Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

Πως η απώλεια διαμόρφωσε την μητέρα που είμαι σήμερα...

Δεν νομίζω πως ο κόσμος συνειδητοποιεί πόσο σε διαμορφώνει η απώλεια του μωρού σου-όχι μόνο ως άνθρωπο γενικότερα-  μα το βασικότερο ως γονέα. 

Όταν ο Δημήτρης Γεράσιμος ήταν μόλις λίγων ημερών δυσκολευόμουνα να τον δώσω σε άλλη αγκαλιά πέραν του Παναγιώτη.   Αυτό κράτησε σχεδόν έξι μήνες. Πραγματικά, μέχρι να τον ξανακρατήσω στα χέρια μου σχεδόν ένιωθα μισή, μου κοβόταν η ανάσα. Δεν ήταν ότι φοβόμουν κάτι- ήμουν παρούσα- ήταν που πολύ απλά ένιωθα... πραγματικά μισή. Ο ομφάλιος λώρος ήταν ακόμα εκεί- δυνατός και με παλμό-με το ένστικτο μου να με προστάζει να μην χάνω την παραμικρή ευκαιρία να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται στο μωρό μου. 

Τις πρώτες δυο βδομάδες δε, που γυρίσαμε σπίτι, τόσο ο Παναγιώτης όσο και εγώ, ήμασταν κυριολεκτικά άυπνοι, κάνοντας εναλλάξ βάρδιες για να κλείσουμε λίγο τα μάτια μας, μιας και ο φόβος πως θα τον χάσουμε και αυτόν ήταν διάχυτος. Όταν ηρεμήσαμε λίγο και αρχίσαμε να κοιμόμαστε, εγώ πάντα πεταγόμουν ανά μια ώρα- για μήνες- ώστε να δω πως όλα είναι καλά. Πως το παιδί αναπνέει. 

Παράλληλα όμως με τις φοβίες που μου έδωσαν οι απώλειες μου, μου έδωσαν και μια εξαιρετική γνώση. Πως το παιδί μου δεν μου ανήκει. Ανήκει στον ίδιο και στην ζωή του. Ανήκει σε όποιον "κάνει κουμάντο" εκεί πάνω. (για μένα είναι ο Θεός). Έμαθα, με τον οδυνηρό τρόπο φυσικά, πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πως κάθε στιγμή είναι πολύτιμη. Πως η ουσία είναι η αίσθηση που αφήνουμε πίσω μας. Οι στιγμές που μοιραστήκαμε. Η ποιότητα σε αυτές. Μα και η ποσότητα. 

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την επίκτητη ικανότητα του κάθε γονέα να "διαβάζει" τις ανάγκες του δικού του παιδιού, με έκαναν την μητέρα που είμαι σήμερα. 

Γιατί το δικό μου παιδί έχει την σφραγίδα από δυο απώλειες. Μπορεί να μην γνώρισε τα αδέλφια του, μπορεί ακόμα να μην έχουμε μιλήσει ολοκληρωμένα για αυτά, μπορεί να μην έχει νιώσει λεπτό μιζέριας από εμάς ή δυστυχίας από το πρώτο λεπτό που γεννήθηκε... 

Όμως μεγάλωσε μέσα σε μια μήτρα για εννιά μήνες, μια μήτρα που μόλις τα προηγούμενα χρόνια είχε φιλοξενήσει και άλλες ζωές. Ένιωθε τους χτύπους της καρδιάς μιας μητέρας που αγωνιούσε φριχτά για το αν θα πάνε όλα καλά. Πέρασαν δεκάδες γιατροί πάνω από αυτή την κοιλιά, μιλώντας "ξεδιάντροπα μπροστά του" για τις δυσκολίες, τις απώλειες, κάνοντας πολλάκις την μητέρα του να κλαίει. Άκουσε γιατρούς να ζητάνε από την μητέρα του να υπογράψει χαρτιά πως αν η ίδια πεθάνει είναι με δική της ευθύνη. Ένιωθε τις τέσσερις ενέσεις ημερησίως στην κοιλιά της. Άκουσε άπειρες φορές την μητέρα του να εξομολογείται τις αγωνίες της, ένιωσε πολλές φορές την ευλογία της ευχής του εξομολόγου μα και των αχράντων μυστηρίων. Ξύπνησε και αυτός μέσα σε αυτή τη μήτρα από τους εφιάλτες που έβλεπε αυτή.  Άκουγε προσεκτικά όταν η μητέρα του παρακαλούσε για μια κίνηση του, ώστε να βεβαιωθεί  πως είναι καλά, και ποτέ δεν της χαλούσε χατήρι. 

Μην γελιέστε όμως. Ακόμα και αν δεν είχα κλάψει καθόλου, δεν είχα δει εφιάλτες, δεν μας τρομοκρατούσαν οι γιατροί, ακόμα και αν δεν, δεν δεν... 

Το παιδί αυτό είναι ένα θαύμα, σταλμένο απευθείας στην γη από τα ίδια του τα αδέλφια. Μπορεί εγώ να μην πρόλαβα να γνωρίσω τα παιδιά μου, μα είμαι απολύτως σίγουρη πως ο Δημήτρης Γεράσιμος γνωρίζει τα αδέλφια του. Έχω σημάδια για αυτό- μα αυτή είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία. Ξέρει πολύ καλά, ακόμα και αν δεν το έχω εκφράσει ποτέ, πως είναι η γαλήνη της ψυχής μας- δεν ξέρω πόσο καλύτερα να το εκφράσω. Διότι- όσο ήταν στην μήτρα- ήταν τόσο δραστήριος. Κλωτσούσε συνέχεια, θέλοντας να κάνει αισθητή στην παρουσία του, καταλαβαίνοντας με ένα τρόπο πέραν εξήγησης πως αυτό χρειαζόμασταν. Ένιωθε πως και εμείς είμαστε σε εγρήγορση, ελπίζοντας στο πιο λαμπερό θαύμα, μα ταυτόχρονα σε επιφυλακή για τα χειρότερα... 

Από την στιγμή όμως που τον ακούμπησαν στην αγκαλιά μου και ήταν εκεί, μπροστά στα μάτια μου, μέσα στα χέρια μου, η ανάσα του στον λαιμό μου, η ψυχή μου γαλήνεψε. Και το ίδιο και η δική του. Ήταν το πιο ήρεμο βρεφάκι που θα μπορούσα να έχω. Κουλουριασμένος τους πρώτους μήνες της ζωής του στο στήθος μου, στην εμβρυακή στάση που τόσο αγαπούσε και μέσα στην μήτρα, μα ήρεμος- γαληνεμένος- εκεί που και ο ίδιος λαχταρούσε τόσο να βρεθεί. 

Πολλές φορές λοιπόν έχω κριθεί για τις επιλογές μου ως μητέρα, ακόμα και από το άμεσο οικογενειακό μου περιβάλλον, κυρίως για το γεγονός πως τρία χρόνια τώρα με τον Δημήτρη Γεράσιμο είμαστε κυριολεκτικά αυτοκόλλητοι. Εκτός αυτού, έχω κριθεί και για άλλες επιλογές μου, όπως το να μην αρνούμαι αγκαλιά, να μην τον αφήνω να κλάψει, να κοιμόμαστε αγκαλιά- εφόσον αυτό επιθυμεί, να βάζω πρώτα από όλα τις δικές του ανάγκες και μέσα σε αυτές να καταφέρνω να συνδυάζω και τις δικές μας. 

Ξέρετε όμως κάτι; Ουδόλως με αφορά. Και τους συγχωρώ. Λόγω άγνοιας. 

Διότι όσοι κρίνουν προφανώς δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να γεννάς το παιδί σου και δώδεκα ώρες μετά να σε ενημερώνουν πως απλά...πέθανε. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να σε αναγκάσουν σε φυσιολογική γέννα του παιδιού που έχει ήδη καταλήξει μέσα σου. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να περνάς 15 μήνες από την ζωή σου συνολικά κλινήρης για να μην έχεις τελικά κανένα παιδί στην αγκαλιά σου. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να πρέπει να πας να ψωνίσεις ένα κουτί για να θάψεις το παιδί σου επειδή κανένα γραφείο δεν το αναλαμβάνει. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να αποκοιμιέσαι κλαίγοντας για τέσσερα χρόνια. Τι σημαίνει να απαντάς σε αγενή σχόλια σχετικά με τις απώλειες σου, να χάνεις φιλίες που απλά ένιωθαν πολύ άβολα να είναι δίπλα σου, δεν ξέρουν τι σημαίνει να μαθαίνεις με τον χειρότερο τρόπο πως η ζωή είναι ευλογία και τίποτα δεν είναι δεδομένο. 

Απλά δεν ξέρουν. 

Εγώ όμως ξέρω. Και είμαι εδώ για να είμαι η μητέρα που ονειρευόμουν πως θα είμαι τόσα χρόνια. Με λίγη παραπάνω σοφία, επιτρέψτε μου να με "κολακέψω", γιατί ναι- γέρασα απότομα και σκληρά. Γέρασα πριν την ώρα μου.

Ταυτόχρονα όμως ξαναγεννήθηκα. Και εκτίμησα βαθιά το δώρο της ζωής. Εκτίμησα βαθιά το γεγονός πως ο Θεός μου χάρισε πολλά παιδιά, ακόμα και αν μεγαλώνω ένα. 

Και αυτό το ένα θα το μεγαλώνω με πάθος, αφόρητη αγάπη και διαρκή ενασχόληση ώστε να το θωρακίσω με τόση ασφάλεια και αυτοπεποίθηση ώστε όταν έρθουν αυτά τα χρόνια που θα ανοίξει τα φτερά του, (πολύ πιο σύντομα από όσο κατανοούν κάποιοι γονείς), να νιώθω πως εγώ ρούφηξα κάθε λεπτό, κάθε μικρή και μεγάλη στιγμή. Πως έκανα το παν για να είναι αυτά τα χρόνια μαγικά, δημιουργικά, χαρούμενα, ανέμελα. Και ο ίδιος να είναι τόσο χορτασμένος από αυτά τα πρώτα χρόνια, να έχει τόσο βαθιές ρίζες, που όταν θελήσει να κάνει την δική του οικογένεια να είναι γεμάτος πληρότητα και βεβαιότητα πως ναι. Μπορεί να γίνει ένας εκπληκτικός πατέρας. 

Γιατί στην τελική, όπως έχω ξαναπεί και νομίζω πως μιλάω εκ μέρους όλων όσων το βιώνουν, δεν πέρασα τόσα πολλά για να χάσω ούτε λεπτό από την ζωή αυτού του θεσπέσιου πλάσματος που μου χαρίστηκε...  


52 σχόλια:

  1. Απλά υποκλίνομαι!Είσαι ψυχάρα κοριτσάκι μου!Και ναι,έχεις ένα θαύμα στα χέρια σου!Να τον χαίρεστε και να είσαστε πάντα γεροί και γιατί όχι,να ξαναζήσετε το θαύμα!Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Βασιλική, σε ευχαριστώ τόσο πολύ. Πράγματι ο Δημήτρης Γεράσιμος μας είναι το θαύμα μας... Μια μεγάλη αγκαλιά από εμένα...

      Διαγραφή
  2. Γιαννα μου εισαι μια υπεροχα σοφη μαμα! Μια σοφια που την απεκτησες μεσα απο την απωλεια αλλα τη χρησιμοποιεις για να κανεις την καθε του μερα μοναδικη! Συμφωνω απολυτα μαζι σου κι ας μην εχω περασει μεσα απο την κολαση...κι εγω ειμαι αυτοκολλητη με το μικρο και δε θελω να κλαιει αυτο το χαμογελαστο πλασμα! Γιαννα μου εισαι μαμα και το απολαμβανεις και δε νομιζω οτι πρεπει να δωσεις λογο γι'αυτο σε κανεναν!!! Σ'αγαπω και σε θαυμαζω!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλενα μου πολύ χαίρομαι όταν μανούλες θέλουν να απολαύσουν κάθε λεπτό της μητρότητας, ακόμα και κάθε δυσκολία της, χωρίς να έχουν χρειαστεί να "φάνε τα χαστούκια" που φάγαμε εμείς... Με συγκινείς με τα τόσο υπέροχα λόγια σου που δεν νιώθω πως τα αξίζω...

      Διαγραφή
  3. Έχω γίνει γραφική να σου λέω πόσο σε αγαπάω <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ω θεε μου ποσο με καλυπτουν τα λογια σοθ! Σα να τα εγραψα εγω....σε ευχαριστω κ παλι...
    Τασουλα Ηλιαδου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να εισαι καλα και να το χαίρεσαι το αγοράκι σου και να το αγαπάς όσο και με οποίο τροπο θέλεις! Μια μαμα δυο κοριτσιών του δεύτερου μετα απο τρεις (αποβολές ,αποξεσεις) που προσπάθησε πολυ για να το φέρει στο κόσμο και ενός αγοριού αγγέλου εκεί ψηλά στον ουρανό που ειναι κάθε βραδυ στις προσευχές μου! 💕

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμητρα μου...να τα χαίρεσαι όλα τα παιδάκια σου... Και αυτά που έχεις στην αγκαλιά σου και αυτά που έχεις μόνο στην καρδιά σου... Θα ανταμώσουμε με όλα ξανά...

      Διαγραφή
  6. Τον μεγαλώνεις υπέροχα. Έτσι όπως θα έπρεπε κάθε μάνα να μεγαλώνει το παιδί της, στην αγκαλιά της. Μεχρι να χορτάσει αγκαλιά και να φυγει μόνο του από αυτή. Είμαστε κι άλλες "υπερβολικές" να ξέρεις. Και είμαστε δίπλα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ότι και να πω για σένα είναι λίγο είσαι υπέροχη και δυνατή συνέχισε να δίνεις αγάπη στο πλάσμα που ομορφαίνει και γαληνεύει την ψυχή σου..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Ρεγγίνα μια τεράστια αγκαλιά απο εμένα για σένα...

      Διαγραφή
  8. Σπουδαία μαμά! Σπουδαία μαμά!!!
    Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αχ βρε Γιάννα... Πόση δύναμη... Δεν έχω λόγια <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την βρίσκεις Αλεξάνδρα μου, τι να κάνεις... Σε φιλώ γλυκά...

      Διαγραφή
  10. εισαι υπεροχη μαμα Γιαννα μου!! Ποση δυναμη και μεγαλειο ψυχης... για να σταθεις ορθια και να καταφερεις οσα καταφερες... Τυχερος ο Δημητρης -Γερασιμος που εισαι η μαμα του!!ποολα φιλια και μια μεγαλη αγκαλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Ελπίδα με συγκινούν τα όμορφα σου λόγια, ξέρεις πόση αδυναμία σου έχω... Μια μεγάλη αγκαλιά και από εμένα...

      Διαγραφή
  11. Στο μεγαλωμα του παιδιού σου ακολουθείς το ένστικτο σου και καλά κάνεις! Για πολλά χρόνια να μεγαλωνετε αγκαλιά σας εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Στο μεγαλωμα του παιδιού σου ακολουθείς το ένστικτο σου και καλά κάνεις! Για πολλά χρόνια να μεγαλωνετε αγκαλιά σας εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ένστικτο όπως το λες... Σε ευχαριστώ για την πιο όμορφη ευχή!

      Διαγραφή
  13. Συγχαρητήρια!!!Σαν μαμά του Κωνσταντίνου και άλλων 3 παιδιών έχω να σας πω συγχαρητήρια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να πω... Δεν έκανα κάτι περισσότερο από οποιαδήποτε μανούλα έζησε αυτή την κόλαση... Ευχαριστώ...

      Διαγραφή
  14. Σ αγάπησα και εγώ μέσα από αυτό το συγκλονιστικο σου κείμενο. Να χαίρεστε το παιδάκι σας 💙💙💙

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Γιούλη, σε ευχαριστούμε! Και εσύ αν χαίρεσαι τα θαυματάκια σου!

      Διαγραφή
  15. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να νιώσουμε όλα αυτά που έχουν σ'έχουν πονέσει Γιάννα μου και δεν χρειάζεται να απολογείσαι σε κανέναν για τον τρόπο που μεγαλώνεις το ουράνιο τόξο σου.
    Δίνε του απλόχερα την αγάπη σου και άσε τους άλλους να λυσσάνε!
    Είσαι υπέροχη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα τους αφήσω Δήμητρα μου, έχεις δίκιο! Σε ευχαριστώ πολύ, μια τεράστια αγκαλιά!

      Διαγραφή
  16. Εντάξει.. ... τι να πω..... ξέρει ο Θεός τι δίνει σε ποιον κ γιατί.. .. είσαι η απόδειξη! ! Να είναι ευλογημενη η οικογένεια σου πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκό μου κορίτσι σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου...

      Διαγραφή
  17. Είσαι καταπληκτικός άνθρωπος! Εκεί που άλλοι με όσα πέρασες θα είχαν γονατίσει εσύ ανυψωθηκες πιο ψηλά απ'όσο σου επιτρέπει το ύψος σου και σχεδόν δεν ακουμπάς το πάτωμα!
    Σου στέλνω την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Είσαι καταπληκτικός άνθρωπος! Εκεί που άλλοι με όσα πέρασες θα είχαν γονατίσει εσύ ανυψωθηκες πιο ψηλά απ'όσο σου επιτρέπει το ύψος σου και σχεδόν δεν ακουμπάς το πάτωμα!
    Σου στέλνω την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλα λόγια λες βρε κορίτσι μου και ξέρεις πόσο άβολα νιώθω, πόσο μικρή νιώθω μπροστά στην ζωή, τέτοια λόγια δεν μου αξίζουν... Σε ευχαριστώ ωστόσο μέσα από την καρδιά μου- πραγματικά...

      Διαγραφή
  19. Σκύβω το κεφάλι μπροστά στο μεγαλείο κ τη δύναμη της ψυχής σου!
    Πες κ άλλα...γινε η φωνη όλων μας!
    Σε φιλώ τοοοσο γλυκά!
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσπαθώ γλυκιά μου. Πολύ. Μια μεγάλη αγκαλιά από εμένα... (και χαδάκι στην κοιλίτσα)

      Διαγραφή
  20. Τεράστια δύναμη... κανένας δεν μπορεί να κρίνει αν δεν γνωρίζει, αλλά ακόμα και αν γνωρίζει πάλι δεν μπορεί να βιώσει το βάρος του γολγοθά... με συγκλόνισε το κείμενό σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι βάρος και είναι Γολγοθάς. Τον Γολγοθά τον ανεβαίνεις μας το βάρος μένει για πάντα. Δυστυχώς... Σε φιλώ γλυκά Μαρία μου...

      Διαγραφή
  21. ξερω.. γιατι εχω βιωσει κατι αντιστοιχο εκει που διαβασα γιατο κουτι με πηραν τα ζουμια ηρθαν εικονες..εχω δυο παιδια που μου "χαριστηκαν"οπως λες κι ενα εκει πανω κι ευγνομωνω και για τα τρια και καταλαβα ποσο μικροι ειμαστε ποσο ανημποροι μπροστα Του!αλλα Εκεινος μου πηρε την "ψυχη"αλλα μου δωσε και τη δυναμη ταυτοχρονα να σηκωθω για το αλλο μου παιδι!και σηκωθηκα και αμεσως μετα μου χαρισε ενα αλλο παιδι!κοριτσι μου να το χαιρεσαι το αγορακι σου με υγεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άγγελική μου πόσο όμορφα και σωστά τα λες... Έτσι είναι. Αυτός δίνει, Αυτός παίρνει και ταυτόχρονα Αυτός σε γεμίζει δύναμη, πίστη, ελπίδα. Να τα χαίρεσαι όλα τα παιδάκια σου... Κάποια στιγμή θα ανταμώσεις και με αυτό που σου πήρε...

      Διαγραφή
  22. Είσαι τόσο δυνατή που σε καμαρώνω, που τόσα μας μαθαίνεις... Έχουμε δυσκολευτεί να αποκτήσουμε το αγόρι μας και σε καταλαβαίνω...δεν γνωρίζω τα συναισθήματα για αυτή την τοσο σκληρή απώλειά σας. Πάντως δεν γέρασες μεγάλωσες όμορφα-σκληρά ψαράκι μου γλυκό -...είσαι μια άξια μητέρα κ σύζυγος, κόρη, θεία, αδελφή, φίλη...να είσαι πάντα γερή κ να χαμογελάς!!!σε φιλώ με αγάπη Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μωρέ γέρασα και λίγο μα δεν με νοιάζει, μου αρέσω περισσότερο πια το λέω... Πόσο δύσκολο και να θες παιδάκι και να μην έρχεται... Σε νιώθω. Μια μεγάλη αγκαλιά σου στέλνω σε σένα και το θαύμα σου

      Διαγραφή
  23. Ιωάννα μου,

    Τα γράφεις πάρα πολύ ωραία σε όλα σου τα κείμενα...Εμένα δυστυχώς μου πήρε δυο παιδιά σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και δεν έρχεται άλλο.πάει η πίστη μου, πάνε όλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Κάτια. Δυστυχώς τώρα είδα το μήνυμα... Σε νιώθω γιατί έχω περάσει από τα ίδια. Εύχομαι σε αυτά τα χρόνια να έχει φανερωθεί και το δικό σου ουράνιο τόξο... Μεγάλη αγκαλιά...

      Διαγραφή
  24. Αγαπημένη μου Γιαννα... Μια τεράστια αγκαλιά από εμένα ..έγραψες για άλλη μια φορά όλα όσα έχω στην καρδιά ,στο μυαλό κ στην σκέψη μου...
    Κι εγώ θεωρώ ότι η απώλεια μου με έχει κάνει καλύτερη μανούλα αλλά κ καλύτερο άνθρωπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο παράξενο ε; Από τόσο πόνο να βγαίνει καλό;;; Μεγάλη αγκαλιά και από εμένα...

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...