Πόση αγάπη μπορεί να χωρέσει σε μια ζωγραφιά;

Αλήθεια....

Πόση αγάπη μπορεί να χωρέσει σε μια ζωγραφιά; 

Από ότι μου έδειξε το μαιμουδάκι σήμερα...άπειρη...

Για την ζωγραφιά που ετοίμασε σήμερα για την γιορτή του πατέρα, μου ζήτησε να του βάλω όοολα τα χρώματα στην παλέτα του... Και μετά τον παρατηρούσα επί μια ώρα να διαλέγει προσεκτικά κάθε χρώμα, να κοντοστέκεται πριν τραβήξει την επόμενη πινελιά, να μιλάει και να λέει πόσο θα τρελαθεί ο μπαμπάς μόλις την δει, πόσο θα του αρέσουν τα χρώματα... 

Και ξέρω πως οι περισσότεροι βλέποντας αυτή την ζωγραφιά θα δουν μόνο μπερδεμένα χρώματα, κανένα συγκεκριμένο σχήμα, κανέναν ειρμό... 

Εγώ όμως όχι...

Εγώ βλέπω κάθε λεπτό που αφιέρωσε ο Παναγιώτης στον γιο του. Βλέπω κάθε βόλτα στην θάλασσα, κάθε παιχνίδι, κάθε κρυφτό, κάθε στιγμή που μοιράστηκαν. Βλέπω κάθε μεταμεσονύκτιο σκαρφάλωμα στο κρεβάτι, κάθε μοίρασμα σκέψεων, κάθε σφιχτή αγκαλιά, κάθε "Σε αγαπώ", κάθε "Είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρεις", κάθε "Μπράβο" και κάθε "Συγνώμη" .

Τα βλέπω γιατί ξέρω το παιδί μου και ξέρω και τον πατέρα του. Βλέπω την μοναδική αυτή σχέση που χτίζεται καθημερινά, όχι πάντα εύκολα. Βλέπω όμως πως κρατάνε τις ισορροπίες ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω. Ο Παναγιώτης να στερείτε πολύ ύπνο και ξεκούραση ανάμεσα στις δουλειές για αυτό το τόσο πολύτιμο δέσιμο, ο Δημήτρης να στερείτε λίγο παιχνίδι και αρκετό μπαμπά υποχωρώντας στα πρέπει των ενηλίκων ακόμα και αν δεν τα κατανοεί. 

Αυτή λοιπόν την τόσο πολύτιμη ζωγραφιά- την ζωγραφιά που έκανε και το δικό σας παιδί, είμαι σίγουρη- να της δώσετε την αξία που της αρμόζει... 

Γιατί πίσω της κρύβει όλα τα "σε αγαπώ"  του κόσμου ...