Την περασμένη εβδομάδα έπεσε και το πρώτο πάνω μας δοντάκι! Έχουμε, (σας συγκλονίζει ο πληθυντικός της μάνας;; χιχιχι), ήδη χάσει τέσσερα κάτω δοντάκια, (δες εδώ), μα το πάνω το περιμέναμε με μεγάλη αγωνία η αλήθεια είναι!
Κουνιόταν εδώ και αρκετό καιρό και τις προάλλες έτσι όπως χοροπήδησε πάνω στο κρεβάτι μας το μαιμούδι- τσουπ! Πετάχτηκε το δόντι πάνω στο πάπλωμα! Είχαμε λίγη παραπάνω αιμορραγία από όση είχαμε συνηθίσει με τα άλλα και τρομάξαμε λίγο, μα η μαμά ήταν οργανωμένη με τα κατάλληλα για να το ξεπεράσουμε πολύ γρήγορα! (από την στιγμή που αρχίζουν τα δοντάκια να κουνιούνται προμηθευόμαστε αποστειρωμένες ατομικές γάζες ώστε να βάλουμε στο κενό και να ζητήσουμε από το μικράκι μας να δαγκώσει μέχρι να σταματήσει η αιμορραγία και μετά έχουμε παγωτό στην κατάψυξη για να φάει ώστε να μουδιάσει η περιοχή και να μην το ενοχλεί τόσο- στην αρχή μπορεί να πονάει λίγο . αυτός και ο λόγος του παγωτού)
Εμάς δεν μας επισκέπτεται η νεράιδα των δοντιών- βλέπετε η μαμά μου δεν πίστευε σε αυτήν με αποτέλεσμα να μην πιστεύω ούτε εγώ και να μην μας επισκέπτεται, γιατί σίγουρα γνωρίζετε πως πρέπει να πιστεύεις στην μαγεία για να γίνει ;-) - και ούτε θέλει ο Δημήτρης Γεράσιμος να τα πετάμε στα κεραμίδια όπως έκανα εγώ οπότε το φυλάξαμε και αυτό μαζί με τα άλλα στο οικογενειακό scrap book μας- για το οποίο επιφυλάσσομαι να γράψω κάποια στιγμή!
Τιμούμε όμως πολύ την ημέρα που πέφτει κάποιο δοντάκι με μια ξεχωριστή βόλτα- διότι είναι μεγάλο ορόσημο και μια ακόμα απόδειξη πόσο γρήγορα μεγαλώνει το αγόρι μας! Έχουμε λοιπόν ένα σαφώς κουτσοδόντικο ξωτικό στο σπίτι μας αυτές τις μέρες και εγώ το μόνο που εύχομαι- ξανά- είναι να μην χαθεί αυτό το όμορφο και ξεχωριστό κενό που έχει το αγόρι μου στα δυο μπροστινά του δοντάκια...
"Κουρούνα πάρε το δόντι του και δως του σιδερένιο, να ροκανάει τα μύγδαλα, να τρώει τα παξιμάδια"
Κουνιόταν εδώ και αρκετό καιρό και τις προάλλες έτσι όπως χοροπήδησε πάνω στο κρεβάτι μας το μαιμούδι- τσουπ! Πετάχτηκε το δόντι πάνω στο πάπλωμα! Είχαμε λίγη παραπάνω αιμορραγία από όση είχαμε συνηθίσει με τα άλλα και τρομάξαμε λίγο, μα η μαμά ήταν οργανωμένη με τα κατάλληλα για να το ξεπεράσουμε πολύ γρήγορα! (από την στιγμή που αρχίζουν τα δοντάκια να κουνιούνται προμηθευόμαστε αποστειρωμένες ατομικές γάζες ώστε να βάλουμε στο κενό και να ζητήσουμε από το μικράκι μας να δαγκώσει μέχρι να σταματήσει η αιμορραγία και μετά έχουμε παγωτό στην κατάψυξη για να φάει ώστε να μουδιάσει η περιοχή και να μην το ενοχλεί τόσο- στην αρχή μπορεί να πονάει λίγο . αυτός και ο λόγος του παγωτού)
Εμάς δεν μας επισκέπτεται η νεράιδα των δοντιών- βλέπετε η μαμά μου δεν πίστευε σε αυτήν με αποτέλεσμα να μην πιστεύω ούτε εγώ και να μην μας επισκέπτεται, γιατί σίγουρα γνωρίζετε πως πρέπει να πιστεύεις στην μαγεία για να γίνει ;-) - και ούτε θέλει ο Δημήτρης Γεράσιμος να τα πετάμε στα κεραμίδια όπως έκανα εγώ οπότε το φυλάξαμε και αυτό μαζί με τα άλλα στο οικογενειακό scrap book μας- για το οποίο επιφυλάσσομαι να γράψω κάποια στιγμή!
Τιμούμε όμως πολύ την ημέρα που πέφτει κάποιο δοντάκι με μια ξεχωριστή βόλτα- διότι είναι μεγάλο ορόσημο και μια ακόμα απόδειξη πόσο γρήγορα μεγαλώνει το αγόρι μας! Έχουμε λοιπόν ένα σαφώς κουτσοδόντικο ξωτικό στο σπίτι μας αυτές τις μέρες και εγώ το μόνο που εύχομαι- ξανά- είναι να μην χαθεί αυτό το όμορφο και ξεχωριστό κενό που έχει το αγόρι μου στα δυο μπροστινά του δοντάκια...
"Κουρούνα πάρε το δόντι του και δως του σιδερένιο, να ροκανάει τα μύγδαλα, να τρώει τα παξιμάδια"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...