Εφτά χρόνια. Εφτά χρόνια επιμένω να μοιράζομαι στιγμές- μικρές και μεγάλες. Εφτά χρόνια επιμένω να μοιράζομαι πόνο και στοιχειωμένες σκέψεις. Εφτά χρόνια επιμένω να μοιράζομαι ονείρεμα και αισιοδοξία. Εφτά χρόνια επιμένω να μοιράζομαι ιδέες, βιβλία και συνταγές. Εφτά χρόνια επιμένω να λέω πολλές φορές τα ίδια και τα ίδια- γιατί είμαι ψαράκι και έχω και εγώ τις ψυχώσεις μου.
Ξεκίνησα με το να με διαβάζει μόνο η αδελφή μου και ο ξάδελφος μου, και μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο, το παρεάκι μεγάλωνε- μαζί του και η αγάπη μου για αυτό το μοίρασμα- που σας λέω αποδείχθηκε να είναι σκέτη μαγεία.
Μπήκα πολλές φορές στο πειρασμό να εκμεταλλευτώ αυτή την διαδικτυακή γωνιτσα για διαφημίσεις και λοιπές κινήσεις που θα μου απέφεραν κάτι παραπάνω από την μαγεία του μοιράσματος και της αλληλεπίδρασης. Μα πάντα κάτι με σταματούσε. Εφτά χρόνια μετά, αντιλαμβάνομαι περισσότερο από ποτέ, πως το δικό μου ναρκωτικό- ο απόλυτος εθισμός μου- είναι το αυθόρμητο και από καρδιάς γράψιμο- και σε αυτό δεν χωράνε προωθήσεις και απολαβές τέτοιου είδους. Οπότε δεν μετάνιωσα στιγμή που αυτό το διαδικτυακό ημερολογίου- έμεινε ακριβώς αυτό- ένα ημερολόγιο.
Έχω όνειρα για αυτή την γωνιτσα. Όχι για την ίδια- την αγαπώ ακριβώς ως έχει- όμως για τους παράλληλους δρόμους στους οποίους μπορεί αυτή να με οδηγήσει. Εύχομαι κάποια στιγμή, να γίνει η αρχή.
Στο μεταξύ, για πρώτη φορά στα εφτά χρόνια, σβήνουμε κεράκι. Έτσι γιατί έχουμε πήξει από όλη αυτή την παράνοια της πανδημίας, των μέτρων και των φοβιών μας- που βρήκαμε αφορμή για ένα τοσοδουλικο πάρτι. Να. Σαν αυτή εδώ την γωνιτσα.
Που μπορεί να είναι τοσοδουλα, μα είναι όμορφη, τσαχπινα, ειλικρινής και τόσο δοτική. Γεννήθηκε βλέπετε μαζί με την αγάπη, την πίστη, την ελπίδα, μαζί με το πιο φωτεινό και πολύχρωμο ουράνιο τόξο που έλαμψε ποτέ στην ζωή μου.
Το παιδί μου.
Αυτό το καλοκαιρινό μωρό, που ήρθε και γέμισε ξανά τις μέρες μου με φως. Με γάργαρα γέλια, αγνές μυρωδιές, σφιχτές αγκαλιές και σβουριχτα φιλιά. Που χωρίς καν να το αντιλαμβάνεται, με έχει βάλει στην διαδικασία να είμαι η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού μου, σε όλα τα επίπεδα.
Άλλωστε, το έχω πει. Και το έχω ξαναπεί. Και μάντεψε... Θα το ξαναπώ! Για έναν Δημήτρη Γεράσιμο γίνονται όλα. Και για την λάμψη των δικών του αστεριών που θα τον ακολουθεί πάντα....
Να είναι πάντα γερός, γελαστός, γεμάτος αγάπη στη ζωή του! Μόνο τα καλύτερα στο υπέροχο αυτό αγόρι! Τόση αγάπη που του έχεις και τη δείχνεις θα την πάρεις πίσω και θα είναι ακόμα πιο υπέροχο. Αυτά τα χρόνια δεν είσαι απλά μαμά. Αυτά τα χρόνια καλλιεργεις αγάπη και θα είναι υπέροχα όταν η αγάπη αυτή ανθίσει. Μετά από καιρό, σε φιλώ! Μερσίνη
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερσίνη από τα Τοσοδουλικα;;; Κορίτσι μου χάθηκες! Σε ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα σου λόγια! Τα γενέθλια είναι του blog, μα οι ευχές είναι παραπάνω από καλοδεχούμενες! Καλώς όρισες και πάλι!
Διαγραφή