Τρίτη 16 Μαΐου 2017

Σε είκοσι δευτερόλεπτα...

Μετρήστε 20 δευτερόλεπτα. Τώρα σκεφτείτε πως σε αυτά τα είκοσι δευτερόλεπτα βλέπετε το τετράχρονο παιδί σας να είναι πεσμένο με το κεφάλι μέσα σε νερό μιας βαθιάς πισίνας, να παλεύει να βγει στην επιφάνεια- να μην τα καταφέρνει-  και από τους τρεις εκπαιδευτές που είναι εκεί να μην τον βλέπει ούτε ένας... 

Σε αυτά τα είκοσι (συν) δευτερόλεπτα, τον έχεις δει να σηκώνεται από το σκαλοπάτι. Έχεις ακαριαία σηκωθεί και φωνάζεις "ΜΗ!" όμως οι τζαμαρίες στις οποίες σε ανάγκασαν να κάτσεις από πίσω είναι κλειστές. Σε αυτά τα είκοσι (συν) δευτερόλεπτα τον βλέπεις να κάνει το βήμα, να απλώνει χεράκι γιατί παραπάταει και φυσικά να πέφτει στο νερό. Με το κεφάλι. Ακαριαία το άντρας σου έχει ανοίξει την τζαμαρία και ουρλιάζει να δουν το παιδί και εσύ έχεις φύγει τρέχοντας να μπεις από την πόρτα της τζαμαρίας- ΚΑΝΕΙΣ δεν βλέπει το παιδί σου. 

Σε αυτά τα είκοσι δευτερόλεπτα, (αιώνας), περνάει μπροστά από τα μάτια σου ότι έχεις θάψει ήδη ένα παιδί και ξέρεις πολύ καλά πως εξαιρέσεις δεν κάνει, αυτά γίνονται, ναι και σε σένα όχι μόνο σε άλλους. Την στιγμή που φτάνεις- ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ- εκεί που έπεσε το παιδί , την στιγμή εκείνη βγάζει η "εκπαιδευτικός" το παιδί σου έξω αγκαλιά. 

Βλέπεις πως είναι καλά, τα μάτια του ανοιχτά αν και γεμάτα τρόμο, το προσωπάκι του κάτασπρο μα ανασαίνει και εσύ το μόνο που σκέφτεσαι, (δεν σκέφτεσαι) να κάνεις είναι να πιάσεις αυτή την ανεύθυνη από το χέρι, να την βγάλεις από την πισίνα, (γιατί ακόμα να βγει), να την σφίξεις τόσο που πιθανότατα την μελάνιασες και να ΟΥΡΛΙΑΞΕΙΣ με μια φωνή που δεν αναγνωρίζεις πράγματα που δεν θυμάσαι -ξανά και ξανά... 

Την προηγούμενη Τετάρτη ζήσαμε αυτή την τραυματική εμπειρία κατά την διάρκεια του πρώτου δοκιμαστικού του μαιμουδιού- το οποίο με τόση λαχτάρα περίμενε. Παρότι ζήτησα να είμαι μέσα λόγω του ότι ήταν δοκιμαστικό, η "υπεύθυνη" δεν μου το επέτρεψε και με καθησύχασε να αποχωρήσω με σιγουριά. Το έκανα με ανασφάλεια, σεβόμενη το γεγονός πως για εκπαιδευτικούς λόγους είναι σωστό να μην παραβρίσκομαι στο χώρο. 

Και έγινε ότι έγινε. Με εμάς να καταλήγουμε στο νοσοκομείο μιας και έτρεμα για δευτερεύον πνιγμό- το παιδί πέρα από το σοκ να μην έχει κανένα απολύτως σύμπτωμα από την τόσης διάρκειας βύθιση του- ούτε καν ένα βήχα μικρό. Με τον υπεύθυνο του κολυμβητηρίου να με χαρακτηρίζει υπερβολική.  Και με τους γιατρούς να μας συγχαίρουν για την ψυχραιμία μας και την απόφαση μας να τον πάμε μέσα παρά το γεγονός πως το παιδί φαινόταν καλά. 

Μήνυση δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω μιας και το παιδί ήταν σε δοκιμαστικό και δεν ήταν γραμμένο πουθενά. Ακόμα και μάρτυρες να βρω θα είναι μια διαδικασία που θα κρατήσει χρόνια, θα κοστίσει ψυχικά και οικονομικά και πιθανότατα ούτε το δίκιο μου θα βρω, ούτε θα αλλάξει κάτι. 

Τι θα έπρεπε εγώ να είχα προσέξει περισσότερο σαν μητέρα; 


  • Δεν έπρεπε ποτέ να δεχτώ να πάει το παιδί μου για δοκιμαστικό σε ένα κολυμβητήριο, που έστω και μόνο αν είναι για δοκιμαστικό, δεν απαίτησε από μένα όχι μόνο τα απαραίτητα έγγραφα υγείας, ή υπεύθυνη δήλωση που να δηλώνει τυχόν προβλήματα, μα που δεν κράτησε καν το όνομα του παιδιού στο αρχείο του.
  • Δεν έπρεπε ποτέ να δεχτώ να πάει το παιδί μου για δοκιμαστικό σε ένα κολυμβητήριο, που ΔΕΝ χρησιμοποιεί τουβλάκια ή μακαρόνια ή κάποιο άλλο είδος προστασίας.
  • Δεν έπρεπε ποτέ να δεχτώ να πάει το παιδί μου για δοκιμαστικό σε ένα κολυμβητήριο, που έχει πισίνα με σκαλοπάτια, (προσοχή: Όχι σκάλα, αλλά σκαλοπάτια κατά μήκος όλης της πισίνας), όταν τα ιδανικά μέτρα ασφαλείας προϋποθέτουν η πισίνα να βαθαίνει σταδιακά και με κλίση όπως μια φυσική παραλία. Τα σκαλοπάτια είναι ύπουλα και επικίνδυνα ακόμα και για ενήλικα πόσο μάλλον για νήπια  για τα οποία ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι δεδομένο. 
  • Δεν έπρεπε ποτέ να δεχτώ να πάει το παιδί μου για δοκιμαστικό σε ένα κολυμβητήριο, χωρίς να έχω ζητήσει στοιχεία εκπαίδευσης του εκπαιδευτή του παιδιού μου και χωρίς να τον/ την έχω παρακολουθήσει σε ανύποπτο χρόνο σε ώρα μαθήματος. 
  • Δεν έπρεπε ποτέ να δεχτώ να πάει το παιδί μου για δοκιμαστικό σε ένα κολυμβητήριο, που δεν απαιτούν να φοράει καν τα "τουβλάκια" ως μέσο προστασίας- εφόσον κατανοώ πως αυτά και το μακαρόνι είναι τα μόνα που δέχονται ως μέσο εκμάθησης στο συγκεκριμένο κολυμβητήριο και έχω συμφωνήσει με αυτό. 
  • Δεν έπρεπε ποτέ να δεχτώ να πάει το παιδί μου για δοκιμαστικό σε ένα κολυμβητήριο, που ο ναυαγοσώστης εκτελεί και χρέη εκπαιδευτή, συνεπώς δεν βρίσκεται διαρκώς στο σημείο που οφείλει παρακολουθώντας την πισίνα ή που δεν υπάρχει κάποιος έξω από το νερό που να συντονίζει και να παρακολουθεί όλα τα μαθήματα. 
Και εν τέλει δεν έχω ιδέα αν δυο "εκπαιδευτές" ανά 12 νήπια, (έξι να φανταστείτε ήταν όταν πήγαμε εμείς για δοκιμαστικό), επαρκούν, συνεπώς προσωπικά δεν θα δεχόμουν ξανά σε τόσο τρυφερή ηλικία να κάνει μάθημα κολύμβησης σε τμήμα με άλλα νήπια. 

Τα γράφω όλα αυτά με την ελπίδα και την ευχή να ΜΗΝ συμβεί ποτέ ξανά παρόμοιο περιστατικό, καμιά μάνα και κανένας πατέρας να ΜΗΝ ζήσει αυτό που ζήσαμε εμείς, (διότι δυστυχώς σε ανάλογες κοινοποιήσεις που έκανα μιας και μόνο αυτό μπορώ να κάνω με την ελπίδα να προστατέψω από παρόμοιο περιστατικό, φανερώθηκαν και άλλα τέτοια ολόιδια περιστατικά), και για να σας παρακαλέσω μέσα από αυτή την γωνίτσα μου να μην φοβάστε μην φανείτε υπερβολικοί- ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι υπερβολή όταν πρόκειται για την ΑΣΦΑΛΕΙΑ των παιδιών μας, για την ΖΩΗ των παιδιών μας. ΔΕΝ υπάρχει υπερβολή σε αυτό. 

Όσο για το μαιμούδι μου; Για μια ακόμα φορά μου απέδειξε πόσο υπέροχα δυνατό πλάσμα είναι, πόσο ώριμο και ξεχωριστό. Κατανοώντας πολύ γρήγορα τι ακριβώς έγινε, να είναι ο πιο συνεργάσιμος ασθενής αυτής της ηλικίας, και έχοντας μιλήσει δυο φορές για το γεγονός οικειοθελώς, τώρα ελπίζουμε βαθιά να μην επηρεάσει την αγάπη του για το νερό, (θα κάνουμε άλλωστε ότι περνάει από το χέρι μας για αυτό), ενώ εγώ εύχομαι τα χρόνια που στέρησε από εμάς αυτή τη εμπειρία να τα χαρίσει εικοσαπλάσια στο παιδάκι μας και οι εφιάλτες του να μείνουν για πάντα σε κείνο το πρώτο βράδυ στο κρεβάτι του νοσοκομείου και να μην έρθουν ποτέ ξανά. 




Όσο για μένα; Ευχαριστώ τον Θεό και την Παναγία που μας προστάτεψαν.  Ευχαριστώ τον Άγιο Νικόλαο που μας προστάτεψε, διότι την ημέρα που έγινε το περιστατικό είναι και η μέρα που γιορτάζουμε την μνήμη του σε ένα πολύ ιδιαίτερο και ιερό χώρο κοντά στην πόλη μας, έναν Άγιο που πάντα επικαλούμαι από μικρό παιδί μεγαλωμένη υπό την προστασία του σχεδόν.  Ευχαριστώ τον Θεό που έχω τον άντρα που έχω. Που έκανε ότι μπορούσε, ακύρωσε όλες τις δουλειές και ξαγρύπνησε μαζί μου στην καρέκλα ακουμπώντας το κεφάλι του στο σίδερο του νοσοκομειακού κρεβατιού. Ευχαριστώ τον Θεό  που έχω δύο οικογένειες- μια δική μου και μια του άντρα μου- πάντα δίπλα μας σε όλα.  Ευχαριστώ τον Θεό που έχω την αδελφή που έχω.  Μια αδελφή που όχι μόνο ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πήρα τηλέφωνο, μα και αυτή που μου έφερε ότι μπορούσε και δεν μπορούσε για να μεταφέρει την ρουτίνα μας στο νοσοκομείο, (σεντόνια, παιχνίδια, παραμύθια, δραστηριότητες, αγαπημένες πυτζάμες τα πάντα όλα), αυτή που πήγε σπίτι μου χωρίς καν να το ζητήσω για να μαζέψει ότι είχα αφήσει στην μέση, αυτή που όταν γυρίσαμε σπίτι είχε ετοιμάσει ένα κυνήγι κρυμμένων δώρων μέσα στο σπίτι μας για το μαιμούδι μας, ώστε να επιστρέψει σε μια όμορφη ανάμνηση που θα ξόρκιζε όλες τις κακές, αυτή που όταν της λέω πως δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη αδελφή μου απαντάει πως θα μπορούσα μα σίγουρα δεν θα μπορούσα να έχω μια που να με αγαπάει περισσότερο... 

Ευχαριστώ τον ξάδελφο μου τον Δημήτρη-  αυτόν εκεί ψηλά που από ότι φαίνεται μας παρακολουθεί με αγάπη- που φώτισε τον θείο μου- τον γλυκό μου θείο Φώτη που νιώθω σαν πατέρα και ας μιλάμε δυο φορές τον χρόνο- να με πάρει τηλέφωνο εκείνη την ημέρα που κόντευα να τρελαθώ και να πει όλα τα σωστά πράγματα, όλα όσα χρειαζόμουν να ακούσω για να βάλω τα πάντα σε μια σωστή οπτική, για να νιώσω και πάλι όμορφα. 

Ευχαριστώ και τον δικό μου τον Δημήτρη- τον σκέτο- και το κοριτσάκι μου. Φαίνεται πως πολλοί μας αγαπάνε εκεί ψηλά και δεν θα μπορούσα να νιώθω πιο ευλογημένη... 

Τέλος μανούλες μας να σας παρακαλέσω για κάτι ακόμη. ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ μην αγνοείτε το ένστικτο σας. Ήμουν δυο βράδια άυπνη πριν την Τετάρτη φοβούμενη ακριβώς αυτό που έγινε. Το απέδωσα σε υπερβολή και δική μου φοβία αντί να καταλάβω πως με "τσιγκλούσε" πολύ για να είναι μια απλή φοβία και όχι ένστικτο. Το έχω ζήσει πολλάκις αυτό στα γεγονότα της ζωής μου και παρόλα αυτά ακόμα μια φορά ξεγελάστηκα. 

Το ένστικτο της μάνας είναι αληθινό και αδιαμφισβήτητο και να του δίνετε την σημασία που του πρέπει... 

Ας είναι Θεέ μου, οι λαχτάρες της ζωής μας πάντα έτσι ανώδυνες....  Τίποτε άλλο...











46 σχόλια:

  1. Δεν θα πω τίποτα απολύτως γιατί θα είναι λίγα. Μόνο την αγάπη μου θα στείλω ❤❤❤❤❤❤ γιατί σας αγαπώ πραγματικά πολύ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Μαρίνα, την νιώθω... Μια μεγάλη αγκαλιά από εμάς...

      Διαγραφή
  2. Αγαπημένη μου Γιάννα, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς κάποιος να πει αλλά μόνο ότι κάποιος εκεί ψηλά σας αγαπά και εσάς προσέχει. Όπως σου είπα και στο Facebook έχεις ένα πολύ δυνατό αντράκι και μπράβο του. Σας στέλνω μια τεράστια αγκαλιά και πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς έτσι νιώθω και εγώ σε όλα όσα γράφεις... Μια τεράστια αγκαλιά και από εμάς...

      Διαγραφή
  3. Ειλικρινά δεν ξερω τι θα έκανα σε μια τέτοια περίπτωση. Χαίρομαι παρα πολύ που το αγοράκι σας είναι καλά. Πάρα πολύ.
    Και επιτέλους ας καταλάβουν όσοι ασχολούνται με παιδιά στην Ελλάδα πως η παρουσία της μητέρας ή του πατέρα σε αυτές τις ηλικίες δεν αποτελεί εμπόδιο στην εκπαιδευτική (!) διαδικασία.
    Σε φιλώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα στην ουσία δεν υπάρχει "εκπαιδευτική" διαδικασία, στην συγκεκριμένη μάλιστα περίπτωση πρόκειται στην ουσία για εξοικείωση με το νερό... Δόξα τον Θεό, μας φυλαξε- αυτό μόνο... Φιλιά πολλά τρελοτουριστακι μου...

      Διαγραφή
  4. Εχω συγκλονίστει Γιαννα μου... Πραγματικα τελικα... αυτο το ένστικτο της μανας ειναι πολυ δυνατό βρε παιδί μου.. Ευτυχώς τελος καλο ολα καλα για ολους σας.και.κυριως για το.μαιμουδακι...πολλα πολλα φιλια.και μια σφιχτη αγκαλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μαϊμουδακι- μια βδομάδα και μετά - απέδειξε πόσο ώριμο και ξεχωριστό πλάσμα είναι. Είναι καλά το αγόρι μου ΔΌΞΑ ΤΟΝ ΘΕΟ, ευελπιστούμε το καλοκαίρι να καταφέρουμε να σβήσουμε κάθε τραυματική ανάμνηση. Μια σφιχτή αγκαλιά και από εμάς..

      Διαγραφή
  5. Γιάννα μου δεν έχω λόγια πραγματικά! Σουστέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και τα λόγια είναι περιττά για τους ανεύθυνους! Κάποιος όμως πρέπει να τους βάλει στη θέση τους! Ο Θεός έχει για όλους!! Αγκαλιά και φιλί τεράστιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο... ΠΟΤΈ να μην ξανασυμβεί παρόμοιο περιστατικό... ΔΌΞΑ ΤΟΝ ΘΕΟ που μας φυλαξε... Τεράστια αγκαλιά και από εμάς...

      Διαγραφή
  6. Γιάννα μου, θέλω να σας στείλω κι εγώ την αγάπη μου και τα φιλιά μου! Τέλος καλό όλα καλά! Ποτέ ξανά μη ζήσετε τέτοια αγωνία κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρακι μου γλυκό, σε ευχαριστούμε πολύ πολύ. Κάνεις γονιός να μην ζει καμιά τέτοια λαχτάρα... Φιλιά πολλά πολλά...

      Διαγραφή
  7. Ποπο Γιάννα μου, διαβάζοντας το ανατριχιασα... Τόσα δευτερόλεπτα είναι ένας αιώνας που δεν περνά με τίποτα όταν ζεις κάτι τέτοιο. Μπράβο στη δύναμή σου, μπράβο στο μαιμουδακι σου που είναι και αυτό τόσο δυνατό και στις οικογένειές σας και σε όλους όσους σας αγαπούν και σας προσεχουν, τους κοντινούς και τους... άλλους. Καλή συνέχεια, όλα περαστικά και ποτέ ξανά τέτοιες αγωνίες στο σπιτικό σας. Σε φιλώ γλυκά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου για τα γλυκά σου λόγια.... Μια ζεστή αγκαλιά στέλνω...

      Διαγραφή
  8. Όπως σε είπα και πριν μερικές μέρες. Περαστικά και αγόρι στα όλα. Το μωρό να είναι καλά και τίποτε άλλο. Να με τον φίλησεις τον μικρούλι! Και μια δυνατή αγκαλιά από μένα για σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αν είναι δυνατόν! Μα να αφήσουν ένα τόσο μικρό παιδάκι που πήγε πρωτη φορά να δοκιμάσει χωρίς να το έχουν απο κοντά, χωρίς το βλέμμα τους να ειναι συνέχεια πάνω του, χωρίς μακαρόνι ή τουβλάκια;;;;; Μιλάμε για μεγάλη ανευθυνότητα!!!!! Ευτυχως που είναι καλά το παιδάκι σας! Τα φιλια μου!
    Σωτηρια
    www.mylittleworld.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασε βρε Σωτηρία μου γιατί όσο το σκέφτομαι, τόσο τρελαίνομαι... ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ δυστυχώς... Φιλιά πολλά πολλά

      Διαγραφή
  10. Άλλη μια φορά σου στέλνω την αγάπη μου. Σ' έχω διαρκώς στο μυαλό μου αυτές τις μέρες. Πολλά πολλά φιλιά σε όλους σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κορίτσι μου, σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την στήριξη και την βοήθεια. Τρεις ανθρώπους πήρα όλους και όλους και ήσουν ο ένας... Μεγάλη αγκαλιά...

      Διαγραφή
  11. Γιάννα μου κι εγώ δεν θα σχολιάσω τίποτε. Τα είπες όλα τόσο σωστά. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι ο μικρούλης σου είναι καλά. Είναι πολύ δύσκολο να τους κυνηγήσεις και ψυχοφθόρο, αν και κανονικά το χρειάζονται. Μόνο και μόνο όμως που έγραψες αυτό το post βοηθάς πολλές από εμάς να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα από αυτά που θεωρούμε εμείς οι γονείς δεδομένα και πολλές φορές επαναπαυόμαστε, δεν είναι. Φιλιά πολλά 😊

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το χρειάζονται βρε Ελένη μου το ξέρω, δεν το ξέρω; Πραγματικά είναι από αυτά που θέλεις μα ΔΕΝ γίνονται. Να μην επαναπαυομαστε ποτέ, τίποτε άλλο... Φιλιά γλυκιά μου..

      Διαγραφή
  12. Άσχημο όλο αυτό που ζήσατε χωρίς αμφιβολία. Κανείς να μην το ζήσει...
    Όμως ρε συ Γιάννα καταφέρνεις μέσα από τον πόνο και τη στεναχώρια να βρίσκεις και θετικά. και όχι μόνο να τα βρίσκεις αλλά να μας τα λες κιόλας! Αυτό το συναντάς σπάνια. Γι αυτό σε κάνει σπάνιο άνθρωπο!
    Τα φιλιά μου σε όλους σας! και μια πολύ σφιχτή αγκαλιά στο μαιμούδι από το νότο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι αυτή η ρημάδα οπτική μου στην ζωή, εύχομαι να μην ζω σε φούσκα και να πράττω σωστά... Κάνεις να μην το ζήσει αυτό μόνο. Την έδωσα την αγκαλίτσα, είχε μια νότια μαγεία...

      Διαγραφή
  13. Απορώ πως κατάφερες και δεν επνιξες την "εκπαιδευτικό" μπράβο σου!!! Δόξα Τω Θεώ ολα καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ απορώ... Και τον υπεύθυνο. Δεν θέλω να το σκέφτομαι και δεν μπορώ να αποβαλω την εικόνα... Ο Θεός φυλαξε.

      Διαγραφή
  14. Γιάννα μου τρομακτικό. Ειλικρινά τρομακτικό, διάβαζα κάθε σου λέξη κ ετρεμα.
    Ελπίζω να σβήσει γρήγορα από το μυαλουδακι του αυτός ο τρόμος. Μπράβο για το κουράγιο σου βα γράψεις το περιστατικό... Η ψυχουλα σου το ξέρει... Πολλά φιλιά σε όλους σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι μωρέ αυτό να ξορκισει κάθε κακή ανάμνηση από την καρδούλα του, αυτό θέλω... Δυσκολεύτηκα πολύ και ακόμα δυσκολεύομαι, το εκτιμώ που το κατανοείς... Μια μεγάλη αγκαλιά..

      Διαγραφή
  15. ..δυστυχως εχω ζησει ακριβώς και κατα λέξη την ίδια εμπειρία! Η δασκαλα στην αλλη μερια της πισινας με μεγαλυτερα παιδια και τα μικρα στη ακρη στα σκαλακια με μια σανιδα στα χερια(μονο που η μικρη μου δεν ηξερε τί χρησιμευε η σανίδα......ευτυχως σαν "υπερπροστατευτική" ζητησα να μεινω μεσα σε μια γωνια να παρατηρω την 1η της φορά.. και τελικά ημουν εγω η μονη που την ειδα να βγαινει για μια ανασα και να ξαναμπαινει στον πατο και φωναξαααα..και ετρεξαααα... και ενα βημα πριν βουτηξω με τα ρουχα και οτι αλλο...την εβγαλε η δασκαλα... στο τσακ.... ο αντρας μου ενιωθε ντροπη να καθεται στη γωνια να βλεπει οταν ολοι οι γονεις περιμεναν εξω, πισω απο μια τζαμαρια αλλάαα τωρα ευχαριστει το Θεό που μου "εβαλε" στο πεισματαρικο μυαλό μου, να μεινω εκει! Η μικρη ηταν καλα αν εξαιρεσεις οτι απο το σοκ εκανε 1 μηνα να μπει κατω απο το ντους και θυμοταν οτι εκανε μια βουτια στον πατο της πισινας και φωναζε τον παππου να τη βοηθησει να βγει εξω(ακομα αυτο θυμαται)! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΤΗ ΦΥΛΑΞΕ!♡ (Ν.Σμυρνη/οι υπεθυνοι που ανεφερα το γεγονος δεν εδειξαν καμια ανθρωπιά..με θεωρησαν υπερβολικη..και μου εκαναν δωρο την προσαρμογη της μικρης στο νερο οσο καιρο χρειαζοταν..αλλα φυσικα ΔΕΝ την πηγα ποτε!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί, γιατί, γιατί; Γιατί τόση ανευθυνότητα εκ μέρους τους, γιατί τόση αναισθησία, γιατί; Απορώ πραγματικά. Αυτά βλέπω και νιώθω απέχθεια για την ίδια μου την χώρα. Λυπάμαι πολύ για όσα ζήσατε και εσείς... Μια μεγάλη αγκαλιά..

      Διαγραφή
  16. Αχ βρε γλυκειά μου!Μπορώ να νιώσω την αγωνία σου!Ομολογώ οτι έχω πανικοβληθεί μια κ το δικό μου τετράχρονο εχει δοκιμαστικο την επόμενη εβδομάδα.Ελπίζω το μαιμουδακι να το ξεχάσει γρήγορα.κ σεις φυσικά!Εύχομαι να είναι κ η τελευταία φορά που ταλαιπωρηθηκατε!Σας αγαπώ!!
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου, πρόσεξε όλα όσα γράφω. Να είσαι αυστηρή και προσεκτική. Εύχομαι μόνο τα καλύτερα πραγματικά. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για όλη την αγάπη...

      Διαγραφή
  17. Πω πω! Τι περάσατε!! Ευτυχώς είστε καλά! Αλλά τώρα φρόντισε για την ψυχολογία του μικρούλη σου και ίσως ένα άλλα ο κολυμβητήριο για να του φύγει η φοβία που ίσως του δημιουργήθηκε! Kathy

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φροντίζουμε και από ότι φαίνεται τα πάμε καλά γιατί τα πάει και αυτός εξαιρετικά... Κολυμβητήριο δεν θέλει μέχρι να μεγαλώσει και άλλο, είναι ξεκάθαρος. Στην θάλασσα θα δημιουργησουμε όμορφες αναμνήσεις τα τρια μας... Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου..

      Διαγραφή
  18. Γιάννα μου το μόνο που σου στελνω ειναιη φιλική μου αγκαλιά για να ηρεμήσεις...τα ειπαμε σιγα σιγα θα φυγει απο την μερα σου και θα παρει τη θεση του εκει που πρεπει...να μας τον φιλησεις πολυ και να δωσεις μια τεραστεια αγκαλια σε ολους τους τοσο κοντινους σου ανθρωπους...
    Υ.Γ.Μηπως να έκανες ενα υπόμνημα/παρατηρηση στο δημοπου ανηκει το "κολυμβητηριο" για οσα εγιναν? Μηπως καποιος "αρμοδιος" φιλοτιμηθεί να μεριμνήσει?
    Δεν ξερω ισως για να ηρεμησεις και εσυ...σε φιλω Μαρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαρακι μου για όλα και για την ιδέα σου, θα ρωτήσω μπορεί να γίνεται. Μια μεγάλη αγκαλιά..

      Διαγραφή
  19. Γιάννα, λυπάμαι που μοιραστήκαμε το ιδιο συναίσθημα, μακάρι αυτή να είναι η τελευταία φορά που κάποια μαμά ή μπαμπάς βουλιάζει και πνίγεται κυριολεκτικά σε κάθε χαμένη ανάσα του παιδιού του εκείνη την ώρα. Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας και μας αφύπνισες γιατί δεν πρεπει για κανένα λόγο να μην ακούμε το ένστικτο μας.Περαστικά κοριτσάκι μου <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο λυπάμαι που το έχετε ζήσει, τραυματικο ίσως περισσότερο για εμάς... Αυτό το ένστικτο το αλάνθαστο... Σε ευχαριστούμε γλυκιά μου μια μεγάλη αγκαλιά..

      Διαγραφή
  20. Το έκανα εικόνα μπροστά μου και ταράχτηκα...πόσο μάλλον εσύ βρε Γιάννα μου....Μα να είναι στον χώρο της πισίνας,ειδικά ένα μικρό παιδάκι που πάει για πρώτη φορά και να μην φοράει σωσίβιο???Τραγικό και αδιανόητο.
    Πολλά φιλάκια να του δώσεις!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τρεις εκπαιδευτές όλοι με γυρισμένη την πλάτη αυτό είναι το τραγικό και αδιανόητο.. Δεν μπορώ να το σκέφτομαι πραγματικά.. Φιλιά πολλά..

      Διαγραφή
  21. Ποπο! πιάστηκε η ψυχή μου! κάτι τέτοια σκέφτομαι και αν είναι να πάει κολυμβητήριο θα πάει μαζί μου και όχι με τον παιδικό.. άστα.. απ'την μία θέλεις να μάθει το παιδί κολύμπι για να μην πνιγεί στα θάλασσα και απ' την άλλη μέχρι να μάθει έχεις ένα σωρό καταστάσεις να χειριστείς.. δράμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως τα λες. Τον πήγαμε για εξοικείωση και ανάπτυξη της αυτοπεποιθεσης σε αυτό και καταφέραμε τα αντίθετα.. Τώρα στο χέρι μας πάλι να αντιστρεψουμε την κατάσταση...

      Διαγραφή
  22. Σφίγγεται το στομάχι μου μόνο που σκέφτομαι τι θα μπορούσε να είχε συμβεί. Σας στέλνω την αγάπη μου, να το αφήσετε πίσω σας, ο Θεός το προστάτεψε το αγγελούδι σας, μην το αφήσετε όμως έτσι, να κάνουν κάτι. Να φύγει η συγκεκριμένη, να αλλάξουν τον τρόπο του μαθήματος, δεν ξέρω, πάντως να μην ξανασυμβεί σε άλλο παιδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν γίνεται τίποτα Ελένη μου δυστυχώς. Το έψαξα πολύ σου λέω. Κόμπος το στομάχι - αυτό - τρεις μέρες δεν κατέβασα μπουκιά... Και τώρα ούτε να το σκέφτομαι, ζάλη με πιάνει...

      Διαγραφή
  23. Γιάννα μου, στο έχω πει ξανά, τρέμω στην ιδέα του τι θα μπορούσε να είχε συμβεί!! Έκανες πολύ καλά που το πήγες το παιδί στο νοσοκομείο και που μοιράστηκες μαζί μας όλες αυτές τις πληροφορίες. Σίγουρα θα αποτελέσουν καλή βάση διερεύνησης για πολλές μαμάδες, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου! Μόνο καλά από εδώ και πέρα εύχομαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ευτερπη μου, εύχομαι έστω και έτσι να βοηθώ... Δεν ξέρω.. Μια ζεστή αγκαλιά...

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...