Όποτε η γλυκιά μου Τασούλα μοιράζεται εδώ τις πιο πολύτιμες σκέψεις της, μου προκαλεί ρίγος. Όχι μόνο επειδή καταφέρνει τόσο γλυκά να μοιραστεί τα συναισθήματα της, όχι μόνο επειδή με εμπιστεύεται, αλλά κυρίως επειδή είναι τρομακτικό πόσο ίδιες αγωνίες βιώνουμε... Είναι τρομακτικό πόσο ίδιος είναι ο πόνος... Είναι τρομακτικά υπέροχο πόση επικοινωνία έχουν τα ουράνια τόξα μας με τα αδέλφια τους στον ουρανό... Διαβάστε...
"Στέκομαι πολύ ώρα έτσι... Κοιτώντας την άδεια σελίδα του υπολογιστή...
Απόψε θέλω κάτι να σου πω αλλά δεν ξέρω τι... Έτσι ένα γεια... Ένα σ αγαπώ... Ένα ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου έτσι σαν σίφουνας... Ούτε χαμπάρι που σε πήρα... σαν ανεμοστρόβιλος...
Σε σκέφτομαι πολύ αυτές τις μέρες... Είναι που ξαφνικά η αδερφή σου μιλάει για σένα σαν να ξέρει...μα δεν ξέρει... Ή μήπως της είπες κάτι εσύ; Τι μήνυμα μου στέλνεις μικρό μου χελιδονάκι; Θα ξαναφέρεις την άνοιξη στο σπίτι μας κ στην αγκαλιά μας; Μα....πως να νικήσω αυτό το φόβο; Πως να διώξω τη μνήμη; Και αν χειμωνιάσει πάλι; Τι θα πω στην αδερφή σου; Δεν αντέχω άλλο τέτοιο χειμώνα μωρό μου...
Η αδερφή σου σε ονειρεύτηκε... Σε "βλέπει" μέσα στο σπίτι μας... Σε γυρεύει...που σε ξέρει μάτια μου ; Που σε είδε; Πρώτη φορά μας ζητάει παρέα... Τι λαχτάρα για ένα ακόμη μωρό έχω ...μα...φοβάμαι τόσο... Και αυτά τα μάτια σου ρε ψυχή μου... αυτά τα μάτια σου... Πάντα μπροστά μου τεράστια κ εκφραστικά...γεμάτα ερωτηματικά κ ανάγκη για να τα φιλήσω... Μα ούτε στα όνειρα μου δεν τα φίλησα...
Καμιά φορά αδυνατώ να πιστέψω πως μας συνέβη αυτό... Αποκλείεται να έχει συμβεί αυτό .... Και από την άλλη απίστευτο αυτή η πριγκίπισσα που κοιμάται σκεπασμένη με την κουβερτούλα σου στο ζεστό μας κρεβάτι... Τόσο δυνατά συναισθήματα για τα δύο μου παιδιά.... Δεν ξέρω αγάπη μου αν είναι πόνος πια αυτό που νιώθω όταν σε σκέφτομαι... Είναι ένας τεράστιος κόμπος στο λαιμό.. Τόσο τεράστιος που δεν μπορώ να τον καταπιώ όταν σε σκέφτομαι... Ξέρω όμως με σιγουριά πως σε αγάπησα τόσο πολύ που η καρδιά μου δεν το αντέχει... Δεν γίνεται να μου έφυγες έτσι...
Κάνε κάτι μωρέ να σε ονειρευτώ μια βραδιά... Που είσαι τόσες νύχτες που σε περιμένω;"
Γλυκιά μου Τασούλα... Πόσο δίκιο έχεις. Ένας κόμπος τεράστιος- δεν βγαίνει πάντα ο λυγμός... Ξέρεις τι θέλω να σκεφτείς; Και εσύ θα καταλάβεις- και όλες οι μανούλες αγγέλων... Για τον φόβο... Βλέπεις τι γράφεις; Σε ευχαριστώ. Που ήρθες στην ζωή μου. (έστω και) σαν σίφουνας. (έστω και) σαν ανεμοστρόβιλος... Δεν μετανιώνεις στιγμή σωστά; Παρά τον πόνο... Αξίζει Τασούλα μου. Αξίζει χίλια ρίσκα... Αυτό μόνο. Σε ευχαριστώ ακόμα μια φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαννα μου λες;....εισαι ο φαρος μου να ξερεις...εγω ευχαριστω...
ΑπάντησηΔιαγραφή