42 λοιπόν. Ή τριάνταδωδεκα που λέει μια φίλη. Ή Δύο εικοσάρες και ένα δίχρονο, θα συμπληρώσω εγώ. Ταιριάζουν όλα.
Σκεφτόμουν λοιπόν, πως ναι μεν έχω την τύχη να έχω γεννηθεί στην αρχή της άνοιξης- με ότι συνέπειες έχει βέβαια αυτό στην κυκλοθυμικότητα του χαρακτήρα μου- ταυτόχρονα όμως έχω την ΑΤΥΧΙΑ τα γενέθλια μου να πέφτουν ή λίγο πριν το καρναβάλι, ή λίγο μετά το καρναβάλι ή ακριβέστερα πάνω στο καρναβάλι και εγώ κατά κύριο λόγο... ΜΙΣΩ το ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ!
Το ξανασκέφτηκα σήμερα που ο Δημήτρης Γεράσιμος επέμενε να ντυθώ αποκριάτικα, εγώ επέμενα να του εξηγώ πως γενέθλια έχω, όχι καρναβάλια και τελικά συμβιβαστήκαμε σε μερικά ζευγάρια αστεία γυαλιά- το μόνο συνήθως καρναβαλικό πράγμα που θα δεις πάνω μου- εκτός από όταν εργάζομαι που αναγκάζομαι εκ των πραγμάτων να μασκαρευτω... (Όνειρο ζω μην με ξυπνάτε!)
Και τώρα που γράφω όλα αυτά, σκέφτομαι ότι ο ξάδελφος μου ο Κωστής θα το διαβάσει και θα με πάρει να μου πει πως φυσικά και τα γενέθλια μου πέφτουν καρναβάλι, αφού είμαι και η ίδια για τα καρναβάλια, αφού είμαι Καραγκιόζης και ότι άλλο όμορφο σκεφτεί έτσι απλά για να μου δείξει την αγάπη του όπως μόνο αυτός ξέρει.
Δεν ψαρώνω όμως πια και ας είμαι ψαράκι...
Διότι τώρα είμαι 42.
Ξέρω πότε ο άλλος αστειεύεται και πότε όχι. Το ένστικτο μου είναι πιο ισχυρό από ποτέ. Έχω μάθει να ακούω περισσότερο και να μιλάω λιγότερο. Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν για τίποτα. Δεν επιβάλλω τη γνώμη μου σε κανέναν. Αποφεύγω τους ανούσιους καβγάδες. Αποφεύγω τους ανούσιους ανθρώπους. Δεν σπαταλώ το χρόνο μου σε πράγματα που δεν με ευχαριστούν. Αντίθετα, τον διαθέτω αποκλειστικά σε όσα με γεμίζουν και μου δίνουν χαρά.
Ταυτόχρονα...
Φοράω ήδη γυαλιά πρεσβυωπιας. Χρειάζομαι ολόσωμο εμπλαστρο. (Το διάβασα σήμερα και πολύ ταυτίστηκα!) Κάθομαι και σηκώνομαι από την καρέκλα με "όπαλακια"! Μου παίρνει πέντε λεπτά να αλλάξω πλευρό στο κρεβάτι. Κοιμάμαι αγκαλιά με θερμοφόρα. Κάθε μέρα χρησιμοποιώ όλο και περισσότερες ατάκες της μάνας μου. Ενίοτε τυχαίνει να κλείνουν τα μάτια μου ενώ είμαι καθιστή. Αυτή τη στιγμή που γράφω έχω κουβερτούλα στα πόδια μου.
Όμως...
Αρχίζω επιτέλους να αγαπώ ξανά την Γιάννα. Να την ακούω. Να την νταντεύω. Δεν φοβάμαι να πω όχι. Να παραδεχτώ ότι δεν μπορώ. Να ζητήσω βοήθεια. Να βάλω τις ανάγκες μου πάνω από άλλων. Αρχίζω πάλι να πιστεύω στον εαυτό μου. Στις δυνάμεις μου. Στις ικανότητες μου.
42 λοιπόν. Δόξα τον Θεό. Και η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πως να φερθώ ανάλογα με την ηλικία μου. Είναι βλέπετε η πρώτη φορά που είμαι 42! Και θα είναι και η τελευταία. Πότε να μάθω;;; 😉😂🥰
#bdaygirl #ΤηνΒγαλαμεΚαιΦετος #ΔενΘαΠεθανουμεΠοτεΚουφαλαΝεκροθαφτη #ΛεμεΤωρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...