Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022

Μαϊμουδακι ετών 9!

 Εννιά χρονών και 11 ημερών, αυτή η ανάρτηση καθυστέρησε να γραφτεί.  Η προσωπικότητα σου έχει ρίξει ήδη τα θεμέλια, ενώ συνεχίζει να χτίζεται καθημερινά αποκαλύπτοντας κάθε φορά κάτι καινούργιο- κάτι μοναδικό. 

Προτερήματα και ελαττώματα μαζί- δεν θα είχε και ενδιαφέρον διαφορετικά, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και η  φυσιογνωμία σου που αλλάζει και αυτή μέρα με τη μέρα- μένω να σε κοιτώ έκπληκτη και να αναρωτιέμαι πότε απλά έκλεισα τα βλέφαρα μου για ένα δευτερόλεπτο, τόσο νιώθω ότι είναι,  και από εκείνο το μελαχρινό μωρό με ανοιχτόχρωμα φρύδια που χωρούσε μέσα στις δύο μου παλάμες , μετατράπηκες σε ένα ξανθό αγόρι με σκουρόχρωμα φρύδια που ξεχειλίζει πλέον από την αγκαλιά μου όσο και να την τεντώσω... 

Δεν είμαστε πια το κέντρο του κόσμου σου και είναι γλυκόπικρο το συναίσθημα, όποιος γονιός το αρνηθεί θα λέει ψέματα. Είναι υπέροχο να σε βλέπω να ανεξαρτητοποιείσαι, να μας χρειάζεσαι όλο και λιγότερο, να δοκιμάζεις τα όρια σου και τις αντοχές σου, (μαζί και τις δικές μας), να ανοίγεις αυτά τα πανέμορφα φτερά σου, έτοιμος να πετάξεις όσο ψηλά μπορείς, όσο ψηλότερα έχεις φανταστεί. 

Η αίσθηση του χιούμορ σου εξαιρετική και για λίγους - δεν νιώθεις έτοιμος να την μοιράζεσαι με όλους - το ίδιο και τις αγκαλιές σου, το χρόνο σου, ακόμα και το πιο μικρό άγγιγμα σου. Εκλεκτικός ακόμα στους ανθρώπους που αφήνεις να μπαίνουν στο μικρόκοσμο σου, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να αναγνωρίζουν και να εκτιμούν αυτές τις μικρές ίσως για τους πολλούς κινήσεις, μα μεγάλες και σημαντικές για όσους σε γνωρίζουν καλά. 

Θυμώνεις και ξεφυσάς όλο αγανάκτηση όταν νιώθεις ότι δεν μπορείς να επικοινωνήσεις τα συναισθήματα σου ή όταν νιώθεις ότι ναι μεν τα επικοινωνείς μα κανείς δεν σε καταλαβαίνει και κοιτάς επίμονα και με παράπονο προσπαθώντας να βρεις τη δύναμη να επιβληθείς σε προσωπικότητες πιο έντονες και πιο δυναμικές από τη δική σου και σε θαυμάζω για αυτό. Δείχνεις ψυχραιμία σε έκτακτες καταστάσεις, προτείνοντας λύσεις, βοηθώντας με πράξεις και εγώ σκέφτομαι πως αυτό πιθανότατα το διδάχτηκες από τη μήτρα μέσα - δεν ήταν εύκολο και ανώδυνο το ταξίδι σου για αυτόν τον κόσμο. 

Με δίδαξες από την πρώτη εκείνη γραμμή στο τεστ της εγκυμοσύνης, να μην το βάζω κάτω, πως το να πέφτεις είναι οκ αρκεί να σηκώνεσαι ξανά, πως το πείσμα και η αισιοδοξία μπορούν να μετακινήσουν βουνά, πως η ψυχική και πνευματική δύναμη μας, γεννάει θαύματα. Στην πορεία μου θύμισες πως να γελάω ξανά με την καρδιά μου- δυνατά και γάργαρα - πως να παλεύω χωρίς φόβο, πως να προσπαθώ καθημερινά για την καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού μου, πως να μην χάνω τη πίστη μου και την ακεραιότητα του χαρακτήρα μου. Πώς να είμαι διεκδικητική μα ταυτόχρονα ταπεινή. 

Το έχω ξαναπεί. Είσαι ότι σπουδαιότερο έχω καταφέρει σε αυτή τη ζωή. Η πιο αγνή αγάπη που έχω νιώσει. Η πιο δυνατή. Και σε ευχαριστώ για αυτό. 

Να προσέχεις μωρό μου, να είσαι γερός. Να προχωράς πάντα με τσαμπουκά και θάρρος, χωρίς όμως να χάνεις την ενσυναίσθηση σου. Να γελάς δυνατά. Να ακούς περισσότερο από όσο μιλάς. Να εκτιμάς κάθε ξημέρωμα και κάθε ηλιοβασίλεμα.  Να χτενίζεις τα ατίθασα ξανθά σου μαλλιά όπως ακριβώς σου αρέσει και ας είναι φλώρικα. Και να θυμάσαι πάντα πως εμείς στα δύσκολα απλά συνεχίζουμε να κολυμπάμε... 

Χρόνια πολλά, ευλογημένα και τυχερά μικρέ μου μπελά. Συνέχισε δυναμικά - άλλωστε δεν ξέρουμε άλλο τρόπο...




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...