Ομολογώ, πως όταν αποκτήσαμε τον Δημήτρη Γεράσιμο παρότι γνώριζα πολύ καλά πόσο απαραίτητο είναι το κάθισμα του αυτοκινήτου από την πρώτη κιόλας μέρα που θα επέστρεφε από το μαιευτήριο- δεν γνώριζα καθόλου πως σύμφωνα με τα νέα δεδομένα ασφαλείας ένα παιδί πρέπει να κάθεται σε rare facing κάθισμα αυτοκινήτου, (να κοιτάει δηλαδή προς το πίσω μέρος του αυτοκινήτου), μέχρι την ηλικία των τεσσάρων .
Το έμαθα από τον παιδίατρο μας όταν ο μικρός κόντευε 12 μηνών και τον ρώτησα αν μπορώ πλέον να γυρίσω το κάθισμα μπροστά. Με ενημέρωσε σχετικά, το έψαξα αμέσως, και διαπίστωσα πως πράγματι είχε απόλυτο δίκιο. Ήταν λοιπόν πλέον για μας δεδομένο- το παιδί θα καθόταν ανάποδα μέχρι τεσσάρων ετών.
Παρότι το κάθισμα που είχαμε αγοράσει ήταν από τα καλύτερα, δεν πληρούσε αυτές τις προδιαγραφές έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη πήγαμε και αγοράσαμε ένα που θα τον κάλυπτε μέχρι τώρα και το οποίο τελικά ήταν και iso fix - ακόμα καλύτερη επιλογή αν το αυτοκίνητο σας δέχεται iso fix. (και αυτό διότι στο 70% των περιπτώσεων το κάθισμα τοποθετείται λάθος. Και ένα εσφαλμένα τοποθετημένο κάθισμα είναι επικίνδυνο. Κίνδυνος που μηδενίζεται με το σύστημα isofix που είναι εύκολο στην χρήση).
Αυτό το κείμενο δεν θα είναι για να σας πείσω για τα αδιαμφισβήτητα οφέλη να κάθεται το παιδί ανάποδα, τουλάχιστον μέχρι τα δύο έτη- ιδανικά μέχρι τα 4 έτη. Για αυτό θα σας παραθέσω στο τέλος πολλά ενδιαφέροντα link από άλλα blogs.
Αυτό το κείμενο είναι για να σας πείσω πως είναι απόλυτα εφικτό με το σωστό κάθισμα να κάθεται ένα παιδί ανάποδα μέχρι τα 4 έτη χωρίς αυτό να δυσφορήσει καθόλου και πως ναι, όχι μόνο μπορείτε να το καταφέρετε- αλλά μάλλον επιβάλετε να το καταφέρετε- δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες. Και θα επιχειρήσω να το κάνω με την προσωπική μας εμπειρία.
Καταρχάς είναι αυτό που γνωρίζει από την πρώτη στιγμή της ζωής του- άρα και το φυσιολογικό. Όχι δεν ζαλίζεται. Όχι δεν βαριέται. Όχι δεν χάνει τίποτα από όσα θα έβλεπε, αντίθετα βλέπει περισσότερα αφού έχει "θέα" και από το πίσω παρμπρίζ αλλά και από τον καθρέφτη που έχει μπροστά του, (για να τον βλέπεις και να σε βλέπει) , αφού σε αυτόν καθρεφτίζεται μεγάλος μέρος και του μπροστινού παρμπρίζ. Δεν φαντάζεστε πόσες φορές μου τονίζει πως το φανάρι είναι πράσινο ή κόκκινο. Έχουμε ένα πυροσβεστικό πίσω μας; Θα το δει. Ένα ίδιο αυτοκίνητο με της νονάς μας δίπλα μας; Θα το δει. Ένα περιπολικό μπροστά μας; Θα το δει! Έβγαλε ο κινηματογράφος αφίσα με μια νέα παιδική ταινία; Θα την δει! Στα ταξίδια μας δεν παραπονιέται ποτέ, (άλλωστε τα καθίσματα "ξαπλώνουν" με μια μικρή κλίση για ακόμα περισσότερη άνεση) ενώ τις φορές που θέλει να κάτσω μαζί του πίσω βλεπόμαστε τέλεια, (αφού εγώ κοιτάω μπροστά και αυτός πίσω), και οι γκριμάτσες δίνουν και παίρνουν! Εάν διαλέξετε κάθισμα που να γυρνάει στο πλάι ώστε να μπαίνει πιο εύκολα το παιδί αποτελεί μεγάλο συν-τον τελευταίο χρόνο ανεβαίνει εντελώς μόνος- και το ίδιο εύκολα ξαναγυρίζει ανάποδα όπως απαιτείται. Αν το κάθισμα δεν γυρίζει στο πλάι και πάλι μπορεί να κάτσει μόνος αν μπει από την αντίθετη πόρτα και πατήσει πάνω στα καθίσματα του αυτοκινήτου. Ωστόσο τα περισσότερα καθίσματα που είναι φτιαγμένα να κάθονται μέχρι τεσσάρων ετών ανάποδα- έχουν την επιλογή να γυρνούν στο πλάι. Τέλος αυτό που ακούω αυτά τα τέσσερα χρόνια περισσότερο από όλα- τα πόδια! Που βάζει τα πόδια. Μα εκεί που οφείλει να τα βάλει! Ποτέ μα ποτέ δεν παραπονέθηκε πως πιάστηκαν τα πόδια του. Χωράνε μια χαρά λυγισμένα και στα μεγάλα ταξίδια βγάζαμε παπουτσάκια και καθόταν ακόμα πιο άνετα.
Όχι ότι τίποτε από αυτά είναι πιο σημαντικό από το γεγονός πως τα παιδιά μέχρι τεσσάρων ετών είναι τέσσερις φορές πιο ασφαλή σε πιθανό τροχαίο αν κάθονται ανάποδα. Τόσο απλό.
Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα, ένα μήνα πριν τα τέταρτα γενέθλια του, με ένα παιδί 15 περίπου κιλά και ένα μέτρο ύψος να βολεύεται τόσο καλά που το σκέφτηκε πολύ όταν του είπαμε πως πια έχει μεγαλώσει και μπορούμε να γυρίσουμε το κάθισμα να κοιτάει προς τα μπροστά. Και πόσο σπουδαίος ένιωσε που μεγάλωσε τόσο ώστε να κάθεται όπως ο μπαμπάς και η μαμά...
Πριν σας παραθέσω όλα αυτά τα αξιόλογα άρθρα που βρήκα να θυμάστε.... Κανένα κάθισμα αυτοκινήτου δεν είναι πολύ ακριβό όταν μιλάμε για την ζωή του παιδιού σας. Και αν δεν θεωρείτε καν το κάθισμα σημαντικό ίσως πρέπει να διαβάσετε εδώ... και εδώ.
Επίσης:
Το έμαθα από τον παιδίατρο μας όταν ο μικρός κόντευε 12 μηνών και τον ρώτησα αν μπορώ πλέον να γυρίσω το κάθισμα μπροστά. Με ενημέρωσε σχετικά, το έψαξα αμέσως, και διαπίστωσα πως πράγματι είχε απόλυτο δίκιο. Ήταν λοιπόν πλέον για μας δεδομένο- το παιδί θα καθόταν ανάποδα μέχρι τεσσάρων ετών.
Παρότι το κάθισμα που είχαμε αγοράσει ήταν από τα καλύτερα, δεν πληρούσε αυτές τις προδιαγραφές έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη πήγαμε και αγοράσαμε ένα που θα τον κάλυπτε μέχρι τώρα και το οποίο τελικά ήταν και iso fix - ακόμα καλύτερη επιλογή αν το αυτοκίνητο σας δέχεται iso fix. (και αυτό διότι στο 70% των περιπτώσεων το κάθισμα τοποθετείται λάθος. Και ένα εσφαλμένα τοποθετημένο κάθισμα είναι επικίνδυνο. Κίνδυνος που μηδενίζεται με το σύστημα isofix που είναι εύκολο στην χρήση).
Αυτό το κείμενο δεν θα είναι για να σας πείσω για τα αδιαμφισβήτητα οφέλη να κάθεται το παιδί ανάποδα, τουλάχιστον μέχρι τα δύο έτη- ιδανικά μέχρι τα 4 έτη. Για αυτό θα σας παραθέσω στο τέλος πολλά ενδιαφέροντα link από άλλα blogs.
Αυτό το κείμενο είναι για να σας πείσω πως είναι απόλυτα εφικτό με το σωστό κάθισμα να κάθεται ένα παιδί ανάποδα μέχρι τα 4 έτη χωρίς αυτό να δυσφορήσει καθόλου και πως ναι, όχι μόνο μπορείτε να το καταφέρετε- αλλά μάλλον επιβάλετε να το καταφέρετε- δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες. Και θα επιχειρήσω να το κάνω με την προσωπική μας εμπειρία.
Καταρχάς είναι αυτό που γνωρίζει από την πρώτη στιγμή της ζωής του- άρα και το φυσιολογικό. Όχι δεν ζαλίζεται. Όχι δεν βαριέται. Όχι δεν χάνει τίποτα από όσα θα έβλεπε, αντίθετα βλέπει περισσότερα αφού έχει "θέα" και από το πίσω παρμπρίζ αλλά και από τον καθρέφτη που έχει μπροστά του, (για να τον βλέπεις και να σε βλέπει) , αφού σε αυτόν καθρεφτίζεται μεγάλος μέρος και του μπροστινού παρμπρίζ. Δεν φαντάζεστε πόσες φορές μου τονίζει πως το φανάρι είναι πράσινο ή κόκκινο. Έχουμε ένα πυροσβεστικό πίσω μας; Θα το δει. Ένα ίδιο αυτοκίνητο με της νονάς μας δίπλα μας; Θα το δει. Ένα περιπολικό μπροστά μας; Θα το δει! Έβγαλε ο κινηματογράφος αφίσα με μια νέα παιδική ταινία; Θα την δει! Στα ταξίδια μας δεν παραπονιέται ποτέ, (άλλωστε τα καθίσματα "ξαπλώνουν" με μια μικρή κλίση για ακόμα περισσότερη άνεση) ενώ τις φορές που θέλει να κάτσω μαζί του πίσω βλεπόμαστε τέλεια, (αφού εγώ κοιτάω μπροστά και αυτός πίσω), και οι γκριμάτσες δίνουν και παίρνουν! Εάν διαλέξετε κάθισμα που να γυρνάει στο πλάι ώστε να μπαίνει πιο εύκολα το παιδί αποτελεί μεγάλο συν-τον τελευταίο χρόνο ανεβαίνει εντελώς μόνος- και το ίδιο εύκολα ξαναγυρίζει ανάποδα όπως απαιτείται. Αν το κάθισμα δεν γυρίζει στο πλάι και πάλι μπορεί να κάτσει μόνος αν μπει από την αντίθετη πόρτα και πατήσει πάνω στα καθίσματα του αυτοκινήτου. Ωστόσο τα περισσότερα καθίσματα που είναι φτιαγμένα να κάθονται μέχρι τεσσάρων ετών ανάποδα- έχουν την επιλογή να γυρνούν στο πλάι. Τέλος αυτό που ακούω αυτά τα τέσσερα χρόνια περισσότερο από όλα- τα πόδια! Που βάζει τα πόδια. Μα εκεί που οφείλει να τα βάλει! Ποτέ μα ποτέ δεν παραπονέθηκε πως πιάστηκαν τα πόδια του. Χωράνε μια χαρά λυγισμένα και στα μεγάλα ταξίδια βγάζαμε παπουτσάκια και καθόταν ακόμα πιο άνετα.
Όχι ότι τίποτε από αυτά είναι πιο σημαντικό από το γεγονός πως τα παιδιά μέχρι τεσσάρων ετών είναι τέσσερις φορές πιο ασφαλή σε πιθανό τροχαίο αν κάθονται ανάποδα. Τόσο απλό.
Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα, ένα μήνα πριν τα τέταρτα γενέθλια του, με ένα παιδί 15 περίπου κιλά και ένα μέτρο ύψος να βολεύεται τόσο καλά που το σκέφτηκε πολύ όταν του είπαμε πως πια έχει μεγαλώσει και μπορούμε να γυρίσουμε το κάθισμα να κοιτάει προς τα μπροστά. Και πόσο σπουδαίος ένιωσε που μεγάλωσε τόσο ώστε να κάθεται όπως ο μπαμπάς και η μαμά...
Πριν σας παραθέσω όλα αυτά τα αξιόλογα άρθρα που βρήκα να θυμάστε.... Κανένα κάθισμα αυτοκινήτου δεν είναι πολύ ακριβό όταν μιλάμε για την ζωή του παιδιού σας. Και αν δεν θεωρείτε καν το κάθισμα σημαντικό ίσως πρέπει να διαβάσετε εδώ... και εδώ.
Επίσης:
Έχουμε ακριβώς το ίδιο κάθισμα! ο Χάρης είναι 3.5, αλλά ήδη 16 κιλά και αυτόν τον καιρό ψάχνω για το επόμενο που θα αγοράσουμε! εσείς θα το αλλάξετε;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμαλία μου, όχι ακόμα μιας και τον καλύπτει προσωρινά. Επειδή προσπαθούμε για παιδί τώρα περιμένουμε πρώτα ο Θεός αν όλα πάνε καλά, θα του το αλλάξουμε μόλις και εφόσον έρθει ένα ακόμα αδελφάκι ❤
ΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αλλάξαμε κάθισμα στην κόρη μας το Πάσχα, ένα μήνα μετά τα τέταρτα γενέθλιά της. Ως τότε κοιτούσε ανάποδα και πλέον κανονικά. Της φάνηκε απίστευτα περίεργο! Της άρεσε πολύ το προηγούμενο καθισματάκι της, δεν είχε παραπονεθεί ποτέ κι εμείς ήμασταν απολύτως ήσυχοι ότι είναι όσο περισσότερο ασφαλής γινόταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μας ούτε μια φορά! Εγώ ακόμη να το συνηθίσω!
Διαγραφή