Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Monkey talk- ή αλλιώς τι ακούει μια μαμά από ένα μαιμουδάκι σχεδόν τεσσάρων.

Πριν κλείσει αυτός ο μήνας που τόσο μας ταλαιπώρησε, και πριν την καθιερωμένη ανάρτηση του #φωτογραφισετο_2017 κάθε τέλος του μήνα, θέλω να αφήσω την πιο αισιόδοξη αίσθηση και με αυτή να μας βρει ο Ιούνιος. Τι πιο χαρούμενο και αισιόδοξο από εκπληκτικές μαιμουδοατάκες;;! 

(Τον Απρίλιο δεν ανέβασα ατάκες, οπότε διπλή δόση σήμερα!) 



Ακούμε στο αυτοκίνητο μέσα το τραγούδι "Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα" Μετά από λίγο. 
-Μαμά, ξέρεις γιατί έγραψαν αυτό το τραγούδι; Να σου πω; 
-Γιατί λεβέντη μου;
-Γιατί ΔΕΝ κάνει κρύο στην Ελλάδα. ΠΟΤΕ δεν έκανε κρύο!
#ΑπλήΛογική #ΑφούΔενΚάνειΚρύοΛέμε



Ο Δημήτρης Γεράσιμος:
-Μαμά. Θέλω να πηγαίνεις πιο συχνά μόνη σου βόλτα και να με αφήνεις με τον μπαμπά.


Κάποια Κυριακή που πηγαίναμε οι δυο μας εκκλησία τον είχα αγκαλιά ενώ περπατούσα σε ένα πολύ στενό πεζοδρόμιο. Ταυτόχρονα τον πείραζα και τον γαργαλουσα, έτσι αυτός - που δεν είναι πια μωρό αλλά 15 κιλά γαϊδουράκι- έκανε απότομες κινήσεις για να με αποφύγει και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να παραπατησω και να πέσω φαρδιά πλατιά στην άκρη του δρόμου. Φυσικά έβαλα όλη μου την δύναμη να κρατήσω τον Δημήτρη Γεράσιμο όρθιο - όπως και έγινε - το παιδί δεν χτύπησε καθόλου Δόξα Τον Θεό,  μάλιστα τον ακούμπησα στο πεζοδρόμιο. Εγώ πάλι ας μην τα συζητάμε, παρότι κουτσαινα για μια βδομάδα στην ουσία ήμουν ευτυχισμένη διότι αν με είχε πιάσει κράμπα στο πέσιμο τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.
Η μητέρα μου ωστόσο δεν είχε την ίδια άποψη και μόλις το έμαθε με πήρε τηλέφωνο να με επιπλήξει πως δεν προσέχω και όλα αυτά τα υπέροχα. Κατά την διάρκεια του τηλεφώνου ο μικρός δίπλα μου. Μόλις έκλεισα με κοιτάει με συμπόνια και μου λέει:
-Σε μάλωσε η μαμά σου ε; Δεν πειράζει μαμά μου αφού δεν το ήθελες, κατά λάθος έγινε.


Έχουν πάει οι δικοί μου για λίγες μέρες Κρήτη. Μια μέρα πριν επιστρέψουν ο Δημήτρης Γεράσιμος:
-Μου έλειψαν λίγο οι γονείς σου.


Από όταν ήταν μωρό του τραγουδάω το τραγούδι "Αγκινάρα" . Εντωμεταξυ, το έχω μάθει λίγο λάθος, αφού έχω παραλείψει εντελώς δυο στίχους στο τέλος. Τώρα πια όμως δίνει πολύ σημασία όταν τα ακούει στο αυτοκίνητο. Ένα βράδυ λοιπόν, ενώ ετοιμαζόμαστε για ύπνο μου ζητάει την "Αγκινάρα" Όμως...
-Την Αγκινάρα να μου πεις. Σωστά όμως ναι; Μην ξεχάσεις τους τελευταίους στίχους; Τους είχες ξεχάσει μαμά, ε;;; Σωστά,;; Ε; Ε;


Στο κομοδίνο μου έχω πάντα κάποια συγκεκριμένα βιβλία. Ένα από αυτά μου το είχε πάρει η αδελφή μου μετά την δεύτερη απώλεια μας και έχει τίτλο "Σε ευχαριστώ για τον πόνο". Πριν κάνα χρόνο ο Δημήτρης Γεράσιμος με είχε ρωτήσει τι γράφει το εξώφυλλο και του είχα πει. Ως εκεί. Ούτε που φανταζόμουν πως θυμόταν καν τον τίτλο. Πολλές φορές όμως τα βγάζει τα βιβλία μου τα πρωινά από το συρτάρι και τα χαζεύει. Πολύ πρόσφατα λοιπόν, το έβγαλε και πάλι και το περιεργαζόταν σκεφτικός. Τελικά μου λέει:
-Μαμά, γιατί λέει "Ευχαριστώ για τον πόνο, αφού ο πόνος δεν είναι καλός, σωστά;"


Έχουμε πάει στο καθιερωμένο ραντεβού με την διατροφολόγο μου. Μόλις φεύγουμε το μαϊμούδι πολύ cool ομολογουμένως λέει:
-Bye bye!!!!


Κάποιο απόγευμα το μαϊμούδι σε παραλήρημα:
-Μαμά. Εγώ γεννήθηκα στην Ελλάδα. Και ο μπαμπάς γεννήθηκε στην Ελλάδα. Εσύ ΌΜΩΣ γεννήθηκες στην Αφρική. Και ο παππούς στην Κρήτη. ΆΡΑ εσύ και ο μπαμπάς σου ΔΕΝ είστε Ελληνικοί!


Μου ζητάει αγγούρι. Καθαρίζω αγγούρι. Τρώει δυο μπουκιές αγγούρι και πετάει αγγούρι. Δυο λεπτά μετά ξαναζηταει αγγούρι.
-Τι λες Δημήτρη; λέω. Περιμένεις πραγματικά να σου καθαρίσω και άλλο αγγούρι όταν το προηγούμενο δεν το έφαγες και το πέταξες στο καπάκι;
Μένει λίγο σκεπτικός, κοιτάει τον κάδο και μου λέει:
-Μα δεν το πέταξα στο καπάκι. Μέσα στο κάδο το πέταξα.


Ενώ είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι του πριν τον ύπνο: 
-Μαμά, ο Ποσειδώνας έχει πολύ καθαρή θάλασσα σωστά;
 -Εννοείς πισίνα; Αυτό που έλεγε χτες ο θείος Τάκης;
 -Όχι μαμά!! Δεν εννοώ αυτό. Αν ο Ποσειδώνας έχει πολύ καθαρή θάλασσα...
 -Εννοείς αν ο Θεός Ποσειδώνας είναι σε καθαρή θάλασσα; 
 -Όχι βρε μαμά!!!! Ο πλανήτης ο Ποσειδώνας. Αυτός με τους ισχυρούς ανέμους. Έχει καθαρή θάλασσα;
 -Δεν ξέρω αγάπη μου, δεν θυμάμαι. Θυμάσαι εσύ αν έχει καν θάλασσα;
 -Ναι, βεβαίως έχει. Πάντως εγώ δεν θέλω να πάω στο διάστημα. Γιατί θα μου λείψετε. Θέλω μόνο να πάω σχολείο όταν μεγαλώσω και να μην ντυθώ φαντάρος. Να μην ντυθώ τίποτα. Εκτός από τις απόκριες. Που θα ντυθώ πειρατής. Και κλόουν φυσικά....


Είμαστε βράδυ στο δωμάτιο του σε διαδικασία ύπνου. Έχουμε πάρει εκείνη την ημέρα κάτι φωτάκια για το κρεβάτι του ώστε να είναι πιο μαγικά όταν διαβάζουμε τα παραμύθια μας και έχει πάθει έκσταση μαζί τους όλη μέρα. Φυσικά αδυνατεί να "χορτάσει" το θέαμα και αρνείται πεισματικά να ξαπλώσει. Κάποια στιγμή επιστρατεύω τα "μεγάλα" και αντιπαιδαγωγικά μέτρα της "απειλής" στα οποία καταφεύγει η κάθε μάνα στην απελπισία της! Λέω λοιπόν όλο στόμφο:
-Αν δεν ξαπλώσεις τώρα, θα φύγω από το δωμάτιο σου και θα κοιμηθείς μόνος σου!
Και η απάντηση:
-Αν φύγεις, εγώ θα σε ακολουθήσω όπου και αν πας!



Πρόσφατα έκοψε άσχημα ο πατέρας μου το χέρι του με τον ηλεκτρικό τροχό. Επικράτησε μια τρομερή αναστάτωση εκείνη την ημέρα αφού ο ίδιος αρνιόταν έστω σε φαρμακείο να πάει και φυσικά σπεύσαμε σπίτι αφού η μητέρα μου είναι αδύνατον να χειριστεί τέτοιες καταστάσεις. (το πιο πιθανόν να καταλήξει αυτή νοσοκομείο από την κρίση πανικού). Συνέβη δε την επόμενη εβδομάδα από την εμπειρία του μαιμουδιού με την πισίνα και την παραμονή μας στο νοσοκομείο, οπότε τον επηρρέασε αρκετά. Μετά τρεις μέρες πάμε σπίτι των γονιών μου και πάνω στην κουβέντα και ενώ ο μικρός έπαιζε με την ανιψιά μου, ο πατέρας μου θέλει να μου δείξει πόσο γρήγορα "έδεσε" το τραύμα του. Βγάζει λοιπόν την γάζα και μου δείχνει. Εγώ ούτε που πρόσεξα ότι ο Δημήτρης Γεράσιμος κοιτούσε με τρόμο, παρά μόνο όταν τον είδα να κλείνει με τα χέρια του τα μάτια και να φωνάζει:
-ΜΠΟΥΜΠΟΥ! ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΗΝ ΔΕΙΣ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ!!
Τον ρωτάω τι έγινε και αν θέλει να καλύψει πάλι ο πατέρας μου το τραύμα. Και μου απαντάει:
- Ναι μαμά, ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΚΑ έτσι ξαφνικά που έβγαλε ο παππούς την γάζα!


Σχετικά με το τραύμα και πάλι του πατέρα μου που είναι τόοσο πεισματάρης και δεν ακούει κανένα, έρχεται μια μέρα μετά από μια βόλτα του στο σπίτι τους και μου λέει:
-Εντάξει μαμά. Τον έπεισα τον μπαμπά σου να πάει νοσοκομείο. Του είπα: "Τι φοβάσαι παππού; Φοβάσαι μην σε κρατήσουν για πάντα εκεί; Όχι θα σε κάνουν καλά και θα φύγεις. Πρέπει να πας νοσοκομείο." Και το είπα μαμά τρεις φορές "Πρέπει να πας νοσοκομείο. Πρέπει να πας νοσοκομείο. Πρέπει να πας νοσοκομείο" Και μου είπε εντάξει. Θα πάει μαμά. Τον έπεισα.


Σε απάντηση της "απειλητικής" και διόλου παιδαγωγικής μεθόδου που επιλέγω ενίοτε στην απέλπισια μου και που ανέφερα παραπάνω, έγινε το έξης περιστατικό:
Παίζουνε μια μέρα με τον Παναγιώτη. Ο Δημήτρης Γεράσιμος του ζητάει να φτιάξουν κάστρο με τα μαξιλάρια του καναπέ και ο Παναγιώτης επειδή πρόκειται να φύγει σε πολύ λίγο, αρνείται, του εξηγεί τον λόγο και προσπαθεί να τον δελεάσει με άλλο παιχνίδι. Τότε ο μικρός μουτρώνει, παίρνει ύφος χιλίων καρδηναλίων και λέει:
-Αν δεν μου κάνεις αυτό που θέλω, τότε και εγώ δεν θα παίξω ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ μαζί σου και τίποτα!
(Σημειωτεών μου έχει κάνει το ίδιο απειλώντας με με στέρηση ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ αγκαλιάς και φιλιών!!)


Για λόγους ασφαλείας στις πόρτες του μπάνιου και την κεντρική είσοδο έχω βάλει σύρτες ψηλά ώστε να μη έχω άγχος πως θα μπει ή θα βγει ο μικρός. Ξέρει πολύ καλά γιατί τους έχουμε και πολλές φορές θα μου "θυμίσει¨ ο ίδιος να τους κλειδώσω. Κάποια μέρα χτυπάει το κουδούνι ενώ περιμένουμε επίσκεψη βέβαια αλλά και πάλι στα πλαίσια ασφαλείας είμαστε απόλυτοι στο να ρωτάει ποιος είναι πριν ανοίξει και να βεβαιωθεί ότι αναγνωρίζει την φωνή. Εκείνη την ημέρα από τον ενθουσιασμό του να ανοίξει γιατί περίμενε και δώρο από την επίσκεψη  πήγε να ανοίξει χωρίς να ρωτήσει τίποτα. Φυσικά είχα σύρτη. Αφού του τονίζω πως δεν πρέπει να ανοίγει χωρίς να ρωτάει μου λέει:
-Μπράβο σου μαμά που είχες βάλει σύρτη. Μα πως τα σκέφτεσαι όλα;;;


Φιλοσοφικές απορίες λίγο πριν τον ύπνο....
-Βρε μαμά. Αλήθεια. Εγώ πως ξυπνάω το πρωί; Αφού δεν έχω ξυπνητήρι. Πως άραγε, αλήθεια; Μάλλον ο εγκέφαλος μου με ξυπνάει. Ανοίγω λίγο το μάτι, λοξοκοιτάω, βλέπω φως από το παντζούρι "Οπ λέω ξημέρωσε, βγήκε ο ήλιος" και ο εγκέφαλος μου μου λέει να ξυπνήσω! Ναι αυτό είναι σίγουρα!"



Λίγες μέρες πριν την γιορτή της μητέρας. 

-Μαμά, σκέφτομαι κάτι για την γιορτή της μητέρας. Κάτι να κάνω. Μια έκπληξη. Για σένα. Σκέφτομαι να πάρουμε εκείνο το lego το πορτοκαλί που μου λείπει και η έκπληξη θα είναι πως θα μου φτιάξεις όλα τα σχέδια εσύ! Τέλεια η ιδέα μου;;; 

#ΤέλειαΤέλεια #ΓιατίΠοιοςΑλλοςΣουΦτιάχνειΤαΑλλαΧρωματα #ΠοιοςΤηνΧάρηΜου #ΠήρεΚαμιάΣαςΤέτοιοΔώρο #ΌχιΠέτεΜου 


Ένα μεσημέρι δεν του αρέσει καθόλου το φαγητό, (αρακάς) και φυσικά υπήρξαν διαπραγματεύσεις. Προκειμένου να τον αφήσω να φάει κάτι άλλο πρέπει οπωσδήποτε να φάει έστω δυο κουταλιές από αυτό που έχουμε. Του λέω λοιπόν:
-Πρέπει πρώτα να φας δυο κουταλιές αρακά. Και μετά θα φας μακαρόνια.
-Όχι.
-Τότε δεν θα φας μακαρόνια.
-Μια κουταλιά; 
-Όχι δυο.
-Μια τόσο δα μικρούλα; (και δείχνει και με τα δάχτυλα του)
-Όχι. Δυο κανονικές.
-Πέντε κουταλίτσες;;;;;
-Πέντε ναι! (απαντάω αμέσως πριν καταλάβει τι είπε!!)


Έχω την πλάτη μου τώρα σχεδόν είκοσι μέρες με αποκορύφωμα τις τελευταίες έξι. Κάποιο απόγευμα μου ζητάει να παίξουμε και του ζητάω και εγώ με την σειρά μου να ξαπλώσω για να παίξουμε έτσι γιατί πονάω. 

-Ναι φυσικά μαμά μου. Να ξαπλώσεις αν αυτό θέλεις. Αρκεί να είσαι εδώ παρέα μου. 

#ΕλάτεΜαζέψτεΜε 

Ξαπλωνουμε δίπλα δίπλα ατο κρεβάτι του. Κοντεύει να αποκοιμηθει. Ξαφνικά:
-Μαμα;
-Ναι αγάπη μου;
-Πόσο σε αγαπώ δεν ξέρεις... Μέχρι τον Θεό και πάλι πίσω...
#κομμάτια #ΗΖωηΜουΟληΣεΑυταΤαΛογια #ΕλάτεΜαζέψτεΜε #Ξανά


8 σχόλια:

  1. Τι υπέροχα, τι μοναδικά που είναι τα παιδιά! Και το δικό σου το μικρούλι το αγοράκι Γιάννη μου!!! Οι δύο τελευταίες ατάκες είναι για να.λιώνεις! Καλό βράδυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ένα φιλί από μένα δώστου! Και μια αγκαλιά σε σένα! Περαστικούλια σου και πάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. και λιώωωωωωωνει η μαμά με ολα αυτά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...