Απ' όταν βγήκε ο Ρουβάς απο το μαιευτήριο κρατώντας τη πρωτοτοκή του αγκαλιά μέσα σε ένα κομμάτι ύφασμα- δεν ξέραμε τότε- δημιουργήθηκε ντελίριο και η απόλυτη εποχή των sling!
Εγώ αφού ρώτησα τον παιδίατρο μας και πήρα την απόλυτη έγκριση του, αγόρασα περιχαρής το ολοδικό μου sling.... Και μου λύθηκαν τα χέρια... Ακόμα και όταν τίποτα άλλο δεν τον παρηγορούσε, με το που κούρνιαζε εκεί μέσα στην αγκαλιά μου, ακουμπώντας το κεφαλάκι του στην καρδιά μου, αμέσως γαλήνευε...
Αλλά και μένα με έχει βόλεψει αφάνταστα, να πετάγομαι το μαγαζάκι της γειτονιάς για λίγα ψώνια ή ακόμα και για μια σύντομη βόλτα στα μαγαζιά, απλά τον "φοράω" και περνάμε και οι δύο υπέροχα... αυτός χωρίς γκρίνιες και εγώ χωρίς σακατεμένη μέση και χέρια... ( και έχοντας πάντα ένα χέρι για να βγάζω το πορτοφόλι μου!!)
Ουσιαστικά νιώθω λίγο όπως όταν ήταν μέσα στην κοιλιά μου, τον έχω κολλητά στο σώμα μου, λίγο πιο πάνω από το στομάχι μου, το κεφάλι του ακριβώς πάνω στην καρδιά μου. Το συναίσθημα δεν περιγράφεται και το ένστικτο μου λέει πως το αγόρι μου απλά το λατρεύει...
Το μόνο ελάττωμα που βρίσκω στο να "φοράς" το παιδί σου είναι πως δεν μπορείς να ντυθείς και τόσο βαριά- δεν βολεύει κανέναν από τους δυο- όμως τι να το κάνω το παλτό; Έχω τη θερμοφορίτσα μου και αυτό μου φτάνει.....
Το ημερολόγιο μιας μαμάς
Εγώ αφού ρώτησα τον παιδίατρο μας και πήρα την απόλυτη έγκριση του, αγόρασα περιχαρής το ολοδικό μου sling.... Και μου λύθηκαν τα χέρια... Ακόμα και όταν τίποτα άλλο δεν τον παρηγορούσε, με το που κούρνιαζε εκεί μέσα στην αγκαλιά μου, ακουμπώντας το κεφαλάκι του στην καρδιά μου, αμέσως γαλήνευε...
Αλλά και μένα με έχει βόλεψει αφάνταστα, να πετάγομαι το μαγαζάκι της γειτονιάς για λίγα ψώνια ή ακόμα και για μια σύντομη βόλτα στα μαγαζιά, απλά τον "φοράω" και περνάμε και οι δύο υπέροχα... αυτός χωρίς γκρίνιες και εγώ χωρίς σακατεμένη μέση και χέρια... ( και έχοντας πάντα ένα χέρι για να βγάζω το πορτοφόλι μου!!)
Ουσιαστικά νιώθω λίγο όπως όταν ήταν μέσα στην κοιλιά μου, τον έχω κολλητά στο σώμα μου, λίγο πιο πάνω από το στομάχι μου, το κεφάλι του ακριβώς πάνω στην καρδιά μου. Το συναίσθημα δεν περιγράφεται και το ένστικτο μου λέει πως το αγόρι μου απλά το λατρεύει...
Το μόνο ελάττωμα που βρίσκω στο να "φοράς" το παιδί σου είναι πως δεν μπορείς να ντυθείς και τόσο βαριά- δεν βολεύει κανέναν από τους δυο- όμως τι να το κάνω το παλτό; Έχω τη θερμοφορίτσα μου και αυτό μου φτάνει.....
Το ημερολόγιο μιας μαμάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...