Τα τέταρτα γενέθλια μας... Θέμα: Αγώνες Ταχύτητας με τον Κεραυνό Mc Queen!

Ήξερα ότι φέτος  είχε φτάσει η χρονιά που ο Δημήτρης Γεράσιμος θα διάλεγε ο ίδιος το θέμα του πάρτι του- είχε όμως πολύ ενδιαφέρον που αρχικά ήθελε όλα όσα αγαπάει να αποτελούν το θέμα, μαζί και με όλα τα προηγούμενα πάρτι του αφού όπως- πολύ απογοητευμένος- ισχυρίζεται δεν θυμάται σχεδόν τίποτα! 

Αρκετούς μήνες ωστόσο πριν τα γενέθλια του επέμενε πως το θέμα του ήθελε να αφορά στον Mc Queen- αγαπημένες ταινίες, ακόμα πιο αγαπημένος ήρωας. Εγώ από την άλλη που όσον αφορά το δημιουργικό κομμάτι, δεν τρελάθηκα με το να πρωταγωνιστεί απλά ο Κεραυνός Μακ Κουίν στο πάρτι μας, άρχισα να προσπαθώ να δω πως θα ενσωματώσω τον δημοφιλή ήρωα σε ένα θέμα λίγο πιο πρωτότυπο και δημιουργικό. 

Πολύ γρήγορα κατέληξα στους αγώνες ταχύτητας με πρωταγωνιστή τον Κεραυνό Μακ Κουίν. Άλλωστε από μωράκι σχεδόν λατρεύει τους αγώνες, την ταχύτητα και όλα τα παρελκόμενα αυτών. Δεν χρειάστηκε καν να το "πουλήσω" στον μικρό αφού με τον τρόπο που τελικά στήθηκε όλο το πάρτι στα δικά του μάτια ήταν του αγαπημένου του ήρωα- στα δικά μου ήταν αγώνες ταχύτητας! (μικρές οι διαφορές μα έχουμε και έναν ψυχαναγκασμό μην το ξεχνάτε!) 

Το γεγονός πως φέτος το πάρτι μας θα ήταν εντελώς πριβε, μόνο με την οικογένεια, με βοήθησε να είμαι πολύ πιο χαλαρή και να ασχοληθώ με ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες. 

Λοιπόν... Είστε έτοιμοι να σας ξεναγήσω στο τέταρτο πάρτι γενεθλίων μας;; 

Πάντα λέω πως όλα ξεκινάνε με την πρόσκληση! Τι σημασία έχει αν δόθηκαν μόλις έξι προσκλήσεις και μόνο σε παπουδογιαγιάδες και αδέλφια, αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να είναι μοναδικές και να εκπέμπουν το κλίμα του επικείμενου πάρτι. Τι καλύτερο λοιπόν από έναν... κώνο;; Μοιράστηκα περισσότερες λεπτομέρειες για αυτούς εδώ.!

Όπως πάντα, έτσι και φέτος, οι καλεσμένοι μας μπήκαν στο κλίμα του πάρτι από την είσοδο κιόλας του σπιτιού όπου τους καλωσορίσαμε με ένα εμπνευσμένο μήνυμα και μια μικρή τσαχπινιά στην κεντρική είσοδο. Φέτος εκτός από τον συνήθη μαυροπίνακα χρησιμοποίησα ένα logo που έχουν οι trunki βαλίτσες στο χαρτόκουτο τους που μας προτρέπει να "σκουπίσουμε τις ρόδες μας"! 

Μπαίνοντας στο ασανσέρ τους περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη! Τα καπελάκια που είχαμε ζωγραφίσει αποκλειστικά για τους μικρούς καλεσμένους μας και τα οποία τους προτρέπαμε να φορέσουν... 

Ανεβαίνοντας τις σκάλες προσφέραμε το αγαπημένο μας κόκκινο αυτοκίνητο για πιθανές φωτογραφίες και καθοδηγούσαμε το δρόμο για το πάρτι... 

Το μπαλκόνι μας στα κόκκινα- αγαπημένο χρώμα του μαιμουδιού ούτως ή άλλως- με την υπέροχη χειροποίητη custom made κούνια που έφτιαξε ο παππούς μας αποκλειστικά για τον εγγονό του... (πάντα στο θέμα του πάρτι)

Το πάρτι μας ήταν brunch στην ουσία, οπότε ένας πρωινός μπουφές περίμενε την οικογένεια μας μπαίνοντας στον χώρο... 

Υπήρχαν παντού μικρές πινελιές με το θέμα μας, ενώ τελευταία στιγμή αποφάσισα να φτιάξω ξανά τον πίνακα για ευχές- ελπίζοντας να μας γράψουν όλοι- σχεδόν τα καταφέραμε! 

Ο μπουφές μας εφόσον ήταν πρωινός εκτός από τα συνηθισμένα μας μπισκότα με ζαχαρόπαστα, (φέτος φτιάξαμε φανάρια) και τα αγαπημένα μας cupcakes, είχε βραστά αυγά, ψωμάκια ώστε να τα συνοδεύσουν είτε με φυστικοβούτυρο, είτε με μέλι, είτε με πραλίνα, ανάμεικτες μπουκίτσες ντόνατς, τα λατρεμένα corn dogs που μοιάζουν στην ουσία με πιροσκί, (αλλά καλύτερα!), τα αγαπημένα τυροπιτάκια του Δημήτρη Γεράσιμου. αραβικές πίτες με μαγιονέζα, τυρί και γαλοπούλα και...λίγες μπανάνες έτσι για να μην ξεχνιόμαστε πως ένα μαιμούδι έχει γενέθλια! Παρότι φοβήθηκα ότι θα ήταν λίγα, τελικά έφτασαν και περίσσεψαν κιόλας. Είχαμε και καφέ, παγωμένο τσάι, χυμό και γάλα με φράουλα ή κακάο. 

Για να διακοσμήσω τον μπουφέ αρχικά έστησα ένα τραπεζομάντιλο με τον αγαπημένο ήρωα του μαιμουδιού. Ήθελα στον τοίχο κάτι απλό για το οποίο να μην ξοδέψω τίποτα, έτσι πάλι με χαρτί γλασέ, (φέτος είχε την τιμητική του) και με μαύρο ανεξίτηλο μαρκαδόρο ζωγράφισα σημαίες τερματισμού, (το ίδιο έκανα και για τα mini σημαιάκια στα cupcakes), ενώ σχεδίασα και έκοψα ένα μεγάλο 4! Τον πίνακα του σπιτιού που πάντα είναι πρόκληση να τον καλύψω, φέτος τον κάλυψα με ταινία σήμανσης που βρήκα στο υπόγειο του πατέρα μου φυσικά- (έχει τα πάντα αυτός ο τρελοΚρητικός με το κατοχικό σύνδρομο!) Τέλος βρήκα και ένα αφρώδες μικρό στεφάνι που είχε αφήσει η Σουλτάνα στην σοφίτα από το πάρτι της Τσιχλόφουσκας, το έντυσα με μαύρη μονωτική ταινία, κόλλησα κόκκινη ταινία στον τοίχο και έφτιαξα ένα mini λάστιχο! 

Πριν συνεχίσω να κάνω μια μικρή παρένθεση και να σας παραπέμψω στο γιατί και πως έφτιαξα τον Μακ Κουίν και την παρέα του από χαρτόκουτα εδώ.  Εάν δεν έχετε τον χρόνο να διαβάσετε,  πολύ γρήγορα να σας πω πως είχα τάξει του μαιμουδιού αγώνες ταχύτητας και αυτό έπρεπε να κάνω. Για να έχω αγώνες έπρεπε να έχω αυτοκίνητα εύκολα, ασφαλή  και γρήγορα στην οδήγηση από νήπια , (εξού και τα φορετά χαρτόκουτα), έπρεπε όμως να έχω και μια πίστα.... Σωστά; Ο χώρος στην σοφίτα ενδύκνειται για πίστα και μάλιστα με ενδιαφέρουσες στροφές, (!!), όμως πως θα τον φτιάχναμε ώστε να δείχνει ρεαλιστικός; Τελικά χρειαστήκαμε δυο ρολά μαύρη ταινία επιδιόρθωσης, ένα σετ μονωτικές ταινίες, (από τις οποίες χρησιμοποιήσαμε την κίτρινη, την άσπρη και την μαύρη), χαρτόνια, (θέλαμε μόνο μαύρα αλλά στον Σκλαβενίτη που τα βρήκα σε πολύ καλή τιμή είχε μόνο τα μισά οπότε συμπλήρωσα με κίτρινα και τελικά έδειξε πολύ όμορφο), χαρτοταινία και πολύ γερά γόνατα γιατί επί τρεις ώρες ήμασταν, (άντε ο Παναγιώτης ήταν!), γονατιστός να μετράει και να κολλάει... 

Το αποτέλεσμα όμως μας αποζημίωσε... 

Με ένα χαρτόνι που είχαν μέσα κάτι πυτζάμες που είχα αγοράσει, και με γλασέ χαρτί, έφτιαξα και μια διπλή "πινακίδα", φανάρι από την μια πλευρά και υποχρεωτική πορεία ευθεία από την άλλη... Σημαδέψαμε επίσης τις θέσεις εκκίνησης και φτιάξαμε σε ένα σημείο και διάβαση πεζών την οποία αξιοποιήσαμε προκαλώντας γέλια μα διδάσκοντας ταυτόχρονα σημαντική οδηγική συμπεριφορά!

Ο πίνακας επίσης είχε στηθεί και περίμενε τα αποτελέσματα του αγώνα, το ίδιο και τα μετάλλια και τα έπαθλα... 

Μέχρι και σφυρίχτρα είχαμε, ήμασταν απόλυτα οργανωμένοι... 

Το μόνο που έμενε ήταν να έρθουν οι καλεσμένοι μας και να αρχίσει η διασκέδαση! Όπως και έγινε. Συγκινήθηκα πολύ που και τα τρία ξαδελφάκια του ανέβηκαν φορώντας το καπελάκι τους, ενώ άρχισαν αμέσως τις δοκιμαστικές διαδρομές στην πίστα πριν τον αγώνα ώστε να εξασκηθούν και να γνωρίζουν τα "επικίνδυνα" σημεία! Ομολογώ πως ο Δημήτρης Γεράσιμος ήταν ευνοούμενος αφού είχε διανύσει εκατοντάδες μέτρα όλες τις προηγούμενες μέρες πριν τον επίσημο αγώνα... (για αυτό είναι θολός, τρέχει πιο γρήγορα και από τον Κεραυνό!)

Ο αγώνας μας που λέτε λοιπόν ήταν άκρως επαγγελματικός! Τα μικράκια μας στήθηκαν στις προβλεπόμενες θέσεις- η Σουλτάνα κάνει ένσταση πως το κουκουτσάκι, (βλ. βρωμούσα), αδικήθηκε- όμως ήταν ο μόνος τρόπος να μην τσαλαπατήσουν τα αγόρια αυτό το βρωμουσένιο θηλυκό που τρέχει λες και βγαίνει σε πασαρέλα! (να φανταστείτε όταν τα αγόρια ολοκλήρωναν τον τρίτο γύρο, η βρωμούσα ξεκινούσε τον δεύτερο!!! ;-) Είχε τρεις γύρους, εκκίνηση υπό τον ήχο σφυρίχτρας, φανάρι κόκκινο σε περίπτωση ατυχήματος στον διάδρομο, και φυσικά άτομο που σημείωνε τους χρόνους και τα σκορ! (ή τουλάχιστον προσπαθούσε!!) 

Γίνεται αγώνας χωρίς βράβευση;; Όχι φυσικά! Αμέσως μετά την λήξη του αγώνα είχαμε και την απονομή των μεταλλίων. Χάρηκα τόσο πολύ με το πόσο χάρηκαν τα ανίψια μας με όλο αυτό, ενώ συγκινήθηκα με τον τρόπο που ο Δημήτρης Γεράσιμος χειροκροτούσε με πάθος όλα τα ξαδέλφια του... 

Επειδή δε, στα μεγαλύτερα ξαδέλφια του Δημήτρη Γεράσιμου φέτος δεν είχα φτιάξει party favors- έχουν ξεπεράσει την ηλικία για τα συγκεκριμένα- είχα πάρει μετάλλια όμως και για αυτά, έτσι τα παρακάλεσα να κάνουν έναν αγώνα ταχύτητας και να δούμε ποια/ποιος θα βγει νικήτρια/νικητής! Εννοείται πως το σπρώξιμο και τα αντικανονικά "χτυπήματα" έδωσαν ρεσιτάλ και οι υπόλοιποι απλά γελάσαμε με την ψυχή μας... Τα τελικά σκορ δεν είναι σικέ- όχι καλέ τις σας κάνει να το πιστεύετε αυτό;;;

Με αυτά και με τα άλλα είχε φτάσει η ώρα της τούρτας και το μαιμούδι μας απλά δεν κρατιόταν! Μια πολύ συγκινητική στιγμή- πάντα είναι με έναν περίεργο τρόπο- τραγουδήσαμε το γενέθλιο τραγούδι και στα ελληνικά και στα αγγλικά και απολαύσαμε επιτέλους την τούρτα για την οποία είχαμε αγχωθεί και πασχίσει τόσες μέρες! 

Νομίζω πως το ύφος του τα λέει όλα... 

Το αγόρι μας έσβησε τα τέσσερα κεράκια του με τους ανθρώπους που μας αγαπάνε περισσότερο από όλους γύρω του... Η διασκέδαση συνεχίστηκε με το θηριάκι μας να ανοίγει τα δώρα του- όλα ειδική παραγγελία, ούτε ένας δεν του χάλασε χατήρι- να τα στήνει και να παίζει με τα ξαδέλφια του... 

Φέτος, είμαι σίγουρη πως προσέξατε πως οι φωτογραφίες μας δεν είναι επαγγελματικές- τις τράβηξα όλες εγώ. Μας έλειψε πολύ ο δικός μας Αντρέας είναι η αλήθεια- είχαμε όμως αποφασίσει να αξιοποιήσουμε τις φετινές μας επαγγελματικές φωτογραφίες με μια οικογενειακή φωτογράφιση μόνο οι τρεις μας... Έχοντας ήδη τις πρώτες λήψεις στον υπολογιστή μου, ξέρω πως η επιλογή ήταν η σωστή και απλά εύχομαι να σας μετέδωσα -έστω και με ερασιτεχνικές λήψεις -την μαγεία του πάρτι μας. 

Επίσης να ευχαριστήσω ακόμα μια φορά την γλυκιά Ματίνα που μας έστειλε δώρο την υπέροχη χειροποίητη μπλούζα που φορούσε ο εορτάζοντας- συνοδεύοντας με τον πιο υπέροχο τρόπο τα καθιερωμένα custome made παπούτσια μας- που φέτος μπορεί να μην τα φόρεσε καθόλου στο πάρτι, (ξυπόλητος από την αρχή ως το τέλος!), όμως τα έχει ήδη λιώσει σε όλες τις εξόδους μας- απλά τα λατρεύει! 

Θα κλείσω με αγαπημένες μου φωτογραφικές στιγμές από τα γενέθλια μας και με την ευχή που έγραψα στην γενέθλια κάρτα του λατρεμένου μας αγοριού... 

"Αγόρι μας όμορφο, μαιμουδάκι μας, μεγάλο θαύμα μας, ουράνιο τόξο μας, λεβέντη μας... 

Εμείς θα σου ευχηθούμε στον αγώνα της ζωής- τον συναρπαστικό αυτό αγώνα- ο δρόμος να είναι στρωτός, γεμάτος ενδιαφέρουσες στροφές και διακλαδώσεις. Οι ανηφόρες να είναι ομαλές και να οδηγούν μόνο ψηλότερα και ομορφότερα και οι στάσεις σου να σε γεμίζουν ενέργεια και δύναμη να συνεχίσεις. 

Και εσύ, σαν οδηγός σε αυτή, να είσαι παράτολμος μα προσεκτικός. Γρήγορος μα μελετημένος. Συγκεντρωμένος μα και ονειροπόλος. Να βλέπεις πάντα μπροστά μα να θυμάσαι και την διαδρομή που ήδη έκανες. 

Σε αγαπάμε περισσότερο από όσο μπορείς να φανταστείς...

Μπαμπάς- Μαμά" 

Όσο για μένα; Αχ βρε θηριάκι μου εγώ θα θυμάμαι τα ματάκια σου που έλαμπαν όλο ευτυχία το βράδυ πριν τελειώσει αυτή η μαγική μέρα των γενεθλίων σου- την ώρα που σου τραγουδούσα στο δωμάτιο σου για τελευταία φορά φέτος να ζήσεις και εύχομαι η ευχή που έκανες πριν σβήσεις το κεράκι σου όπως και κάθε ευχή που θα κάνεις- είτε στα γενέθλια σου είτε όχι- να βγαίνει πάντα αληθινή. 

Αυτό εύχομαι... Και η λάμψη αυτή στα μάτια σου να μην θαμπώσει ποτέ...