Γιορτές μέσα από την ζωή... (2018)

Κοπιάστε. Κερνάω τον τελευταίο εορταστικό καφέ να πούμε τα νέα στην πρώτη ανάρτηση του 2019, πριν μπούμε για τα καλά στην καθημερινότητα μας, πριν κατέβει και το τελευταίο χριστουγεννιάτικο στολίδι από κάθε μικρή γωνία του σπιτιού και αρχίσουμε να μετράμε πάλι αντίστροφα για τα επόμενα Χριστούγεννα! (ή μήπως για το καλοκαίρι;;) 

Τα Χριστούγεννα του 2018 τα είχαν όλα. Καλά και κακά. Μαγικά και μη. Χαρά και λύπη. Όπως άλλωστε η ίδια η ζωή. Όσο και να θέλουμε, ειδικά στις γιορτές, να μην υπάρχουν αναποδιές και άσχημες στιγμές, αποτελούν μέρος της ευρύτερης ζωής μας και σε αυτήν υπάρχουν όλα. 

Ας είναι όλα περαστικά και εγώ θα τα καλοδέχομαι πάντα. Παρότι λοιπόν τα φετινά μας Χριστούγεννα χαρακτηρίστηκαν και από πολύ άγχος, κούραση, ιώσεις που μας γονάτισαν και φορτισμένες στιγμές- εμείς κρατάμε μόνο τα καλά τα οποία δόξα το Θεό ήταν εξίσου άφθονα με πολύ γέλιο, μαγεία, υπέροχες στιγμές παρέα με αγαπημένα πρόσωπα. 

Επίσημα, η μαγεία ξεκίνησε για μας την μέρα που αποχαιρετήσαμε τους συμμαθητές και τις δασκάλες μας με μια υπέροχη παράσταση και γυρίσαμε στο σπιτάκι μας αναμένοντας την πιο όμορφη περίοδο του χρόνου! Η ετήσια στρωματσάδα μας, μας έβαλε για τα καλά στο κλίμα των ημερών όπου όπως σας έγραφα και εδώ, χορτάσαμε χουζούρι, αγκαλίτσες, παιχνίδι και ταινίες! 

Παίξαμε αμέτρητα επιτραπέζια- και πόσα προστέθηκαν στην συλλογή μας από δώρα, θα τα μοιραστούμε μαζί σας εν καιρώ- ενώ τα αγαπημένα μας lego και playmobil μονοπώλησαν και φέτος το ενδιαφέρον, με τα πρώτα να κλέβουν ομολογουμένως την παράσταση.

Φτιάξαμε τα μπισκότα για τον Άγιο Βασίλη, και άλλες πολλές λιχουδίτσες, περιμέναμε με αγωνία τον Δήσιμο να καταφτάσει, δείτε όλες τις λεπτομέρειες εδώ,  ώστε να μας διαβεβαιώσει πως όλα βαίνουν καλώς με το γράμμα που στείλαμε στον Άγιο Βασίλη. (αν θέλετε snic peak από το γράμμα δεν έχετε παρά να κοπιάστε εδώ) 

Και τελικά ο Δήσιμος ήρθε παρέα με όλη την μαγεία που κουβαλάει πάντα, αλλά και με όλες τις σκανταλιές που κάνει πάντα! Παραμονή Πρωτοχρονιάς κάναμε το καθιερωμένο πια ρεβεγιόν μας, φιλοξενήσαμε και πρόσωπα πολύ αγαπημένα, παίξαμε ξανά, κόψαμε την βασιλόπιτα μας, στήσαμε και το χαρτάκι μας και όταν πια το σπιτικό μας ηρέμησε και πάλι βάλαμε βιαστικά βιαστικά κάτω από το δέντρο τα μπισκότα, με το γάλα και το καρότο γιατί είχε πάει και 4 τα ξημερώματα και αγχωθήκαμε λίγο μην μας προσπερνούσε ο Άγιος αφού ήμασταν ακόμα ξύπνιοι και πέσαμε ξεροί για ύπνο... 

Ξυπνήσαμε μόλις λίγες ώρες μετά για να διαπιστώσουμε με δέος πως  ο Άγιος Βασίλης είχε έρθει , φέρνοντας ακριβώς ότι του ζητήσαμε,  μακράν δηλαδή το πιο ξεχωριστό δώρο που μας έχει φέρει ως τώρα- το πολικό εξπρές  όπως το απολαμβάνουμε χρόνια τώρα στην αγαπημένη μας ταινία μέσα στο πιο παραμυθένιο αμπαλάρισμα με μαγικές χιονόμπαλες, αφράτο χιόνι, μπόλικη αστερόσκονη και δυο δωράκια ακόμη- έκπληξη! Σας λέω κάποιο μαιμούδι δεν πίστευε στα μάτια του... 

Εκτός από το υπέροχο αυτό τρένο, μέσα στο κουτί έκρυβε και ένα χρυσό εισιτήριο, αλλά και ένα υπέροχο πράσινο κουτάκι με τεράστιο φιόγκο, το οποίο είχε μέσα το κουδούνι από το έλκηθρο του Άγιου Βασίλη! Ήταν πραγματικά ένα μοναδικό δώρο που μίλησε στην καρδιά του μικρού μας αγοριού... 

Ο Άγιος Βασίλης δεν ξέχασε να γεμίσει την μαιμουδοκάλτσα με άφθονες λιχουδιές, και το μικράκι μου δεν πίστευε στα μάτια του. Για το μακρινό του ταξίδι στο Βόρειο Πόλο πήρε μαζί του όμως και τον Δήσιμο, όπως κάθε χρόνο,  και η αλήθεια είναι πως θα μας λείψει λίγο... 

Οι τελευταίες μέρες των γιορτών έκλεισαν με ακόμα περισσότερες βόλτες, ακόμα περισσότερα παιχνίδια και στιγμές με πολλά αγαπημένα πρόσωπα. Και φυσικά χορτάσαμε όχι μόνο θάλασσα που αγαπάμε πάντα, μα και χιόνι, χιονοπόλεμο, αγγελάκια στο χιόνι και χιονάνθρωπους! 

Κοιτάζοντας όλες τις πρόσφατες φωτογραφίες, (εκατοντάδες σχεδόν και θα ήθελα και άλλες), και αναπολώντας όλες τις στιγμές συνειδητοποιώ πως όσο και αν προσπαθώ δεν χωράνε όλες σε μια ανάρτηση. Δεν χωράνε όλες οι κουβέντες, τα γέλια, τα ψυθιρίσματα μέσα στο σκοτάδι, τα δάκρυα τα φανερά μα και τα κρυφά, όλα τα δώρα που δώσαμε και πήραμε, όλα τα σπίτια που μας άνοιξαν την πόρτα και μας φόρτωσαν αγάπη. Δεν χωράει όλη η μαγεία και η κούραση που κρύβεται επιμελώς πίσω από αυτή, δεν χωράνε όλες οι σκέψεις, οι ενοχές για όσα δεν πρόλαβες, όλες οι φουρτούνες που προσπάθησαν να ταράξουν την ηρεμία μας.Δεν χωράνε μέσα σε αυτή όλα τα περπατήματα από την θάλασσα στο βούνο, από την πόλη στο χωριό, από το μουσείο στο λούνα παρκ, από την εκκλησία στο σπίτι ξανά. Δεν χωράνε τα πατουσάκια που σκαρφάλωναν κάθε βράδυ στο κρεβάτι, οι ανάσες και τα όνειρα που μπλέχτηκαν, οι ανυπόμονες φωνούλες κάθε χάραμα για λίγη ακόμα μαγεία.  Μα περισσότερο από όλα, δεν χωράει μέσα σε μια ανάρτηση όλη η αγάπη και η πίστη που καταλαγιάζει στην καρδιά μας κάθε που γιορτάζουμε την γέννηση του Χριστού μας. Το βάθος που κρύβει αυτή, την λαχτάρα που την ακολουθεί  για μια νέα χρονιά πιο πλήρης, πιο ξεχωριστή. 

Έτσι λοιπόν θα κλείσω αυτή την πρώτη ανάρτηση του 2019. Που με βρίσκει ακόμα "στεγνή" από έμπνευση, (την ψάχνω από τον Ιούνιο- την βρήκε κανείς;!) λίγο πιο κυνική από όσο θα ήθελα, μα γεμάτη θέληση για αγάπη και μαγεία ενώ δεν έχω πάψει ποτέ να ψάχνω για σημάδια στον ουρανό που τόσο απλόχερα μου τα χαρίζει... Όπως λοιπόν, αυτά τα μικράκια κοιτούν ένα απλό φωτισμένο κεραμικό χωριό- μα σε αυτό βλέπουν τον κόσμο όλο, έτσι και εγώ σκοπεύω να κοιτάω τα απλά και να τα βλέπω σπουδαία, σκοπεύω να παίρνω το ελάχιστο και να το κάνω πολύ. Γιατί έτσι είμαι εγώ. 

Καλή χρονιά παρεάκι αγαπημένο....