Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

#φωτογραφισετο_2016 #ΟΔικόςΜαςΝοέμβριος

Μια καινούργια χρονιά ξεκινάει για το #φωτογράφισετο, μια όμορφη συνήθεια στην οποία μας μύησε η γλυκιά Μάρθα και το όμορφο μπλογκοσπιτάκι της Martha is Blogging

Μια φωτογραφία την ημέρα για, 366 φέτος, μέρες. Οι καλύτερες στιγμές μας συγκεντρωμένες κάτω από το hashtag #φωτογραφισετο_2016

Ξεκινάμε για μια ακόμη χρονιά και να ο δικός μας  Νοέμβριος! 



307/366 Έτσι. Κόντρα σε όλα τα "όχι" που άκουγα μικρή για να στολισουμε το δέντρο όσο πιο νωρίς γινόταν, από τότε που μένω μόνη κάνω αυτοθεραπεια στα ψυχολογικά μου και στολίζω αρχές Νοεμβρίου. Φέτος οι καταστάσεις μας οδήγησαν πολύ νωρίς σε εορταστικό κλίμα! Καλό μήνα λοιπόν με το ολοδικο μας αγαπημένο δέντρο!#φωτογραφισετο_2016 #xmasfreak #xmas #loading



307/366 Αυτές οι βλεφαρίδες... #ατελείωτες#φωτογραφισετο_2016 #mymonkeyboy



308/366 Ο Βασιλιάς της καρδιάς μου...#φωτογραφισετο_2016



309/366 Το νέο της ημέρας είναι άλλο... Είναι όμως τόσο "μεγάλο" τελικά, (στα μάτια μου), που θα ακολουθήσει ανάρτηση... Οπότε περνάμε στην καρδιά της ημέρας μου... Φανερωθηκε μόλις το μαιμουδακι ανακάτεψε την σοκολάτα του...#φωτογραφισετο_2016 #αγαπημονο #πάντα



310/366 Ανοίγω την πόρτα του ασανσέρ. Και έχει κολλησει ο πατέρας μου δυο εικοσαευρα. Το ένα είναι πιο ψηλά και γράφει δίπλα με μαρκαδόρο, "Τσακος"! (βλ. Μητσακος δηλαδή μαιμουδακι!). Έχει και ένα πιο χαμηλά και γράφει "Μπουσκα". (βλ. Μπαμπουσκα, δηλαδή Τσιχλοφουσκα ή Βρωμουσα).! Οι κανόνες είναι απλοί, το έχουμε ξαναποσταρει! Πρέπει να το φτάσουν μόνα τους για να το πάρουν! Νταξει. Αφου δεν έπεσε το ασανσέρ από τα χοροπηδητα, όλα καλά! Συμπερασματα: Το μαϊμούδι χρειάστηκε "λίγη ώθηση"! (όχι καλέ δεν κλεψαμε, τστστσ!!!) Μόνο ο πατέρας μου τα κάνει αυτά. Ακόμα δεν έχω μάθει να βγάζω ασανσεροσελφι! Και έχουμε ένα θέμα με τα υποκοριστικα. #ΝαΤοΚοιταξουμε#φωτογραφισετο_2016



311/366 Από ενάμιση χρονών θέλω να τον πάω στην γιορτή της αεροπορίας και όλο κάτι τύχαινε. Φέτος ήμουν αποφασισμένη, παρότι και πάλι δεν ήταν ευνοϊκές οι συνθήκες. Και πολύ καλά έκανα γιατί το μαϊμούδι μου εκστασιαστηκε..#φωτογραφισετο_2016 #airforce #awe



312/366 Κοίτα τώρα πως μπορεί τόση μα τόση αγάπη να κρυφτεί σε ένα πακέτο... " "Ένα δεματακι τρία κιλά περίπου", μου είπε ο ξάδελφος μου, "σου στέλνω", μα ξέχασε να αναφέρει τα υπόλοιπα δέκα! (κιλά!) Με πόσα καλούδια γέμισε η κουζίνα μου, με πόσες μυρωδιές... Με πόση πόση αγάπη;;; Ξινοχονδρο, λυχναρακια, μέλι, ρόδια και τοματινια από το μποστάνι, λουκουμακια, παξιμάδια, αυγά, (80!) και μέσα σε όλα αυτά και Χριστουγεννιατικες τσαχπινιες για τα παιδιά! Ότι και να γράψω, λίγο θα είναι... #σαςαγαπω #όλους #family #ourkindoffamily#couzpower #φωτογραφισετο_2016



313/366 Το έχουμε ξαναπεί! Είμαστε σαν τα σαλιγκάρια. Βρέχει; Ξεπορτιζουμε! Σήμερα είχαμε και στόχο... Ένα κυνήγι... Βροχερό... Μια ιδέα που είδαμε από αγαπημένες bloggers και την πήγαμε σε "άλλο επίπεδο"! Σύντομα στο blog!#φωτογραφισετο_2016 #ourkindofweather#rainlovers



314/366 Η μητέρα μου ζήτησε του μαϊμουδιου, να της γράψει γράμμα τι θέλει για τα Χριστούγεννα... Εννοείται ανταποκριθηκαμε άμεσα!#φωτογραφισετο_2016 #xmasloading #xmasmood



315/366 Ένας διχασμένος ουρανός όλη η μέρα, σήμερα. Φθινόπωρο σε όλο του το μεγαλείο...#φωτογραφισετο_2016


316/366 Κοίτα τώρα.... Πως να μην μπεις σε Χριστουγεννιατικο κλίμα από αρχές Νοέμβρη; Όταν λαμβάνεις τέτοια υπέροχα δώρα, διαλεγμενα με τόση αγάπη;; Αυτή είναι η μαγεία του blogging και η επιβεβαίωση πως όντως ενώνει... @My little Katana σε ευχαριστούμε-ακόμα μια φορά -μέσα από την καρδιά μας!! #φωτογραφισετο_2016#bloggersmagic #bloggerssharing #xmasmagic



317/366 Για τον φετινό χειμώνα, η πρώτη μας φωτιά... Δεν κάνει κρύο, ίσα μια ψυχρά, σε συνδυασμό όμως με τον πολύ κακό καιρό σήμερα ήταν η ιδανική ευκαιρία! #φωτογραφισετο_2016#finally #familyblessings


318/336 Καλέ, ποιος είπε πως δεν μπορεί το τρίχρονο να παίξει monopoly;;; Φυσικά και μπορεί αρκεί να είσαι διατεθειμένος να τον αφήσεις να χτίσει παντού χωρίς πολλές ερωτήσεις!!!#φωτογραφισετο_2016 #toddlerrules #toddlerfun



319/366 Ο παιδοοδοντριατρος είναι νομίζω στην Ελλάδα λίγο υποτιμημένος σε αυτές τις νηπιακες ηλικίες, παρότι πιστεύω βαθιά πως δεν θα έπρεπε... Εμείς λοιπόν, πήγαμε για πρώτη φορά σήμερα και εκτός του ότι ακούσαμε πολλά μπράβο για την υγιεινή των δοντιών που διατηρούμε ως τώρα, εκτός του ότι ήμασταν οι πιο συνεργασιμοι ασθενείς, #κουκουβά, εκτός του ότι πήραμε και ένα μικρό δωράκι επιβράβευσης, το κυριότερο; Μάθαμε πολλά για ακόμα πιο σωστό πλύσιμο των δοντιών μας και αρχίσαμε την εξοικείωση με μια ιατρική ειδικότητα που κάνεις δεν αγαπάει ιδιαίτερα... Μήπως επειδή δεν είχαμε την σωστή και ομαλή προσέγγιση σε αυτή;;; #φωτογραφισετο_2016#foodforthought



320/366 Κοίτα τώρα πως μπορεί μια ταπεινή και λίγο σσχημουλα πατάτα, να σου δώσει την πιο όμορφη καρδιά... #φωτογραφισετο_2016#αγαπημονο #καιπαντα



321/366 Μια μέρα στην θάλασσα, δεν είναι ποτέ χαμενη... ("Τοοοσο μακριά μπαμπά μου να την πετάξεις την πέτρα!") #fatherandson #myboys#mylife #φωτογραφισετο_2016



322/366 Με κάποιο περίεργο τρόπο ο δικός μας Αντρέας δεν λείπει πότε από τα pretend play μας! Και είναι πάντα ο τυπάκος με την φωτογραφική... Και σχεδόν πάντα το μαϊμούδι θα θελήσει να δει μετά και τις φωτογραφίες που του έχει βγάλει ο Αντρέας από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε... Και κάπως έτσι εντυπωνονται οι αναμνήσεις...#φωτογραφισετο_2016 #pretendplay#ΟΔικοςΜαςΑντρεας



323/366 Τα είπε όλα ο Ρίτσος... Νομίζω το πιο καλλιγραφο graffiti που έχω δει ποτέ μου...#φωτογραφισετο_2016#Λίγη_σοφία_στη_μέρα_μου



324/366 Σαν τα χειροποίητα ενυδρεία του παππού, δεν έχει! #φωτογραφισετο_2016 #τρελοκρητικαρος



325/366 Ένας δρόμος σήμερα η μέρα μας και ένας ουρανός να μας συντροφεύει καθ' όλη την διάρκεια... #φωτογραφισετο_2016#spendintimewithlovedones



326/366 Παρότι χθες γιορτάσαμε τα γενέθλια του μπαμπά μας, σήμερα είναι επίσημα! Οπότε με τα απομεινάρια μιας τούρτας που θα σας δείξω σύντομα- τα γιορτάσαμε και prive, όπως πάντα άλλωστε. Και αυτά τα χεράκια δίπλα στα χέρια του άλλου μου εγώ, είναι το μόνο που χρειάζομαι για να είμαι ευτιχισμένη... Να σε χαιρόμαστε μάτια μου- είσαι η ζωή μας όλη! #φωτογραφισετο_2016#34yearsold #ΠάνταΣχεδόνΤρίαΧρόνιαΜικρότεροςΜου #Οιμέ #ΔενΘαΤοΣυνηθίσω



327/366 Κάποιες φορές μια τεράστια κούπα καφέ με ένα γλυκό μήνυμα, μια ψευτοφωτια στο τζάκι ίσα για την συντροφιά και λίγη κουβέντα με την φιλενάδα σου, είναι ακριβώς ότι χρειάζεσαι....#φωτογραφισετο_2016 #IWillGrowWhereIAmPlanted



328/366 Καλλιτεχνικες ανησυχίες στην μαιμουδοοικογενεια.... #φωτογραφισετο_2016#χρώμα #παντού #μαγεία #mamaandmonkeyart#ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας



329/366 Ναι μας κοιτούσαν περίεργα! Ναι μας πέρασαν για τρελούς που κάτσαμε στη δύση του ηλίου ακριβώς δίπλα στο κύμα να πιούμε τον καφέ μας.. Μα ποτέ δεν μας ενδιέφερε τι θα πουν, γιατί να αρχίσουμε τώρα; #φωτογραφισετο_2016#θάλασσα #ΤοΚαλυτεροΦαρμακο #ourkindofday






331/366 Μια ξεχωριστή περίσταση σήμερα μας ανάγκασε να φορέσουμε τα πιο όμορφα και Χριστουγεννιατικα καλτσακια μας.... Ή κατά εξαιρέσεις, τα ζουμερά πατουσακια μας... Στολισαμε ένα ακόμα δέντρο σήμερα!! Σύντομα στο μπλογκ...#otangennithikaxana #ourkindofcrazy #spridergirl#santaboy



332/366 Ψάχνοντας σήμερα στην αποθήκη, έπεσα πάνω σε κάμποσες σειρές τέτοια φωτάκια, ξεχασμένα εδώ και εφτά χρόνια, όταν η Σουλτάνα είχε γεμίσει λευκά φαναράκια στον κήπο με αυτά, το τριήμερο του γάμου μας.... Όλα ακόμα με τις μπαταρίες μέσα, φυσικά και όλα φυσικά χαλασμένα από το υγρό της μπαταρίας, εκτός από μια σειρά. .. Και ήταν αυτή αρκετή να εκστασιαστει το μαϊμούδι πέρα από κάθε λογική... Μέχρι να αποκοιμηθει σήμερα, σκότος επικρατούσε σπίτι... Σκότος και αυτή η πολύχρωμη λάμψη από κάτι ξεχασμένα -σχεδόν δεκαετία πια- φωτάκια....#φωτογραφισετο_2016 #μαγεία #throwback



333/366 Όταν η γλυκιά μου Μαρίνα στέλνει δώρα...γίνεται σωστός Άγιος Βασίλης... Το ποσό λάτρεψα αυτό το υπέροχο diy κεράκι χιονάνθρωπο, δεν λέγεται... Αυτό το γεμάτο μαγεία και αγάπη πακέτο μου έφτιαξε μια πολύ δύσκολη μέρα...#φωτογραφισετο_2016 #bloggerslove#sharingismagic



334/366 Τα βλέπεις τα πατουσακια; Την θαλπωρή που κρύβεται από πίσω τους; Την μαγεία; Κάθε βράδυ, που τον χαζεύω να αποκοιμιεται ακόμα στην αγκαλιά μου, χάνω ένα ακόμα χτυπο της καρδιάς μου.. #φωτογραφισετο_2016 #η_απόλυτη_ευτυχία



335/366 Υπάρχει καλύτερος τρόπος να μας αποχαιρετησει ο Νοέμβριος από το να κάνει την εμφάνιση του το πρώτο χιόνι;#φωτογραφισετο_2016#καποιο_μαιμουδι_ξετρελάθηκε



Και κάπως έτσι φτάσαμε στον τελευταίο μήνα του χρόνου... Και κάτι μου λεει πως θα είναι μαγικός....

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Πρόσκληση σε ένα διαφορετικό πάρτι...

Χθες, φορέσαμε με το μαιμουδάκι μου τα πιο όμορφα Χριστουγεννιάτικα καλτσάκια μας και πήγαμε για δεύτερη χρονιά σε ένα πρωτότυπο πάρτι... 

Πάρτι στολισμού Χριστουγεννιάτικου δέντρου! 



Δεν γνωρίζω αν "κυκλοφορεί" ως ιδέα, ή αν είναι καινοτομία της φίλης μου της Κέλλης, μα εγώ πρώτη φορά από την ίδια το έμαθα. Στην ουσία πρόκειται για μια όμορφη συγκέντρωση, όπου καλεί τις πιο κοντινές φίλες των κοριτσιών της μαζί με τις μαμάδες τους για να στολίσουν τα ίδια τα παιδιά το δέντρο τους! Η δεύτερη κόρη της, και συνομήλικη με το μαιμούδι, είναι η αιτία που ο Δημήτρης Γεράσιμος είναι το μόνο αρσενικό σε μια κατεξοχήν κοριτσοπαρέα! (εντάξει Κέλλη και εμείς οι δυο φυσικά, εννοείται- σε άκουσα!) 

Παρότι δεν είναι κάτι που θα επέλεγα η ίδια να κάνω, περνάμε πάντα καλά και βλέπω πως και τα παιδιά το διασκεδάζουν πολύ. Βοηθάει φυσικά που το σπίτι  είναι πάντα ζεστό, (πολύ και μεταφορικά και κυριολεκτικά!),  φιλόξενο και που θα υπάρξουν παιχνίδια, λιχουδίτσες και δραστηριότητες,  μα νομίζω πως πάνω από όλα τα παιδιά απολαμβάνουν την ανεξαρτησία που τους δίνει η φίλη μου να στολίσουν το δέντρο εξ' ολοκλήρου μόνα τους. (με λίγη βοήθεια φυσικά στο στήσιμο από τις μαμάδες!) Το δικό μου παιδί νομίζω απόλαυσε λίγο παραπάνω από ότι έπρεπε τα μπισκοτάκια που είχαμε φέρει για κέρασμα! (συνταγή για λατρεμένα μπισκότα εδώ και έμπνευση για στόλισμα εδώ! Δυστυχώς δεν έβγαλα φωτογραφία το όμορφο αμπαλάζ μας και τα δωράκια μας) 










Εάν το επιχειρήσετε πρέπει να είστε απόλυτα σίγουρες πως δεν θα σας πειράξει αν σπάσουν και μερικά στολίδια, αλλιώς απομακρύνετε αυτά που έχουν για σας συναισθηματική αξία και μπορείτε πάντα να τα προσθέσετε αργότερα. Πρέπει να είστε φουλ Χριστουγεννιάτικη διάθεση για να ταιριάζετε με τα παιδιά που θα την έχουν σίγουρα και να φροντίσετε να παίζουν γιορτινά τραγούδια και να ψήνονται στο φούρνο μερικές λιχουδίτσες...  Μα το πιο σημαντικό; Να έχετε διοργανώσει εκ των προτέρων κάποια δραστηριότητα για τα παιδιά που να περιλαμβάνει γιορτινή χειροτεχνία! 

Πέρσι λόγου χάρη φτιάξαμε με τσόχα στολίδι κάλτσα για το δέντρο μας! Φέτος φτιάξαμε ένα εντυπωσιακό χάρτινο Χριστουγεννιάτικο δέντρο! Τα παιδιά , (ή και οι μανάδες κατά περίσταση!), απασχολούνται και παίρνουν και την δημιουργία τους σπίτι ως αναμνηστικό αυτής της ημέρας! 







Εμείς πάντως, και γιος και μαμά, περάσαμε υπέροχα, φτιάξαμε το δεντράκι μας με πολύ αφοσίωση, ενώ παίξαμε και δεθήκαμε με την "αρνούμαι να βάλω καλτσάκια" αντισυμβατική φιλενάδα μας που πολύ αγαπάμε αφού γνωριζόμαστε από την κοιλίτσα μέσα, εφόσον έχουμε μόνο είκοσι μέρες διαφορά! 







Εσείς θα επιλέγατε να στολίσετε έτσι το δέντρο σας;


Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Όταν ένα αποξηραμένο λουλούδι ανθίζει...

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, δεν ήταν πολύ εύκολο για μένα συναισθηματικά. Δίστασα πολύ σχετικά με το αν θα το μοιραζόμουν - μιας και η φύση του συναισθηματικού φορτίου που είχα αφορούσε στην δεύτερη απώλεια μας και δεν ήξερα αν αυτή μου η κατάθεση θα είχε κάτι να προσφέρει. Όχι σε μένα, μιας και εγώ βρήκα την στήριξη που χρειαζόμουν στην ομάδα με τις αγαπημένες μου μανούλες αγγέλων, μα σε κάποιον άλλον.  

Ωστόσο, σήμερα έλαβα ένα τεράστιο από αγάπη πακέτο και η συγκυρία δεν μπορεί να είναι τυχαία, μιας και μόλις σήμερα το πρωί ξύπνησα και πάλι με γαλήνη στην ψυχή μου, με την βεβαιότητα πως ότι μπορούσα να είχα κάνει, το είχα κάνει. Πως ότι και αν έγινε, εγώ θα φροντίζω πάντα να ανθίζω. Και αν αυτό δεν είναι σημάδι, τότε τι; 

Σε μια τυχαία λοιπόν συζήτηση που άνοιξα με την αδελφή μου προ ημερών, η ίδια αναφέρθηκε σε ένα γεγονός που δεν γνώριζα. Μου είπε πως τότε που χάσαμε το μωρό, το δεύτερο μωρό μας, πάλεψε με νύχια και με δόντια να πείσει όποιον έβρισκε μπροστά της πως απλά έπρεπε να δω το μωρό- έστω και νεκρό. Δεν βρήκε όμως στήριξη πουθενά και ιδίως από το ιατρικό προσωπικό- ακόμα και την "ψυχολόγο". 

Επειδή, όσο και αν μιλάω για τα αγγελούδια μου πάντα με πονάει και πάντα ο κόμπος στο λαιμό θα αρχίζει να μου σφίγγει την φωνή- απέφυγα περαιτέρω συζήτηση γιατί είχα ήδη "δουλέψει" με αυτό- ότι γνωρίζαμε από μόνοι μας πως ήταν καλύτερο, ότι νομίζαμε πως ήταν καλύτερο, το είχαμε κάνει. Ποιος ο λόγος να το συζητάμε; 

Όσο περνούσε η μέρα όμως και το σκεφτόμουν, τόσο ο κόμπος με έπνιγε, τόσο η θηλιά έσφιγγε και τα ξαναζούσα όλα από την αρχή. Και ξαφνικά θύμωσα. Θύμωσα που ενώ η αδελφή μου γνώριζε δεν ρώτησε εμένα την ίδια. Θύμωσα που μου το είπε σχεδόν έξι χρόνια μετά. Και ενώ θύμωνα και βούλιαζα σε αυτόν τον θυμό ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι που, δεν ξέρω γιατί, δεν είχα συνειδητοποιήσει ποτέ πριν. 

Ότι και αν έκαναν οι άλλοι, λάθος ή σωστό, ότι και αν κάναμε και εμείς. Το γεγονός ήταν ένα. Την ημέρα της κηδείας- τον είχα εκεί μπροστά μου. Μέσα σε ένα κουτί που είχα διαλέξει, σχεδόν σκυφτή μέχρι το πάτωμα από τους πόνους της καισαρικής, εγώ η ίδια. Ήταν εκεί, ντυμένος από τον πατέρα του όπως ακριβώς θέλαμε με το καπάκι κλειστό. Και ήμουν και εγώ εκεί,  καθισμένη σε μια καρέκλα να μην ξεκουνάω να σηκωθώ, να πάω να ανοίξω το ρημαδοκουτί και να δω το παιδί μου, να το φιλήσω και να το αγκαλιάσω. 

Η ευθύνη, η επιλογή, όπως θέλετε πείτε το, ήταν καθαρά δική μου... Και στάθηκα ανάξια να σκεφτώ καθαρά, ανάξια να κάνω αυτό που λαχταρούσα βαθιά στην ψυχή μου, ανάξια να σταθώ μάνα... 

Και αυτή ακριβώς η σκέψη με ρήμαξε και ας μην το κατάλαβε κανείς απολύτως. Και πάλευα με τους δαίμονες μου μέχρι που μίλησα, ζητώντας εγώ βοήθεια αυτή την φορά, σε αυτές τις Μάνες που το έχουν ζήσει και θα με καταλάβουν. 

Μαζί με τα λόγια τους, με δακρυσμένη προσευχή και κάποιες κινήσεις του Δημήτρη Γεράσιμου που μοιάζει κάποιες φορές να καθοδηγείται από ανώτερες δυνάμεις, βρήκα την γαλήνη ξανά. 

Γιατί η δυσάρεστη αλήθεια είναι πως όταν αντιμετωπίζεις κάτι τέτοιο, το σοκ είναι τόσο μεγάλο που ότι και αν κάνεις, ότι και αν επιλέξεις , εν τέλει θα υπάρξει κάτι που θα εύχεσαι να είχες κάνει διαφορετικά. Το μυαλό, η καρδιά και το σώμα παγώνουν, σχεδόν ακυρώνονται και ότι και αν ζεις μοιάζει απλά να το παρακολουθεις ως θεατής σε έναν εφιάλτη που δεν λέει να τελειώσει, σε έναν εφιάλτη που νιώθεις πως δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα. 

Και η άλλη δυσάρεστη δική μου αλήθεια, είναι πως ότι καλύτερο μπορούσα να είχα κάνει- ανεπαρκές ή μη- το είχα κάνει. Πισωγύρισμα δεν έχει. Και όπως έμαθα να ζω με τις απώλειες μου, έτσι θα μάθω να ζω και με αυτές τις αλήθειες. Πάντα με αξιοπρέπεια, πίστη και ελπίδα. 

Στο πρώτο μου λοιπόν γαλήνιο πρωινό μετά από αυτές τις βασανιστικές ημέρες, ήρθε το δέμα της Μαρίας. Η Μαρία είναι μια αναγνώστρια του blog σχεδόν από το πρώτο κείμενο, ωστόσο δεν σχολιάζει συχνά. Επικοινώνησε πριν λίγο καιρό μαζί μου γιατί ήθελε να μου στείλει κάτι. και φυσικά σοκαρίστηκα μιας και όταν δεν έχω αυτό το feedback που πολύ συχνά λέω, μέσω των σχολίων, δεν μπορώ να φανταστώ καν εάν και πόσο έχω "επηρεάσει" μια ψυχή. Κατά συνέπεια δεν μπορούσα καν να φανταστώ τι ήταν αυτό που ήθελε η Μαρία να μου στείλει. 

Όταν τελικά έφτασε στα χέρια μου και άνοιξα το εξωτερικό περιτύλιγμα, προτού καν ανοίξω τρία ξεχωριστά τυλιγμένα δέματα, έπιασα στα χέρια μου το γράμμα. Ένα γράμμα τέσσερις σελίδες, σωστή κατάθεση ψυχής, που με τιμά αφάνταστα. Έκατσα όρθια και μάλιστα τυχαία βρισκόμουν δίπλα στο καντηλάκι μου. Η Μαρία μοιράστηκε μαζί μου το δικό της Γολγοθά- για τον οποίο γνώριζα μα όχι λεπτομερώς- την αδυναμία τεκνοποίησης.   Και με την έγκριση της μοιράζομαι αυτές τις πληροφορίες μαζί σας. 

Η Μαρία λοιπόν που βιώνει αυτού του είδους την απώλεια- γιατί απώλεια είναι και αυτή, πένθος και μάλιστα βαρύ- το μόνο που ονειρευόταν πάντα ήταν να γίνει μητέρα.  Αυτό που για την πλειοψηφία είναι αυτονόητο, για την Μαρία είναι αγώνας- ψυχικός, πνευματικός, σωματικός. Και μέσα σε όλα αυτά να πρέπει και πάντα να αντιμετωπίζει την αδιακρισία του κόσμου, την αγένεια και την πλήρη έλλειψη ενσυναίσθησης. Η εξομολόγηση της με συγκίνησε βαθιά...

Μόλις κατάλαβα από τα λεγόμενα της, ποιο είναι το δώρο που προοριζόταν για μένα και που μάλιστα,  εδώ και ένα χρόνο σχεδόν,  είναι στα χέρια της ενώ ψάχνει την κατάλληλη ευκαιρία να το στείλει, συγκινήθηκα ακόμα περισσότερο.  

Πρόκειται για μια σπάνια απεικόνιση της Παναγίας να κρατά αντί για το Άγιο Βρέφος, τον Εσταυρωμένο σε μικρογραφία. Βρίσκεται στο νησί Λειψοί στα Δωδεκάνησα με την ονομασία Παναγία του Χάρου. Περισσότερα για την θαυμαστή αυτή εικόνα με ένα ιδιαίτερο θαύμα να την αφορά μπορείτε να διαβάσετε εδώ


Με συγκλόνισε βαθιά που ένας άνθρωπος που δεν με γνωρίζει παρά μόνο από τα γραφόμενα μου, ένας άνθρωπος που δεν έχει βιώσει την ίδια απώλεια με μένα εστίασε σε αυτή ακριβώς την απώλεια, στον πόνο που βίωσα και που με διαμόρφωσε, στην ίδια την καταιγίδα που με γονάτισε. Δεν εστίασε στην γαλήνη και την πίστη που ήρθε με τον καιρό , ούτε στο ουράνιο τόξο μου, ούτε στο γεγονός πως ξανασηκώθηκα. 

Εστίασε στην ουσία όλων. Στην απώλεια των παιδιών μου, που μέσω αυτών γεννήθηκα ξανά και είμαι βαθιά ευγνώμων για αυτό. Η εικόνα δεν είναι τυχαία για μένα. Γιατί κάθε χρόνο, τις 23 Αυγούστου ανήμερα της εορταστικής πανήγυρις, ενώ βρίσκονται τα αποξηραμένα κρίνα στην εικόνα της,  ανθίζουν ξανά... Κάθε χρόνο. 

Η απώλεια δεν είναι κάτι που το αντιμετωπίζεις μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο και τελείωσες. Η απώλεια είναι κάτι που αφού το αντιμετωπίσεις για πρώτη φορά, πέφτει κατά κάποιο τρόπο σε λήθαργο και κάποιες φορές ξυπνά και πάλι. Και καλείσαι κάθε φορά να πάρεις το τέρας και να το κάνεις λουλούδι. Λουλούδι που θα ανθίζει... 

Μαράκι μου, ο Θεός- όπως και η ίδια πολύ καλά ξέρεις ήδη- δεν ξεχνά ποτέ και πάντα ακούει. Μπορεί εμείς να μην κατανοούμε τα θέλω Του και τα γιατί. Μα Αυτός ξέρει. Και πόσο πιο σοφή από μένα είσαι ήδη. Εγώ χρειάστηκε να χάσω δυο κομμάτια της καρδιάς μου για να μάθω να Τον ευχαριστώ. Να Τον ευχαριστώ για όλες τις ευλογίες που τόσο απλόχερα μου έχει χαρίσει. Είμαι σίγουρη πως πολύ σύντομα θα μάθουμε τα ευχάριστα νέα και πως η αγκαλιά σας και η καρδιά σας θα γεμίσει... Είμαι σίγουρη πως το δικό σας λουλούδι θα ανθίσει... Και θα είμαι και εγώ εδώ να μιλάμε για μαιμουδίσματα... 

Όσο για την τόσο ξεχωριστή Παναγία που μου έστειλες.... Βρήκε ήδη την θέση της στο δωμάτιο μου... Εκεί που κάθε βράδυ σηκώνω ψηλά τα μάτια, ζητώ συγχώρεση και ευγνωμονώ βαθιά για τις ευλογίες της ζωής μου.... Όσο για τα μαιμουδοδώρα... Βρήκαν και αυτά την δική τους θέση, στην δική του καρδούλα... Ειλικρινά, με συγκίνησες τόσο που νομίζω πως έμεινα ξαφνικά να μην ξέρω πως να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και την αγάπη που ένιωσα να με κατακλύζει... 

Σε ευχαριστώ... 



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...