Τα μουστοκούλουρα και εγώ... (συνταγή)

Λατρεύω τα μουστοκούλουρα. Ίσως επειδή μου θυμίζουν την γιαγιά μου και εκείνη την πρώτη μουσταλευριά που έφτιαχνε και μύριζε όλη η αυλή. Ίσως επειδή γενικά αγαπούσα και ακόμα αγαπώ την μυρωδιά του μούστου. Ίσως επειδή όταν με πονούσε ο λαιμός μου, τόσο η γιαγιά μου όσο και η μητέρα μου, μου έδιναν ένα κουταλάκι πετιμέζι να πιω... Ίσως επειδή οι μέρες του τρύγου στο χωριό ήταν πάντα πολύτιμες και εορταστικές μέσα στην κούραση τους. Και παρότι μισούσα που τα μαλακά μουστοκούλουρα της γιαγιάς μου κολλούσαν στα δόντια, ταυτόχρονα απλά τα αγαπούσα. 

Μεγαλώνοντας ανακάλυψα και τα τραγανά μουστοκούλουρα που δεν μου έκλεψαν την καρδιά. Από πολύ μικρή δε, έχω τετράδια στα οποία καταγράφω τις αγαπημένες μου συνταγές. Είτε αυτές είναι από οικογενειακές παραδόσεις, είτε από περιοδικά, είτε πλέον από το διαδίκτυο. Περίπου στα 25 λοιπόν, αν θυμάμαι καλά, έπεσα πάνω σε μια συνταγή για μουστοκούλουρα  που μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ήταν από κάποιο ένθετο περιοδικό σε εφημερίδα.  Είχα στο σπίτι ένα γυάλινο μπουκάλι με πολύτιμο πετιμέζι της γιαγιάς και στρώθηκα να τα φτιάξω. 

Και ερωτεύτηκα. Επιτέλους είχα βρει την συνταγή που μου έδινε μουστοκούλουρα, ούτε τραγανά, μα ούτε και τόσο μαλακά που να κολλάνε στα δόντια και στον ουρανίσκο σου! Αυτή ακριβώς την συνταγή μοιράζομαι μαζί σας σήμερα. Την φτιάξαμε και πάλι πρόσφατα με το μαιμούδι  στο πλαίσιο της εβδομάδας δραστηριοτήτων για το φθινόπωρο, (δείτε εδώ), και χρησιμοποίησα πιθανότατα την προτελευταία δόση από εκείνη την τόσο πολύτιμη παρτίδα πετιμέζι της γιαγιάς μου. Στο μεταξύ, έχω και άλλο πετιμέζι από τον γαμπρό μου- μα εκείνο- το τελευταίο της γιαγιούλας μου- είναι τόσο πολύτιμο που σχεδόν δεν θέλω να χρησιμοποιήσω το λίγο που έχει απομείνει. Θέλω να το φυλάξω εκεί, στην γωνία της τροφαποθήκης, να το μυρίζω για να πηγαίνω πίσω στο χρόνο ή να νιώθω και πάλι λίγο την ζεστασιά του στον πονεμένο μου λαιμό με μια κλεφτή κουταλίτσα τις κρύες νύχτες κάποιου χειμώνα... 

Αυτό θέλω. 

Αν σας αρέσουν και εσάς τα μουστοκούλουρα, δοκιμάστε και αυτή την συνταγή και που ξέρετε; Μπορεί οι μυρωδιές να ξυπνήσουν και δικές σας αναμνήσεις: 

Υλικά: 

Ομάδα 1η: 

• 270 γρ. ηλιέλαιο
• 120 γρ. πετιμέζι
• 30 γρ. grand marnier 
• 220 γρ. χυμό πορτοκάλι
• 80 γρ. ζάχαρη άχνη
• 10 γρ. κανέλα
• 2 γρ. γαρύφαλλο σκόνη
• 10 γρ. βανίλια
• 5 γρ. αλάτι

Ομάδα 2η 

• 1 κιλό αλεύρι
• 1 γρ. σόδα 
• 5 γρ. baking powder

Εκτέλεση: 

Ρίχνω όλα τα υλικά της πρώτης ομάδας στο μίξερ στο φτερό, στην μεσαία ταχύτητα για περίπου 5 λεπτά. Μετά χαμηλώνω την ταχύτητα και προσθέτω και τα υλικά της δεύτερης ομάδας. Χτυπάω στο μίξερ μέχρι να ομογενοποιηθεί και να πλάθεται. Το αφήνω να ξεκουραστεί για 20 λεπτά. Πλάθω, απλώνω σε λαδόκολλα και ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς στον αέρα στην μεσαία σχάρα για 15 με 20 λεπτά. 

Καλή επιτυχία! Έχουν περίπου 130 θερμίδες το τεμάχιο. Εγώ τα φτιάχνω και λίγο μικρότερα τώρα για να έχουν καλό μέγεθος για τον μικρό. Συνεπώς προσαρμόζουμε και το ψήσιμο αναλόγως. Παρέα με τσαγάκι, αυτά τα μουστοκούλουρα απογειώνονται!