"Εσένα, πότε θα σου κάνουν ένα αδελφάκι;;;" (η ερώτηση που απλά δεν χρειάζεται να κάνετε)

Τον Νοέμβριο είχα γράψει ένα κείμενο με τα όσα ακούω σχετικά με το γεγονός πως έχω "μόνο" ένα παιδί, ιδίως όσο ο Δημήτρης Γεράσιμος μεγαλώνει και αδελφάκι δεν βλέπουνε...  

Ωστόσο, εγώ έχω και την φωνή και την πνευματική δύναμη να φωνάξω πως "Δεν έχω ΜΟΝΟ ένα παιδί, έχω ένα παιδί και κανέναν δεν αφορά τίποτα περισσότερο από αυτό" Έχω την ψυχική δύναμη να το διαχειριστώ, παρόλο που οι λόγοι που δεν έχω και άλλα παιδιά στην αγκαλιά μου, δεν έχουν οριστεί από εμάς τους ίδιους. 

Τι γίνεται όμως όταν το ίδιο μου το παιδί, αυτό το "'ένα" έρχεται αντιμέτωπο με ερωτήσεις αδιάκριτες, με δηλώσεις στομφώδεις και συστάσεις εντελώς άτοπες; 

Τι εννοώ; 

Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο, στις εποχές πληροφόρησης και ενημέρωσης που ζούμε, να ακούει το παιδί μου τα εξής: 

• Γιατί δεν σου κάνουν η μαμά και ο μπαμπάς ένα αδελφάκι;; 

(Ένα παιδί αντιλαμβάνεται τον κόσμο κυριολεκτικά. Θέτοντας του αυτή την ερώτηση, το βάζετε αμέσως σε σκέψεις του τύπου: "Αλήθεια, γιατί δεν μου κάνουν ο μπαμπάς και η μαμά ένα αδελφάκι; Αφού πάντα με φροντίζουν και μου παίρνουν ότι ζητώ. Γιατί όχι και ένα αδελφάκι; Έκανα κάτι λάθος; Φταίω; Μήπως δεν είμαι αρκετά καλό παιδί; Μήπως δεν με αγαπάνε αρκετά;") 

• Ζήτα από τον Θεούλη να σου στείλει ένα αδελφάκι... 

(Παρότι πιστεύω βαθιά στον Θεό, και κάθε βράδυ μπορεί να προσεύχομαι εγώ το ίδιο πράγμα, το παιδί μου δεν είναι στην θέση να κατανοήσει την ευρύτερη έννοια μιας θρησκείας, της πίστης και όσα αυτή περικλείει. Εδώ εμείς, που έχουμε γαλουχηθεί χρόνια με αυτή, και αν μια βαθιά επιθυμία μας δεν πραγματοποιείται, πάντα ένα κομμάτι μας ψάχνει τις αιτίες, νιώθει ενοχές απέναντι σε αυτό τον Θεό που παρακαλάει κάθε βραδύ. Και λέτε σε ένα παιδί να ζητήσει κάτι τόσο σημαντικό, ( και αδύνατον να πάω να αγοράσω από το mini market της γειτονιάς μου), από τον Θεούλη; Και αν ο Θεός δεν το στείλει, τι συνειρμούς θα κάνει αυτή η αθώα παιδική ψυχή, πόσες πληγές υπόγειες θα ανοίξουν- που ούτε αντιληπτές θα γίνουν για χρόνια, αλλά και ούτε σίγουρο είναι πως θα κλείσουν ποτέ -θέτοντας σε κίνδυνο μια σχέση ζωής τόσο σημαντική όσο είναι αυτή με την πίστη μας. )

• Ζήτα από την μαμά και τον μπαμπά να σου κάνουν ένα αδελφάκι... 

(Μα πως δεν το είχε σκεφτεί και ο ίδιος... Απορώ... Ή μήπως το έχει; Φυσικά και το έχει ζητήσει, γιατί αυτό βλέπει γύρω του και θέλει και αυτός, αυτό νομίζω είναι άλλωστε ένα πρωτόγνωρο ένστικτο που δεν μπορούμε να πολεμήσουμε. Εγώ λοιπόν, σαν γονιός, αν έχω κάποιο σοβαρό λόγο που δεν μπορώ να προσφέρω αυτό το μεγάλο δώρο στο παιδί μου- ή απλά δεν θέλω στην τελική- έχω απαντήσει όλες τις φορές όπως εγώ νομίζω καλύτερα επί του θέματος. Και το τρίχρονο παιδί μου το δέχεται. Μέχρι την επόμενη φορά που θα βρεθεί κάποιος στον δρόμο μου να απευθυνθεί σε αυτό το παιδί και να του υπενθυμίσει να μου το ξαναζητήσει... )

Ειλικρινά, πόσες φορές θα θέλατε να τρίβουν στα δικά σας μούτρα, τις δικές σας αδυναμίες; Σε καθημερινή βάση; Σε εβδομαδιαία; Σε μηνιαία; Ετήσια; Μήπως ποτέ; 

Μάλλον ποτέ και συγνώμη που γίνομαι κυνική και πιθανότατα αγενής, όμως αγενής είναι και ο οποιοσδήποτε- όσο καλή θέληση και αν έχει- επιμένει, ρωτάει, δίνει "συστάσεις" και "συμβουλές" σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. 

Γιατί εγώ έχω φάει πολλάκις τα μούτρα μου και έχω πληγωθεί βαθιά άλλες τόσες, έχοντας έτσι θωρακίσει την ψυχή μου και το μυαλό μου σε αυτές τις αδιακρισίες. Το παιδί μου όμως είναι λευκός καμβάς, καθρέφτης που θα καθρεφτίσει πάνω του κάθε αρνητικό συναίσθημα, κάθε ανόητη υπερβολή. Και δεν το δέχομαι αυτό. Την στιγμή ιδίως που εγώ προσπαθώ με πολύ κόπο και ψυχικό κόστος να διαχειριστώ αυτή την ερώτηση, πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί.... 

Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα δείτε ένα μοναχοπαίδι, (τι άσχημη λέξη και αυτή), σταθείτε λίγο και σκεφτείτε πόσα υπέροχα πράγματα μπορείτε να συζητήσετε μαζί του, πέραν από το πλέον αδιάφορο " Εσένα, πότε θα σου κάνουν ένα αδελφάκι;" 

(Για τα πρακτικά, να τονίσω, πως παρότι η πιθανότητα να αποκτήσει το μαιμούδι αδελφάκι δεν έχει ακυρωθεί- τουλάχιστον όχι από εμάς τους ίδιους- αυτό δεν σημαίνει πως δεν παύει να είναι ένα θέμα που απλά δεν αφορά κανέναν).