Το τελευταίο μέρος των μικρών- μεγάλων στιγμών μας, όμορφα και τακτοποιημένα.
Τον Σεπτέμβριο τον αγαπώ. Το έχω δηλώσει πολλάκις. Σηματοδοτεί και αυτός με την σειρά του μια νέα αρχή, ένα φρέσκο ξεκίνημα. Φέτος, εμάς, μας βρίσκει εντελώς εκτός προγράμματος λόγω έκτακτων συνθηκών, με αυτό το μικρακι να έχει αρχίσει να φτάνει στα όρια του... Φυσάω λοιπόν μέσα από την παλάμη μου λίγη αστεροσκονη την ώρα που κοιμάται με την ευχή να τον πασπαλισω με όλη αυτή την θετική ενέργεια που προσπαθώ να έχω πάντα- ότι και αν συμβαίνει. Και να ξυπνήσει και αυτός φρέσκος και με όλη του την ενέργεια για μια νέα αρχή. #ΔενΜασαμεΕμειςΛεμε #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 (Αν θες να δεις γιατί κάθε Σεπτέμβρης είναι και ένα νέο ξημέρωμα, δες εδώ. http://otangennithikaxana.blogspot.com/.../blog-post_1... )
Τι; Είναι Τετάρτη, είναι Σεπτέμβριος και ήμαστε και οι τρεις σπίτι. Υπάρχει καλύτερη αφορμή για ένα σούπερ πρωινό; Υπάρχει καλύτερος λόγος για να γίνει αυτή η ημέρα "η καλύτερη του κόσμου" όπως είπε και το μαϊμουδι; Καλημέρα παρεάκι, μην ξεχάσετε να χαμογελάσετε και σήμερα μωρέ! #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #family #bliss
"Αυτή πια η ανόητη προσμονή σου πως οι άλλοι κάποτε θα αλλάξουν. Ξέχνα την, να χαρείς. Οι άλλοι την έχουν καταβρεί στην πουπουλένια σου πλατούλα. Εσύ να αλλάξεις ρότα. Τώρα. Αν μπορείς." #ΛατρεμενηΑλκυονη #ΝαΧαρεις #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Έφυγα με ένα βάρος στο στήθος μου σήμερα γιαγιουλα... Ξέρεις εσύ γιατί... Πέρασε μόνο ένας χρόνος και η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να μου λείπεις τόσο. Μα μου λείπεις. Οι κουβέντες μας. Τα γελαστά σου μάτια. Η αγκυλωμενη αγκαλιά σου. Οι συμβουλές σου. Η μυρωδιά σου. Ήθελα να περάσω και από το σπίτι. Μα θα βάραινα και άλλο. Συγχωρα με. Θέλω να το θυμάμαι έτσι. Με σένα πάντα να τριγυρνάς κάπου εκεί γύρω. Και όλα να είναι όπως τα ήθελες... #γιαγιουλα #ΗΔικηΜου #αγαπημονο #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Όταν στην δουλειά, έχεις και τα τυχερά σου... Ή αλλιώς όταν μεγαλώνεις έναν μικρό gentleman... #μαιμουδι #ΤοΔικοΜου #ΤοΧαμογελοΜου #ΤοΟυρανιοΤοξοΣτηνΣυννεφιαΜου #ΜουΚρυβειΛουλουδιαΠισωΑποΤηνΠλατουλα #ΚαιΜουΤαΦανερωνει #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Μεγάλωσα μέσα στην επιχείρηση των γονιών μου. Μεγάλωσα μέσα σε κόσμο που διασκέδαζε, που τσακωνόταν, που επικοινωνούσε με τον εξωστρεφή ελληνικό τρόπο- με δυνατά γέλια, φωνές και έντονες χειρονομίες. Μεγάλωσα μέσα σε γεύσεις, αρώματα και υφές. Μεγάλωσα μέσα σε άπειρα ερεθίσματα και έζησα πολλές και διαφορετικές εμπειρίες. Ο πατέρας μου είχε πάντα εμμονή με τα ενυδρεία. Όταν ήμουν στην ηλικία του γιου μου, είχαμε ένα εκπληκτικό ενυδρείο, πολύχρωμο και πλούσιο- καθόμουν και το χαζευα με τις ώρες. Ήταν η δική μου διασκέδαση στις, κάποιες φορές, κουραστικές μέρες που συνόδευα τους γονείς μου. Η επιχείρηση υπάρχει ακόμα. Τα ενυδρεία πολλαπλασιάστηκαν. Μα όλα τα άλλα ίδια. Διαφορετικός μόνο ο "πρωταγωνιστής". Μόνο που από όλα τα ενυδρεία, αυτός κάθεται με θαυμασμό μπροστά στο πιο μικρό. Στο πιο απλό. Αυτό τον εντυπωσιάζει. Γιατί το έφτιαξε ο παππούς του από την παλιά τηλεόραση που είχα εγώ στο δωμάτιο μου. Γιατί νιώθει λες και βλέπει ντοκιμαντέρ για τον βυθό στην τηλεόραση. Γιατί πολύ απλά είναι παιδί. Και πως να κρυφτείς από τα παιδιά, έτσι και αλλιώς τα ξέρουν όλα... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #myrainbowbaby #mymiracleboy
Είναι είκοσι μέρες τώρα που έχουμε πιεστεί πολύ οικογενειακώς. Προσωπικά, είναι είκοσι μέρες που έχουν φτάσει οι αντοχές μου στα όρια τους- τόσο ψυχικά, όσο και σωματικά. Κυρίως σωματικά. Η ψυχή αντέχει. Όλες μου οι παθήσεις έχουν βαρεσει κόκκινο. Τόμσεν, συριγγομυελια, ευερέθιστο έντερο, η αρθρίτιδα- έχουμε και από αυτή τώρα- ενώ η υπόταση παραμένει πάντα υπόταση, δεν πα να τρέχω εγώ όλη μέρα θα είμαι 9 με 6 και 70 παλμούς! (Οριακά όρθια!
Με 10/ 7 πετάω σας λέω). Έχω δυσκολευτεί πολύ. Το μικρακι μου βράχος δίπλα μου, να ομορφαίνει τις ασχημιες. Έχουμε λοιπόν γυρίσει από την δουλειά, περασμένα μεσάνυχτα. Στο τρέξιμο να κάνουμε ντουζ, να διαβάσουμε παραμύθια και να πέσουμε ξεροί. Να ψάχνει από την προηγούμενη μέρα την καινούργια του φανέλα. Πουθενά. Ξαφνικά με φωνάζει. "Τρέχα μαμά να δεις που ήταν η φανέλα!!!" Μας έπιασε νευρικό γέλιο. Εμένα μου στοίχισε σε κράμπες στην κοιλιά- μα δεν βαριέσαι. Το ευχαριστήθηκα. Αυτό το νευρικό γέλιο, με τις κράμπες στην κοιλιά, με έκανε να τα ξεχάσω όλα. Να μπορώ να ξαναπάω είκοσι μέρες από την αρχή... Τρομακτική η δύναμη αυτών των μικρών ανθρώπων στην ζωή μας, ναι; Τρομακτική μα ευλογημένη... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #myrainbowbaby #mymiracleboy
Ανέβηκε η βρωμουσα πάνω... Έχω άνετα μια ώρα να πιω καφέ και να οργανώσω την ατζέντα... Γέμισε ήδη ο Σεπτέμβριος. Πως έγινε αυτό;;;; Ποτέ;; Εγώ μετράω ακόμα ηλιοβασιλέματα.... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #bulletjournal
Άντε... Μετράμε αντίστροφα! #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου
Κοιτούσα σήμερα το μικρακι μου που πάλευε να αποκοιμηθεί και θυμήθηκα όλα αυτά τα βράδια- εφτά χρόνια τώρα- που κοιμόμαστε παρέα. Πάντα εκεί. Παρέα. Είτε αγκαλιά, είτε ξαπλωμένη δίπλα του, είτε απλά να κάθομαι στο δωμάτιο του- όμως εκεί. Για όσο θέλει αυτός. Και είναι αυτές οι ώρες οι πιο όμορφες όλης της ημέρας. Είναι η ώρα που θα μου εξομολογηθεί κάθε μικρή ή μεγάλη σκέψη του. Η ώρα που θα εκδηλώσει έντονα όλα τα συναισθήματα του. Η ώρα που η προσοχή μου είναι απόλυτα στραμμένη πάνω του και η δική του πάνω μου. Κοιτούσα κάθε τοσοδουλικη λεπτομέρεια στο πρόσωπο του, στην πλατουλα του, στα πατουσακια του και σκεφτόμουν πόσο υπέροχοι λευκοί καμβάδες είναι τα παιδιά. Πόσο αγνοί ξεκινάμε αυτό το ταξίδι μας στην ζωή. Και η αλήθεια είναι, πως αν μας αξιώσει ο Θεός να φύγουμε πλήρης ημερών και ΑΝ έχουμε οι ίδιοι αξιωθεί να γινόμαστε καλύτεροι σε αυτό το ταξίδι- κάπως έτσι καταλήγουμε κιόλας. Λευκοί και αγνοί ξανά στο τέλος του ταξιδιού. Το έχετε προσέξει; Πως παιδιά και ηλικιωμένοι έχουν κοινά στοιχεία; Εγώ έτσι το βλέπω. Και νιώθω πως όση περισσότερη αγάπη τον γεμίσω τώρα που έχει ακόμα ορθανοιχτη την πόρτα της καρδιάς του- τόσο πιο πιθανόν είναι να γίνει ένας ευτυχισμένος και υγιής- ψυχικά- ενήλικας που θα βρει ξανά τον δρόμο του μέσα από όλες τις προκλήσεις της ζωής που θα τον οδηγούν αντίθετα, προς αυτή ακριβώς την πρώτη αγνότητα της ζωής του...Εύχομαι το φόντο του καμβά του να είναι πάντα λευκό... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #myrainbowbaby #mymiracleboy
Κάποιο μικρακι αποκοιμήθηκε απόψε χωρίς, νομίζω, να ξέρει πως νιώθει ακριβώς. Από την μια να ανυπομονεί να δει την δεύτερη οικογένεια του- τις σχέσεις του στο σχολείο που τα επόμενα χρόνια θα ενισχυθούν ακόμα περισσότερο- από την άλλη να αγωνία για την ύλη που έχουν να βγάλουν φέτος- όντας απόλυτα συνειδητοποιημένος πως θα "τρέξουν" πιο γρήγορα λόγω όλων όσων προηγήθηκαν και όσον πιθανότατα φοβόμαστε ότι θα ακολουθήσουν και να έχει επιπλέον και το άγχος της μάσκας και κατά πόσο όντως θα την συνηθίσει. Εγώ πάλι, παραδόξως, είμαι απόλυτα ψύχραιμη. Ξέρω πολύ καλά πως θα προσαρμοστεί σε όλα, ξέρω πως ξέρει πολύ καλά πως να προστατεύεται και μόνη μου έγνοια να συνεχίσουμε όπως ξεκινήσαμε πέρσι, ώστε να ριζώσει ακόμα περισσότερο η αγάπη του για γνώση. Και να κάνει φιλίες καρδιακές. Αυτό θέλω πάνω από όλα. Όλα τα άλλα θα έρθουν. Να ήμαστε γέροι και θα έρθουν. Όνειρα γλυκά μικρακι μου. Όνειρα γλυκά και καραμελενια. Γεμάτα γάργαρα γέλια, τρεξίματα που σου κόβουν την ανάσα και συνομωσίες παιχνιδιάρικες με φίλους. #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου
Χθες σας έγραφα πως κάποιο μαϊμουδακι αποφάσισε να αλλάξει το χαμόγελο στην φατσούλα στο ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης και να το κάνει λυπημένο που θα άρχιζε το σχολείο. Σήμερα, με το που γυρίσαμε σπίτι, περιχαρής ήταν- μου δήλωσε πως η φατσούλα θέλει τελικά ξανά αλλαγή. Το χαμόγελο επέστρεψε!!!
Τα παιδιά σήμερα δεν είδαν όλες τις ατελειες και τις ελλείψεις που μπορεί να είδαμε εμείς. Δεν είδαν τις μάσκες να κρύβουν τα όμορφα πρόσωπα τους, μα είδαν τα σχέδια και τους ήρωες που αυτές είχαν πάνω. Αυτό που είδαν ήταν τους φίλους τους, που τόσο τους είχαν λείψει, είδαν τους δασκάλους τους, είδαν τα χαμόγελα πίσω από τις μάσκες, είδαν απλά την αρχή μιας νέας σχολικής χρονιάς και αυτό από μόνο του περιέχει ενθουσιασμό και ανυπομονησία! Και εγώ προσωπικά, είδα προσπάθεια και χαμόγελα πλατιά και από όλους τους εκπαιδευτικούς. Βαρέθηκα να ακούω διαρκώς γκρίνια για όλα. Οι μάσκες και τα παγούρια είναι το τελευταίο μας πρόβλημα. Ας τα αφήσουμε να χαρούν με το δώρο όσο ανούσιο και αν είναι. Τα παιδιά αντικατοπτρίζουν την δική μας στάση απέναντι σε όλα. Ας ήμαστε θετικοί και αισιόδοξοι και θα είναι και αυτά. Ας ήμαστε εμείς το παράδειγμα προς μίμηση. #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου
Σήμερα μάλιστα. Αποχαιρετήσαμε το καλοκαίρι σωστά. Ή μάλλον για να ήμαστε ακριβείς, καλοσωρισαμε τον χειμώνα κάνοντας μακροβουτια στα, αρκετά πιο δροσερά πλέον νερά, της αγαπημένης μας πισίνας. Φωνάξαμε "Καλό χειμώνα" και κολυμπησαμε ανάμεσα σε μαγικές μπουρμπουληθρες... Από αύριο, κεφάλια μέσα και επισήμως! 
#ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Άμα σας λέω... #ΘαΣεβεστε #δευτερακι #ΤοΔικοΜου #ΔενΚρατιεται
Η καλή προπονητική χρονιά, από την αρχή φαίνεται... #ΤοΔελφινοΚαρχαριακιΜου #OurCouchIsBetterThanYours #byfar #topform
Όταν το αφεντικό σου είναι και ο τρελός Κρητικαρος πατέρας σου και αφήνει το χρήμα στο ασανσέρ ονομαστικά! (Όπου bulldog ο Παναγιώτης!! 
)(Το δε "μου" και το επίσημο "Ιωάννα" να με ανησυχήσει;;;) #κλαιω #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #family #bliss #ΤαΚαλαΤηςΟικογενειακηςΕπιχειρησης
Όποτε λοιπόν έχω ιατρικό ραντεβού με κάποιον από τους γιατρούς μου, ιδίως όταν βρίσκομαι στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο, νιώθω πραγματικά σαν ROCK STAR!! Με τόσα σύνδρομα, παθήσεις και βεβαρημένο ιστορικό - όλα μαζεμένα πάνω μου - οι φοιτητές με κοιτάνε πάντα σαν λουκουμακι, κρατώντας σημειώσεις σαν τρελοί και προσέχοντας με δέος τις εξετάσεις που μου κάνει ο διευθύνων γιατρός προκειμένου να τους δείξει τα συμπτώματα, που μόνο σε βιβλιογραφία έχουν συναντήσει, live! Το απολαμβάνω και εγώ, τι να κάνω η δόλια έμαθα, λέγοντας μπαρουφες για να αλαφρυνω το κλίμα- δεν θέλω δα και λυπηση- ενώ πάντα διεκδικώ ένα μερίδιο αναγνώρισης από όλους αυτούς τους γιατρούς που έχουν στηρίξει συνέδρια πάνω μου και τους φοιτητές που έχουν στηρίξει τις πτυχιακές τους πάνω μου. (Και αυτό πρόκειται για αληθινή ιστορία! 
) Σήμερα λοιπόν έμαθα πως σύμφωνα με το σύνδρομο Τόμσεν, έχω την λεγόμενη "Ηράκλεια" φυσιογνωμία- δηλαδή είμαι μυώδης- παρά μάλιστα τα έξτρα κιλα μου- ακριβώς επειδή λόγω των κραμπων και των αγκυλώσεων, οι μύες είναι σαν να γυμνάζονται non stop! (Φοβερό; #not) Εκτός από όλα αυτά τα ωραία ωστόσο, κάθε φορά που βρίσκομαι σε τέτοιους χώρους, βλέπω πόσα ακόμα περιστατικά υπάρχουν με σύνδρομα και παθήσεις ακόμα πιο σπάνιες, ακόμα πιο δύσκολες στην αντιμετώπιση και εκτιμώ ξανά από την αρχή την τύχη που έχω να στέκομαι ακόμα στα πόδια μου. (Not to worry. Η σημερινή εξέταση ήταν τυπική- γονιδιακής φύσεως- αλλά αυτό είναι ένα ποστ από μόνο του) #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜου2020
Κάποιος πεινάει πολύ μετά την προπόνηση... 
Έχει και τα καλά του να έχει ο παππούς σου πιτσαρία! Χαρασκευη αφού! #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #OurCouchIsBetterThanYours #hisgranddadisbetterthanyours
Φέτος θα μπορούσα και να μην φτιάξω βάζο αναμνήσεων, λίγα μάζεψε ο μικρός μου από τις παραλίες και την εξοχή, ενώ τις περισσότερες πέτρες που μαζεύει με εμμονή τις στολίζει στην σοφίτα, είτε ως έχουν, είτε ζωγραφισμένες. Ήθελα όμως μια αναφορά για αυτό το μυστήριο #covid19 καλοκαίρι... Πέτρες και κοχύλια από την αγαπημένη του παραλία μα και από εκείνη που βρέθηκε με τον προπονητή του μετά την καραντίνα, (σημάδι του πόσο σημαντικοί είναι οι σωστοί εκπαιδευτικοί στην ζωή των παιδιών μας), καθώς και από την λατρεμένη μας Κρήτη. Το φύλλο πλάτανου είναι από τα Ανώγεια της Κρήτης. Έπεσε πάνω του ενώ καθόμασταν για καφέ, ενθουσιάστηκε και εγώ του είπα ότι το φύλλο τον διάλεξε. Και ήταν πρόκληση να το φέρω πίσω χωρίς να σπάσει σε χίλια κομμάτια. Μα η χαρά που πήρε, που το έχει και αυτό μέσα στο βάζο, με ανταμείβει για όλα... Αν θέλετε να δείτε και τα άλλα βάζα αναμνήσεων, ή τι στο καλό είναι αυτά, δείτε εδώ: http://otangennithikaxana.blogspot.com/.../blog-post_22... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #αναμνησεις #summer2020
Και ενώ έχω ακουμπήσει την κούπα του καφέ στο καλοριφέρ στο μαϊμουδοδωματιο, όσο κάνουμε μαραθώνιο διαβάσματος παραμυθιών- λατρεμένη ιεροτελεστία κάθε βράδυ- συνειδητοποιώ, λίγο έντρομη ομολογουμένως, πως κάποιος θέλει μια γουλια καφέ... Μα αγαπητέ T REX, είναι ντεκαφεινε, δεν έχει, πράγματικα, καμία αξία! #roar #neveradullmoment #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Από πέρσι την γλυκοκοιταζω αυτή την πισίνα. Ξέρω πολύ καλά, χρόνια τώρα, πως η ιδανική άσκηση για μένα με τόσα προβλήματα κινητικά- είναι το νερό. Γιατί το καθυστέρησα τόσο; Ειλικρινά δεν ξέρω. Τώρα δεν ξέρω δηλαδή, που έκανα την αρχή. Αφήνουμε τους φόβους ή τις ανασφάλειες μας να καθοδηγούν τις επιλογές μας με αποτέλεσμα να βαλτώνουμε και να μην πηγαίνουμε παραπέρα. Μα τι παράδειγμα θα έδινα στον γιο μου αν έβλεπε να υποκύπτω σε αυτές τις αδυναμίες μου; Πως θα μπορούσα να του ζητώ να τολμάει και να έχει αυτοπεποίθηση- αν πρώτα εγώ δεν το κάνω; Και ναι. Ούτε εύκολο ήταν, ούτε θα είναι. Μα θα μάθει το σώμα και θα συνεργαστεί. Αν δε, έχεις και ανθρώπους δίπλα σου πρόθυμους να βοηθήσουν, τόσο το καλύτερο... Καλή αρχή λοιπόν να έχω να το σημαντικότερο; Καλή συνέχεια. #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜου2020 #goals #OurCouchIsBetterThanYours #byfar #ΤοΔελφινοΚαρχαριακιΜου #ΤοΔικοΜου #ΚαιΗΜαμαΦαλαινα .
Πως μπορεί ένα τόσο δα πλασματακι να σε κάνει να κλαίς- τόσο από τα γέλια, όσο και από συγκίνηση; Του είπα να παίξει λίγο μετά το φαγητό για να ξαπλώσω δέκα λεπτά πριν ξεκινήσουμε διάβασμα- υποφέρω από τα πόδια μου αυτές τις μέρες. Παραδόξως αποκοιμήθηκα και ξύπνησα μισή ώρα μετά. Στο σπίτι απόλυτη ησυχία. Σηκώνομαι και τον βρίσκω στο δωμάτιο του. Να φοράει με 27 βαθμούς το καινούριο του φούτερ#spiderman απλά και μόνο επειδή τον ξετρελανε, (γέλια), και να διαβάζει ήσυχα και ωραία για να μην με ξυπνήσει, (συγκίνηση)... Αυτό είναι το μικρό, παράξενο αγόρι μου... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου #mylittleweirdo
Πως να το πιάσω αυτό το θέμα, το σκέφτομαι από το πρωί... Θέματα που αφορούν την πίστη, είναι τόσο ευαίσθητα και ιερά- όσο τα πιο προσωπικά μας δεδομένα... Η Κυριακάτικη θεία λειτουργία είναι για μας κάτι δεδομένο. Τουλαχιστον προ #covid19 .Όχι επειδή πρέπει. Ούτε επειδή είναι ευκαιρία για κοινωνικές συναναστροφές. Είναι κάτι δεδομένο επειδή μας γαληνευει και μας γεμίζει δύναμη για όλη την εβδομάδα. Τώρα πια, επιλέγω τις μέρες που θα πάμε. Μέχρι να αρχίσουν τα σχολεία επέλεγα καθημερινές σε περίπτωση εορτής. Γιατί; Διότι φοβάμαι τον συνωστισμό. Θα με ρωτήσεις την θεία κοινωνία δεν την φοβάσαι; Όχι. Και δεν μπορώ να στο εξηγήσω, γιατί πρόκειται για θέμα πίστης και όταν πιστεύεις δεν μπορείς να το κάνεις αυτό αντιληπτό σε κάποιον που δεν πιστεύει. Ωστόσο, υπάρχει και αυτή η μερίδα ανθρώπων που με την βαθιά τους πίστη, θεωρούν πως από την στιγμή που περνάς την πόρτα της εκκλησίας, τίποτα δεν μπορεί να σε βλάψει. Και το σέβομαι. Αφάνταστα. Όμως δεν το συμμερίζομαι. Διότι δεν πιστεύω πως ο Θεός προστατεύει μόνο μέσα στον οίκο του, ούτε πως θέλει να βλάψει τον οποιοδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο έξω από αυτόν. Δεν θεωρώ ότι η μάνα που έχασε το παιδί της, το έχασε για να διδαχθεί κάτι από τον Θεό. Ούτε το νέο παλικάρι που διεγνωσθη με ανίατη ασθένεια. Ούτε το μικρό παιδί που δεν ξύπνησε ποτέ. Ούτε ο πατέρας που σκοτώθηκε σε τροχαίο. Δεν θεωρώ ότι ο Θεός μπορεί να ελέγξει όλα όσα συμβαίνουν σε τόσα εκατομμύρια ανθρώπους. Και ας με συγχωρήσει αν έχω λάθος. Θεωρώ όμως ότι μπορεί να δώσει την δύναμη να ανταπεξέλθουν σε ότι και αν συμβεί. Κλαίει μαζί μας ο Θεός, μην παρεξηγηθω. Όχι όμως. Δεν είναι τιμωρός. Συνεπώς, δεν πιστεύω πως είμαι προστατευμένη μέσα και έξω από την εκκλησία με τόσο συνωστισμό. Και φοβάμαι. Διότι δεν μπορώ να βάλω την μάσκα μου ή να κρατήσω τις αποστάσεις. Γιατί κανείς άλλος δεν το κάνει. Και όχι μόνο δεν το κάνει. Με κοιτάει και επικριτικά αν το κάνω, ενίοτε θα μου κάνει και κήρυγμα, την στιγμή που εγώ δεν κρίνω την δική του επιλογή. Γιατί υπάρχει η υποκειμενική αντίληψη και εγώ την σέβομαι. Θα ήθελα να σέβονται όμως και μένα. Ώστε να μπορώ να πηγαίνω κάθε εβδομάδα στην θεία λειτουργία. Και όχι μόνο όταν βλέπω πως δεν έχει πολύ κόσμο. Γιατί μου λείπει η γαλήνη της... ΠΟΣΟ μου λείπει... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #πιστη #ελπιδα #αγαπη
Όσες χαρές μου δίνει η Κρήτη, άλλες τόσες λύπες. Και είναι λογικό. Γιατί εκεί είναι η μισή μου οικογένεια. Και όταν πονάει αυτή, πονάω και εγώ. Όταν κλαίει αυτή, κλαίω και εγώ... Και αυτές τις μέρες πονάω. Και κλαίω. Με αυτόν τον συγκεκριμένο ουρανό επιλέγω να αποχαιρετήσω τον λατρεμένο μου θείο. Με τον ουρανό που επέλεξε ο ίδιος. Πόσο δύσκολα τον επέλεξε... Με τον ουρανό που ήλπιζε να ατενίζει παρέα με την μοναδική του αγάπη... Πόσο ήλπιζε... Σε αυτόν τον ουρανό που ανυπομονούσε να ξανασυναντηθει με τον Κώστα του. Πόσο ανυπομονούσε... Ο θείος μου. Αυτός ο αθεράπευτα ρομαντικός. Ο ανεπανόρθωτα πληγωμένος. Ο απόλυτος οικογενειάρχης. Ξεκουράσου θείε μου. Ήρθε η ώρα. Πρόωρα. Μα ήρθε, όπως το ήθελες. Μαζί σου και εμείς. ΤΟΣΟ πολύ σε αγαπάμε. (Θείε, μόλις χορτάσεις όσα λαχταρας, ψάξε για τα μωρά μου. Θέλω να νιώσουν τις μοναδικές σου αγκαλιές. Ναι; Και πες και στην θεία να μην ανησυχει. Ότι μου είχε πει, δεν το ξεχνώ. Ξέρει αυτή.) #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #πιστη #αγαπη #οικογενεια
"Θυμήθηκε ξανά, φεγγάρια μακρινά και τ'όνειρο που εχάθη"... Για μένα ο Οκτώβριος είναι αυτός ο μήνας. Ο μήνας για όλες τις μανουλες αγγέλων. Ο μήνας για όλα τα αγγελούδια που έμαθαν να πετάνε πριν μάθουν να περπατάνε. Είναι ο μήνας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σχετικά με την νεογνική απώλεια και απώλεια κύησης. Μια στις τέσσερις γυναίκες το έχει βιώσει. Εγώ είμαι η Γιάννα, περήφανη μαμά δυο αγγέλων- ενός κοριτσιού και ενός αγοριού. Της μπουμπούς μας που θα βαφτιζόταν Χριστίνα και του πρίγκηπα μας που βαφτίστηκε Δημήτρης. Μαμά ακόμα ενός αγγέλου από παλίνδρομη κύηση και άλλων δύο από μια αποβολή στην 7η εβδομάδα και μια στην 10η. Μαμά ενός μαϊμουδιου που έχω στην αγκαλιά μου. Είμαι όλα τα "πρόσωπα" αυτού του μήνα. Εσύ; Σπάσε την σιωπή μαζί μου. #otangennithikaxana #infantloss #pregnancyloss #awareness.
Δεν ξέρετε πόσο περήφανη με κάνει αυτό το αγόρι... Την Δευτέρα που μας πέρασε χρειάστηκε, μέσα σε είκοσι λεπτά, να ετοιμαστώ εκτάκτως και να φύγουμε με τον πατέρα μου για Κρήτη. Μόλις είχαμε τελειώσει το διάβασμα για την επόμενη μέρα, η κουζίνα ένα χάος και το μικρακι μου να περιμένει να παίξουμε μετά τις δουλειές. Μα ξαφνικά όλα ανατράπηκαν. Σε είκοσι λεπτά μέσα, αφού βεβαιωθηκαμε πως μπορούσε ο Παναγιώτης να λείψει από την δουλειά του ώστε να μην τον πάρω μαζί μου, είχα βγεί ήδη έξω από την πόρτα. Στο δρόμο συνειδητοποίησα πως δεν τον χαιρέτησα καν... Και όμως το μικρακι μου, στα είκοσι αυτά λεπτά έτρεχε και αυτός μαζί μου να με βοηθήσει να πακετάρω και να θυμηθώ τα πάντα. (Τίποτα δεν θυμηθηκαμε τελικά, μια άδεια βαλίτσα κουβαλούσα με τα χάπια για την καρδιά, τα χάπια του πατέρα μου και μια αλλαξια ρούχα) Αυτό το μικρακι βοήθησε μετά τον μπαμπά του να μαζέψουν την κουζίνα. Αυτό το μικρακι, έδειχνε στον Παναγιώτη που να βρει το κάθε τι μέσα στο σπίτι. Αυτό το μικρακι προνόησε να ενημερώσει την δασκάλα του ότι θα λείπω και να γράψει στην φωτοτυπία την αναλυτική εκδοχή της πράξης ώστε ο μπαμπάς του μα ξέρει πως να τον βοηθήσει. Αυτό το μικρακι, οπότε μιλούσαμε στο τηλέφωνο, με γέμιζε ηρεμία αφού μου δήλωνε με σιγουριά πως όλα είναι ΜΙΑ ΧΑΡΑ! Αυτό το μικρακι, όταν γύρισα ήθελε να μάθει τα πάντα για τον θείο μου και δεν τον πείραζε που έκλαιγα. Αυτό το μικρακι είναι το ξεχωριστό μου αγόρι. Και είμαι ευλογημένη που τον έχω. #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Τις προάλλες σήκωσα το τηλέφωνο σε ένα άγνωστο νούμερο. Μια παιδική φωνουλα μου ζητούσε να μιλήσει στον Δημήτρη Γεράσιμο! Και ήταν πρωτιά για μένα αυτή. Τόσο συγκινητική! Το μικρακι μου έλαβε το πρώτο του τηλεφώνημα από τον καλύτερο του φίλο! Και έτσι απλά και αβίαστα- σχεδόν μόνα τους- κανονίσανε το πρώτο play date σπίτι μας! Οι μαμάδες απλώς ακολουθήσαμε στην έντονη επιθυμία τους! Και ήταν όμορφο να τον βλέπω να ανυπομονεί έτσι, κοιτώντας από το μπαλκόνι πότε θα έρθει ο φίλος του... Και ήταν ακόμα πιο όμορφο το αγαρμπο χάδι του στα μαλλιά μου πριν αποκοιμηθεί , ευτυχισμένος που έπαιξε με το φιλαράκι του... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #μαιμουδι #δευτερακι #ΤοΔικοΜου
Μετά τον μαραθώνιο διαβάσματος, το μαϊμουδι αποφάσισε να βάλει και σε μένα μερικές ασκήσεις! Αντιγραφή στις πρώτες δύο και εικαστικά στην τρίτη- να ζωγραφίσω το αγαπημένο μου τοπίο! Τι λέτε; Θα τα καταφέρω;;; #ΘαΜεΤρελανει #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου
Από την στιγμή που πάτησα την εφηβεία, ένα από τα αγαπημένα μου #moto αυτό... Το να είμαι ο εαυτός μου είναι για μένα μονόδρομος. Δεν θα υποκριθω, (κανένα συναίσθημα) και μου είναι σχεδόν αδύνατον να πω ψέματα. Είμαι απόλυτα ειλικρινής, χωρίς όμως να γίνομαι αγενής στον βωμό αυτής της ειλικρίνειας- αν και σε εξαιρετικές περιπτώσεις δεν το έχω καταφέρει. Το ομολογώ. Για αυτό το λόγο εκδηλωνω όλα μου τα συναισθήματα και τις σκέψεις με πάθος! Είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που αγαπώ και θέλω να περάσω και στον γιο μου. Κανένας και τίποτα να μην τον αλλάξει. Να είναι μοναδικά υπέροχος και μοναδικός. Και αν αυτό σημαίνει να πρέπει να γράψει τις ασκήσεις του στο πάτωμα- αφού αυτό έχει ανάγκη- τότε θα τις γράψει στο πάτωμα. Σημασία έχει να επιτευχθεί ο στόχος, όχι ο τρόπος! Δεν ξέρω, αυτά τα χαζά σκεφτόμουν σήμερα, αυτή την λίγο μελαγχολική, λίγο χαρούμενη, λίγο από όλα μέρα... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου
Όταν έλειψα εκτάκτως Κρήτη, ο Παναγιώτης πήρε μερικά κρουασάν με πραλινα για να του δίνει στο σχολείο. Είναι κάτι που εγώ δεν κάνω και όταν γύρισα, το παιδί μου ανέφερε τα συγκλονιστικά νέα ενθουσιασμένο!! "ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Πήγα και εγώ μια μέρα με κρουασάν στο σχολείο!!!!" Δεν είχα φανταστεί ποτέ πως θα είναι κάτι τόσο σημαντικό για αυτόν μιας και ποτέ δεν το είχε επικοινωνήσει... Έκτοτε καθιέρωσα μια ακόμα τσαχπινια τις Χαρασκευες... Είναι η μέρα που επιτρέπεται να φάει junk snack στο σχολείο!!! Και ξαφνικά, έγινα η καλύτερη μαμά του κόσμου! #σταυρωστεμε #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου
Αν κάτι μου λείπει τώρα που κολυμπάω δίπλα στο μαϊμουδι μου, είναι να απολαμβάνω τις μικρές/ μεγάλες κατακτήσεις του... Όταν έχουμε τον μπαμπά μας μαζί, χαζεύω μετά τις φωτογραφίες και τα βίντεο και καμαρώνω! ( Ενώ προσπαθώ να αγνοήσω ΠΟΣΟ μα ΠΟΣΟ κουνημενα είναι! ) Λίγο λίγο κάθε φορά κάνει ένα βήμα παραπέρα, ενώ εγώ παλεύω για την αξιοπρέπεια μου πιο δίπλα! Για μένα ήταν μια δύσκολη μέρα σήμερα, με κράμπες, δυσκαμψία και πόνο από το πρωί. Ωστόσο το πάλεψα και εν τέλει βγήκα από την πισίνα με χαμόγελο- έστω και αγκυλωμενο- όπως πάντα! #OurCouchIsBetterThanYours #patrasswimschool #topform #ΤοΔελφινοΚαρχαριακιΜου #ΤοΔικοΜου #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Καινούργια αρχή για μας σήμερα... Το τμήμα των 24 παιδιών, χωρίστηκε! Και είναι υπέροχο από εκπαιδευτικής άποψης- 24 παιδιά ήταν ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ πολλά. Ωστόσο, εκτός από τον αποχωρισμό από φίλους αγαπημένους, εκτός από την αλλαγή αίθουσας- δυστυχώς πέσαμε και στο τμήμα με την καινούργια δασκάλα... Χωρίστηκε από την λατρεμένη του κυρία- αυτή που έχει βάλει στον κύκλο εμπιστοσύνης του. Ήταν μεγάλο πλήγμα. Είχαμε δύσκολο σαββατοκύριακο. Παρότι, η δασκάλα του τον διαβεβαίωσε πως θα είναι πάντα δίπλα του, παρότι έχουμε παραδείγματα ακλόνητα πως πολλές φορές οι αλλαγές είναι προς το καλύτερο, παρότι είναι στο ίδιο τμήμα με τον κολλητό του- ήταν μια απώλεια που του στοίχισε. Σήμερα βάδισε με λίγο τσακισμένη αυτοπεποίθηση στην καινούργια του πραγματικότητα. Τσακισμένη, αλλά πάντα αυτοπεποίθηση. Το αγαπώ αυτό το πλάσμα πέρα από κάθε λογική. Μου δίνει μαθήματα καθημερινά. Ανυπομονώ να δω μουτράκι σε λίγο. Ανυπομονώ να μάθω τις πρώτες εντυπώσεις.... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου
Μεγαλώνεις γρήγορα. Τόσο γρήγορα... Μα μετά σε κοιτώ τα βράδια που κοιμάσαι και με έναν μαγικό τρόπο μου φαίνεσαι πάλι μικρός. Τόσο μικρός. Τα βράδια είσαι το μωρό μου. Αυτό που χωρούσε κουλουριασμένο στο στήθος μου. Αυτό που με έμαθε να ονειρεύομαι ξανά... Τα βράδια άρχισα να τα αγαπώ από όταν τα όνειρα μου πήραν μορφή στο πρόσωπο σου... Και όσο μεγαλώνεις την μέρα, τόσο μεγαλώνουν και τα όνειρα μου το βράδυ... Μα μην βιάζεσαι... Δεν σε προλαβαίνω μωρέ... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #myrainbowbaby #mymiracleboy #mymonkeyboy #mylittleweirdo
Ένα κομμάτι ουρανού σήμερα για αυτό το αστεράκι που ίσα που πρόλαβε να φωτίσει τρία χρόνια πριν... Μα ήταν αυτό που με οδήγησε στην απόφαση πως έδωσα ότι είχα και δεν είχα για μεγαλώσω αυτή την οικογένεια... Και τελικά απλά δεν είχα άλλο. Άλλο κουράγιο, άλλη δύναμη, δεν είχα άλλο όνειρο... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #αστερακι #απωλειακυησης #χειμωνανθος
Καλέ, είναι η τυχερή μου μέρα, θα τρελαθώ!!!! ΚΑΙ Χαρασκευη, ΚΑΙ μαϊμουδι επί το έργον;;;; Ελάτε μαζέψτε την τρελή μαμά από τα κάγκελα! (Νικήσαμε παρεπιπτόντως!!! ) #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #τοναγαπω #δευτερακι #ΤοΔικοΜου
Βρήκα τα κλειδιά μου που νόμιζα ότι είχα χάσει στην καραντίνα!!!! Τέτοια χαρά, ούτε μικρό παιδί που του φέρνουν δώρο! Μα, είναι τα ίδια κλειδιά που μου είχε βγάλει ο πατέρας μου στα δώδεκα μου! Το ότι δεν τα είχα χάσει ποτέ, ήταν μεγάλη απόδειξη της υπευθυνότητας μου! #ΟχιΠαιζουμε (Και πιστέψτε με η μητέρα μου, μου την "είπε" όταν έμαθε ότι τα έχασα- 28 χρόνια μετά- αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία για την τελειομανή Σκορπιό της ζωής μου!) Ε, λοιπόν τα κλειδιά ήταν στο γραφείο μου, μέσα σε μια μολυβοθηκη για κάποιο λόγο! Για αυτό και δεν τα έβρισκα πουθενά! (Να γιατί χρειάζονται οι αναδιοργανώσεις στο σπίτι!!!! ) #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜου2020 #συγκινηθηκα #αληθειατωρα
Ένα από τα χαρακτηριστικά του τρελού Κρητικαρου πατέρα μου που αγαπώ... Οτιδήποτε γνωρίζει πως χρησιμοποιούμε φανατικά, το αγοράζει με το κιλό! Στην δική μου περίπτωση το #liposan! Έχει παντού σκορπισμένα. Στο σπίτι, στο μαγαζί, στο υπόγειο. Χθες λοιπόν που πετάχτηκα να πάρω καρμπονάρα του παιδιού που είχε πεινάσει από την προπόνηση, το ξέχασα στο αυτοκίνητο. Βαριόμουν να περάσω απέναντι. Άλλωστε ήξερα... Το μόνο που χρειαζόταν να πω ήταν: "Μπαμπά, λιποσαν θέλω!" Στα επόμενα λεπτά, είχα το λιποσαν μου και κλαράκι βασιλικού με γαρύφαλλο μυρωδάτο... Τι άλλο να ζητήσω;;; #ΠριγκιπισσαΜεΕχει #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #mydad #theonlysuperheroIknow
Δύσκολη μέρα.Σε προσωπικό επίπεδο. Τις προάλλες, γύρισε ο Παναγιώτης σπίτι με ένα δώρο για μένα. Ένα ποδήλατο, με πιο χαμηλό σκελετό ώστε να μπορώ και εγώ να ακολουθώ στις βόλτες τους, χωρίς να φοβάμαι μην με πιάσουν κράμπες και πέσω- αφού παρότι είχα δοκιμάσει το παλιό μου ποδήλατο μου φαινόταν ψηλό και ένιωθα τρομερή ανασφάλεια που πατούσα μόλις στις μύτες των ποδιών. Αυτό που ανακάλυψα πολύ γρήγορα, ήταν πως μπορεί να πατούσα καλά σε αυτό το ύψος- όμως δεν με βόλευε καθόλου στο πετάλι, εφόσον τα πόδια μου ανέβαιναν πολύ ψηλά. Απογοήτευση, ξανά ανασφάλεια στα ύψη ενώ ξέσπασα και σε κλάματα- ξαφνικά πολύ κουρασμένη από όλη αυτή την νέα πραγματικότητα της ζωής μου που δεν με αφήνει να είμαι τόσο δραστήρια όσο ήμουν. Ενώ είμαι έτοιμη να τα παρατήσω, βλέπω το μαϊμουδι να με κοιτάει όλο λαχτάρα και αποφασίζω να πάρω το παλιό μου ποδήλατο. Αφού ξεπέρασα τους πρώτους φόβους με τα δόλια τα αγόρια μου να τρέχουν δίπλα μου, νιώθω άνετα πάνω στο παλιό καλό μου γνώριμο και ξεκινάμε τελικά αυτή την περιβόητη βόλτα που μήνες ονειρευόμαστε. Εγώ με τον ενθουσιασμό και τον φόβο μικρού παιδιού. Είχα να ανέβω στο ποδήλατο μου από 25 χρόνων. Πολλά κιλά παραπάνω από τότε, όμως το κρητικό μου το πείσμα υπερισχύει πάντα.Κατά την διάρκεια της βόλτας αρχίζω να νιώθω όμορφα, σχεδόν να θυμάμαι τον παλιό ατρόμητο εαυτό μου. Ξαφνικά δεν έχω Τόμσεν, ούτε Συριγγομυελια, ούτε είμαι στα πρόθυρα διάγνωσης σπονδυλαρθρίτιδας. Μα στην επιστροφή υπάρχει μια μικρή ανηφόρα. Τόση, όση μα αρκετή για τα δικά μου δεδομένα. Το καταλαβαίνω από την αρχή τι ακολουθεί, μα τα δίνω όλα- πιστεύω θα τα καταφέρω. Ανεβαίνω όντως μα το νιώθω- το παρακανα και με πιάνει ταυτόχρονα κράμπα και στα δύο πόδια. "Όχι ρε γαμωτο" φωνάζω μα όσο γρήγορα και αν πέταξε κάτω το ποδήλατο ο Παναγιώτης, είχα ήδη πέσει. Ευτυχώς ή δυστυχώς σε βάτα γεμάτα αγκάθια. Αουτς. Μα πιο πολύ πόνεσε η καρδιά. Ο εγωισμός μου αν θες. Μετά από τέτοια κράμπα αδύνατον να ξαναανεβω. Περπατάω μέχρι το σπίτι κλαίγοντας. Όλη μέρα να κινούμαι με πόνους και κράμπες. Το μαϊμουδι με αγκαλιάζει και μου λέει πως έχω πολύ θάρρος. Χαμογελάω ενώ θέλω να κλάψω και του λέω πως δεν το βάζω κάτω, θα βρω τις αντοχές μου στην επόμενη βόλτα. Χαμογελάει και αυτός. Ο λόγος που τα γράφω όλα αυτά δεν είναι ούτε για να συμπόνια, ούτε για μπράβο, ούτε για τίποτα τέτοιο. Σαν χαρακτήρας δεν έχω άλλο τρόπο από το να παλεύω. Όσο μπορώ και όσο αντέχω. Κάποιες μέρες όμως- καλή ώρα σαν την σημερινή- με πιάνει το παράπονο. Φοβάμαι για το μέλλον μου και θυμώνω που άφησα να περάσουν εφτά χρόνια πριν πάρω απόφαση να προσπαθήσω να κάνω κάτι για αυτό. Τα γράφω, γιατί το να είμαι ειλικρινής με τις αλήθειες μου είναι η ψυχοθεραπεία μου. Να, αυτή την στιγμή, υποφέρω από σουβλιες στον ώμο, (μια καθημερινή μου αλήθεια πέρα από το σημερινό) ενώ με πονάνε και όλες οι γρατσουνιές- που μόνο τέτοιες, δόξα το θεό- απέκτησα από το πέσιμο. Πότε, πότε έχω ανάγκη να με συμπονεσω ΕΓΩ- κανείς άλλος. Για αυτό τα γράφω. Σήμερα μου έλειψε οικτρά η αλαφροτητα που μου χαρίζει το νερό... Σήμερα μου έλειψε η Γιάννα πριν από όλα τα προβλήματα υγείας. Ψεμματα να πω; #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜου2020
Όταν ξαφνικά ζαλίζομαι πολύ, τα παρατάω όλα στην μέση και ξαπλώνω. Και το μαϊμουδι τρέχει να φέρει το πιεσόμετρο και τα αλατισμένα αμύγδαλα που έχω πάντα στην τσάντα μου μετά την καλοκαιρινή λυποθυμια. Η πίεση είναι 8 με 5,3 το μαϊμουδι τρέχει πάλι να φέρει νερό και αλάτι για να φτιάξω αλατόνερο και μαξιλάρια για να σηκώσω τα πόδια ψηλά. Ενώ ηρεμώ, φέρνει τα βιβλία του στον διάδρομο για να διαβάσει ώστε να με ακούει καλύτερα αν χρειαστώ κάτι... Πως να μην με τρελαίνει μετά αυτό το πλάσμα μου λέτε; (Όλα καλά. Μόλις η πίεση ανέβηκε 9 με 6 πετούσα πάλι!) #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #mymiracleboy #myrainbowbaby #mylittleweirdo
Όχι. Για να δείτε τι τραβάω μετά από κάθε διπλή προπόνηση. Ο κύριος τρώει τον αμπακα και εγώ...τα βλέπετε! #αδικια #οφου #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Να σας πω ένα μυστικό; Κάποια πρωινά- που έχω χρόνο- φτιάχνω καφεδάκι, έστω και decaf, και έρχομαι να τον πιω στο δωμάτιο του μαϊμουδιου... Το κρεβάτι ακόμα αφτιαχτο, τα παιχνίδια που πρόλαβε να σκορπίσει με το πρωινό του παιχνίδι πριν το σχολείο στην μέση και την μυρωδιά του να πλανάται ακόμα στον αέρα... Και εγώ εκεί, στην λατρεμένη μου κουνιστή καρέκλα, να παίρνω αυτόν τον χρόνο για τον εαυτό μου, έχοντας τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις μου... Είμαστε στα μισά της εβδομάδας... Μην ξεχάσετε να χαμογελάσετε και σήμερα! #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #motherhood
Τζάμπα το φτιάξαμε το γραφείο, τζαμπααααααα!! #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου #letthembelittle (Σημασία έχει το αποτέλεσμα, όχι ο τρόπος.)
Κάτι που δεν ξέρετε για μένα- ναι έχω και τέτοια και πολλά μάλιστα- είναι πως όταν παντρεύτηκα είχα ενυδρείο, δύο παπαγάλους, ένα καναρίνι και ένα σκυλάκι. Μεγάλωσα μέσα στα ζώα, στην Αφρική έχω ταισει μέχρι και μωρό λιοντάρι με μπιμπερο, και τα λάτρευα. Ωστόσο, με όσα μου έτυχαν με τις εγκυμοσύνες, στην εγκυμοσύνη του Δημήτρη Γεράσιμου, ο γυναικολόγος μου ήθελε να πάρω οποίο μέτρο προστασίας ήταν εφικτό. Αυτό σήμαινε να απαρνηθώ τα πάντα. Το ενυδρείο άδειασε- πήγα όλα τα ψάρια στα ενυδρεία του πατέρα μου - χάρισα τα πουλιά και ο σκύλος μονιμοποιήθηκε στην μητέρα μου. Πρόσφατα, σκέφτηκα να εγκαταστήσουμε πάλι το ενυδρείο, να διαπιστώσω πόσο υπεύθυνος είναι ο μικρός τώρα που ζητάει επίμονα και άλλα κατοικίδια. Το στήσαμε πρώτα χωρίς ψάρια, όπως πρέπει, ώστε να δημιουργηθούν βακτήρια στο νερό και μετά το γεμίσαμε με τροπικά ψάρια- ΑΚΡΙΒΏΣ όπως έντεκα χρόνια πριν! Και το έχω λατρέψει ξανά από την αρχή. Το ίδιο και ο Δημήτρης Γεράσιμος ο οποίος ένα μήνα τώρα, έχει αναλάβει πλήρη ευθύνη του ενυδρείου. Τα χαζεύει διαρκώς και μου θυμίζει τόσο έντονα εμένα στην ηλικία του... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Μάνα και κόρη γεννημένες την ίδια μέρα... Σκορπίνες από τις λίγες... Με ότι αυτό συνεπάγεται... Και εγώ το δόλιο το ψαράκι στην μέση, να προσπαθώ να μην με παρασύρουν στην παράνοια τους! 
#δυσκολακι Εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες. Η μητέρα μου υπερβολικά συνεσταλμένη, κοκέτα σε όλο της το μεγαλείο, κρυφή - πολύ κρυφή- δύναμη. Η αδελφή μου απλά υπερβολική, (σε όλα της), αγαπησιαρα σε όλο της το μεγαλείο, κρυφό -πολυ κρυφό- ποταμάκι. Ένα κοινό; Το πείσμα. Ω Θεέ μου, αν δεν το ζήσεις δεν ξέρεις τι πρόκληση είναι να τις έχεις μάνα και αδελφή! #συμπονεστεμε Όταν όμως βρισκόμαστε παρέα και είναι οι πλανήτες μας ευθυγραμμισμένοι τα γέλια που κάνουμε είναι από τα λίγα!! Δεν θέλουν να το πω, μα θα το πω. Και οι δύο μαζί τα ξεπέρασαν τα 100!!!
(χιχιχι) #ΟχιΠουΘαΣαςΑφηνα #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #OurKindOfCrazy #OurKindOfFamily #OurKindOfLLove (Η ΥΠΕΡΟΧΉ τούρτα από @mitsakiscakes)
Έτοιμα τα κεράσματα για τους συμμαθητές μας και αύριο! ( Μολύβι, γόμα, ετικέτες και καραμελιτσες). Μην ξεχνάτε τους δασκάλους- όλους- και το προσωπικό καθαριότητας! Είναι όλοι μέρος της "εκτός σπιτιού οικογένειας" του παιδιού! Εμείς κερνάμε πάντα ένα ωραίο γλυκάκι και αυτούς! Με το καλό να ξημερώσει η αυριανή μεγάλη μέρα της Ορθοδοξίας μας. #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Σε λίγο ξημερώνει του Αγίου Δημητρίου. Και είναι γλυκόπικρη αυτή η γιορτή για μένα. Διότι αύριο, εκτός από τον Δημήτρη Γεράσιμο μας, γιορτάζει και ο Δημήτρης μας. Ο πρώτος γιος μας και το δεύτερο παιδί μας. Γιορτάζει όμως στον ουρανό- μακρυά από την αγκαλιά μας... Και είναι μια από αυτές τις στιγμές η ουράνια γιορτή του, που μας λείπει ένα τι παραπάνω... Αυτό το ποστ λοιπόν είναι αφιερωμένο αποκλειστικά σε αυτόν. Στον άγγελο πρεσβευτή μας. Και όπως ο Δημήτρης Γεράσιμος θέλει αύριο πρωί πρωί, πριν καν πάει στο σχολείο, να πάει ένα κερί να ανάψει στο μνήμα του- έτσι και εγώ του αφιερώνω την πρώτη ευχή της ημέρας. Άλλωστε μόνο αυτό μπορώ να κάνω. Δεν μπορώ ούτε να τον σφίξω στην αγκαλιά μου, ούτε να τον δω να σκίζει ανυπόμονα το χαρτί περιτυλίγματος του δώρου του... Και είναι αυτή μια ακόμη θλιβερή αλήθεια της νεογνικης απώλειας... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #πιστη #αγαπη #ελπιδα #πιστευωσεεναμονοπατιπουθαειμαστεμαζι
Αυτό το αγόρι, γιορτάζει ξανά σήμερα, και κερνάει ονείρεμα, αγάπη, ευλογία και χαμόγελα... Τα έχει όλα περίσσια... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #myrainbowbaby #mymiracleboy #ΓιαΕνανΔημητρηΓερασιμοΓινονταιΟλα #ΚαιΤαΑστεριαΠουΘαΤονΑκολουθουνΠαντα
"Και από τα στήθη μου ανεβαίνει μια χαρούμενη φωνή, να'σαι πάντα δοξασμενη Ω! Σημαία γαλανη" Σε μια εποχή που το να αγαπάς την πατρίδα σου, να σέβεσαι την αξία της σημαίας σου και να πιστεύεις βαθιά στην θρησκεία σου θεωρείται ακραίο, εγώ επιμένω να τα κάνω όλα διότι αν απαρνηθείς πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια είσαι δέντρο χωρίς ρίζες. Χρόνια πολλά λοιπόν Ελλάδα! Χρόνια πολλά Ελληνα! #ΕθνικήΕπετειος #Ελευθερία #Αξίες
Βρέθηκε πρόσφατα η βρωμουσα μου στα Γιάννενα. Πριν φύγει της τόνισα να μην ξεχάσει να μου φέρει μπακλαβά! Όταν γύρισε μου έφερε μια σακούλα με φύλλα από πλάτανο! Ότι ακριβώς της ζήτησα- μου είπε! Επειδή δεν βρήκα πουθενά πως να φτιάξω μπακλαβά με τέτοιο φύλλο, θα σας δείξω σύντομα, την φθινοπωρινή σύνθεση που στολίζει εδώ και καιρό το σπίτι και έχει μέσα και τον... Γιαννιωτικο μπακλαβά! #τηναγαπω #ΑυτοΤοΘηλυκοΘαΜεΤρελανει #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Θα κοιμίσει αυτός εμάς... #mylittlebookworm #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #τοναγαπω #δευτερακι #ΤοΔικοΜου
Άλλο ένα φθινόπωρο, άλλη μία σελίδα που γυρνά" – Wallace Stegner Στην εκπνοή του μήνα, και με όλα όσα συμβαίνουν- προσπαθώ σκληρά να κρατήσω την αισιοδοξία μου ζωντανή. Επιμένω σε όσα επέμενα στην αρχή. Στην ατομική ευθύνη. Στην πεποίθηση πως "Ναι, μόνος μου εγώ, μπορώ να αλλάξω τον κόσμο". Ελπίδα πως οι περιοχές επιτήρησης θα μείνουν ως έχουν, και πως οι αυξημένου κινδύνου θα επιστρέψουν μετά τον μήνα στην κανονικότητα τους. Άλλωστε η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Να πως έχει. Στην καθημερινότητα μου είμαι αρκετά- εντάξει πολύ- καυστική. Αυτό το γνωρίζουν στην ουσία μόνο τα πολύ κοντινά μου πρόσωπα- αφού είναι μια ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα μου που δεν "κοινοποίω" στην πλειοψηφία όσων συναναστρέφομαι. Είναι ένα χαρακτηριστικό μου που αγαπώ- μόνο εγώ- τα άτομα τα οποία "στοχεύω", πέραν του ίδιου μου του εαυτού- μιας και αυτοσαρκαζομαι πολύ, όχι τόσο. Προσπαθώ να το χαλιναγωγήσω, μα με έναν παράξενο τρόπο, έτσι ξέρω να δείχνω την αγάπη μου. Τελευταία, διαισθάνομαι- εντάξει, βλέπω ξεκάθαρα- πως τα δύο τελευταία άτομα που μου είχαν απομείνει για εκτόνωση, έχουν φτάσει στα όρια τους. Και μένω εγώ, κάπου εκεί στο περιθώριο, να μην ξέρω τι να κάνω με όλα αυτά τα καυστικά αστεία και σχόλια που κάνουν πάρτι στο κεφάλι μου... Και είναι και αυτό ένα, mini δεν λέω- μην με πάρετε δα και σοβαρα, πρόβλημα από μόνο του... #lockdownστηνκαυστικοτητα #ΘαΕκραγω #ΤοΧω #not #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜου2020
Κάπου εκεί... Ανάμεσα στους ενήλικες... Και ο δικός μου κολυμβητής... Δυσκολεύομαι πια να θυμηθώ τις φοβίες του... Τους δισταγμούς του... Έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας... Μα η διαφορά στα μάτια μου είναι εντυπωσιακή... #ΤοΔελφινοΚαρχαριακιΜου #ΤοΔικοΜου #OurCouchIsBetterThanYours #byfar #patrasswimschool #topform
Σήμερα στο σχολασμα σας ορκίζομαι. Είχα την πιο όμορφη παρέα! Μην ξεχνάτε, όλες εσείς που γεμίζουν και τα δύο χέρια σας από δύο, τέσσερα ή και παραπάνω χεράκια- να σταματάτε μια στιγμή μέσα σε όλη την τρέλα που είμαι σίγουρη πως έχει η μέρα σας - για να νιώσετε ευγνώμων για τα γεμάτα χέρια... Κάποιοι θα σκοτωναμε για αυτό. Συν την τρέλα που συνεπάγεται... (Να τονίσω, για να προλάβω ανάλογα σχόλια, πως αυτό δεν σημαίνει πως δεν είμαι βαθιά ευγνώμων για τα μαιμουδοχερακια- αυτά τα δύο τα μοναδικά) #βρωμουσα #niecelove #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜου2020
Αυτά τα δύο. Η βρωμουσα και το μαϊμουδι. Η αρχόντισσα και ο αλήτης. Η υπερβολική σε όλα της και ο βολικος σε όλα του. (Ή περίπου σε όλα του!) Να κουβαλάει παγούρι με την φωτογραφία του για να μην της λείπει. Να τον αγκαλιάζει ασφυκτικά όταν έχει μέρες να τον δει. Να κρέμεται από πάνω του και να μην τον αφήνει! Και αυτός να μουγκρίζει δήθεν ενοχλημένος αλλά στην πραγματικότητα να του αρέσει! Του χρόνου που θα την έχει στο ίδιο προαύλιο, θα περάσει δύσκολα! #τααγαπω #ξαδελφια #ΚαλλιαΚαιΑποΑδελφια #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Η μητέρα μου δεν είναι ο πιο εκδηλωτικός άνθρωπος... Την καπακωνει άλλωστε διαρκώς ο πατέρας μου, που είναι σούπερ εκδηλωτικός. Όταν λοιπόν φτιάχνει πίτσα στον εγγονό της και γράφει στο κουτί "Μητσακος", το λες και συγκινητικό... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #OurKindOfCrazy #OurKindOfLLove #OurKindOfFamily
Την βλέπετε αυτή την ομορφιά; Είναι άγρια μπιγκονια. Είναι ρίζα από τον κήπο των παιδικών μου χρόνων. Αυτόν της γιαγιουλας μου. Μου είχε δώσει η ίδια, πολλά χρόνια πριν ρίζα, με σκοπό να την έχω στο σπίτι μου. Σήμαινε πολλά για αυτήν, γιατί η συγκεκριμένη μπιγκονια ήταν από ρίζα της πεθεράς της γιαγιουλας μου. Δυστυχώς την είχα βάλει σε λάθος μπαλκόνι, και κάποια χρονιά την έχασα. Της το είχα πει, όμως εφόσον η γιαγιά μου δεν ζούσε πλέον εκεί και ο κήπος ήταν παραμελημένος, δεν βρήκα ποτέ καμία μπιγκονια για να αναπληρώσω το κενό... Κάθε που πήγαινα, ή πήγαινε η μητέρα μου- ψάχναμε μάταια για κάποιο κλαράκι κάπου ξεχασμένο... Ώσπου το καλοκαίρι, όταν η Σουλτάνα έλειψε μερικές μέρες, με έβαλε να ποτίζω τα λουλούδια στα μπαλκόνια της. Και εκεί, σε μια γωνιά στριμωγμένη- η μπιγκονια της γιαγιάς μου- ίσα που συντηρούταν- δεν φημίζεται η αδελφή μου για την σχέση της με τα φυτά! Μην με ρωτήσετε πως το ήξερα ότι ήταν όντως ρίζα από τον κήπο της γιαγιάς μου, και ήταν, απλά το ένιωσα. Η Σουλτάνα, ως μεγαλόψυχη που είναι, μου την χάρισε χωρίς δεύτερη σκέψη. Έκανα έρευνα ποιο θα ήταν το ιδανικό μπαλκόνι για να μην πάθω τα ίδια, τι ακριβώς χρειάζεται για να την φροντίσω...και κοίτα την τώρα.... Μου φωνάζει #αγαπημονο αυτή η μπιγκονια σήμερα.. Μου φωνάζει "Γιαννουλιιιιι".... Αυτή η μπιγκονια, είναι στο μπαλκόνι μου, μα εγώ νιώθω πως είμαι εκεί ανάμεσα στα δρομάκια του πλούσιου κήπου της γιαγιουλας, και την βλέπω να περνάει από δίπλα και φευγαλέα να ακουμπά τα φύλλα της με τα γαριασμενα χέρια της... Κάτι τόσο εύθραυστο να είναι τόσο πολύτιμο... Πώς γίνεται; #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜου2020 #γιαγιουλα #ΗΔικηΜου
Μπαίνουμε στο δεύτερο 24ωρο με πυρετό. Επικρατεί ένας πανικός μιας και είχαμε ξεκινήσει να στολίζουμε από χθες το πρωί και εγώ είμαι μόλις με 3 ώρες ύπνου. Να τον αλλάζω ενώ κοιμάται- μούσκεμα στον ιδρώτα- και να του σκουπίζω με πετσέτα τα μαλλιά. Το πρωί καθορισμένο δικό μου ραντεβού για δύο μαγνητικές- σερνομουν. Μετά ψώνια γιατί είχα ξεμείνει και αυτό το δόλιο να σέρνεται αλλά να θέλει να βάλει τα στολίδια στο δέντρο... Καμία διάθεση για διάβασμα εννοειται, παρότι τώρα έχει μόνο δέκατα. Ξάπλωσα λίγο δίπλα του να ηρεμήσω. Το σαλόνι ένα χάος, η κουζίνα επίσης. Δεν μου αρέσει. Θέλω όταν είναι άρρωστος, το σπίτι να αποπνέει γαλήνη. Μα δεν έχω κουράγιο. Θα φτιάξω ένα καφέ, μήπως και τα έχω φέρει βόλτα πριν ξυπνήσει. Όλα καλά. Περαστικά να είναι, και όλα καλά. (Φοβόμαστε πια και την σκια μας) #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #myrainbowbaby #mymiracleboy
Το αστέρι μπήκε στην κορυφή- κάνοντας το χατίρι του μαϊμουδιου, αφού πάντα είχα άγγελο- και είναι πια επίσημο. #45μερες για τα Χριστούγεννα και εμείς στολίσαμε. Το σαλόνι τουλάχιστον. Και το μαϊμουδοδωματιο. Οι κούτες ωστόσο δεσπόζουν ακόμα περήφανες! Έγινε καλά το μαϊμουδι και χάλασα εγώ! Δεν βαριέσαι! Να περάσει κάπως και ο καιρός μέσα στην καραντίνα! (Γιατί στο φαγητό δεν μας παίρνει να το ρίξουμε! 
) #ΕχωΛιγαΝευραΣημερα #ΟσοΠαταειΗΓατα #ΚαλαΟΕλεφαντας . #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #xmasmoodon #ΜεΤοΖορι #xmasloading
Όταν σπούδαζα στην Αθήνα, έμενα με την πρώτη μου ξαδέλφη. #ΠερασμεναΜεγαλεια Κάποια φορά είχα αρρωστήσει, και δεν έχετε ιδέα ΠΟΣΟ γκρινιάρα γίνομαι με λίγο συνάχι... (Παράδοξο, αν σκεφτεί κανείς ότι δεν παραπονιέμαι σχεδόν ποτέ για όλους τους χρόνιους πόνους που έχω- αλλά ένα συνάχι μπορεί να τιναξει τα μυαλά μου στον αέρα! ) Η γλυκιά μου η Λάουρα λοιπόν, για να γλυτώσει από την γκρίνια μου, μου έφτιαξε ρακόμελο. Το ήπια μονοκοπανια και κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Ξύπνησα άλλος άνθρωπος. #ΚαιΑληθειαΛεω Μου το θύμισαν σήμερα, που είμαι ξανά επικίνδυνα γκρινιάρα, πως έχω και αυτή την επιλογή. (Πέρα από hexalen, vicks και physiomer) . Ζαλίζομαι λίγο τώρα που σας γράφω, όμως σας λέω, αυτό το ρακόμελο ισιωσε τα μέσα μου. Ήταν ότι ακριβώς χρειαζομουν. Πάω για ύπνο λοιπόν. Με την ελπίδα να ξυπνήσω άλλος άνθρωπος! #ΤσικουδιαΚαιΜελι #ΤοΚαλυτεροΦαρμακο #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜου2020 #Κρητη #Ερωτας #ΤοΧω #not
Μια έκπληξη περιμένει σήμερα τα μικρούλια μου... Δύο εισητηρια για μια μοναδική βραδιά σινεμά! Χαρασκευη αφού! #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #μαιμουδι #βρωμουσα #ξαδελφια #ΚαλλιαΚαιΑποΑδελφια
Από το πρωί επεξεργάζομαι τα νέα. Δεν ξέρω, ήθελα τον χρόνο μου, ίσως επειδή νιώθω πως έχω αδειάσει από υπομονή. Ζούμε μια δύσκολη και πρωτόγνωρη κατάσταση, γεγονός είναι ωστόσο, πως στην ιστορία έχουν γραφτεί πολύ πιο μαύρες σελίδες από αυτές. Νομίζω πως λίγη υπομονή ακόμη, είναι ίσως το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. Το χρωστάμε σε αυτά τα πλάσματα που απορροφούν κάθε ενέργεια που εκπέμπουμε και την αναπαράγουν. Χρωστάμε να τους διδάξουμε ότι καλύτερο μπορούμε μέσα σε όλη αυτή την παράνοια. Υπάρχουν άνθρωποι που περνούν όλο αυτό εντελώς μόνοι και ίσως κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Το να έχεις έναν ώμο να ακουμπήσεις είναι από μόνο του, από τις μεγαλύτερες ευλογίες. Ας εστιάσουμε στα θετικά λοιπόν. Ας τους διδάξουμε το σημαντικότερο. Να είναι παρόντες για όποιον έχει ανάγκη. Η κοινωνική ευθύνη ξεκινάει από την ατομική, η οποία ξεκινάει από την οικογένεια. Ακούω πολύ συχνά: "Εγώ θα κάνω την διαφορά;" Μα ναι. Εσύ. Και αν κάνεις άλλος δεν προσπαθήσει, εσύ θα έχεις κάνει το σωστό. Αυτό από μόνο του αρκεί. #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #covid19 #καραντίνα #volume2
Αυτή την καραντίνα την προσεγγίζουμε εντελώς διαφορετικά. Ξυπνήσαμε την ίδια ώρα που θα ξυπνούσαμε αν πηγαίναμε σχολείο. Φάγαμε το πρωινό μας και παίξαμε λίγο μέχρι να αρχίσει η τηλεκπαίδευση. Α' δημοτικού; Δεν πειράζει. Μήπως την κάναμε σωστά; Ακολουθεί η Β' τάξη και έχει ξανά μετά από ένα μάθημα για μεγαλύτερα παιδιά, ξανά μαθηματικά της δευτέρας δημοτικού. Ενώ εγώ πίνω καφέ σιδερωνοντας και πίνοντας καφεδάκι. Μαθαίνω και εγώ ξανά από την αρχή. Στο μεταξύ, αναμένω με αγωνία ενημέρωση από το σχολείο μας... Υπομονή σε όλους και ιδίως σε όσους έχουν πολλά παιδιά σε διαφορετικές βαθμίδες εκπαίδευσης. Καλημέρα με χαμόγελο, δεν βαριέσαι! #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #covid19
Σήμερα, λάβαμε ενημέρωση από το σχολείο μας, να πάμε να πάρουμε τα βιβλία των παιδιών. Όλα. Μέχρι και τα επόμενα τεύχη. Σφίχτηκε η καρδιά μου. Ένιωσα λες και δεν θα επιστρέψουν ξανά στο σχολείο τους. Το ίδιο ακριβώς ένιωσαν και οι δάσκαλοι... Μα οφείλουν να είναι προετοιμασμένοι για κάθε σενάριο. Μαζί τους και εμείς. Νόμιζα πως θα τρέξει προς την τάξη του, μα πήγαινε αργά αργά... Λες και τραβούσε τον χρόνο να μακρύνει... Ξέρω. Υπάρχουν και χειρότερα. Μα και αυτό, πρωτόγνωρα δυσάρεστο είναι. Προσεύχομαι για μια γρήγορη και ανώδυνη επιστροφή στην κανονικότητα μας... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου #covid19 #καραντίνα #volume2
Τα λινκ έχουν έρθει από το πρωί. Το ίδιο και το πρόγραμμα. Έχουμε μιλήσει με την δασκάλα για τα πάντα... Ετοιμάσαμε και το γραφείο, έτσι ώστε να μπορεί να αυτοεξυπηρετηθει- ιδανικά δεν πρέπει να είμαστε παρόντες οι γονείς. Θεωρητικά, είμαστε έτοιμοι. Στην πράξη θα δούμε. Πολύ περίεργη πραγματικότητα. Ο μικρός έχει έναν συγκρατημένο ενθουσιασμό. Ανυπομονώ και εγώ για την αυριανή πρώτη ημέρα σύγχρονης εκπαίδευσης. #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου #καραντίνα #volume2 #covid19
Ξυπνάω πολύ πρωί, (νύχτα), τα έχουμε πει. Από την Δευτέρα που δεν έχει σχολείο, ξυπνάει και αυτός. Του εξηγώ πως εγώ σηκώνομαι για δικές μου δουλειές και πως πρέπει να προσπαθεί να κοιμάται περισσότερο. Σήμερα νόμιζα τα κατάφερα. Μέχρι που μπήκα στο δωμάτιο και τον είδα να έχει στρώσει το κρεβάτι, (προσέξτε κάτω δεξιά!), και να κοιτάει την κλειστή τηλεόραση. (Γιατί έχουμε συμφωνήσει όχι οθόνες το πρωί στην καραντίνα- θα λειτουργούμε όπως ακριβώς λειτουργούμε όταν πηγαίνουμε κανονικά σχολείο). Σας λέω αυτό το παιδί εμένα θα με τρελάνει.... #τοναγαπω #neveradullmoment #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
τα εξέφρασε όπως ακριβώς τα νιώθω. (Αξίζει να δείτε το πόστ της) After all, tomorrow is another day, to quote my favourite novel of all times... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου #καραντίνα #volume2 #covid19 #gonewiththewind
Φτου σκόρδα! Δεν ξέρω. Είχα ετοιμάσει αστεία σχετικά memes, ξέρετε "Συνδεθηκατεεεε;;;" και τέτοια, όμως τίποτα δεν χρειάστηκε!!! Έγινε κανονικά το μάθημα από 14:10 μέχρι 17:20 και μάλιστα με δύο αλλαγές καθηγητών ενδιάμεσα... Γιατί ακούγονται μόνο τα παράπονα; Υπήρχε άλλος που πήγε το μάθημα καλά ή έστω ικανοποιητικά; Να μην παρεξηγηθω. Δεν είναι τέλεια και φυσικά υπάρχουν μικροκολληματα. Και εννοείται πως υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις- τα παράπονα δεν είναι ανυπόστατα. Η ρουτίνα όμως κάποιων παιδιών παγιώνεται. Βλέπουν τους φίλους τους, γελάνε ενίοτε με αστείες γκριμάτσες- χαίρεται και η δασκάλα τους που επιτέλους βλέπει τα μουτρακια τους! Κρατάνε μια υποτυπώδη επαφή. Και αν ο εκπαιδευτικός θέλει- δόξα τον Θεό η δασκάλα μας θέλει- κάνει θαύματα. Βρίσκει τρόπους. Δεν ξέρω. Είμαι περίεργα συγκινημένη. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι, μακάρι όλα τα παιδιά να έχουν πρόσβαση στην διαδικτυακή τάξη τους και πιο πολύ από όλα ΜΑΚΑΡΙ να επιστρέψουν στις φυσικές τους αίθουσες το συντομότερο δυνατόν. #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #δευτερακι #ΤοΔικοΜου #καραντίνα #volume2 #covid19
Κλαίω...
Ανοίξαμε την πόρτα μας για να βρούμε αυτό το δώρο από την Σουλτάνα για τον Παναγιώτη!!! Πόσο καλά τον ξέρει όμως!!!! Ξετρελαθηκε το μεγάλο αγόρι, το εθισμένο στο #junkfood! Να ξέρετε, έτσι όπως το πάμε- όλα τα δώρα φέτος έτσι θα είναι.. Ή σνακ, ή αφρολουτρα, ή καθαριστικά!!! Ότι βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετ- αν δεν μας τα κόψουν και αυτά! #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #mysisterisbetterthanyours #OurKindOfCrazy #OurKindOfFamily #OurKindOfLLove #hubby #bday
Τον Παναγιώτη τον γνώρισα όταν ήταν αυτός 18 χρόνων και εγώ 20. Ήταν παιδί. Τότε δεν το συνειδητοποιούσα, αφού και εγώ παιδί ήμουν, μάλιστα μου φαινόταν πάντα πιο ώριμος από την ηλικία του- ωστόσο ήταν παιδί. Και να τώρα που έφτασε- φτάσαμε μαζί στα 38... Είκοσι χρόνια παρέα. Για μένα ακριβώς όσα ήμασταν χώρια. Κάποιες φορές μου φαίνεται σαν χθες, άλλες σαν ένας αιώνας. Γιατί όσο συναρπαστικό είναι να μεγαλώνεις στην ουσία με τον ίδιο άνθρωπο, άλλη τόση είναι και η πρόκληση. Κάθε όμως δυσκολία που ξεπερνιέται, βάζει ακόμα ένα λιθαράκι στα θεμέλια της σχέσης. Έτσι παραμένουν και τα χαμόγελα, και οι αγκαλιές αλλά και οι τσακωμοί, γιατί μην γελιομαστε. Όσο παλεύεις, έχεις λόγο. Μόλις σταματήσουν τα λόγια- ακόμα και τα πικρά- τότε είναι τα δύσκολα. Για σήμερα λοιπόν αυτό: "Τώρα δεν είμαστε παιδιά, να'χουμε φως μες την καρδιά, να μας σκεπάζει.
Μα σ'αγαπώ, σου το'χω πει, κι η αγάπη σου σαν Κυριακή με ξεκουράζει.
Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν υπάρχουν δρόμοι κι
άλλη φορά σκέφτομαι πόσο σ'αγαπώ και σου, και σου ζητώ συγγνώμη.
Βλέπεις πως άλλαξε ο καιρός κι έγινε ο κόσμος βροχερός, όλο χαλάζι.
Μα σ'αγαπώ,…" #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #hubby #ΤοΑλλοΜουΕγω #ΑυτοΠουΓουργουριζει
Τον αγαπώ. Προσωπικά, είμαι η απόλυτη "κομικου", έχω δεκάδες στην συλλογή μου τα οποία έχω δώσει όλα πλέον στον Δημήτρη Γεράσιμο. Σήμερα όμως, αυτό το μικρακι, πήγε με το ποδήλατο στο ψιλικατζιδικο και με το χαρτζιλίκι του αγόρασε το ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟ κόμικ! Και τώρα το απολαμβάνει... Γιατί φέτος, μια από τις αγαπημένες του συνήθειες αυτή... Είτε είναι κόμικ, είτε βιβλίο- μια ώρα την ημέρα τουλάχιστον- θα διαβάζει σε μια γωνιτσα. Διαφορετική κάθε φορά... Τον αγαπώ. Το είπα; #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #mylittlebookworm #mylittleweirdo #mymiracleboy #myrainbowbaby
Αν αυτός ο Κρητικαρος πατέρας μου, είναι τρελός σε καθημερινή βάση, μπορείτε μόνο να φανταστείτε τι του έχει κάνει η καραντίνα... Βάλθηκε να φτιάξει κρεμανταλιες και αφού δεν είχε από που να τις κρεμάσει, έφτιαξε κατασκευή για να τις κρεμάσει!! #ΑπλαΤαΠραγματα Και αυτό είναι μια μόνο πλευρά της παράνοιας. Έχει φτιάξει και γλυκό κυδώνι. Το ρακόμελο είναι δεδομένο. Κάθε βδομάδα θα μαγειρέψει για έναν λόχο και θα αρχίσει να μας μοιράζει τάπερ. (Ρωτάει κιόλας τι έχουμε προτίμηση να φάμε!) Έφτιαξε και κάτι διακοσμητικά από θαλασσοξυλα. Τις προάλλες έστειλε κρητικά καλτσουνια χειροποίητα και τυρόπιτα - γιατί ένα από τα δύο δεν ήταν αρκετό! Τώρα βάλθηκε να φτιάξει μια ταμπέλα ψηφιδωτό για τον πάγκο μου στο μαγαζί. Από ροδελες μικρών κλαδιών. Αφού τις έκοψε όλες, αφού σχεδίασε τα γράμματα, αφού κόλλησε πάνω σε αυτά τις ροδελες- τώρα έχει βαλθεί να γεμίσει τα κενά με υγρό γυαλί... Τι να πω; Μόνο: Πόσο καιρό είμαστε σε καραντίνα;;; Και το σπουδαιότερο... Για πόσο ακόμα;;;;; #κλαιω #ΤονΑγαπωΜεςΤηνΠαρανοιαΤου #mydad #theonlysuperheroiknow #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020
Η άθληση του λείπει πολύ. Κάνουμε ποδήλατο και κλωτσαμε και καμιά μπάλα. Σουταρουμε και κανά καλάθι. Μια όμως είναι η μεγάλη του αγάπη. Το κολύμπι. Και αυτό το στερείται. Ευελπιστούμε να έχουμε επιτέλους πτώση των κρουσμάτων και επιστροφή στην κανονικότητα μας... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #mylittleweirdo #OurCouchIsBetterThanYours
"Στην πλατεία που έχει αδειάσει
στο τραγούδι που έχει σωπάσει
στην πηγή που ‘χει στεγνώσει
στη γιορτή που ‘χει τελειώσει.
Σαν εικόνα παλιά ξεθωριάζει
ένας κόσμος που γύρω αλλάζει
όπως κι εσύ μαζί κι εγώ
έχουμε αλλάξει με τον καιρό.
Άλλαξαν πολλά μαζί κι εσύ κι εγώ..."
Αποχαιρετούμε σήμερα το φθινόπωρο. Μέσα σε διαφορετικές συνθήκες από τις συνηθισμένες. Το κυριότερο είναι ένα. Όταν γεμίσει ξανά η πλατεία, να είμαστε όλοι εκεί. Αλλαγμένοι μόνο προς το καλύτερο. Αύριο ξημερώνει Δεκέμβριος. Ας χαμογελάσουμε. Δεν ξέρεις ποτέ... Η θετική ενέργεια πάντα γυρίζει πίσω... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #πιστη
Όταν ήμασταν παιδιά, κάποιες φορές, ερχόταν ο πατέρας μου να μας πάρει από το σχολείο. Και ήταν αυτό μια μικρή γιορτή από μόνη της. Καταρχάς, πάντα μας περίμενε στην πόρτα με ανοιχτή αγκαλιά. Στην κυριολεξία. Λύγιζε τα γόνατα, άνοιγε τα χέρια όσο περισσότερο μπορούσε- και περίμενε απλά να τρέξουμε στην αγκαλιά του. Αν δεν τρέχαμε, μας έκανε μούτρα.
Και δεν μιλάω μόνο για το δημοτικό. Αυτό γινόταν ΚΑΙ στο γυμνάσιο. (Στο λύκειο επέστρεφα με λεωφορείο σπίτι και δεν είχα τα τυχερά μου! ). Μετά τις δημόσιες υπερβολές πατρικής αγάπης, θα μας πήγαινε είτε στο σούπερ μάρκετ να αγοράσουμε ότι τραβάει η ψυχή μας από λιχουδιές- είτε για σουβλάκια στο χέρι. Και ήταν αυτό το σουβλάκι, πάντα, το πιο νόστιμο και μέχρι και σήμερα ίσως τα πιο νόστιμα της ζωής μου. Σήμερα λοιπόν, που οι επαναληπτικές εξετάσεις που έχουν μπει εδώ και ένα χρόνο στην ζωή του βγήκαν ξανά καθαρές, πήγε την μητέρα μου για σουβλάκια. (11:30πμ) Και εννοείται πως όταν επέστρεψαν σπίτι, είχαν μια σακούλα για μένα και μια για την Σουλτάνα. Δεν τα έχω φάει ακόμα- γιατί είχαμε ήδη φάει όταν ήρθαν, (τώρα με την τηλεκπαίδευση τρώμε μια ΝΤΑΝ)- είμαι περίεργη όμως να δω αν θα είναι και αυτά το ίδιο νόστιμα με εκείνα 25+ χρόνια πριν... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #mydad #theonlysuperheroiknow #OurKindOfCrazy #OurKindOfLLove #OurKindOfFamily
Αυτός μόνο το βραδινό αν ελαττώσει- όχι να το κόψει- τύπου δεν τρώω όλη την πίτσα και σοκολάτα μαζί, αλλά τρώω την μισή πίτσα και την σοκολάτα το μεσημέρι και χάνει στο τέλος της βδομάδας δύο κιλά! Εγώ χτυπιέμαι από τα χαράματα, καθημερινά- φτάνω στα 15.000 βήματα- τρώω σαν κακομοίρα, έφτασα να βάζω μόνο μια κουταλιά ζάχαρη στον καφέ, (Ελίνα τ' ακούς να είσαι περήφανη για μένα δεν φτάνει που είναι decaf), σκέφτομαι από τώρα τι επιπλέον θα κόψω για να μπορώ να τρώω κάνα κουραμπιέ από βδομάδα- μόνο και μόνο για να έχω χάσει τέλος της εβδομάδας 200 γραμμάρια. #ΜονοΜαγειρευω #ΔενΛιχουδευω #ΑιΣτοΚαλοΠια #ΕχωΤαΝευραΜου #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜου2020 
Μετά από σαράντα λεπτά τρέξιμο, φτάνω στο διαγνωστικό κέντρο μούσκεμα και παπούτσια μαύρα. Το φουλαρι να θέλω να το κάνω θηλιά να τελειώνουμε με την ταλαιπωρία. Ακολουθώ την συνηθισμένη διαδικασία, αφαιρώ οτιδήποτε μεταλλικό, κλειδώνω σε ντουλάπι και πάω να βρω τον φίλο μου. Τον μαγνητικό τομογράφο. 
Εγώ λοιπόν, δεν αντέχω την φασαρία. Παρακολουθώ τηλεόραση στο τρία. (Οποιοδήποτε άλλος απλά μαντεύει τι λέει αν δεν έχει υπότιτλους). Ακούω το βράδυ τον Παναγιώτη που τρίβει τα δάχτυλα του μεταξύ τους. Αλήθεια τα ακούω. Και με ενοχλούν κιόλας. Για κάποιο μυστήριο λόγο έχω πολύ ευαίσθητη ακοή. Το χειρότερο μου λοιπόν, στον μαγνητικό τομογράφο, είναι οι ήχοι. Αυτοί οι ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΙ ήχοι που παρότι φοράω αυτά τα ακουστικά που συνθλίβουν το κρανίο- τους ακούω ακόμα στην διαπασών. Ήχοι χωρίς σειρά, επανάληψη ή συνοχή. Να θες να ακούσεις τις φωνές μέσα στο κεφάλι σου και να μην μπορείς! Την περασμένη φορά, δοκίμασαν να μου βάλουν μουσική στα ακουστικά. Το μόνο που κατάφεραν είναι να τα ακούω όλα - ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ δυνατά- (συν τις φωνές στο κεφάλι..), που μόλις τελείωσα είχα πονοκέφαλο, βουιζαν τα αυτιά μου, είχα ξεχάσει το όνομα μου και τους κοιτούσα όλους σαν τον Hannibal έτοιμη για επίθεση. Την γλύτωσαν. Τώρα, αν ακολουθήσει και τέταρτη μαγνητική δεν δίνω υποσχέσεις! Μόνο θετικό της υπόθεσης- τα γάργαρα γελακια του μαϊμουδιου όποτε μιμούμαι την παράνοια των ήχων... Σας αφήνω τώρα. Λέω να απολαύσω την απόλυτη ησυχία που επικρατεί αυτή την στιγμή σπίτι... Όχι τίποτε άλλο, έχω και ένα ξωτικό στην κουζίνα μου και δεν ξέρω τι με περιμένει... (Βλ.προηγουμενο ποστ) #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜου2020
#ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #xmasloading #xmasmoodon #ΚοντραΣεΟλα
"Μαμά γιατί δεν ανοίγουν τα γυμναστήρια; Οι πισίνες; Αφού άνοιξαν τα μαγαζιά, τα κομμωτήρια και τα κέντρα για τις γυναίκες. (αισθητικής εννοεί). Τι είναι πιο σημαντικό; Τα ψώνια και τα μαλλιά ή η άθληση; Αφού με την άθληση δυναμώνουμε την υγεία μας"....
Εγώ δεν έχω κάτι να συμπληρώσω... Τα είπε όλα το εφταχρονο. #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #καραντίνα #volume2 #covid19
),και παρότι εγώ κραγιόν δεν φοράω όπως η ξαδέλφη μου η Άντα, ισιωσα μαλλί, έβαψα το μάτι, φόρεσα ολοφρεσκα ρούχα- μέχρι που έβγαλα και το παλτό από την αποθήκη- κυκλοφορούσα ακόμα με το τζην αδιαφορώντας για τον καιρό έξω- και φυσικά φόρεσα αντί για κραγιόν, το πιο λαμπερό μου χαμόγελο και ας κρυβόταν από την μάσκα! Είχα σκοπό να βάψω και νύχια- ναι, ναι ακόμα και το παραμορφωμένο από αρθρίτιδα δάχτυλο- αλλά μην γελιομαστε, τελικά αποκοιμήθηκα προσπαθώντας να δω για πολλοστή φορά επιτέλους ολόκληρο το twilight. (Δεν θέλω σχόλια για την επιλογή έργου- έχω και εγώ my closet skeletons!) Μα όσο θετικός και να είσαι, το να κυκλοφορείς στην πόλη αυτή την εποχή- μόνο άγχος σου προκαλεί, ενώ δεν συζητώ ΠΟΣΟ μου έχει λείψει να μπορώ να κρατάω καφέ στο χέρι όσο περπατάω και να μπορώ να τον πίνω χωρίς να βγάζω- βάζω διαρκώς μια μάσκα! Στο τέλος της "βόλτας" και ενώ είμαστε ήδη στο αυτοκίνητο- θέλω να βγάλω φωτογραφία τεκμήριο για την Άντα! Τότε το μαϊμουδι μου σκάει φιλί και συνειδητοποιώ πως το πιο όμορφο και πολύτιμο αξεσουάρ της σημερινής 1 εξόδου- είναι αυτός και μόνο αυτός. Και θυμήθηκα πως πάντα μετά την καταιγίδα, ακολουθεί το ουράνιο τόξο. Πράγμα που μου δίδαξε ξανά αυτός. Θα περιμένω λοιπόν με υπομονή και το χαμόγελο να κρύβεται πάντα πίσω από την μάσκα για το ουράνιο τόξο... #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #mymiracleboy #myrainbowbaby
... Ένα ανύποπτο και prive πυτζάμα πάρτι! Ο Δημήτρης Γεράσιμος σκέφτηκε να φτιάξει εισητηρια και για τους συνοδούς! Πόσο παιδί μου είναι;;; Μπορεί το πρόσωπο να φωνάζει "Παναγιώτης", ο χαρακτήρας όμως φωνάζει "Γιάννα".
5 μέρες μόλις για τα Χριστούγεννα... Τρελαινόμαστε λέμε!! #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2020 #xmasmoodon #ΚοντραΣεΟλα
Τελικά το απόλυτο ρεβεγιόν, είναι αυτό που είσαι ντυμένος στην πένα, πίνεις το ποτάκι σου και από κάτω φοράς την παντόφλα....😂😂😂 Δεν έχω καλύτερο! Καλή χρονιά με πολλά χαμόγελα! #ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2021
