Ένα μαιμουδάκι μηνών... 26!

Πόσο να αλλάξεις μέσα σε ένα μήνα; 

Πολύ... Πάρα πολύ όμως...

Φοράς το τζόκεϊ σου ανάποδα, ανεβαίνεις στο ποδήλατο σου και "οργώνεις" το σαλόνι... (από σήμερα αρχίσαμε και την γειτονιά!) 

Καθώς ξεκινάς με χαιρετάς, (γειάαααα), και μου ανακοινώνεις πως πας "βότα".. (βόλτα) 

Όλη μέρα φωνάζεις: "Μαμά, κοίτα, ΚΟΙΤΑ!" 

Παίρνεις μολύβι και χαρτί και γράφεις με πολύ πολύ προσπάθεια, το Μ, το Ι, το Η, το Α, το Ο και το Τ και μετά καμαρώνεις τόσο μα τόσο πολύ..

Χτυπάς παλαμάκια και λες ¨μπάβο, μπάβο" επιβραβεύοντας και μόνος σου τον εαυτό σου! (γιατί την αυτογνωσία και την μετριοφροσύνη την έχουμε άφθονη στις οικογένειες μας...!) 

Θέλεις να φοράς το μπουρνούζι σου και μόνο αυτό μόλις βγαίνεις από το μπάνιο...

Δοκίμασες να πιεις το νερό της μπανιέρας- ευτυχώς δεν σου άρεσε! (τι είναι αυτά που κάνεις ξαφνικά, θες να με πεθάνειειεις;;;) 

Προσπαθείς να βάλεις μόνος σου τα παπούτσια σου, (είναι και σταράκια με τα κορδόνια τους και όλα!) και αφού παλεύεις λίγο και δεν τα καταφέρνεις λες όλο αδιαφορία: "Μπαααα...." (δεν το βλέπεις να γίνεται, ε;) 

Με κάνεις να συνειδητοποιώ πόσο συχνά λέω μια λέξη αφού σαν σωστό δίχρονο την υιοθετείς και εσύ... (ε, ναι! Όντως!) 

Μετράς τα πάντα με ένα μέτρο που σου έδωσα μια μέρα για να πλύνω τα πιάτα με ηρεμία και τα βρίσκεις όλα...7!! Αν σε ρωτήσω πως γίνεται να είναι όλα 7, ό' τι μετράς εκείνη την ώρα είναι...6! (απλά τα πράγματα!) 

7  κιλά είσαι και όταν ζυγίζεσαι, 7 πόντους όταν μετριέσαι στην ντουλάπα σου, όταν δε μετράς μόνος σου από το 1 ως το 10, πάει κάπως έτσι: "Ένα, ένα, ένα, ένα, ένα, ΩΤΟ!!" (οχτώ!) (Ε, ναι!!) 

Βιδώνεις, καρφώνεις, μετράς τις γωνίες με το ειδικό εργαλείο, μετακινείς τις καρέκλες, άμα λάχει ρίχνεις και ένα μαγείρεμα για να θυμηθείς τις παλιές καλές σου συνήθειες, φτιάχνεις κάστρα με τα μαξιλάρια στο σαλόνι, σκάλες με τα μαξιλάρια στο σαλόνι, κρεβάτι με τα μαξιλάρια στο σαλόνι, κοινώς τα μαξιλάρια στο σαλόνι θα είναι για πέταμα σε λίγο μαζί με την ψυχική ηρεμία της υποχόνδριας μανούλας σου- μα δεν βαριέσαι whatever it takes για να καλλιεργήσεις την φαντασία σου... (τα 3 δωμάτια παιχνίδια δεν σου κάνουν ε;;) 

Μου φέρνεις όλα τα υλικά για το μαγείρεμα και μου αδειάζεις μόνος σου το πλυντήριο ρούχων- κάνοντας και την απαραίτητη στροφή του κάδου μην έχει ξεμείνει καμιά κάλτσα,  (δεν σε εκμεταλλεύομαι, αν και δεν κρύβω πως το απολαμβάνω- και αν ποτέ διαβάζεις αυτό το κείμενο να ξέρεις πως σε μεγαλώνω κατά βάση με την μέθοδο montessori- έτσι για να μαθαίνεις!!), ενώ πάντα μα πάντα ξεστρώνεις το κρεβάτι που στρώνω και καταλήγουμε να γαργαλιόμαστε κάτω από τα σεντόνια με εμένα να αναρωτιέμαι γιατί εξακολουθώ να κάνω τον κόπο! (να στρώνω τα κρεβάτια!) 

Περνάς μια φάση που θες μόνο εμένα και τον πατέρα σου και κανέναν μα κανέναν άλλον! Γραπώνεσαι  και με τα δυο σου χεράκια από τα πόδια μας,  αν κανείς κάνει το λάθος να σε πλησιάσει περισσότερο από όσο επιτρέπεται στο μυαλουδάκι σου...

Σήμερα μου είπες και για πρώτη φορά ευχαριστώ χωρίς φυσικά να στο ζητήσω, μόλις σου έδωσα την γρανίτα που έφτιαξα ειδικά για σένα, κάνοντας με να χαμογελάσω και να σκεφτώ πως μάλλον κάτι κάνουμε σωστά...

Μα πιο πολύ από όλα λατρεύω που σκαρφαλώνεις πάνω μου μόνο και μόνο για να με αγκαλιάσεις, να με φιλήσεις και να μου πεις "απώ"... Αυτά τα τρία γραμματάκια που με κάνουν απλά να λιώνω... 

"Και εγώ σε απώ, μαιμουδάκι μου... Και εγώ..."  (τι μου επιφυλάσσεις για τον άλλο μήνα;;; Ε;;;)