#φωτογραφισετο_2017 #ΟΔικοςΜαςΟκτωβριος

Μια φωτογραφία την ημέρα, για 365 μέρες. Μια φωτογραφική πρόκληση που ξεκίνησε τρία χρόνια πριν η τρελή και γλυκύτατη Martha Blogging! 

Να ο δικός μας Οκτώβριος.

263/365 Ο Οκτώβριος με βρήκε αντί στον καναπέ μου, στον καναπέ της Σουλτανας αφού της ζήτησα να κάνει το τραπέζι της προηγούμενης Κυριακής που ποτέ δεν έγινε αφού ήμουν νοσοκομείο. Έτσι ξαπλωμένη και ήδη αρκετά κουρασμένη ψυχολογικά, αρκεί να χαζέψω αυτά τα δύο - που μαζί δεν κάνουνε και χωριά δεν μπορούνε - να κάθονται μαζί στην γωνία με τα παραμύθια και να τα χαζεύουν παρέα, για να φωτίσει λίγο η μέρα μου...#φωτογραφισετο_2017 #newmonth #newchances#believe

264/365 Άρρωστο μαϊμουδακι τις τελευταίες τρεις μέρες... Αφού ψηθηκαμε στον πυρετό το πρώτο βραδυ, τώρα είμαστε στην φάση που απλά βγάζουμε καλτσακια για να κατεβάσουμε φυσικά την, λίγο πιο πάνω από το φυσιολογικό, θερμοκρασία μας. Το παρεακι μου, η ζωή μου, τα απαλά μου πατουσακια... #φωτογραφισετο_2017

265/365 Να'ναι καλά τα επιτραπέζια, τα παζλ, τα βιβλία και το disney junior για αυτές τις 10 μέρες που ήμουν κλινηρης αλλά πάντα μαμά ενός τετράχρονου... Αύριο έρχεται επιτέλους το πολυπόθητο ραντεβού με τον γιατρό και απλά (προσ)εύχομαι να έχει εξαφανιστεί μόνο το αιματωμα και τίποτε άλλο... #φωτογραφισετο_2017 #πιστη#ελπίδα

Αυτό το πλάσμα... Τα παιδιά είναι η μόνη μας ελπίδα, το μόνο μέλλον μας- έχει δίκιο η γλυκιά μου Μενια. Αθώα, γλυκά, προσαρμοστικα, γεμάτα αγάπη και κατανόηση. Γεμάτα θέληση για ζωή. Γεμάτα όνειρα. Έτσι και αυτό εδώ το παιδί... Διανύουμε μια απαιτητική περίοδο και αντιλαμβανεται την πίεση, την αγωνία. Πιο ώριμος από όλους μας βρίσκει τρόπους να γεμίσει την καρδιά του όταν αυτή αγωνιά μαζί μας... Και πάνω στο παιχνίδι έρχεται η εξάντληση και η παραδοχή στον ύπνο... Τον απολαμβάνω σήμερα ένα τικ περισσότερο από χτες. Τον απολαμβάνω για να τιμήσω έτσι τις δύο αγκαλιές που σήμερα έμαθα πως αδειασαν, πως έμειναν μισές... Και να προσευχήθω για δύναμη- ψυχική, πνευματικη και σωματική. Και τον απολαμβάνω σήμερα μόνο ένα τικ παραπάνω γιατί έχω ζήσει την κόλαση και ξέρω. Και νιώθω ευλογία κάθε μέρα, κάθε στιγμή, όπως και να έχει. Τον απολαμβάνω ένα τικ παραπάνω και για αυτή την καρδούλα μέσα μου που χτυπά ακόμα δυνατά - ενάντια σε κάθε δυσκολία - με την ελπίδα να γίνει η επίγεια αδελφή ψυχή του. Αυτό μωρε. #φωτογραφισετο_2017#ΟχιΑλλαΑγγελουδιαΠαρακαλω

269/365 Με κάθε πρωτοβροχι του φθινοπώρου, το έχουμε "εθιμο" να φοράμε γαλότσες, να παίρνουμε τις ομπρέλες μας και να βγαίνουμε βόλτα στην βροχή. Φέτος ωστόσο δεν γίνεται, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να βγούμε στο μπαλκόνι και να βρέξουμε χεράκια... Όπως εκείνο το πρώτο φθινόπωρο που ήταν μόλις 3 μηνών...#φωτογραφισετο_2017 #ourkindoffamily#ourkindofcrazy

283/365 Το ξέρω δεν φαίνεται καλά, μα πρέπει να υπολογίσετε- πρωτον πως υποφέρω από αναγουλες και ατονία και δεύτερον πως είμαι τρεις μέρες τώρα άρρωστη με δέκατα, μπούκωμα και βήχα- μα υπάρχει ένα μειδιασμα εκεί στις άκρες των χειλιών... Είναι που σήμερα είδαμε μόνο ένα μεγαλωμένο φασολάκι και κανένα αιματωμα... Και αυτά είναι σίγουρα υπέροχα νέα. Ο αγαπημένος μου όμως σοφός θείος με συμβούλεψε σήμερα πως δεν πρέπει να φοβόμαστε να εκθέτουμε τον εαυτό μας. Έτσι και εγώ το ομολογώ. Ο φόβος επισκιάζει ακόμα την χαρά. Αυτό όμως δεν την ακυρώνει- μάλλον την κάνει με εναν περίεργο τρόπο ακόμα πιο έντονη... Στην αναμονή λοιπόν με #πίστη #ελπίδα #πείσμα#φωτογραφισετο_2017

285/365 Νιώθω κάπως σαν αυτό το #minion... Με βήχα που ξυπνάει το μοναδικό μου σύνδρομο προκαλώντας μου κράμπες που παραμορφώνουν το σώμα μου, με μόνιμο μπούκωμα και κρυάδες σε συνδυασμό με την εγκυμοσύνη, τις αναγουλες και φυσικά τα άγχη μας αφού αιματωμα δεν φαινόταν προχθές αλλά τα συμπτώματα επιμένουν- έχω φτάσει λίγο στα όρια μου...είμαι πλέον επίσημα εξαντλημένη. Μόνο αυτό το μουτράκι μπορεί να ζωγραφίσει ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου και δοξάζω τον Θεό για αυτό... #φωτογραφισετο_2017#Υπομονή #ΣταΤελειωματα

286/365 Ξανά αιμορραγία. Πόνους και τρέξιμο στο νοσοκομείο μες τη νύχτα. Πάλι πίσω σπίτι , πάλι σε αναμονή, πάλι αγωνία, πάλι ένα μεγαλωμένο πια φασολάκι με ολοκαθαρα τα χεράκια και τα ποδαράκια του, τον εγκέφαλο και την καρδούλα να χτυπά πεισματαρικα... Παλεύει αυτό για μένα μου είπε η γιατρός σε εφημερία, όταν παραδέχτηκα πως δεν παλεύω ψυχικά το ιδιο για αυτό το παιδάκι μου... Κλινηρης λοιπόν και πάλι μέχρι να το ξεπεράσουμε. Με δωράκι μαιμουδενιο για να μου κρατάει συντροφιά τώρα που μπαμπας και γιος πήγαν για ψώνια.. Τι να κάνουμε; #Υπομονή #ξανά #πίστη#ελπίδα

296/365 "Κάθε αρχή και δύσκολη, κάθε τέλος και θλιβερό, το ενδιάμεσο είναι που μετράει", μια ακόμα μεγάλη αλήθεια της ζωής... Όταν η αναισθησιολογος μου μιλούσε κατά την διάρκεια της αποξεσης προκειμένου να είμαι ήρεμη, αναφέρθηκε στο ποσό τυχαίο ΔΕΝ είναι που η θάλασσα μας ηρεμεί όλους τόσο, αφού μιλάει η αρχέγονη μνήμη της μήτρας... Και αυτή είναι ακόμα μια αλήθεια... Την θάλασσα αναζήτησα πρώτα από οτιδήποτε άλλο, και όπως πάντα μίλησε στην καρδιά μου... Νέα εβδομάδα, νέα μέρα, νέα αρχή - έτσι είναι. Κάθε τι για να ξαναγεννηθεί πρέπει πρώτα να πεθάνει. Τα δέντρα απογυμνωνονται πριν γεμίσουν και πάλι ζωή, αυτός είναι ο κύκλος της φύσης και μια ακόμα αλήθεια της ζωής... Εμείς είμαστε απλά ευλογημένοι να είμαστε θεατές σε αυτή την γεμάτη αλήθειες ζωή - είτε στεναχωρες, είτε όχι... #φωτογραφισετο_2017

297/365 Αυτό το κορμάκι που έρχεται να χουχουλιασει δίπλα μου... Το χεράκι αυτό που θέλει πάντα να με αγγίζει έστω και ελάχιστα... Τα γαργαρα γελάκια στο δίχως έλεος γαργαλητο... Όλα αυτά μαζί και το καθένα ξεχωριστά να φωνάζουν ευτυχία, ευλογία, πληρότητα. Και η βροχή έξω που πέφτει ασταμάτητα να ξεπλενει τις στεναχωριες, να κλαίει ο ουρανός για μένα... Τι άλλο να ζητήσω;#φωτογραφισετο_2017 #πίστη #ελπίδα #σεβασμό#κατανόηση

298/365 Για μένα η κουζίνα είναι φάρμακο, πόσο μάλλον όταν δημιουργώ με αγάπη ξεχωριστά κεράσματα για την αυριανή γιορτή του μαϊμουδιου... Τα συγκεκριμένα θα δοθούν σήμερα κιόλας στους φίλους μας από την μουσική έκφραση. Για αύριο ένα θα σας πω...μοσχομυριζει πορτοκάλι όλο το σπίτι..#φωτογραφισετο_2017 #cupcakes#ΓιαΕνανΔημητρηΓινονταιΟλα

300/365 Μετά από μια γεμάτη μέρα χθες- γεμάτη από αγάπη, ευχές, κεράσματα, πολύχρωμα χρυσάνθεμα, δώρα και δωράκια - έρχεται η σημερινή μέρα που τα συναισθήματα καταλαγιαζουν και οι στιγμές μετατρεπονται μαγικά σε μνήμες γεμάτες νοσταλγία. Και είναι αυτή η στιγμή που δεν έχεις προλάβει καλά καλά να σηκωθείς από δίπλα του, και τον βλέπεις με κλειστά σχεδόν ματάκια και κατακόκκινα μαγουλάκια να έρχεται παραπατωντας δίπλα σου να ξαπλώσει και να συνεχίσει όχι μόνο στην αγκαλιά του Μορφέα μα και στην δική σου... Και είναι αυτή η στιγμή μαγική, ευλογημένη, από αυτές που σου κόβουν για λίγο την ανάσα, από αυτές που χάνεις μερικούς χτύπους της καρδιάς... Και είναι αυτές οι στιγμές που σε πλημμυρίζουν γνήσια αισθήματα ευτυχίας και νιώθεις ευγνώμων που τις ζεις... Τριακοστή μέρα από τις 365 και κάθε χρόνο είναι ένα τι πιο ξεχωριστή...#φωτογραφισετο_2017 #πίστη #ελπίδα #αγάπη

301/365 Διάφορες συνθήκες δεν μας επέτρεψαν να δούμε την παρέλαση φέτος- νομίζω είναι η πρώτη φορά που δεν τα καταφέραμε- όμως μια βόλτα, έστω και βιαστική, με την σημαία μας και ενώ τραγουδούσαμε πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, την κάναμε! (σε όλη την διαδρομή την κρατούσε αλφάδι, με τον ίδιο τρόπο συνεχώς το ψυχαναγκαστικό μου τερατάκι...)#φωτογραφισετο_2017 #ΕθνικήΕπέτειος#ΧρόνιαΠολλά

302/365 "Τα ποδήλατα μας, όπως τα όνειρα μας, ξέρουν απο ανηφοριες" #φωτογραφισετο2016

303/365 Στα βιβλία βυθίστηκα αυτόν τον δύσκολο μήνα, και θυμήθηκα ξανά πόσο ανάγκη τα έχω και πόσο με ταξιδεύουν. Το είχα ξεχάσει αυτό με την μητρότητα και τα υπέροχα παιδικά παραμύθια που κυκλοφορούν πλέον και μονοπωλούν τις αναγνώσεις μου... Έχω ολοκληρώσει τρία. Το πρώτο που επέλεξα ήταν αυτό το μαγευτικό ταξίδι στην Κωνσταντινουπολη του 1926 με 1964 από την Μαίρη Μαγουλα και τις Εκδόσεις Μεταίχμιο - Ekdoseis Metaixmio Μεγάλο βιβλίο που όμως σε κρατάει σε εγρήγορση και αγωνία σχεδόν, χωρίς να σε μπερδεύει παρά την πολύπλοκη πλοκή και τους πάμπολλους χαρακτήρες, αφού η επιλογή ονομάτων είναι χαρακτηριστικη και σε βοηθάει.#φωτογραφισετο_2017 #booklover #somanybooks#solittletime

304/365 Νομίζω πως το #haloween είναι πιθανοτατα το μόνο "ξενικο" έθιμο που δεν έχω υιοθετήσει! Από την άλλη ούτε για τις απόκριες τρελαίνομαι, ίσως έχει να κάνει με το γεγονός πως δεν μου αρέσουν τα μασκαρεματα τόσο, ούτε οι υπερβολικές συμπεριφορές που συνήθως χαρακτηριζουν αυτού του είδους τις γιορτές... Ωστόσο, όταν είσαι μητέρα κάνεις πράγματα που δεν φανταζοσουν! Ο Δημήτρης Γεράσιμος λοιπόν "ενημερώθηκε" για το #haloween από τα παιδικά προγράμματα που βλέπει στο#disneyjunior και μου ζήτησε να κάνουμε κάτι! Είχα ήδη ένα φαντασματακι που μου είχε στείλει μια φίλη - φτιαγμένο πολύ απλά από γαζα, μπαμπάκι και λίγη κλωστή - ενώ η κολοκύθα στολιζε ήδη φθινοπωρινα το σπίτι μας! Του είπα λοιπόν να ζωγραφίσει μια τρομακτική φάτσα στην κολοκύθα, κάναμε και τα φαγητά μας σήμερα κάπως τρομακτικά, μα το καλύτερο είναι πως όλη μέρα παίζουμε τα τέρατα και τα φαντάσματα - παραδόξως οι τρομακτικοι χαρακτήρες είναι πολύ του στυλ μου! Τι να πω; Πήραμε και λίγη μυρωδιά από #haloween σήμερα στο σπιτικό μας! Έγινε και αυτό!#φωτογραφισετο_2017 #μητροτητα#NeverADullMoment

Για πρώτη φορά στα τρία χρόνια του #φωτογραφισετο χάνω δεκαπέντε μέρες από έναν μήνα- οι δέκα νομίζω σερί. Μην βλέπετε το κολάζ γεμάτο- είναι διπλές οι φωτογραφίες. Μας πήρε πολλά ο Οκτώβριος, θέλω να πιστεύω πως μαζί με αυτά που πήρε μας έδωσε άλλα. Έτσι είμαστε εμείς προσπαθούμε πάντα να βλέπουμε τα θετικά... Παρά την διαδικτυακή απουσία μας, η ζωή στο σπίτι κυλούσε φυσικά φυσιολογικά όπως πάντα- συμβαίνει αυτό όταν έχεις παιδί- με πολλά παιχνίδια, δραστηριότητες, γέλια ενώ γιορτάσαμε με τιμές και τις δυο γιορτές μας. 

Εάν δυσκολεύτηκα; Ναι. Ακόμα υπάρχουν στιγμές που δυσκολεύομαι αν και έχω βρει μεγάλο κομμάτι της παλιάς και λίγο ανανεωμένης ξανά- έστω και με πόνο- Γιάννας. Πάντα όμως θα κοιτάω τον ουρανό, πάντα τα σύννεφα θα μου κόβουν την ανάσα, πάντα θα ψάχνω για καρδιές και ξεχωριστές στιγμές μέσα στην μέρα μου. Στο μεταξύ, απλά ανυπομονώ για ένα Νοέμβριο ήρεμο, οικείο και χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις. 

Άλλωστε από αύριο αρχίζουμε να μετράμε αντίστροφα για τα Χριστούγεννα- μην ξεχνιόμαστε....