Monkey Talk- ή αλλιώς τι ακούει μια μαμά από ένα μαιμούδι 33 μηνών...

Στο μάθημα μουσικής έκφρασης, στο τέλος κάνουμε έναν κύκλο, κλείνουμε τα μάτια και παίρνουμε βαθιές αναπνοές αφήνοντας τον εαυτό μας ελεύθερο να ακουστεί. Με τον καιρό, νιώσαμε όλο και πιο άνετα, έτσι αφού πάρουμε μια βαθιά αναπνοή σηκώνοντας τα χέρια ψηλά, στην εκπνοή τα αφήνουμε να πέσουν με θόρυβο στους μηρούς μας ενώ ακούγεται ένα άκρως χαλαρωτικό, "Ουουουφ!" Τα παιδιά στο μεταξύ μαζί μας στον κύκλο να παρακολουθούν. 
Σήμερα λοιπόν λέω του Δημήτρη. "Κάτσε λίγο ματάκια μου γιατί ξέχασα να κάνω την εισπνοή" (φάρμακο για τον βήχα) Με κοιτάει σιωπηλός για λίγο και μετά σηκώνει τα χέρια ψηλά, παίρνει βαθιά, (λέμε τώρα) ανάσα, ρίχνει τα χέρια στους μηρούς και λέει: "ΟΥΟΥΟΥΦ!!!"

 ‪#‎αυταειναι‬ ‪#‎εισπνοηαναπνοη‬‪#‎potatopotato‬

Τώρα τελευταία, όταν ξυπνάει το πρωί, δεν έρχεται πάντα δίπλα σε μας- μα κάθεται στο δωμάτιο του και παίζει μέχρι που σηκώνομαι εγώ και πάω να τον βρω. (πράγμα εξαιρετικά θετικό για την μαμά αφού ξυπνάει αξημέρωτα!)Ένα τέτοιο πρωινό με το που πάω δίπλα και λέμε τις καλημέρες μας μου λέει: 

-Έπαιζα, έπαιζα, έπαιζα και ξαφνικά...κάτι είδα... Τον ήλιο είδα! Είναι μέρα μαμά μου!! 

#ΒασικάΟΉλιοςΔενΕίχεΒγειΚανονικα #ΔηλαδήΤιΏραΞύπνησε;; #OhMonDieux 

Ταξιδεύουμε για Κρήτη και είμαστε στην καμπίνα μας. Ο μικρός παίζει με τα παιχνίδια του και εμείς χαλαρώνουμε. Κάποια στιγμή ακούγεται από τα μεγάφωνα να λέει η υπάλληλος: 
-Παρακαλείτε ο Κύριος  "Τάδε" Δημήτρης  να προσέλθει στην ρεσεψιόν! 
Ο Δημήτρης αφού ακούει με προσοχή και γουρλωμένα μάτια την ανακοίνωση, λέει: 
-Ωχ, είπε το όνομα μου! 

#Λυθήκαμε #ΘαΜαςΠεθάνειςΛέμε

Ζωγραφίζουμε.  Είναι μια ζωγραφιά διπλή, (τύπου βρείτε τις διαφορές) και συμφωνούμε να ζωγραφίζω εγώ την μισή με μαρκαδόρους και ο Δημήτρης Γεράσιμος την άλλη μισή με πινέλα. Αφού έχει ήδη αρχίσει να γεμίζει επικίνδυνα το κάτω μέρος της δικής μου εικόνας που εγώ δεν είχα καν αρχίσει, κάποια στιγμή, παρατηρεί μια κορνίζα με ένα σπίτι που έχω ήδη ζωγραφίσει. Παίρνει το πινέλο και με αυτοπεποίθηση μου βάζει λίγο μωβ στο τζάμι του παραθύρου. Και μου λέει: 
-Είχες ξεχάσει μαμά μου να βάψεις το παράθυρο. Το έκανα εγώ. Τώρα είναι τέλειο! 

#ΕίναιΜαιμούδιΜουΕίναι #ΠεριττόΝαπωΤζαμπαΟΚόποςΜουΟληΗΖωγραφιάΚατέληξεΜωβ

(αυτό δεν είναι ατάκα, μα οφείλω να το καταγράψω!) Χαζεύω τις φωτογραφίες στο κινητό για να δω ποιες θα διαγράψω. Και πέφτω πάνω σε μια, που ειλικρινά μου πήρε ώρα να καταλάβω τι είναι μέχρι να βρω το σωστό φίλτρο γιατί ήταν σκοτεινή.. Ήμουν εγώ λοιπόν που κοιμόμουν.!!! Και ο Παναγιώτης φαίνεται που κοιμάται δίπλα μου. Συνεπώς ο μόνος ύποπτος είναι ξανθός, 93 εκ και προφανώς γάτα γιατί δεν πήρα χαμπάρι ΤΊΠΟΤΑ....

 ‪#‎ΘαΣεΣκισωΠαλιομαιμουδι‬ ‪#‎ΚοιταΜπελαΠουΒρηκα‬‪#‎ΜετάΤοΔιαβασμαΜεΤηνΚαινηΔιαθηκηΑυτο‬

Μια μέρα κάθεται και παίζει ακριβώς μπροστά από την τηλεόραση την ώρα που βλέπω την αγαπημένη μου εκπομπή. (#BingBangTheoryΚαλέ) Του ζητάω πολλές φορές να κάνει λίγο πιο πέρα εξηγώντας του πως δεν βλέπω. Φυσικά με αγνοεί και εν τέλει του λέω πως είναι μεγάλο το κεφάλι του και δεν βλέπω τα γράμματα! Μου απαντάει:
-Εμένα το κεφάλι μου δεν είναι μεγάλο. Εμένα το κεφάλι μου είναι μικρό. Το δικό σου είναι μεγάλο. 

#ΤώραΤιΝαΠω; #ΠωςΔενΕχειΔικιο; #ΑφούΈχει (δίκιο) #ΑυτοπεποίθησηΠάνωΑπόΌλα

Δεν φανταζόμουν πότε πως κόβοντας την πιπίλα, θα φανερωνόταν ένας τέτοιος πολυλογάς! Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί, παραληρεί για την μέρα του μέχρι που αποκοιμιέται... Μια μέρα μονολογούσε: 
-"Νονά μου, πήρε πολλά δώρα. Βιβλία μου πήρε, ψάρια μου πήρε, μεγάλη λαμπάδα μου πήρε, μεγάλη λαμπάδα με μηχανάκι μου πήρε. Τρένο δεν μου πήρε, λαμπάδα με μηχανάκι μου πήρε. Που είναι η νονά μου; Που είναι; Σπίτι είναι; Που είναι; Μεγάλη λαμπάδα μου πήρε νονά μου"

 ‪#‎θαμεπεθανει‬ ‪#‎παρλαπιπαμου‬

Ο Δημήτρης σήμερα στην Ακολουθία του Νυμφίου... 
-Μαμά, η εκκλησία είναι μαύρη σήμερα.... Γιατί είναι μαύρη;

‪#‎πόσαπαρατηρουν‬ ‪#‎άρχισανεπισημαοιδυσκολεςερωτησεις‬‪#‎συγκινήθηκαπαλι‬ 

Ξυπνάει ένα βράδυ τις μεγάλες ώρες και έρχεται τρέχοντας και κεφάτος στο δωμάτιο μας. Σκαρφαλώνει πάνω μου και μου λέει: 
-Μαμά μου είναι Χριστούγεννα!
-Χριστούγεννα; 
-Ναι, Χριστούγεννα, σήμερα! Να στολίσουμε σήκω! 
-Ματάκια μου δεν είναι Χριστούγεννα σήμερα, μόλις τελείωσε το Πάσχα. 
-Όχι είναι σου λέω! Σήκω, στολίσουμε! Θα έρθει ο Άγιος Βασίλης!! 

#Εεεε #ναι... (μετά κάναμε ολόκληρη κουβέντα για τα Χριστούγεννα και όλα όσα θυμόταν... #ΔηλαδήΌλα)

Διαβάζουμε για πολλοστή φορά το "Ένα Κεράκι για το Ρινοκεράκι". Είναι πλέον στην φάση που θέλει παράλληλα με το διάβασμα να μιλάει για τις εικόνες που βλέπει και να τονίζει ότι τον εντυπωσιάζει. Είμαστε λοιπόν στο σημείο λοιπόν που το Ρινοκεράκι τα έχει κάνει ρημαδιό μπας και σβήσει το κεράκι έχοντας πλυμμυρίσει σχεδόν το σαλόνι και η μαμά του τον βοηθάει να σφουγγαρίσουν. Ενώ του διαβάζω την υπέροχη συμβουλή της μαμάς περί υπομονής, ξαφνικά πάει πολύ κοντά στην εικόνα και αρχίζει...
-Μη μαμά Ρινοκεράκι. Μην σφουγγαρίζεις. Μην τον βοηθάς. Μόνος του τα έκανε. Μόνος του να τα μαζέψει! 

#Παρακαλώ; (Να τι παθαίνεις για να του λες πότε πότε να μαζέψει όσα έριξε κάτω και στην απάντηση, "Εσύ να μαζέψεις" να του λες "Γιατί εγώ; Εγώ τα πέταξα κάτω;;;" Ορίστε τώρα!) 

Έχω τώρα ενάμιση και μήνα άρρωστη. Σήμερα μόλις με "χτύπησε" και γαστρεντερίτιδα. Ήμουν χάλια όλη μέρα. Κάποια στιγμή αργά το απόγευμα παραπονέθηκα πως πονάω... 
-Υπομονή μαμά μου..... Θα περάσει και αυτό... 

#Είπαμε #MyHeartJustSkippedABeat

Οι αναρτήσεις αυτές είναι εμπνευσμένες πρωταρχικά από την υπέροχη Ασπασία και τους ξεκαρδιστικούς δεκάλογους της κόρης της Δάειρας, αλλά και από την αγαπημένη μου Γεωργία και τις πραγματικά μοναδικές ατάκες του γιου της Παύλου.  Κορίτσια σας ευχαριστώ για την έμπνευση!