Πως να μοιάζουν άραγε 8 χρόνια γάμου; Ή μάλλον πως να μοιάζουν 8 χρόνια του δικού μας γάμου;
Κάπως έτσι;
Ή κάπως έτσι;
Μάλλον πρόκειται για έναν συνδυασμό και για μας αυτή είναι και η επιτυχία! (κρεμάω σκόρδα μην μας ματιάσω- φτύστε και εσείς, dimitra nkt ακούς;;!! )
Για μένα ένας επιτυχημένος γάμος είναι αυτός που δεν αλλάζει και πολλά στην σχέση. Το παν είναι να βασιστεί σε καλά θεμέλια. Μια καλή σχέση δηλαδή. Μια καλή σχέση είναι αυτή που φέρνει γαλήνη στην ψυχή σου, πληρότητα στην καρδιά σου, γέλιο στα χείλη σου και εξιτάρει το μυαλό σου.
Αν αυτές οι βάσεις υπάρχουν όλα τα άλλα δεν είναι σημαντικά.
Σε όποια πρόκληση προκύψει -η συζήτηση είναι η απάντηση. Μιλάμε φυσικά για προκλήσεις που θα έρθουν σε έναν γάμο ο οποίος βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και στην αρχή "δεν κάνω αυτό που δεν θέλω να μου κάνεις". Ακόμα και αν αυτές οι προκλήσεις αφορούν θέματα υγείας, οικονομικών ή και απωλειών. Δεν αναφέρομαι σε ακραία περιστατικά συμπεριφοράς τα οποία για μένα είναι η απιστία και η κακοποίηση είτε σωματική, είτε ψυχολογική, είτε λεκτική.
Εμείς λοιπόν με τον Παναγιώτη συζητάμε ατελείωτα. Ακόμα και όταν η συζήτηση είναι μονόλογος και ακούγομαι μόνο εγώ! Όταν ο Παναγιώτης δεν θέλει να συμμετάσχει σε μια, πιθανότατα ψυχωτική,δική μου συζήτηση, απλά θα με ακούσει- (ή τουλάχιστον θα με πείσει ότι με έχει ακούσει, δεν παίρνω και όρκο!)- και μόλις ολοκληρώσω το παραλήρημα θα μου πει όλο ψυχραιμία. "Εντάξει; Έβγαλες τα συμπεράσματα σου; Ηρέμησες; Έλα τώρα για μια αγκαλιά". Να ξέρετε πως αυτό συνήθως συμβαίνει και στους καβγάδες μας- ή τουλάχιστον συνέβαινε διότι από τότε που έγινα μητέρα έγινα ξαφνικά τέρας αυτοσυγκράτησης των ξεσπασμάτων μου- όπου δεν φαντάζεστε πόσο εκνευριστικό είναι να τσακώνεσαι μόνη σου! Όταν όμως αυτό το ψύχραιμο αγόρι θυμώσει, τότε ξέρω και εγώ να σιωπώ με την σειρά μου, μέχρι να καταλαγιάσουν τα πνεύματα και η συζήτηση να έχει εποικοδομητικό χαρακτήρα! Έχουμε βρει την χρυσή τομή; Μάλλον η μοίρα την βρήκε για μας αφού οι χαρακτήρες μας μοιάζουν σαν δυο κομμάτια παζλ. Αλληλοσυμπληρωνόμαστε και αυτό βοηθάει πολύ.
Σε αυτά λοιπόν τα οχτώ χρόνια γάμου δεν ήταν όλα ρόδινα. Περάσαμε την μεγαλύτερη δυσκολία και πρόκληση για ένα ζευγάρι- τον χαμό δυο παιδιών μας, των πρώτων παιδιών μας- με ότι αυτό συνεπάγεται στο ψυχολογικό κομμάτι, ενώ όλα όσα χρειάστηκε να γίνουν κατά την διάρκεια αυτών τον τεσσάρων χρόνων λόγω αυτών των απωλειών- μας κόστισαν πολύ και οικονομικά και σωματικά αφού σε μένα "ξύπνησαν" και ένα αυτοάνοσο νόσημα. Ωστόσο με αμοιβαία στήριξη, απόλυτο σεβασμό και φυσικά πάντα συζήτηση καταφέραμε να είμαστε εδώ οχτώ χρόνια μετά και να κοιτάμε ακόμα ο ένας τον άλλον στα μάτια.
Να σας αποκαλύψω και το μεγαλύτερο μυστικό όλων;; Οχτώ χρόνια μετά ακόμα γελάμε με την καρδιά μας! Πως;
Μα έχοντας αίσθηση του χιούμορ! Μην παίρνετε τίποτα τόσο σοβαρά. Ούτε καν τον εαυτό σας! Ας μάθουμε από τα παιδιά μας- αυτά ξέρουν! Το χιούμορ και το γάργαρο γέλιο ομορφαίνουν τα πάντα ακόμα και τα πιο άχαρα πράγματα.
Να σας αποκαλύψω και το αμέσως επόμενο μυστικό; Η έλλειψη εγωισμού. Ο εγωισμός έχει φάει πολλές οικογένειες.(και όμορφες προσωπικότητες). Μην αφήνετε τον εγωισμό να τρώει πρώτα από όλα την δική σας ψυχή. Όπως στο παιδί σας πρώτοι θα τρέξετε να ζητήσετε συγνώμη ή να συζητήσετε- έτσι ακριβώς να κάνετε και στο άλλο σας εγώ. (για μένα είναι αυτό που γουργουρίζει!) Φυσικά ο καθένας έχει τον τρόπο του! Εγώ πχ θα προσεγγίσω τον Παναγιώτη με μια "φιλική" για μένα μπουνίτσα στο μπράτσο! Τι να κάνει και αυτός, έχει μάθει να διαβάζει τις προθέσεις μου και να κατανοεί πως η μπουνίτσα- η φιλική έ;;- είναι ο δικός μου τρόπος να τον πλησιάσω και να ζητήσω συγνώμη.
Πέρσι λοιπόν σας έγραφα πως μοιάζουν τα 14 χρόνια σχέσης- (πόσα;;;) και είχα υποσχεθεί να συνεχίσω με τα 7- τότε -χρόνια γάμου! Κοίτα όμως που εξάντλησα όλη μου την έμπνευση στα πρώτα και έμεινα στην υπόσχεση... Δεν πειράζει όμως ταιριάζει με το όλο concept του γάμου όπου συνήθως όταν ζητάς κάτι η καθυστέρηση στο να το δεις να γίνεται μπορεί να ξεπεράσει και την καθυστέρηση αυτής εδώ της ανάρτησης!
Εγώ λόγου χάρη ακόμα περιμένω να μου φτιάξει ο Παναγιώτης το καζανάκι που τρέχει και ο Παναγιώτης ακόμα περιμένει να του φτιάξω γαλακτομπούρεκο!
Στο μεταξύ, τα οχτώ χρόνια γάμου μου φαίνονται πραγματικά λίγα μπροστά στην κοινή ζωή που μας περιμένει και ανυπομονώ να φτάσω στα 48 χρόνια γάμου για να δω τι θα έχω να πω τότε!! (υποψιάζομαι πως τότε το SOS δεν θα φτάνει!)
Κάπως έτσι;
Για μένα ένας επιτυχημένος γάμος είναι αυτός που δεν αλλάζει και πολλά στην σχέση. Το παν είναι να βασιστεί σε καλά θεμέλια. Μια καλή σχέση δηλαδή. Μια καλή σχέση είναι αυτή που φέρνει γαλήνη στην ψυχή σου, πληρότητα στην καρδιά σου, γέλιο στα χείλη σου και εξιτάρει το μυαλό σου.
Αν αυτές οι βάσεις υπάρχουν όλα τα άλλα δεν είναι σημαντικά.
Σε όποια πρόκληση προκύψει -η συζήτηση είναι η απάντηση. Μιλάμε φυσικά για προκλήσεις που θα έρθουν σε έναν γάμο ο οποίος βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και στην αρχή "δεν κάνω αυτό που δεν θέλω να μου κάνεις". Ακόμα και αν αυτές οι προκλήσεις αφορούν θέματα υγείας, οικονομικών ή και απωλειών. Δεν αναφέρομαι σε ακραία περιστατικά συμπεριφοράς τα οποία για μένα είναι η απιστία και η κακοποίηση είτε σωματική, είτε ψυχολογική, είτε λεκτική.
Εμείς λοιπόν με τον Παναγιώτη συζητάμε ατελείωτα. Ακόμα και όταν η συζήτηση είναι μονόλογος και ακούγομαι μόνο εγώ! Όταν ο Παναγιώτης δεν θέλει να συμμετάσχει σε μια, πιθανότατα ψυχωτική,δική μου συζήτηση, απλά θα με ακούσει- (ή τουλάχιστον θα με πείσει ότι με έχει ακούσει, δεν παίρνω και όρκο!)- και μόλις ολοκληρώσω το παραλήρημα θα μου πει όλο ψυχραιμία. "Εντάξει; Έβγαλες τα συμπεράσματα σου; Ηρέμησες; Έλα τώρα για μια αγκαλιά". Να ξέρετε πως αυτό συνήθως συμβαίνει και στους καβγάδες μας- ή τουλάχιστον συνέβαινε διότι από τότε που έγινα μητέρα έγινα ξαφνικά τέρας αυτοσυγκράτησης των ξεσπασμάτων μου- όπου δεν φαντάζεστε πόσο εκνευριστικό είναι να τσακώνεσαι μόνη σου! Όταν όμως αυτό το ψύχραιμο αγόρι θυμώσει, τότε ξέρω και εγώ να σιωπώ με την σειρά μου, μέχρι να καταλαγιάσουν τα πνεύματα και η συζήτηση να έχει εποικοδομητικό χαρακτήρα! Έχουμε βρει την χρυσή τομή; Μάλλον η μοίρα την βρήκε για μας αφού οι χαρακτήρες μας μοιάζουν σαν δυο κομμάτια παζλ. Αλληλοσυμπληρωνόμαστε και αυτό βοηθάει πολύ.
Σε αυτά λοιπόν τα οχτώ χρόνια γάμου δεν ήταν όλα ρόδινα. Περάσαμε την μεγαλύτερη δυσκολία και πρόκληση για ένα ζευγάρι- τον χαμό δυο παιδιών μας, των πρώτων παιδιών μας- με ότι αυτό συνεπάγεται στο ψυχολογικό κομμάτι, ενώ όλα όσα χρειάστηκε να γίνουν κατά την διάρκεια αυτών τον τεσσάρων χρόνων λόγω αυτών των απωλειών- μας κόστισαν πολύ και οικονομικά και σωματικά αφού σε μένα "ξύπνησαν" και ένα αυτοάνοσο νόσημα. Ωστόσο με αμοιβαία στήριξη, απόλυτο σεβασμό και φυσικά πάντα συζήτηση καταφέραμε να είμαστε εδώ οχτώ χρόνια μετά και να κοιτάμε ακόμα ο ένας τον άλλον στα μάτια.
Να σας αποκαλύψω και το μεγαλύτερο μυστικό όλων;; Οχτώ χρόνια μετά ακόμα γελάμε με την καρδιά μας! Πως;
Μα έχοντας αίσθηση του χιούμορ! Μην παίρνετε τίποτα τόσο σοβαρά. Ούτε καν τον εαυτό σας! Ας μάθουμε από τα παιδιά μας- αυτά ξέρουν! Το χιούμορ και το γάργαρο γέλιο ομορφαίνουν τα πάντα ακόμα και τα πιο άχαρα πράγματα.
Να σας αποκαλύψω και το αμέσως επόμενο μυστικό; Η έλλειψη εγωισμού. Ο εγωισμός έχει φάει πολλές οικογένειες.(και όμορφες προσωπικότητες). Μην αφήνετε τον εγωισμό να τρώει πρώτα από όλα την δική σας ψυχή. Όπως στο παιδί σας πρώτοι θα τρέξετε να ζητήσετε συγνώμη ή να συζητήσετε- έτσι ακριβώς να κάνετε και στο άλλο σας εγώ. (για μένα είναι αυτό που γουργουρίζει!) Φυσικά ο καθένας έχει τον τρόπο του! Εγώ πχ θα προσεγγίσω τον Παναγιώτη με μια "φιλική" για μένα μπουνίτσα στο μπράτσο! Τι να κάνει και αυτός, έχει μάθει να διαβάζει τις προθέσεις μου και να κατανοεί πως η μπουνίτσα- η φιλική έ;;- είναι ο δικός μου τρόπος να τον πλησιάσω και να ζητήσω συγνώμη.
Πέρσι λοιπόν σας έγραφα πως μοιάζουν τα 14 χρόνια σχέσης- (πόσα;;;) και είχα υποσχεθεί να συνεχίσω με τα 7- τότε -χρόνια γάμου! Κοίτα όμως που εξάντλησα όλη μου την έμπνευση στα πρώτα και έμεινα στην υπόσχεση... Δεν πειράζει όμως ταιριάζει με το όλο concept του γάμου όπου συνήθως όταν ζητάς κάτι η καθυστέρηση στο να το δεις να γίνεται μπορεί να ξεπεράσει και την καθυστέρηση αυτής εδώ της ανάρτησης!
Εγώ λόγου χάρη ακόμα περιμένω να μου φτιάξει ο Παναγιώτης το καζανάκι που τρέχει και ο Παναγιώτης ακόμα περιμένει να του φτιάξω γαλακτομπούρεκο!
Στο μεταξύ, τα οχτώ χρόνια γάμου μου φαίνονται πραγματικά λίγα μπροστά στην κοινή ζωή που μας περιμένει και ανυπομονώ να φτάσω στα 48 χρόνια γάμου για να δω τι θα έχω να πω τότε!! (υποψιάζομαι πως τότε το SOS δεν θα φτάνει!)
Τι γλυκιά που είσαι Γιάννα μου για άλλη μια φορά! Εύχομαι να γεράσετε μαζί και σε όλα να είσαστε πάντα ενωμένοι και δυνατοί. Εμείς με τον Βασίλη είμαστε μαζί 20 χρόνια, τα 15 παντρεμένοι. Η έλλειψη εγωισμού και από τους δυο μας είναι κάτι πολύ βασικό. Οταν τσακωνόμαστε, εγώ ξέρω ότι εκείνος μετά από λίγο θα έρθει και θα μου πει "δηλαδή τώρα δεν μ' αγαπάς πια ;;;" και εγώ θα του απαντήσω "τι να σου κάνω που δεν μπορώ να σου κρατήσω κακία βρωμόπαιδο" και εκείνος ξέρει ότι εγώ θα πάω να του κάνω αγαπούλες και τρυφεράδες και γλύκες. Κάτι επίσης πολύ βασικό για εμάς, είναι ότι ξέρουμε ποιον άνθρωπο διαλέξαμε να είμαστε μαζί. Δεν προσπαθώ να τον αλλάξω, δεν προσπαθεί να με αλλάξει. Όταν τον παντρεύτηκα ήξερα ότι δεν είναι ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο, δεν είναι ρομαντικός, ξεχνάει επετείους και γενέθλια και είναι ο πιο προσγειωμένος και πεζός άνθρωπος του πλανήτη! Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω γιατί δεν μου οργανώνει πάρτι έκπληξη με κεριά, σαμπάνια και βόλτα με αερόστατο! Τέλος, από όταν γίναμε γονείς, προσπαθούμε όταν ο ένας "μαλώνει", ο άλλος να μην πετάγεται για να πάρει το μέρος του παιδιού, να κρατάμε μια κοινή γραμμή ή εάν έχουμε διαφορετική γνώμη, να το συζητάμε όταν τα παιδιά δεν είναι μπροστά. Και το χιούμορ, ατελείωτο χιούμορ ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Ο αυτοσαρκασμός μέχρι τελικής πτώσεως μας έχει κάνει να περνάμε από τον τσακωμό στο λιώσιμο από το γέλιο χωρίς να το καταλάβουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠωπω έκθεση έγραψα πάλι.....
Μαρία - astroneraidoula
Μαρακι μου σου πάνε οι εκθέσεις να τις γράφεις πιο συχνά! Με βρίσκεις σύμφωνη σε όλα! Το παιδί είναι ακόμα ένα τεράστιο κεφάλαιο για αυτό δεν το έπιασα σε αυτό το κείμενο μα με κάλυψες απόλυτα - μπροστά στο παιδί είμαστε ενωμένοι σαν μια γροθιά ακόμα και αν δεν συμφωνούμε! Η συζήτηση θα γίνει κατ' ιδίαν! Άρα κάτι κάνουμε σωστά ναι για να φτάσουμε και εμείς με το καλό στα 20 χρόνια γάμου!!! Σε ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο σχόλιο σου! Μεγάλη αγκαλιά!
ΔιαγραφήΜακάρι να μπορούσα όχι να πω αλλά κυρίως να αισθανθώ αυτά που περιγράφεις!Σας θαυμάζω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνωνυμη φίλη, με συγκινείς. Στο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου!
Διαγραφή