Τα δεύτερα γενέθλια του μαιμουδιού- Θέμα: Ένα μαιμουδάκι και η "άγρια" ζωή του...

Η αλήθεια είναι πως, όπως ακριβώς και στο πρώτο πάρτι μας, έτσι και τώρα άργησα πολύ να αποφασίσω το θέμα για τα δεύτερα γενέθλια του μαιμουδιού. Η αρχικές μου ιδέες αφορούσαν πειρατές και μπουλντόζες, στην πορεία όμως σκέφτηκα πως αυτά είναι σίγουρο πως θα τα ξαναβρώ μπροστά μου ως επιθυμίες του ιδίου. Η έμπνευση μου ήρθε εντελώς ξαφνικά από μια μανούλα- δυστυχώς δεν θυμάμαι πια- που έψαχνε για ιδέες για το πάρτι της κόρης της σχετικά με τα τζιτζίκια- αφού έτσι την φώναζε και ήθελε να είναι ανάλογο και το θέμα της γιορτής που θα ετοίμαζε... Ε, βέβαια; Πως δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα; Το θέμα μας θα ήταν "Μαιμουδάκι"! 

Παρότι το συγκεκριμένο θέμα παίζει πολύ στο εξωτερικό, και βρήκα πολλές πολλές ιδέες- μου ήταν λίγο μονοδιάστατο, δεν είχα ξετρελαθεί... Ψάχνοντας λοιπόν  για πρόσκληση και αφού έφτιαξα μερικές χειροποίητες- μια εκ των οποίων βασισμένη σε αυτή την ιδέα, οι οποίες δεν μου άρεσαν καθόλου- αποφάσισα να το διευρύνω λίγο και το θέμα να αφορά την ζούγκλα με ένα μαιμουδάκι να πρωταγωνιστεί στην "άγρια" ζωή του! Ανάμεσα σε πολλές προσκλήσεις βρήκα τελικά αυτή που με ξετρέλανε στο Pretty Party Ideas. (την εκτύπωσα την κόλλησα πάνω σε λίγο μεγαλύτερα χαρτόνια, έδεσα ένα σχοινί σαν πινακίδα και ανέθεσα στο ίδιο το μαιμούδι να τις μοιράζει!) 

Νομίζω πως από εκεί και πέρα όλα πήραν τον δρόμο τους. Τα πρώτα που ετοίμασα ήταν τα καπελάκια για το πάρτι, με μαλακό αφρώδες χαρτί και αυτάκια φυσικά, ενώ πρόσθεσα το νούμερο δυο με τσόχα- ιδέα που είχα πάρει από την κουνιάδα μου. Αρχικά ήθελα να είναι όλα τα καπέλα καφέ, μα γρήγορα το ξεπέρασα αφού κάθε συσκευασία που προμηθεύτηκα είχε όλα τα χρώματα και ήταν όλα πολύ εντυπωσιακά στα παιδικά μάτια- και αυτό είναι που έχει σημασία. 

Συνέχισα με όλα τα εκτυπώσιμα- πάλι από το Pretty Party Ideas- με ενδιέφεραν κυρίως τα σημαιάκια- banners όπου θα μπορούσα να γράψω κάτι- για να είμαι ειλικρινής δεν με τρελαίνει να γεμίζει ο μπουφές όλος με cupcake toppers, straw flags, οπότε σε αυτό το πάρτι τα παρέλειψα τελείως. Τα banners τα κρέμασα σε απλό σχοινί με μανταλάκια ξύλινα!

Η υπόλοιπη διακόσμηση ήταν πολύ εύκολη για μένα μιας και τρελαινόμαστε οικογενειακώς για τα φυτά- οπότε μου ήταν πολύ εύκολο να κάνω το μπαλκόνι να μοιάζει με ζούγκλα χωρίς κανένα κόστος, και λόγω του ότι οι γονείς μου έχουν ζήσει χρόνια στην Νότιο Αφρική- όπου γεννήθηκα άλλωστε και εγώ- μπορείς να βρεις στο σπίτι τους ότι μπορείς να φανταστείς που να θυμίζει ζούγκλα- από λούτρινα μαιμουδάκια και λιοντάρια που βρυχόνται μέχρι και μεγάλους ξύλινους ελέφαντες, καμηλοπαρδάλεις- ότι μπορεί να βάλει ο νους σου. (μέχρι και τα ψεύτικα κλαριά στον μπουφέ από τον πατέρα μου τα βρήκα!) 

Έπειτα ζήτησα από τον πατέρα μου- ξέρετε αυτόν τον σούπερ ήρωα που μπορεί να φτιάξει τα πάντα- ταμπέλες για να κρεμάσω στις δυο κεντρικές εισόδους- αλλά και για να στολίσω το μπαλκόνι. Εγώ τις σχεδίασα, αυτός τις έφτιαξε, έγραψα πάνω ότι ήθελα, στόλισα της κεντρικής εισόδου με ένα από τα υπέροχα πλεκτά μαιμουδάκια που μου έφτιαξε η Σοφία, και πραγματικά το αποτέλεσμα με ενθουσίασε. (τις ταμπέλες αυτές ακόμα τις χρησιμοποιώ. Την πολύ μεγάλη την έβαλα  στο μεγάλο μας μπαλκόνι που καθόμαστε όλες τις εποχές του χρόνου, την διπλή κρεμαστή έξω από την πόρτα του μαιμουδιού μαζί με το πλεκτό μαιμουδάκι και πραγματικά ταίριαξε γάντι, ενώ η μικρή "Monkey House" εννοείται πως στολίζει ακόμα την πόρτα του σπιτιού μας!) 

Η αμέσως επόμενη κίνηση ήταν να παραγγείλω τα σταράκια που πάντα χάζευα και ονειρευόμουν να φορέσει  το μαιμουδάκι με σκοπό να τα βάλει πρώτη φορά στα γενέθλια του. Όπως έγραψα και εδώ, ήταν τόσο ωραία ιδέα και τόσο όμορφα φτιαγμένα από την Ματίνα που νομίζω πως θα το καθιερώσω κάθε χρόνο- πρώτα ο Θεός. (Όπως και οι τιράντες άλλωστε που έχουν μέχρι στιγμής καθιερωθεί ως γενέθλια στυλιστική επιλογή). 

Το κακό με φέτος ήταν πως ο Ιούλιος ήταν ένας πολύ δύσκολος μήνας για την χώρα μας με αποτέλεσμα όχι μόνο να επηρεάσει την διάθεση μας μα και να μην μας επιτρέπει για καθαρά οικονομικούς λόγους να κάνουμε όλα όσα θέλαμε. Όπως έχω ξαναγράψει- αν δεν ήμουν το φρικιό οργάνωσης που είμαι- να τα έχω αγοράσει όλα όσα δεν χαλάνε 3 μήνες νωρίτερα δεν θα είχαμε και άλλα πολλά σε αυτό το πάρτι. (λόγου χάρη, τα party favors τα είχα αγοράσει 4 μήνες πριν) 

Όπως και να έχει, παρότι νόμιζα πως ήταν λίγα σε σχέση με αυτά που είχα στο μυαλό μου, όλοι με διαβεβαίωσαν το αντίθετο. Ο γλυκός μπουφές αποτελούνταν από: Τα θρυλικά και ανεπανάληπτα cake pops μου, μπισκοτάκια ζώα της ζούγκλας με ζαχαρόπαστα για τα οποία χρησιμοποίησα την βασική μου συνταγή από τα Χριστουγεννιάτικα μπισκότα και έτοιμη ζαχαρόπαστα, το απλά απίθανο smoothie μπανάνας του Άκη Πετρετζίκη, (συνταγή εδώ), ένα πανεύκολο κέικ μπανάνας που αποφάσισα να φτιάξω τελευταία στιγμή και ήταν πολύ πολύ νόστιμο, cupcakes σοκολάτας με γλάσο σοκολάτας, ζελέ μπανάνας φυσικά και ένα πανεύκολο ατομικό γλυκάκι με τριμμένα σφολιατίνια από κάτω, κρέμα βανίλιας στην μέση, γαρνίρισμα με σαντιγί και μπίλιες σοκολάτας. Την τούρτα την έφτιαξα μόνη μου φυσικά- αυτή είναι η μισή χαρά για μένα- από την πολυαγαπημένη και πολυδοκιμασμένη συνταγή του Άκη- όπου σε χωριστή ανάρτηση θα αναλύσω τις προκλήσεις που συνάντησα με την ζαχαρόπαστα! 

Ο αλμυρός μπουφές είχε τους συνήθης ύποπτους! Mini burgers, (μινιατούρες του δικού μου μπαμπάτσικου burger- αλλά χωρίς bacon), κεφτεδάκια, τυροπιτάκια, (με την πεντανόστιμη και πανεύκολη συνταγή της γλυκιάς, (και σημειωτέων- βορειοΕλλαδίτισας), Γιώτας- υπέροχα μπουρεκάκια από τα χεράκια της πεθεράς  μου,(που κάθε χρόνο γίνονται ανάρπαστα και πρέπει επιτέλους να μάθω να τα φτιάχνω!),  λαχταριστή πίτσα φυσικά από την καλύτερη πιτσαρία στα μέρη μας- την Quebec Pizzeria Restaurant, σουβλάκια κοτόπουλο και χοιρινό, σαλάτα ζυμαρικών με πένες, μαγιονέζα, τόνο, καρότο και κάπαρη και σκέτα ζυμαράκια, (πίτες)! 

Είχα φυσικά και τον μπουφέ των αναψυκτικών με πολλούς και διάφορους τροπικούς χυμούς, ενώ χρησιμοποίησα ξύλινα τελάρα του πατέρα μου από την δουλειά και ξύλινα γλαστράκια για να τοποθετήσω πιάτα, πιρούνια, δώρα κτλ. 

Τα party favors που είχα επιλέξει ήταν παζλ με θέμα την ζούγκλα, τα είχα τυλίξει με διαφόρων χρωμάτων, (μεταξύ πορτοκαλί, κίτρινου και πράσινου), ρυζόχαρτο, ένα λεπτό σχοινί και από έξω κρέμονταν είτε ένα παιχνιδάκι με μπίλιες, είτε σβούρες, όλα σε θέμα ζούγκλας. Εννοείται πως και φέτος είχαμε την γωνίτσα των ευχών όπου σε ένα απλό χαρτάκι έγραφε ο καθένας δυο λόγια αγάπης για το μαιμούδι, τα οποία καρφίτσωναν με πινέζα στον γνωστό πίνακα από φελλό των παιδικών μου χρόνων.  

Για δραστηριότητες, πέρα από όλα τα παιχνίδια του μαιμουδιού φυσικά- που ήταν διαθέσιμα προς όλα τα παιδάκια- είχα πάρει και μια μεγάλη ζωγραφιά με θέμα την ζούγκλα, πολλές κηρομπογιές και λίγο πριν κόψουμε την τούρτα, τα φώναξα όλα να κάτσουν να ζωγραφίσουν! Ήταν υπέροχα, με αποκορύφωση την στιγμή που ο Δημήτρης έδωσε μια μπογιά της, 6 μηνών τότε, ξαδελφουλας του για να ζωγραφίσει!! 

Η μόνη "αναποδιά" στο πάρτι, ήταν πως ο φοίνικας που είχα φτιάξει από ζαχαρόπαστα τελικά δεν στάθηκε για να μπορέσω να τον βάλω στην τούρτα- όμως ακόμα και έτσι μου άρεσε πολύ το αποτέλεσμα, και η μόνη "στεναχώρια" πως παρά τις τόσες πρόβες και το απίστευτο χαμόγελο του την ίδια μέρα το πρωί που έσβησε το πρώτο κεράκι της ημέρας μόνο μαζί μας, έβαλε τα κλάματα με την πρώτη απόπειρα να πούμε το τραγουδάκι ...

... με την δεύτερη όμως απόπειρα... όλα καλά! Το σβήσαμε το κεράκι μας, χαρούμενα και δυνατά... "ΦΟΥΟΥ"...

 Από το πρώτο καλεσμένο που ήρθε, μέχρι και την ώρα που το μαιμουδάκι άνοιξε τα δώρα του, περάσαμε απλά υπέροχα με πολύ κουβέντα, παιχνίδι, χαμόγελα, φιλιά, τρέξιμο, καραμούζες και ουρλιαχτά ώσπου ο εορτάζοντας δεν άντεξε και τα πέταξε όλα από πάνω του για να δροσιστεί! Για ακόμη μια χρονιά καταφέραμε, μαζί πάντα με τους φίλους και συγγενείς μας,  να δώσουμε σε αυτή τη τόσο σημαντική μέρα για μας, μια χροιά παιχνιδιάρικη, μαγική, φιλική και οικογενειακή. Και όλα αυτά δεν θα είχαν αποτυπωθεί στον φακό με τόσο μοναδικό τρόπο αν δεν είχαμε τον δικό μας τον Αντρέα...

Μαιμουδάκι μου, δεν νομίζω να μπορώ καν να περιγράψω την ευτυχία και το νόημα που έφερες στην ζωή μας. Πως την τύφλωσες με ένα εκτυφλωτικό φως, πως γέμισες τις ψυχές μας με την απόλυτη γαλήνη... 

Το έχω ξαναπεί και θα το λέω συνεχώς. Το μόνο που θέλω από εσένα είναι να είσαι γερός, ευτυχισμένος, ευλογημένος, καλός άνθρωπος. Μόνο αυτό. Εύκολο δεν είναι; 

Όσο για μένα... τι να πω; Νομίζω πως αυτή η φωτογραφία τα λέει όλα... 

Άντε και του χρόνου με τριπλό χαμό... (είπαμε- με τα χρόνια πάμε εμείς!)