Είσαι αναγνώστης ενός blog; Σε αφορά!

Άλλη ανάρτηση σκόπευα να ανεβάσω σήμερα, μα έλα που έπεσα πάνω σε ένα ποστ μιας φίλης στο fb και αναθεώρησα. Ήμουν έτοιμη να τις γράψω τις σκέψεις μου σε σχόλιο, μα μετά σκέφτηκα: "Γιατί να μην το μάθουν ακόμα περισσότεροι;" 

Με τράβηξε ο τίτλος του άρθρου που είχε ποστάρει, όχι μόνο λόγω του περιεχόμενου του αλλά κυρίως λόγω του ότι μου φαινόταν γνωστός... Μπήκα να διαβάσω και επιβεβαίωσα αυτό που ήδη υποψιαζόμουν. Το ποστ ήταν αναπαραγωγή ενός άρθρου της Aspa On line , το οποίο είχε αντιγραφεί ολόκληρο, αυτούσιο και απλά με ένα link το τέλος του άρθρου που σε παρέπεμπε στην σελίδα της Άσπας. 

Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψη της Αλεξίας ακριβώς το ίδιο με ένα δικό της κείμενο,  και το οποίο στο τέλος δεν είχε καν ενεργό link  παρά μόνο μια απλή αναφορά του ονόματος του ιστολογίου. 

Και φυσικά πολλές πολλές ακόμα φίλες bloggers έχουν υποστεί κλοπή της πνευματικής τους ιδιοκτησίας, θέμα που αποτελεί πάρα πολύ συχνά θέμα συζήτησης ανάμεσα μας. 

Ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο δεν είναι τόσο για μας τους bloggers όσο για σένα που μας διαβάζεις. Ξέρω πως δεν δίνεις και  τόση σημασία σε αυτά και σίγουρα δεν σε ενδιαφέρει και τόσο αν διαβάσεις ένα άρθρο σε μένα ή σε κάποιο άλλο blog, αρκεί να το διαβάσεις. Ωστόσο, θέλω να σκεφτείς. Όποιος γράφει κάτι , δίνει κάποιες ώρες του χρόνου του, πολλές φορές ένα κομμάτι της ψυχής του ή και της προσωπικής του ζωής.  Αυτό το κείμενο, που κρύβει πίσω του όλα αυτά, το παίρνει,  με ένα απλό copy paste και χωρίς καθόλου κόπο, κάποιο απρόσωπο συνήθως και μεγάλο blog του οποίου ο απώτερος στόχος είναι καθαρά και μόνο τα κέρδη από τις διαφημίσεις. Το οποίο εν τέλει όχι  μόνο κλέβει στην ουσία κάποιου άλλου ατόμου την δουλειά, (αφού και νομικά αποτελεί κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας), αλλά έχει και οικονομικό όφελος από αυτήν. 

Εμένα δεν έχει πέσει προς το παρόν στην αντίληψη μου κάτι τέτοιο για το δικό μου blog, ωστόσο επειδή έχει την μορφή ημερολογίου όπου αναρτώ φωτογραφίες από την προσωπική μας ζωή, θα με ενοχλούσε πολύ. Έχει τεράστια διαφορά η δική μου η έμπνευση,  η δική μου μικρή στιγμή, να βρίσκεται σε έναν  χώρο που έχω διαμορφώσει όπως θέλω εγώ, με αναγνώστες που με ακολουθούν ακριβώς για αυτό το ύφος και στυλ και να τις αναπαράγει κάποιο μεγάλο blog, με το δικό του στυλ- όποιο και αν είναι αυτό- του οποίου το κοινό δεν γνωρίζω καν. 

Πιθανότατα θα με ρωτήσεις:  Αν κάποιος λοιπόν θέλει να αναπαράγει κείμενο μου, άλλωστε για να γράφουμε δημόσια αγαπάμε την αναπαραγωγή και την ευκαιρία σε ακόμα μεγαλύτερο κοινό, ποιος είναι ο σωστός ο τρόπος; 

Ο ένας τρόπος είναι το εκάστοτε blog να κάνει μια εισαγωγή είτε δική του, είτε ακόμα και με μέρος του κειμένου που θέλει να αναπαράγει, να χρησιμοποιήσει είτε μια δική του φωτογραφία, είτε μια από το κείμενο που θέλει να αναπαράγει και στην πορεία να "κόψει" το κείμενο και να παραπέμψει τους αναγνώστες στην αρχική πηγή του. Άλλος τρόπος είναι όπως το κάνουν οι σελίδες Μικροί Μεγάλοι,  Μαμά...δες Μπαμπά...δες, οι οποίες σε παραπέμπουν απευθείας στο αρχικό κείμενο. Αν δε, κάποιο blog  ενέπνευσε κάποιο άλλο blog να κάνει κάτι, να γράψει κάτι ή να μαγειρέψει κάτι και θέλει να ανεβάσει σχετική ανάρτηση είναι απόλυτα θεμιτό και μάλιστα πολύ αγαπητό ανάμεσα μας και στα πλαίσια του fair blogging- αρκεί να γράψεις δικό σου κείμενο, με δικές σου φωτογραφίες και πάντα με αναφορά στην πηγή έμπνευσης σου, όπως έχω κάνει λόγου χάρη εγώ εδώ, εδώ, και εδώ, σε τρεις διαφορετικές μορφές έμπνευσης. 

Δεν θα μιλήσω καν για πρωτοτυπία, παρθενογένεση και τέτοια διότι δεν πιστεύω απόλυτα σε αυτά, πιστεύω όμως πως μπορείς να εμπνευστείς από μια ιδέα, και είτε να την κάνεις καλύτερη, είτε να την πας ένα βήμα παραπέρα, είτε να δώσεις απλά το δικό σου ύφος και στυλ. Άλλωστε το πρωτότυπο, και λέγοντας πρωτότυπο εννοώ η αρχική εκδοχή, φαίνεται. Πως να το πω, φωνάζει. Ο αγαπημένος μου Stephen King στην αρχή της καριέρας του, σε κάποια κρίση αυτοπεποίθησης κατά την οποία πίστευε πως  δεν αξίζει πια η γραφή του και πως ο κόσμος συνεχίζει να αγοράζει βιβλία του μόνο και μόνο λόγω του ονόματος του και λόγω του πρώτου του βιβλίου που έγινε best seller,  ξεκίνησε να γράφει μια σειρά βιβλίων με το ψευδώνυμο Richard Backman. Περιττό να σας πω πως ακόμα και με άλλη ταυτότητα έγινε ξανά ανάρπαστος και best seller ενώ ταυτόχρονα είχε ξεκινήσει ήδη η φήμη πως αυτός ο Βackman αντιγράφει το στυλ του Stephen King....

Θέλω να πω- αν κάτι έχει προσωπικό ύφος και στυλ, θα ξεχωρίσει. Αν κάτι αξίζει, θα ξεχωρίσει. Και θα ξεχωρίζει. Αυτό ωστόσο δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να μην σέβεται την πνευματική μου ιδιοκτησία και μάλιστα να την μεταχειρίζεται προς όφελος του. 

Αυτό που θέλω εγώ από εσένα αγαπημένε αναγνώστη είναι να είσαι πιο υποψιασμένος. Να κοιτάς και τα ψιλά γράμματα. Μπορεί κάποια άρθρα που αγαπάς πολύ σε κάποιο μεγάλο site να είναι αθέμιτη αναπαραγωγή κάποιου συγκεκριμένου blogger- που αν τον ακολουθήσεις να βρεις μια μικρή διαδικτυακή γωνίτσα στην οποία να μπορείς να καταφεύγεις. Με έναν blogger  που μόνο απρόσωπος δεν είναι. Σου συστήνεται, σου δίνει ένα κομμάτι της προσωπικότητας, της ζωής του, των ενδιαφερόντων σου κάθε μέρα με μόνο σκοπό να σε έχει εκεί. Αναγνώστη. Ο οποίος που και που θα του αφήνει και ένα σχόλιο για να βρίσκει την δύναμη να συνεχίζει.