσέχει τα αγγελούδια μας; 

6  χρόνια μετά το δικό μου Γολγοθά, μπορώ πλέον με σιγουριά να πω, πως ακόμα δεν μπορώ να μιλήσω για τα αγγελούδια μου χωρίς να σπάσει η φωνή μου. Δεν μπορώ και δεν θέλω να τα ξεχάσω.  Ακόμα και τώρα εύχομαι να είχα περισσότερο χρόνο μαζί τους. Να τα είχα αγκαλιάσει, να τα είχα φιλήσει. Ακόμα λαχταρώ να τα δω στον ύπνο μου. Ακόμα απογοητεύομαι γιατί δεν μου έχουν κάνει το χατήρι... Δεν έχει τύχει φορά που να με ρωτήσουν πόσα παιδιά έχω και να μην κομπάσω... Γιατί αυθόρμητα θέλω να πω τρία, μα ξέρω πως αμέσως μετά θα πρέπει να εξιστορήσω την ιστορία μου... Κάποιες φορές το κάνω. Τις περισσότερες όχι. Ελάχιστα είναι τα βράδια πριν κοιμηθώ που δεν θα μιλήσω σε αυτά στην προσευχή μου... 

Όσο για το πόσο με επηρέασαν οι απώλειες μου στο τι μάνα είμαι; Δεν με επηρέασαν, με διαμόρφωσαν εξ' ολοκλήρου από την αρχή. Ναι ακόμα και τώρα, 24 μήνες μετά, δεν θέλω να χάνω λεπτό από την ζωή του παιδιού μου. Λεπτό. Είμαστε απλά αχώριστοι. Προσέχω, εκτιμώ και λατρεύω κάθε κίνηση, γέλιο και αγκαλιά του. Είμαι αυστηρή μαζί του, δεν τον κακομαθαίνω, μα θα τον πνίξω κάθε βράδυ στα φιλιά και στις αγκαλιές. Του λέω "σε αγαπώ" σε κάθε ευκαιρία. 

Ναι, κάποιες φορές που κουράζομαι και αγανακτώ, με πνίγουν οι τύψεις. Δεν νοείται για μένα να έχω ταλαιπωρηθεί τόσο για να έχω στην ζωή μου αυτό το θαύμα και να αγανακτώ με το οτιδήποτε. Ξέρω πως δεν σημαίνει πως δεν τον αγαπώ, μα απλά δεν το δέχομαι. Είμαι λοιπόν εξαιρετικά υπομονετική. Ναι, ακόμα πηγαίνω να δω πως είναι καλά όταν κοιμάται και δεν τον έχω ακούσει για αρκετή ώρα. Το ξέρω είναι υπερβολικό, μα δεν μπορώ να το ελέγξω.  Ναι, κατά βάθος πιστεύω πως έχει πάρει τα καλύτερα χαρακτηριστικά από τα δυο αγγελούδια μας και για αυτό είναι και τόσο ξεχωριστό παιδί. 


Γιατί είναι. Όπως είναι και όλες οι μανούλες αγγέλων. Απλά είναι. Διότι βίωσαν την μεγαλύτερη απώλειa,  τον αφόρητο πόνο.... Το κοινωνικό μούδιασμα γύρω τους όταν κανείς δεν ξέρει πως να μιλήσει, πως να φερθεί....

 Διότι έχασαν όλες τις πρωτιές των παιδιών τους... Το πρώτο τους γελάκι, το πρώτο τους δοντάκι, την πρώτη φορά που περπάτησαν, την πρώτη φορά που θα άκουγαν "σε αγαπώ μαμά", την πρώτη φορά από τα πάντα.... 

Γλυκιά μανούλα... θα ζήσεις τις πρώτες φορές των άλλων σου παιδιών. Και να ξέρεις... Θα είναι πολύ πιο γλυκιές γιατί θα ξέρεις βαθιά μέσα στην ψυχή σου την πραγματική τους αξία....





25 σχόλια:

  1. Τι να σχολιασω τωρα; Υποκλινομαι σε ολες τις μανουλες αγγελων ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν βγαίνουν τα λόγια από το στόμα μου γιατί πολύ απλά ότι και να πω θα είναι φτωχό!Δεν έχω εμπειρία του συγκεκριμένου 'πόνου' αλλά είμαι σίγουρη πώς θα ήταν δυσβάσταχτο και πολύ πολύ οδυνηρό..γνωρίζω παρόμοιο πόνο απώλειας του πατέρα μου και έχω να πω ότι ο χρόνος ίσως να βοηθά να μην τσούζουν οι πληγές μας..δεν χάνονται όσα χρόνια και αν περάσουν..το σημάδι παραμένει στην καρδιά..να το χάιρεσαι το μαιμουδάκι σου, και αυτό και κάθε στιγμή της ζωής του..το ίδιο προσπαθώ να κάνω και εγώ..φοβάμαι μην ξυπνήσω κάποια μέρα και αλλάξει κάτι από αυτήν την ευτυχία- ευλογία..τα αστεράκια σας φωτίζουν εκεί ψηλά και φέγγουν για να σας ζεσταίνουν την καρδούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Εύη μου για τα γλυκά σου λόγια.... Μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά και σε σένα... (που σε στεναχώρησα και πρόσφατα..) <3

      Διαγραφή
  3. Πόση δύναμη έχετε βρε κορίτσια.... Πραγματικά σας θαυμάζω...εύχομαι καμιά μανούλα να μην το περάσει αυτό....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καμία Αλεξάνδρα μου... Είναι τόσες πολλές όμως.. Φιλάκια πολλά γλυκό κορίτσι...

      Διαγραφή
  4. αχ βρε Γιαννα μου... αυτες οι αναρτησεις σπου.. το σο αληθινες.. πραγματικα με κανουν και κλαιω.. Μπραβο σου για τη δυναμη και το κουραγιο σου!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιάννα μου... πόσο πόνεσες γλυκιά μου αλλά και πόσο έχεις ευλογηθεί...

    τα αγγελούδια μας εκεί ψηλά μας περιμένουν...
    δεν μπορώ να γράψω άλλα...
    να ξέρεις πάντως ότι γράφοντας γι αυτά δίνεις και παίρνεις δύναμη...

    μια γλυκιά αγκαλιά σε εσένα και το μαϊμουδάκι σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξία μου, πάντα θα γράφω... έτσι νιώθω... Μας περιμένουν είναι το μόνο σίγουρο... Σε φιλώ γλυκά, γλυκά, γλυκά...

      Διαγραφή
  6. Δεν έχω τι να πω...πονάω τόσο πολύ μόνο και που το διαβάζω, κλαίω και νιώθω την δική μου πληγη να αιμορραγει ακόμα...Είμαι και εγώ μητέρα ενός αγγέλου...Πριν από λίγους μήνες έφερα στον κόσμο το κοριτσάκι μου πρόωρα,κανονικά τώρα εγώ θα έπρεπε να ήμουν στον μήνα μου και να περιμένω το μωρό μου αντιθέτως είμαι σπίτι μου κλαίγοντας και φροντίζοντας όλα τα πραγματάκια του μωρού μου να πάνε κάπου που του έχουν ανάγκη...Ξέρω τον πόνο τον έχω ζήσει και δεν ξέρω πόσο δύναμη έχω ακόμα...ο άντρας μου είμαι δίπλα μου βράχος μα πονάει τόσο πολύ και αυτός. Την Αγάπη ( το όνομα της κόρης μου), την είδα σχεδόν αμέσως μετά τον τοκετό αφού γέννησα φυσιολογικά και την κράτησα πάρα τις αντιρρήσεις του γιατρού μου καθώς ήξερε ότι δεν θα τα καταφέρει...Φυσικά τι να κρατήσεις από τα 497 γραμμάρια και τα 21 εκατοστά γέννησα (25 εβδομαδα), όμως ήταν πανέμορφη και είχε υπέροχα ματάκια...Η Αγάπη όμως ήταν πολύ δυνατή, ο γιατρός δεν είχε ελπίδες μου έλεγε να προετοιμαστω, εγώ όμως πίστευα ότι ίσως τα καταφέρει...Ίσως αυτό έφταιξε δεν πίστεψα αρκετά στην δύναμη Του...Εκείνη πάλευε συνεχώς με την μικροσκοπική καρδούλα της , μόλις έκλεισε πέντε ημέρες ζωής που ο γιατρός μας το θεωρουσε αδύνατο, εγώ άρχισα να ονειρεύομαι πως θα ήταν να την πάρω σπίτι και ήμουν πανευτυχής...Δυστυχώς όμως δεν άντεξε, η Αγάπη μας άφησε και εγώ γύρισα σπίτι με άδεια χέρια (εμένα στο νοσοκομείο ) η καρδιά μου ματώσε εκείνη την ημέρα άνοιξε μια τεράστια πληγη και μου ήτανε δύσκολο μέχρι και να αναπνεύσω...πόναγα...Ακόμα πονάω, ειναι φυσικά μόνο δύο μήνες σχεδόν, αλλά μου είμαι δύσκολο μέχρι και να σηκωθώ από το κρεβάτι κάποιες μέρες, κάποιες άλλες απλά κλαίω , ενώ άλλες απλά μένω σπίτι στην αγκαλιά του άνδρα μου για ώρες κλαίγοντας μαζί του.Το παράξενο είναι ότι δύο εβδομάδες πριν γεννήσω βρήκα το μπλογκ σου και προσπαθούσα να φανταστώ πόσο πόνο μπορεί να ενιωσες, που να ήξερα...Συγγνώμη αν σε κούρασα αλλά έπρεπε κάπου να τα"πω" που να μην ανήκει στο φιλικό και οικογενειακό μας περιβάλλον...Τα αγγελούδια σου έχουν μπει στις προσευχές μου...Καλή δύναμη...Να χαίρεσαι το μαιμουδακι σου ♥
    Υ.Γ Συγγνώμη που είμαι ανώνυμη απλά δεν έχω λογαριασμό Google αν θέλεις απάντησε μου, εγώ θα το δω . Ευχαριστώ για τον χρόνο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Ηρώ.... πόσο μα πόσο λυπάμαι για την απώλεια σου. Και είναι τόσο φρέσκο ακόμα... Λυπάμαι που τελικά έζησες αυτό που προσπαθούσες να φανταστείς και μακάρι να είχες μείνει μόνο στην φαντασία. Όμως όλα γίνονται για κάποιο λόγο που πιθανότατα θα καταλάβουμε πολύ πολύ αργότερα και είμαι σίγουρη πως η πανέμορφη Αγάπη σου ήταν τόσο ξεχωριστή που έπρεπε να επιστρέψει στην ουράνια αγκαλιά της Παναγίας μας. Αυτό όμως σημαίνει πως εξίσου ξεχωριστή είσαι και εσύ διότι είσαι η μητέρα ενός τέτοιου αγγέλου- και αυτό είναι μοναδικό. Θέλω να βάλεις καλά μέσα στην καρδιά σου και στο μυαλό σου πως δεν έφτιαξες εσύ και αν πίστεψες ή όχι αρκετά. ΔΕΝ υπάρχει μητέρα που να μην εύχεται με ΟΛΗ τη δύναμη της ψυχής της να είναι καλά το μωρό της ακόμα και όταν όλα δείχνουν δυσοίωνα. Τίποτα δεν έφταιξε. Ήταν γραφτό να την ξαναδώσεις πίσω. Σε συγχαίρω για το θάρρος σου να την κρατήσεις αγκαλιά, ήταν ότι καλύτερο μπορούσες να κάνεις. Συγχαίρω και τον γιατρό σου που στην έδωσε παρά τις αντιρρήσεις του. Κορίτσι μου όμορφο, γλυκιά μανούλα που νιώθεις τόσο μα τόσο άδεια αυτή τη στιγμή, θέλει χρόνο. Και χαίρομαι πάρα πολύ που μιλάς για την απώλεια σου διότι πραγματικά θα σε βοηθήσει.Πένθησε όσο θες, μίλησε με τον άντρα σου όσο πιο συχνά μπορείς, περάστε χρόνο μόνο οι δυο σας. Διάβασε και όλα τα υπόλοιπα κείμενα μου στην καρτέλα "τα αγγελούδια μου" και ότι μα ότι χρειαστείς στείλε μου μήνυμα στην σελίδα μου. Μια προσευχή και από εμένα για την γλυκιά σου Αγάπη. Και μια ζεστή αγκαλιά, πολύ σφιχτή, από το μαιμουδάκι..

      Διαγραφή
  7. Διάβασα αυτό που έγραψα, δεν ήθελα να γράψω ματάκια, μυτούλα και ήταν 26 εκατοστά (απλά είναι από κινητό και μου τα διορθώνει αυτοματα), όλα αυτά όμως δεν έχουν σημασία, ήταν πανέμορφη και ξέρω ότι τώρα βρίσκεται σε καλά χέρια, και με παρέα πολλά αγγελούδια σαν και εκείνη...
    Ηρώ (η ανώνυμη από πάνω, ξέχασα να βάλω όνομα πριν)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καταλαβαινω πως πονας εχω κ εγω ενα αγγελουδι στις 25 ιουλιου κλεινει 2 χρονια στον ουρανο ηταν ο μεγαλος μου ανοιψιος αυτος που μεγαλωσαμε μαζι μολις 11 χρονια μικροτερος μου και η πληγη αιμοραγει ακομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου κοπέλα, λυπάμαι πολύ πολύ για την απώλεια σου... Τις θερμότερες ευχές μου μέσα από την καρδιά μου....

      Διαγραφή
  9. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ... πραγματικά χρειαζόμουν κάπου να τα πω...Νομίζω ότι θα σου στείλω κάποια μηνύματα, γιατί δεν ξέρω τι να κάνω είναι εντελώς "χαμένη" αυτή τη στιγμή και κανένας μα κανένας δεν τον καταλαβαίνει...Δεν με θεωρούν καν μητέρα, και το παιδί μου, την ζωή μου ολόκληρη δεν την θεωρούν έναν άνθρωπο που απλά έφυγε από τη ζωή...imerologio mias mamas ευχαριστώ
    Ηρώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ηρώ μου έχω τα έχω ζήσει και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Με χαρά θα δεχτώ όποια μηνύματα σου... Σε φιλώ γλυκά γλυκά...

      Διαγραφή
  10. Ax Gianna mou,ax manoules pou exete perasei tosa... Den exw logia... Gianna m parakolouthw kathimerina to blog s alla apo kinito pleon k de borw na afinw sxolia,me pedeyei. Gia mena pantws to maimoudaki sou einai to symvolo tou ouraniou toksou! Eixe k gennethlia an thymamai kala! Na ton xairesai,na einai panta ygieis,xamogelastos,xaroumenos kai eytyxismenos! K fysika tyxeros me esas goneis!!! Dws tou ena filaki k apo mena sto kefalaki tou! Maria

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, είναι το ουράνιο τόξο μας.. Αύριο έχει τα γενέθλια του, σε ευχαριστώ τόσο μα τόσο πολύ.. Όποτε μπορείς να μου γράφεις, χαίρομαι να μαθαίνω νέα σου... Σε φιλώ γλυκά γλυκά....

      Διαγραφή
  11. Γιάννα μου ως φανατική αναγνώστρια πλέον, σκέφτηκα να δημιουργησεις μια κατηγορία όπως πχ.το μαιμουδακι, οι φίλοι μας , κτλ. Που να είναι σαν chat όπου εκεί οι μανούλες θα αφήνουν τα μηνύματα τους και θα ξεκινάει ένας ηλεκτρονικός διάλογος η μία με την άλλη και μαζί σου.Γιατι όπως βλέπω εδώ έχεις δημιουργήσει μια ηλεκτρονική παρέα , και πολλές μανούλες αγγέλων σου ανοίγουν την καρδιά τους και ψάχνουν για μια συμβουλή, κάτι για να τους δώσει δύναμη. Έτσι μια κατηγορία σαν συνομιλία θα μας δεσει ακόμα περισσότερο είναι ωραίο να ξέρεις ότι στις δύσκολες στιγμές υπάρχει κάποιος που σου καταλαβαίνει απόλυτα, όπως εσύ αυτές τις μαμάδες. Έχεις δημιουργήσει τις τελείες συνθήκες. Σκέψου το.
    Φαίδρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Φαιδρα, σε ευχαριστώ κατ' αρχάς για τα υπέροχα σου λόγια. Πολύ όμορφη η ιδέα σου και σε ευχαριστώ και για αυτό. θα το σκεφτώ. Στο μεταξύ το inbox μου είναι πάντα ανοιχτό για όλες τις μανούλες που έχουν ανάγκη να μιλήσουν, η εχεμύθεια μου εγγυημένη και φυσικά το ίδιο και η άμεση υποστήριξη μου. Σε φιλώ γλυκά γλυκά και χαίρομαι που σε έχω στην παρέα μου <3

      Διαγραφή
  12. Όλα αυτά τα πιστεύω Γιάννα μου. Πως ο πόνος δεν περνάει ποτέ, πως είναι πάντα εκεί και πως οι μανούλες που τον έχουν βιώσει είναι "ιδιαίτερες" μανούλες μια και δίνουν στα παιδιά που κρατούν στην αγκαλιά τους σωρευμένη όση αγάπη δεν πρόλαβαν να χαρίσουν στα άλλα τους μωρά, στα αγγελούδια τους. Αλλιώς εκτιμάς την κάθε στιγμή με το παιδί σου όταν έχεις ζήσει αυτόν τον αποχωρισμό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...