Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

Ένα πάτωμα παραμύθια...

Νομίζω πως η αγαπημένη ώρα που μοιράζομαι με τον γιο μου, πέρα από το βράδυ που κουρνιάζει στην αγκαλιά μου για να κοιμηθεί,  είναι όταν του διαβάζω παραμύθια. 

Όντας ο αδύναμος κρίκος στα prentend play παιχνίδια, όπου με κατατροπώνει με απέραντη ευκολία ο Παναγιώτης, διεκδικώ το δικό μου μερίδιο στην διασκέδαση με πρωτότυπες ιδέες για κατασκευές και δραστηριότητες, ατελείωτο γαργαλητό και φυσικά το αγαπημένο μου όλων. 

Το διάβασμα παραμυθιών. 

Την πρώτη φορά λοιπόν που διάβασα ένα παραμύθι του Δημήτρη Γεράσιμου και ανακάλυψα αυτόν τον μαγικό κόσμο-  όπου η φωνή σου μπορεί να αλλάξει, οι χειρονομίες να είναι πρωταγωνιστικές και το κάθε ψιθύρισμα, η κάθε απόχρωση της φωνής να παίζει τεράστιο ρόλο- απλά ερωτεύτηκα. 

Ήταν μόλις έξι μηνών μωράκι, όταν ένα μεσημέρι τον ακούμπησα στην κούνια του, έπιασα το "Ένα Κεράκι για το Ρινοκεράκι¨ του Τριβιζά και άρχισα να διαβάζω. Σίγουρα δεν μου έδινε την σημασία που είχα φανταστεί, ωστόσο δεν αγανακτούσε. Εγώ διάβαζα και αυτός έκανε όλα όσα κάνει ένα μωράκι της ηλικίας του. Συνέχισα ωστόσο καθημερινά στο ίδιο μοτίβο, εμπλουτίζοντας αργά και σταδιακά την βιβλιοθήκη του και με πιο μικρά παραμύθια που μπορούσε να αγγίξει και να ξεφυλλίσει μόνος του και κάπως έτσι φτάσαμε στα τρία του χρόνια να έχει μια εξαιρετικά πλούσια βιβλιοθήκη, μα το πιο σημαντικό; 

Να έχουμε διαβάσει κάθε ένα από αυτά του τα βιβλία, το λιγότερο δεκάδες φορές το καθένα. 


Κάθε φορά που τρέχει ενθουσιασμένος με ένα βιβλίο στο χέρι ζητώντας μου να του το διαβάσω, ένα μικρό κομμάτι μέσα μου σπαρταράει από χαρά και σταματώ ότι και αν κάνω για να του, μας,  προσφέρω αυτή την μαγική στιγμή. (εντάξει εκτός από μερικές φορές που έχει έρθει στο κρεβάτι μας γύρω στις τέσσερις τα ξημερώματα με μια αγκαλιά βιβλία και τον έχω στείλει με πολύ συνοπτικές διαδικασίες στο δωμάτιο του!) 


Κάθε βράδυ πηγαίνει στην βιβλιοθήκη του και διαλέγει τα βιβλία που θέλει να του διαβάσω. Πάντα επιλέγω και εγώ ένα. Αυτή είναι η συμφωνία μας. Καθόμαστε, είτε στο καναπέ στο σαλόνι, είτε στην κουνιστή καρέκλα στο δωμάτιο του, κάποιες φορές ξαπλώνουμε στο κρεβάτι του με σβηστά φώτα και τον αγαπημένο του φακό να φωτίζει τις σελίδες, και διαβάζουμε ιστορίες μαγικές με τσαγκάρηδες που φτιάχνουν μαύρα παπούτσια γεμάτα κεραυνούς για τρομερούς δράκους, για την Χρυσομαλλούσα που τρώει το χυλό που προοριζόταν για το αρκουδάκι, για γιγάντια φταρνίσματα που προκαλούν ακραία καιρικά φαινόμενα, για βουβάλια που μπορεί να σου πέσουν στο κεφάλι, ιστορίες που μας ταξιδεύουν και μας πείθουν πως όλα είναι δυνατά αρκεί να το θελήσεις. 

Όταν δε, τον παρακολουθώ να πιάνει ένα βιβλίο, να κάθεται οκλαδόν και να αρχίζει να το "διαβάζει¨ από μνήμης,  απλά με αποτελειώνει. Είναι τόσο γλυκό να βλέπω πως έχει δώσει τόση σημασία σε κάθε λέξη που βγαίνει από στόμα μου, σε κάθε απόχρωση της φωνής, σε κάθε γκριμάτσα και κίνηση μου. 



Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάζετε ατελείωτες ώρες στα παιδιά σας. Μόνο οφέλη έχουν να αποκομίσουν. Και μην κολλάτε σε στερεότυπες εικόνες ή ώρες νομίζοντας πως εφόσον το παιδί σας δεν θέλει να κουρνιάσει δίπλα σας πριν τον ύπνο, δεν θέλει παραμύθι. Αρχικά, ούτε ο Δημήτρης Γεράσιμος ήθελε. Μάλιστα το βράδυ ήθελε τραγουδιστά νανουρίσματα για να αποκοιμηθεί. Ότι διαβάσματα κάναμε, τα κάναμε κατά την διάρκεια της μέρας. (Ακόμα και τώρα σπάνια θα αποκοιμηθεί κατά την διάρκεια ενός παραμυθιού.) Εγώ διάβαζα και αυτός τριγυρνούσε στον χώρο. Μα δεν το έβαλα κάτω. Επέμενα και επέμενα και να που πάντα η επιμονή, η υπομονή και μια καλή ιστορία πάντα νικάνε! 

Σήμερα που κατεβάσαμε όλα τα βιβλία από την βιβλιοθήκη του για να βγάλω την πρώτη φωτογραφία αυτού του κειμένου- ενθουσιάστηκε. Κατευθύνθηκε απευθείας πάνω στο σωρό επιλέγοντας αμέσως, αμέσως δυο τρία εξ αυτών που είχαμε καιρό να διαβάσουμε και ρωτώντας με: "Μαμά, μπορούμε να διαβάσουμε; Τώρα;" 



Και μαντέψτε τι χαμόγελο πήρα όταν τον διαβεβαίωσα πως θα διαβάζαμε όσα παραμύθια ήθελε...


Ααα... Μην ξεχάσω φυσικά να σας δώσω την πολυτιμότερη μας συμβουλή, από τα τόσα μαγευτικά διαβάσματα μας... 

Ότι μα ότι και αν συμβεί, ποτέ, ποτέ, ποτέ, ΠΟΤΕ... ποτέ μην γαργαλάς έναν γορίλα! 

(Ευγένιος Τριβιζάς- who else?) 

14 σχόλια:

  1. Ο Ευάγγελος μου ζητα σχεδον καθε βραδυ να διαβασουμε απο 1 εως 4 παραμυθια. Αλλα λογο της μικρης με το ζορι καταφερνουμε να διαβασουμε 1. Αυτην την περίοδο διαβαζουμε ενα ενα τα κεφαλαια του Μικρου Πρίγκιπα. Ειναι μικρά τα κεφαλαια οποτε του κραταει το ενδιαφερον. Η μικρη ειναι σε φαση που θελει να τα κανει ολα μονη της οποτε οπως καταλαβαινεις δεν καθεται με τιποτα. Και χαλαει και το ολο σκηνικο. Θα πάρω την συμβουλη σου να διαβαζω βιβλια κατα την διαρκεια της μερας. Θα πρεπει να βρω τον χρονο γιατι τους αρεσει πολυ και όπως και σε σενα ειναι η δικη μου στιγμη μαζι τους! Και οταν ειμαστε εμεις οι 3 νιωθουμε υπεροχα!
    Καλο βραδυ κοριτσι
    Αθανασία♡Creations with fantasy

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αθανασία μου, να το κάνεις. Μπορείς ταυτόχρονα να δίνεις ένα πιο μπεμπέ βιβλίο στην μικρή να χαζεύει για να νιώθει πως συμμετέχει. Είναι μαγική στιγμή, προσωπικά από τις πιο αγαπημένες μου, το είπα ήδη άλλωστε! Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  2. Το μόνο μου πρόβλημα σε αυτό είναι τα οικονομικά μας που δε μας επιτρέπουν να αγοράζουμε πολλά βιβλία.... ευτυχώς που υπάρχει η δανειστική βιβλιοθήκη όμως!!!!
    Συμφωνώ πως με το διάβασμα μόνο οφέλη παίρνουν τα παιδιά!!!
    Κι εμένα ο Στεφ μου (4 χρ) κάθεται και τάχα διαβάζει μόνος του!!!!
    Οι φωτογραφίες σας τέλειες!!!! το χαμόγελο σας μοναδικό!!!!
    τα φιλιά μου Γιάννα!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου, έχεις απόλυτο δίκιο. Ωστόσο αν ψάχνεις στα bazaar ή στα e- shop βρίσκεις πολλές ευκαιρίες. Προσωπικά προτιμώ να μην του πάρω ένα παιχνίδι αλλά ένα βιβλίο. Αλλη μια λύση είναι να παροτρύνεις φίλους και συγγενείς να κάνουν δώρο ενίοτε και βιβλία! Σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια, φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω! Τα βιβλία ανοίγουν ένα μαγικό κόσμο για μεγάλους και μικρούς, είναι η πιο οικονομική απόδραση, το πιο μικρό/μεγάλο ταξίδι που μπορούμε να κάνουμε.
    Θα συμφωνήσω βέβαια με τη συνονόματη Ελένη για το κόστος αλλά και για τη δανειστική βιβλιοθήκη. Με είχε σώσει σε πολλές φάσεις της ζωής μας!

    Φιλιά πολλά
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χαίρομαι που οι βιβλιοφαγοι ζουν και βασιλεύουν! Πολλά φιλιά Ελένη μου!!!

      Διαγραφή
  4. Συμφωνώ απόλυτα Γιάννα μου. Να σου πω όμως και κάτι..εαν εσύ η ίδια δεν αγαπούσες τα βιβλία και δεν επέμενες τόσο πολύ το μαιμουδάκι δεν θα τρελαινόταν κάθε φορά που έπιανε βιβλίο στο χέρι του. Ξέρω παιδάκια σχεδόν 5 χρονών που δεν έχουν ούτε ένα βιβλίο στο σπίτι τους, προφανώς γιατί οι γονείς δεν διαβάζουν ούτε και αυτοί. Δεν είναι λυπηρό αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι. Θέλω όμως να πιστεύω πως έστω και καθυστερημενα θα ανακαλύψουν την μαγεία ενός βιβλίου. Αν και ειδικά στα αγόρια, και λυπάμαι που το διαχωρίζω, είναι ακόμα πιο σημαντικό να παλέψουμε να αγαπήσουν το διάβασμα μιας και από την φύση τους είναι περισσότερο δραστηριοι σωματικά. Εύχομαι μόνο να είναι γνήσια αγάπη και όχι μιμητικη σε αυτές τις μικρές ηλικίες. Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  5. Τα βιβλία έχουν κάτι το μαγικό! Εκτός του ότι μας γεμίζουν με εικόνες και καλλιεργούν την φαντασία, μας φέρνουν πιο κοντά με τα παιδιά και μπορούν να γίνουν αφορμή και για άλλες συζητήσεις!
    Ακόμα μας αρέσει να διαβάζουμε μαζί!!!
    Φιλιά Γιάννα μου, σε σένα και φυσικά στο γλυκό σου το αγόρι <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο χαίρομαι που μου το λεα γιατί τρέμω την μερα που δεν υα θέλει να διαβάζουμε μαζί παραμύθια! Φιλιά πολλά Μερσινη μου!

      Διαγραφή
  6. Πίστευα οτι τωρα με την Κ. δεν θα μπορούσαμε να διαβάζουμε όπως πριν. Τελικα η δώρα μου έδωσε την λύση όπως παντα. Οταν ειναι ξύπνια η μικρή επιλέγει βιβλία με τεράστιες εικόνες και παραδόξως χαζεύει και η Κ.
    Τα βιβλία ειναι θησαυρός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Δώρα. Τώρα και αν μπορείς που είναι τόσο μικρή και θα συνηθίσει. ! Θησαυρός όπως το λες! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Και γω έχω αρχίσει να διαβάζω παραμύθια με τη μικρή μου (αν και αργήσαμε σχετικά, μετά τον ενάμιση γιατί πιο πριν απλά δεν καθόταν) και τη βλέπω να το διασκεδάζει! well done!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και η τσιχλοφουσκα δυσκολεύτηκε να κάτσει, το παν είναι η επιμονή και η ικανότητα μας να το κάνουμε διασκεδαστικο,θεατρικό, ενδιαφέρον! Φιλιά πολλά Δάφνη μου!

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...