Ζωγραφίσαμε εμείς τα McQueen τζόκεϊ καπέλα μας!

Από το περσινό κιόλας πάρτι μας, είχα αποφασίσει πως φέτος δεν θα κάναμε ένα, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που τα κάναμε ως τώρα. Οι λόγοι πολλοί, σε μερικούς αναφέρθηκα στην τότε ανάρτηση. 

Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως δεν θα το γιορτάσουμε. Απλά θα το γιορτάσουμε αυστηρά οικογενειακώς. Και λίγο... αλλιώς.  Αυτό επίσης δεν σημαίνει πως δεν θα φτιάξω το κατιτίς μου. Εννοείται πως θα το φτιάξω γιατί είναι στην φύση μου να ψάχνομαι και να μην ησυχάζω. 

Αφού λοιπόν περάσαμε από μια φάση που ο Δημήτρης Γεράσιμος ήθελε το θέμα του πάρτι του να είναι όλα τα προηγούμενα μαζί γιατί δεν τα θυμάται, συν λίγο mickey, συν λίγη Κ. Γιώτα από το μάθημα μουσικής έκφρασης, συν λίγο σάντουιτς του γίγαντα, (αγαπημένο παραμύθι του Τριβιζά), συν μπόλικο McQueen- έφυγαν όλα τα υπόλοιπα και έμεινε μόνο ο McQueen.

Όνειρο ζω μην με ξυπνάτε! 

Μην το πάρετε στραβά. Αγάπησα και εγώ αυτόν τον ήρωα που ξεκινάει με τόσο ύφος στην πρώτη ταινία για να γίνει ο καλύτερος χαρακτήρας στην πορεία. Αγάπησα και την μοναδική αφέλεια του Μπάρμπα, την αυστηρότητα του Dc Hudson, την ιταλική προφορά του Γκιούντο, την σιωπή του Λουίτζι, την χαλαρότητα του Φίλμορ και την αυτοπεποίθηση του Ραμόν. Δεν με εξιτάρουν όμως καθόλου τα πάρτι που για να στηρίξεις το θέμα πρέπει απλά να γεμίσεις τον τόπο με εκτυπώσιμα της ταινίας και ασορτί πιάτα, ποτήρια και χαρτοπετσέτες. Στην πορεία όμως άνοιξα το μυαλό μου και μου ήρθε η έμπνευση. Την οποία θα μοιραστώ μαζί σας αργότερα. 

Προς το παρόν θα μοιραστώ μαζί σας την ιδέα μου για ένα από τα δωράκια που θα μοιράσουμε στα ξαδέλφια μας. 

Πάρτι είπαμε δεν θα γίνει σωστά; Τουλάχιστον όχι ένα από τα συνηθισμένα. Άρα καπέλα πάρτι δεν θα χρειαζόμασταν που φτιάχνω κάθε χρόνο. Μα και χωρίς ένα καπέλο ξεχωριστό γίνεται; Δεν γίνεται! 

Άρα...η λύση ήταν μια. Τζόκεϊ καπέλα ζωγραφισμένα στο χέρι με το λογότυπο του McQueen.. Τον κεραυνό δηλαδή με τον αριθμό 95. Και τα φτιάξαμε μόνοι μας! 

Χωρίς καν κάποιο εκτυπώσιμο από το διαδίκτυο, μόνο κοιτώντας την νταλίκα του Mac στο πλάι, (λειτουργώ καλύτερα με το μάτι),  ζωγράφισα αρχικά πάνω στα καπέλα με μολύβι. Στην συνέχεια έκανα το περίγραμμα μαύρο, έπειτα το κίτρινο του κεραυνού και το κόκκινο του αριθμού. Τα δυο τελευταία χρειάστηκαν πολλά χέρια για να δείξουν πάνω στο κόκκινο ύφασμα.  (σχεδόν εφτά περίπου).  Έπειτα έκανα με την μύτη ενός λεπτού πινέλου από την ανάποδη, τις μπιλίτσες που δίνουν την ψευδαίσθηση σκιάς μέσα στον κεραυνό και τέλος "φινίρισα" με ειδικό ασημί χρώμα που δίνει όγκο- είναι σαν στυλό η συσκευασία και απλά ακολουθήσεις με την μύτη τις γραμμές που θες. Χρώματα χρησιμοποίησα ακρυλικά. 

Για να ξεχωρίζει ο εορτάζοντας,  το δικό του καπέλο έχει έναν μεγάλο κεραυνό και τον έχει μπροστά, ενώ τα ξαδέλφια μας έχουν έναν μικρότερο στο πλάι. Στην άλλη μεριά, κάθε καπέλο γράφει το όνομα του κάθε παιδιού. 

Θα πως ψέμματα αν πω ότι δεν ταλαιπωρήθηκα, πιο πολύ λόγω του ότι έπρεπε η κάθε κίνηση από αυτές που ανέφερα παραπάνω να στεγνώνει καλά και μετά να συνεχίζω. Επειδή δε ξεκίνησα να τα κάνω μόλις βγήκαμε από το νοσοκομείο για να καθαρίζω το μυαλό μου- μα ταυτόχρονα υπέφερα από μια ψύξη- αδυνατούσα να κάτσω πολύ με συνέπεια να καθυστερήσω αρκετά μια δουλειά που κάτω από άλλες συνθήκες θα είχα τελειώσει σε δυο μέρες. Με ταλαιπώρησε επίσης το πέντε πολύ- δεν ξέρω γιατί- και η ανικανότητα μου να κρατήσω σταθερό το χέρι όταν ζωγράφιζα το ασημένιο περίγραμμα. 

Ωστόσο το αποτέλεσμα με αποζημίωσε. Μην γελιέστε, είναι ΓΕΜΑΤΑ ατέλειες- φωτογραφήθηκαν πολύ πιο εντυπωσιακά από όσο τα βλέπω εγώ από κοντά- όμως φτιάχτηκαν με πολύ αγάπη και το μαιμούδι μου από το μαύρο κιόλας περίγραμμα είχε αρχίσει τα "ΟΥΑΟΥ!", συνεχίστηκαν καθ' όλη την διάρκεια και  ολοκληρώθηκαν πανηγυρικά σήμερα που είδε και τις υπέροχες αυτές φωτογραφίες!

Τα καπελάκια θα μοιραστούν από την αρχή όταν βρεθούμε να σβήσουμε τα κεράκια.... Άλλωστε θα διεξαχθεί αγώνας... Να μην είναι οι μικροί ήρωες ντυμένοι με τα κατάλληλα αξεσουάρ; 

(Θέλω και από εδώ να πως πόσο μεγάλη ψυχή είναι αυτό το εξαιρετικά ταλαντούχο κορίτσι με τις μοναδικές της δημιουργίες, η γλυκιά μου Ματίνα, που μόλις της έστειλα μήνυμα ρωτώντας την να προτιμήσω ασημένιο ή λευκό περίγραμμα, δεν μου απάντησε απλώς μα μου έστειλε όσες συμβουλές μπορούσε  να σκεφτεί προκειμένου να με βοηθήσει. Με συγκίνησε και το εκτίμησα αφάνταστα, πραγματικά). 

33 μέρες για τα τέταρτα μας γενέθλια και ανυπομονούμε τρελά!